ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတို႔ ဖ်က္သည္ရွိေသာ္

လြန္ခဲ့ေသာ ဆယ္စုႏွစ္အထဲတြင္ အေရွ႕မွ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံသည္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ႏုိင္ငံအျဖစ္ ခံယူသြားခဲ့သည္။ ထုိကိစၥအတြက္ ၀မ္းနည္းရမည္လား။ ၀မ္းသာရမည္လား ေ၀ခြဲရခက္ေနစဥ္တြင္ပင္ ယခု ဆယ္စုႏွစ္အတြင္း ကမာၻေပၚ၌ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံေပါင္း (၁၁) ႏုိင္ငံျဖစ္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ထုိသုိ႔ ေရတြက္၍ ရလာေသာ ေထရ၀ါဒ (၁၁) ႏုိင္သည္ အေနာက္မွ ျဖစ္သည္။ မည္မွ်အထိ အေနာက္ေရာက္သြားသနည္း ဆုိေသာ္ အေမရိကန္သည္ ေထရ၀ါဒ (၁၁) ႏုိင္ငံထဲမွ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ အျဖစ္ပါ၀င္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ထုိသုိ႔ဆုိရေသာ္ အေရွ႕မွ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံ တစ္ႏုိင္ငံ ေပ်ာက္ဆံုးသြားျခင္းႏွင့္ အေနာက္မွ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံမ်ား တုိးပြားလာျခင္းတို႔သည္ မည္သုိ႔ ဆက္စပ္ေနသနည္း။ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံသည္ အေနာက္သုိ႔ အားနဲ႔ မာန္နဲ႔ တက္သြားၿပီလား။ အေရွ႕မွ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံမ်ား က်႐ႈံးေတာ့မည္လား။

ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အစပထမ၌ ေရႊက်င္ သုဓမၼာစသျဖင့္ စတင္ဂိုဏ္းကြဲသည္။ ထုိဂုိဏ္းကြဲမႈသည္ ရဟန္းသံဃာၾကားမ်ား၌ အတန္ၾကာ အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ထုိကဲြျပားမႈသည္ ထုိအခ်ိန္မွ စတင္ၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ ဘယ္လုိမွ မျဖစ္ႏုိင္သည့္ အနအထားသုိ႔ တျဖည္းျဖည္းေရာက္လာရင္း ယခုဆုိလွ်င္ သီးသန္႔ေနထုိင္မႈအထိ ကြဲျပားေနသည္။ ထုိသုိ႔ သံဃာၾကား ကြဲျပားလာၿပီးေနာက္ ျမန္မာ့သာသနာသည္ မုိးကုတ္ မဟာစည္စသျဖင့္ လူထုၾကား စတင္ကြဲျပားလာသည္။ သူ႔နည္းက မွန္တယ္ ငါ့နည္းက မွန္တယ္ဆုိၿပီး ကြဲျပားလာသည္။ ပုတ္ခတ္လာသည္။ ေ၀ဖန္လာၾကသည္။ ဆရာေတာ္ တစ္ပါး၏ စကားကုိ ငွါးေျပာရလွ်င္ ရင္ထဲစုိက္ေနေသာ အ၀ိဇၨာလွံတံကို ႏႈတ္ဖုိ႔ တရားစခန္းကုိ သြားရာ အျပန္တြင္ ငါ့ဆရာေတာ္နည္းမွ မွန္တယ္ဆုိေသာ ဒိ႒ိလွံတစ္ေခ်ာင္း အပုိအစုိက္ခံလုိက္ရသည့္ အျဖစ္မ်ိဳး ျမန္မာ့သာသနာ့နယ္ပင္ တြင္ျဖစ္ေပၚေနသည္။

ထုိသုိ႔ ကြဲျပားလာရင္း ျမန္မာတုိ႔သည္ ဂုိဏ္းစုိက္ထူျခင္းကုိ ၀ါသနာပါသည္ဟု ဆုိရမည္လားမသိရေလာက္ေအာင္ ဂုိဏ္းေရာဂါရလာသည္။ ထုိဂုိဏ္းစြဲေရာဂါတုိ႔သည္ ေနာက္လုိက္ဘ၀မွ ေန၍ ေရွ႕ေဆာင္ဘ၀သုိ႔ လုိခ်င္လာၾကသည့္ အေနအထားသုိ႔ ေရာက္လာၾကသည္။ ထုိသုိ႔ ဂုိဏ္းကုိ မည္သုိ႔ေထာင္မည္နည္း။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ဗုဒၶဘာသာမ်ားသည္ ေထရ၀ါဒဟု ပါးစပ္မွ ေသြးစိမ္းရွင္ရွင္ ထြက္ေအာင္ ေအာ္ေနလင့္ကစား တကယ္တမ္း ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္ကုိ ထိထိမိမိ ထဲထဲ၀င္၀င္ သိသူက ရွားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာတို႔အားလံုးသည္ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိ ဗုဒၶဘာသာဟု လံုး၀ယံုၾကည္ထားၾကသည္။ ဤေနရာမွ အလႊဲမ်ား စတင္လာသည္။ ဂုိဏ္းဂဏေထာင္ခ်င္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက “ခ်မ္းသာေသာ၊ အသိဉာဏ္ပညာျမင့္မားေသာ၊ ရာထူးအာဏာရွိေသာ” ပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ကပ္ၾကသည္။ မိမိ ၀ါဒကုိ ဘုရားရွင္၏ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ ႐ုိက္သြင္းသည္။ ယံုၾကည္လာေသာ လူကံုထံမ်ားမွ အေထာက္အပံ့ကုိ ရယူ၍ ဘုရားရွင္၏ စကားလံုးမ်ားကုိ ပံုစံေျပာင္းကာ ၀ါဒျဖန္႔သည္။ ထုိ႔ေနာက္ ထမီကုိ သာသနာ့အလံလုပ္ကာ ဂုိဏ္းေထာင္လာၾကၿပီး က်ဴရွင္ၿပီး က်ဴရွင္တက္ကာ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ငါ ဗုဒၶဘာသာဟုသိေသာ ႏုိင္ငံတကာေရာက္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ကုိ စတင္ဆြဲေဆာင္သည္။ ျမဴဆြယ္သည္။ အစြန္းေရာက္ေစသည္။ နည္းပညာကုိ အသံုးျပဳ၍ ၀ါဒျဖန္႔သည္။

လက္ရွိ စာတတ္ေပတတ္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ားက မိမိ၏ စာတတ္ေပတတ္ တပည့္သံဃာေတာ္မ်ားကုိ နည္းပညာနဲ႔ နီးစပ္လွ်င္ အာ႐ံုပ်က္ျပားလြယ္သျဖင့္ စာကုိသာ တစုိက္မတ္မတ္ က်က္ခုိင္း ရြတ္အံခုိင္းေနမွန္း သိသျဖင့္ ၀ါဒျဖန္႔သူမ်ား၏ အႀကိဳက္ျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႔အတူ အြန္လုိင္းေပၚမွ ဗုဒၶဘာသာဆုိသူမ်ားသည္ တကယ္တမ္း ဒီတရားဟာ ဗုဒၶတရားေတာ္ အမွန္လား။ အမွန္မဟုတ္ဘူးလားဆုိသည္ကုိ သိသည့္သူမ်ားက အလြန္႔အလြန္နည္းပါးလာသည္။ တစြန္းတစ ဆြဲထုတ္ထားေသာ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကုိ အဆံုးအထိ ယူမထားေသာ တရားမ်ားကုိ က်မ္းကုိး က်မ္းကားမ်ားျဖင့္ ေရးသားထားသည္ကုိ အမွန္ဟု ယံုၾကည္လာၾကသည္။ အျပင္စာေပေလာကတြင္ စာေပစိစစ္ေရး ထား၍ ရေသာ္လည္း E-mail တစ္ခုတြင္ blog ကုိ အကန္႔အသတ္မဲ့ လုပ္ႏုိင္ျခင္းက ကန္႔သတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲလာသည္။


သုိ႔ျဖင့္ ျမန္မာ ဘေလာ့ဂါတုိ႔ ဖ်က္သည္ရွိေသာ္ ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံသည္ အေနာက္သို႔ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ တက္သြားေတာ့မည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ေပၚလာေသာ ဂုိဏ္းအသီးသီးမ်ားက ေထရ၀ါဒႏုိင္ငံဆုိသည့္ အေခၚအေ၀ၚကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံမွ က်႐ႈံးေစလိမ့္မည္။ မၾကာမီ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ေၾကာင္ၾကား ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။

ေဂ်ဂ်ဴဝုိင္ » http://www.jjqqyy.com/archives/529
 ကူးယူ ေဖာ္ျပပါသည္........