ဘုရားထက္ သာသူမ်ား

ဘုရားထက္သာတယ္-ဓမၼဒူတ အရွင္ပညာေဇာတ(ဗုဒၶဓမၼျပႆနာေပါင္းခ်ဳပ္ ၊ ပထမတြဲမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

ယခုေခတ္သည္ တရားအားထုတ္သူ ေပါမ်ားေသာ ေခတ္ျဖစ္၏။ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕ အရြာရြာမွာ တရားအားထုတ္သူမ်ားမွာ အနည္းအမ်ား ဆိုသလုိ ရွိၾကကုန္၏။ တရားေဟာရာတြင္ေတာင္ ၀ိပႆနာေဟာမွ အမ်ားႀကိဳက္ကို ျဖစ္လာ၏။ ယင္းသို႔ ၀ိပႆနာတရား နာၾကားအားထုတ္သူမ်ား ေပါမ်ားလာ၍ တစ္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ အားရ၀မ္းသာ စရာပင္ ျဖစ္၏။ တစ္ဖက္ကၾကည့္လွ်င္ အားမရစရာ ၀မ္းမသာစရာေတြ မ်ားစြာေတြ႕ေနရ၏။

မွန္၏။ တရားအားထုတ္ျခင္းသည္ အစြဲဒိ႒ိျပဳတ္ေအာင္ အားထုတ္ျခင္းျဖစ္၏။ တစ္ခ်ိဳ႕မွာ တရားအားထုတ္ ၿပီးမွ အစြဲအလမ္း ပို၍ပင္ ႀကီးေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ အထူးသျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္စြဲ၊ တရားစြဲေတြ ျဖစ္လာ၏။

ပုဂၢိဳလ္စြဲ ေတြ ထားပါဦး။ တရားစြဲမွာ ျဖစ္ရန္မသင့္ေပ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ေဟာသမွ်၊ ျပသမွ် တရားေတြမွာ ဘယ္သူပဲ ေဟာေဟာ၊ ျပျပ ဘုရားရွင္၏ တရားေတြကိုခ်ည္း ေဟာၾက၊ ျပၾကရေသာေၾကာင့္ ျဖစ္၏။ ယင္းသို႔ ဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ေတြကိုခ်ည္း ေဟာၾက၊ ျပၾကရာ၌ ဘုရားရွင္၏ အာေဘာ္က်သူႏွင့္ မက်သူဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား ရွိသည္။ ယင္းကိုေတာ့ သာမန္ သူလိုကိုယ္လို ေယာဂီမ်ား သိဖို႔မလြယ္ကူ။ သို႔မလြယ္ကူဘဲ `တို႔နည္းမွ နည္းေကာင္း၊ တို႔ဆရာမွ ဆရာေကာင္း´ ဟု စြဲထားလွ်င္ ဘယ္သူနစ္နာမည္နည္း။

တစ္ခါက မိမိသည္ ေတာရတစ္ခုတြင္ ေန၏။ မိမိႏွင့္အတူ သီတင္းသံုးေဖာ္ ႏွစ္ပါးရွိ၏။ မိမိပါဆိုလွ်င္ သံုးပါးရွိ၏။ ဥပုသ္ေန႔တြင္ မိမိႏွင့္တစ္ပါးမွာ တရားေဟာ၏။ သူက မနက္ေဟာလွ်င္ မိမိက ေန႔လယ္တြင္ ေဟာ၏။ သူက ေန႔လယ္ေဟာလွ်င္ မိမိက နံနက္ ေဟာ၏။ ပရိသတ္မွာ ရံခါ မိမိအား၊ ရံခါ သူ႔အား သင့္သလို ေမးေလွ်ာက္စရာရွိလွ်င္ ေမးေလွ်ာက္ေလ၏။ တစ္ေန႔ ဒကာမႀကီးတစ္စု သူ႔ထံသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ေလွ်ာက္ေမး၏။

`အရွင္ဘုရား၊ (သူ)က ညည္းတို႔ တရားအားထုတ္တာ ဘာျဖစ္ၿပီလဲ၊ ငါေတာ့ `ေ၀ဒနာကုန္ၿပီ´ လို႔ ေျပာတယ္ဘုရား။

အဲဒါ သူက ညည္းတုိ႔ဘုန္းႀကီး ေလွ်ာက္ၾကည့္စမ္းပါ၊ ေ၀ဒနာကုန္လွ်င္ ဘယ္အဆင့္ ေရာက္တယ္ဆိုတာ၊ ညည္းတို႔ဘုန္းႀကီး သိပါတယ္လို႔ တို႔ဆရာေတာ္က ေျပာတယ္လို႔ ေျပာတယ္ဘုရား၊ ေ၀ဒနာကုန္ေတာ့ ဘယ္အဆင့္ ေရာက္သြားၿပီလဲဘုရား´

`ဒကာမႀကီး၊ အဲဒီ ဒကာမႀကီးကို ေျပာလိုက္၊ ေ၀ဒနာကုန္လွ်င္ ဘုရားထက္ သာတယ္´လို႔

ထိုအရွင္သည္ ကာယိကဒုကၡ ေ၀ဒနာကုန္မႈကို ရည္ရြယ္ေျပာလိုက္ျခင္း ျဖစ္၏။ ေမးခိုင္းသည့္ေယာဂီ ကုန္တယ္ေျပာတဲ့ ေ၀ဒနာမွာလည္း ကာယိကဒုကၡေ၀ဒနာပင္ ျဖစ္၏။ ကာယိက ဒုကၡေ၀ဒနာမွာလည္း ဘုရားမွာပင္ မကုန္ေသး။ ေယာဂီက ကုန္ၿပီေျပာ၍ ဘုရားထက္ သာတယ္ဟု ေျပာျခင္းျဖစ္၏။ ဒကာမႀကီးမ်ား မွာ သေဘာက်လြန္းလို႔ ခြက္ထိုးခြက္လွန္ ရယ္ေမာၾကေတာ့၏။ အားရပါးရ ရယ္ေမာၾကေတာ့၏။ ရယ္ေမာၿပီး တဖန္ ျပန္ေလွ်ာက္ျပန္၏။

`အရွင္ဘုရား၊ ေ၀ဒနာကုန္လွ်င္ ဘုရားထက္သာတယ္ဆိုတာ အမွန္ပဲလားဘုရား´

`ခက္ေနပါၿပီ ဒကာမႀကီးကလည္း၊ တကယ္ေ၀ဒနာကုန္လွ်င္ တကယ္ဘုရားထက္ သာတာေပါ့။´

`ဒါျဖင့္ တပည့္ေတာ္ (သူ႔)ကို ဒီအတိုင္း ျပန္ေျပာလိုက္မယ္ဘုရား´

`ဒီအတိုင္းေျပာ႐ံုပဲရွိတာေပါ့၊ ရွင္းျပလည္း ဒကာမႀကီးက အကုန္ျပန္ရွင္းႏိုင္တာမွ မဟုတ္တာဘဲ´

`နည္းနည္းေလာက္ ရွင္းျပပါဦးဘုရား၊ မွတ္မိသေလာက္ ျပန္ေျပာတာေပါ့၊ တပည့္ေတာ္တို႔လည္း မွတ္ထားရတာေပါ့´

`ကဲ ဒါျဖင့္ နားေထာင္´

`အခါတစ္ပါး ဘုရားရွင္သည္ ဘဂၢတိုင္း သုသုမာရဂိရၿမိဳ႕ငယ္၊ သားရဲတို႔အား ေဘးမဲ့ေပးရာ ေဘသကဠ ေတာ၌ ေနေတာ္မူ၏။ ထိုအခါ နကုလပိတာ သူၾကြယ္သည္ ဘုရားရွင္ထံ ခ်ဥ္းကပ္ရွိခိုးၿပီး ေလွ်ာက္ထား၏။'

`အရွင္ဘုရား၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ အသက္အရြယ္ ႀကီးျပင္းအိုမင္းပါၿပီ၊ အရြယ္သံုးပါးတြင္ ေနာက္ဆံုးအရြယ္ သို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊ နာက်င္ေသာ ကိုယ္ရွိပါ၏။ မျပတ္နာက်င္၍ ေနပါ၏´

`အရွင္ဘုရား၊ အကၽြႏ္ုပ္သည္ ျမတ္စြာဘုရား ကိုလည္းေကာင္း၊ စိတ္ႏွလံုးကို ပြားေစတတ္ေသာ ရဟန္း ေတာ္တို႔ကိုလည္းေကာင္း အၿမဲမျပတ္ မဖူးျမင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။´

`အရွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဆံုးမေတာ္မူပါ၊ ကံျမစ္ေတာ္မူပါ၊ ယင္းအဆံုးအမေတာ္သည္ အကၽြႏ္ုပ္အား ၾကာျမင့္စြာေသာ ကာလပတ္လံုး စီးပြားခ်မ္းသာ အလို႔ငွါ ျဖစ္ပါ၏။´

`သူၾကြယ္၊ ဤစကားသည္ မွန္၏။ ဟုတ္၏။ သူၾကြယ္၊ ဤကိုယ္သည္ နာက်င္သည္သာတည္း၊ ဥကဲ့သို႔ျဖစ္၏။ အေရပါးတို႔ျဖင့္ ေျမႇးယွက္ထားအပ္၏။´

`သူၾကြယ္၊ တစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ဤကိုယ္ကို ရြက္ေဆာင္ေနရလ်က္ တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္း အနာကင္းျခင္းကို ၀န္ခံပါလွ်င္ ထိုသူအား မိုက္သည့္အျဖစ္မွတစ္ပါး အျခားမရွိေတာ့ေခ်´

`သူၾကြယ္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဤအရာ၀ယ္ `ငါသည္ နာက်င္ေသာ ကိုယ္ရွိသူျဖစ္လ်က္ ငါ၏ စိတ္သည္ နာက်င္မႈကင္းသည္ ျဖစ္လတၱ႔ံ´ ဟု ဤသို႔ သင္က်င့္အပ္၏´

`ကဲ… အဲဒီမွာ ဘုရားက ဘယ္လိုေဟာထားလဲ၊ ဒီကိုယ္ဟာ နာက်င္သည္သာ ျဖစ္၏။ ဥကဲ့သို႔ျဖစ္၏တဲ့၊ ဥဆိုတာ ဘာနဲ႔ထိထိ သူပဲနာတယ္၊ ကြဲတယ္၊ ဒီကိုယ္ဟာ အေရပါးႏွင့္ အေျမႇးယွက္ထား၍လည္း ဘာနဲ႔ထိထိ သူပဲနာတယ္၊ ဒီကိုယ္ရွိေနလ်က္ `တစ္ခဏမွ်ေသာ္လည္း အနာကင္းပါတယ္´ ဆိုလွ်င္ လူမိုက္တဲ့၊
ဒါေၾကာင့္ `ကိုယ္ကေတာ့ နာက်င္ခ်င္ နာက်င္ပေစ၊ စိတ္မနာေအာင္ က်င့္တဲ့´ ကိုယ္နာတာ သည္းခံၿပီးက်င့္တဲ့။´

`ၿပီးေတာ့ ဘုရားရွင္ ဇီ၀က၏ သရက္ဥယ်ာဥ္၀ယ္ ေနေတာ္မူေသာအခါ ေဒ၀ဒတ္ ေက်ာက္ျဖင့္ ပစ္ခ်ျခင္းေၾကာင့္ ေျခမေတာ္၀ယ္ ေသြးစိမ္းတည္၍ အနာယဥ္းတယ္၊ ဇီ၀ကက ဓားျဖင့္ခြဲ၍ ေဆးလိမ္းက်ပ္စည္း ၿပီး ကုသတယ္၊ ဇီ၀ကက `ကိုယ္ေတာ္ ပူပန္ျခင္း ျဖစ္သေလာ´ ဟု ေလွ်ာက္ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ ပူပန္ေသာ္လည္း စိတ္ပူပန္ျခင္း မရွိေၾကာင္း မိန္႔တယ္။´

`သံသရာခရီးကို သြားေရာက္ၿပီး ျဖစ္ထေသာ၊ စိုးရိမ္ျခင္းမွ ကင္းထေသာ၊ ခႏၶာစေသာ ခပ္သိမ္းေသာ တရားတို႔၌ ကင္းလြတ္ထေသာ၊ ခပ္သိမ္းေသာ ဂႏၳေလးပါးကို ပယ္ၿပီးထေသာ ပုဂၢိဳလ္အား စိတ္ပူပန္ျခင္းသည္ မရွိ။´(အရဟႏၲ၀ဂ္၊ ဓမၼပဒ)

`ၿပီးေတာ့ သံကိစၥသာမေဏကို ခိုးသူႀကီးက သတ္ေတာ့ မ်က္ႏွာၾကည္လင္ၿပီး ေၾကာက္ထိတ္လန္႔ျခင္း မရွိေတာ့ အံ့ၾသၿပီး သာမေဏကို ေမးတယ္။

`သာမေဏ၊ ဤသို႔သေဘာရွိေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေရး ေသေဘး၌ သင့္အား ေၾကာက္ျခင္းမရွိ၊ ပိုလြန္၍ ေရွးကထက္ ၾကည္လင္လွပလာ၏၊ သာမေဏ သင္သည္ ဘယ့္ေၾကာင့္ မငိုသနည္း´

`ဂါမဏိ ခိုးသူႀကီး၊ ကိုယ္ကို ငဲ့ကြက္ျခင္း မရွိေသာ၊ အာသေ၀ါကုန္ၿပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္အား စိတ္ဆင္းရဲျခင္း ေစတသိကဒုကၡ မရွိ၊ သံေယာဇဥ္ကုန္ၿပီးေသာ ပုဂၢိဳလ္အား စင္စစ္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေရး ေဘးအားလံုးကုန္ၿပီ´ (သဟႆ၀ဂ္၊ ဓမၼပဒ)

`ဘုရားေဟာထားတာ ေနာက္အမ်ားႀကီး ရွိေသးတယ္၊ ေတာ္ၿပီ ဒီေလာက္ပဲ၊
ကဲ… ဒကာမႀကီး ျပန္ေျပာတတ္ပါ့မလား´

`ဘယ္ အကုန္ေျပာတတ္မလဲဘုရား´

`ဒါျဖင့္ ဒီလိုေျပာလိုက္၊ ဘုရားရဟႏၲာမ်ားေတာင္မွ စိတ္နာက်င္မႈ ေစတသိက ဒုကၡေ၀ဒနာသာကုန္၍ ကုိယ္နာက်င္မႈ ကာယိကဒုကၡေ၀ဒနာ ရွိေသးတယ္၊ ဘုရားရဟႏၲာမ်ား ေတာင္မွ မကုန္တဲ့ ေ၀ဒနာကုန္လို႔ `ဘုရားထက္သာတယ္´ လို႔ ေျပာလိုက္´

ဒကာမႀကီးမ်ားမွာ ရယ္ကာေမာကာႏွင့္ ရွိခိုးဦးခ်၍ `ေျပာလိုက္ပါ့မယ္ဘုရား´ဟု ေျပာရင္း ျပန္ၾကေလေတာ့၏။

• ဗုဒၶတရား ႐ႈပြားမ်ား လြဲမွားအယူ ကင္းေစေသာ္။

ဓမၼဒူတ အရွင္ပညာေဇာတ

(ဗုဒၶဓမၼျပႆနာေပါင္းခ်ဳပ္ ၊ ပထမတြဲမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။)

Read more ...

သီလ၊ သတိ၊ ဥာဏ္ယွဥ္တြဲပါ..

(ကေလာင္ရွင္- ထက္စုႏွင္းဆီ )(၀ိမုတၱိရသ-မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)



ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္အား ၂၅၅၃ ခုနွစ္သို႔တုိင္ ပရိယတၱိ၊ ပဋိပတၱိ၊ ပဋိေဝဓ သာသနာသုံးရပ္ျဖင္႔ အစဥ္အဆက္ ထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္လာၾကသူမ်ားမွာ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ယေန႔ကာလသည္ ဝိမုတၱိကာလ ျဖစ္ေလေသာေၾကာင္႔ လူအမ်ားသည္ ဝိပႆနာတရားကို ပိုမုိစိတ္ဝင္စားလာၾကပါသည္။

ဝိပႆနာတရားစစ္ တရားမွန္၏ အဂၤါရပ္..

တရားစစ္ တရားမွန္၏ အဂၤါရပ္မွာ ႏွစ္ခ်က္တည္းသာ ရွိပါသည္။ ရွဳပြားဆဲအခ်ိန္တြင္ ကိေလသာမ်ား ျငိ္မ္းေနေသာေၾကာင္႔ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ ျငိမ္းခ်မ္းေနျပီး၊ တရားရသြားေသာအခါတြင္လည္း ပယ္သတ္သင္႔ေသာ ကိေလသာမ်ားကို ပယ္သတ္ျပီးေသာေၾကာင္႔ ကိုယ္ စိတ္ နွလုံး သုံးပါးစလုံး ျငိမ္းခ်မ္းေနတတ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔မဟုတ္ပဲ ကို္ယ္ေရာ စိတ္ပါ ပင္ပန္းေနမည္ဆုိပါက တရားမွားေနေၾကာင္း သိထားသင္႔ပါသည္။

တရားဟူသည္ ထိုင္မွ ရမည္ေလာ…

တရားဟူသည္ ထုိင္မွသာ ရမည္ဟု လူအမ်ားက ထင္မွတ္မွားေနၾကပါသည္။ တရားထုိင္က်င္႔ရွိသူမ်ားကို အျပစ္မေျပာလိုေသာ္လည္း တရားထုိင္ရန္ အဆင္မေျပသူမ်ားအတြက္မူ စိတ္အားငယ္စရာ ျဖစ္လုိ႔ ေနပါသည္။ အမွန္စင္စစ္ ဝိပႆနာတရားဟူသည္ ကာယအလုပ္မဟုတ္၊ ဥာဏအလုပ္သာလွ်င္ျဖစ္ပါသည္။ မည္သို႔ေသာ အမူအရာလွဳပ္ရွားမွဳမ်ိဳးမဆုိ သတိတရားနွင္႔ အသိကပ္ျပီး ဥာဏ္နွင္႔ရွဳပြားနုိင္မည္ဆုိပါက ယင္းသည္ တရားထုိင္သည္ႏွင္႔ သေဘာတရားအတူတူပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဥာဏ္ပညာမပါပဲ တရားထုိင္မည္ ဆုိပါက မည္မွ်ပင္ ၾကာၾကာထုိင္ေစကာမူ တရားစစ္ကို သိရွိနုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ပဠာသ - မတူဘဲ တုျပိဳင္ေျပာဆုိျခင္း

မိမိတုိ႔ထက္ အက်င္႔သီလ၊ စာေပဗဟုသုတ၊ သမာဓိ၊ ပညာတုိ႔နွင္႔ ျပည္႔စုံ သာလြန္ ျမင္႔ျမတ္ေတာ္မူၾကေသာ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားနွင္႔ မရုိမေသ ဖက္ျပိဳင္ ေျပာဆုိ ျပဳလုပ္ျခင္းကို ပဠာသ ဟု ေခၚပါသည္။ ဤကဲ႔သုိ႔ မနွိဳင္းေကာင္းဘဲ ႏွိဳင္းယွဥ္ ဂုဏ္ျပိဳင္ျခင္း၊ မရုိမေသ တန္းတူထားေျပာဆုိျခင္းသည္ အျပစ္ အလြန္ၾကီးပါသည္။ ဤသုိ႔ေသာ လူမ်ား၏ နွဳတ္သြက္ လွ်ာသြက္ အာေကာင္းေကာင္းနွင္႔ ရဲရဲတင္းတင္း ေျပာဆုိေနျခင္းကို စူးစမ္းဆင္ျခင္ဥာဏ္နွင္႔ အသိလိမၼာ ဥာဏ္ပညာ နည္းပါးေသာ အခ်ိဳ႕လူမ်ားက ဟုတ္ေလနုိးနုိး ယုံလြယ္တတ္ၾကပါသည္။ ထုိျပင္ ကိုယ္ေတြ႕ဥာဏ္ပါဟု ေျပာပါက သာ၍ အထင္ၾကီးတတ္ျပီး ေရွ႕က သြားသူမ်ားေနာက္ လုိက္ပါရန္ ဝန္မေလးတတ္ၾကေပ။

အရိယာသူေတာ္ေကာင္းဟူသည္သီလစင္ၾကယ္မွဳ 

ရာခိုင္နွဳန္းျပည္႔ရွိရပါမည္…

ပုထုဇဥ္၏ သီလဝိသုဒၶိသည္ အခ်ိန္မေရြး ေဖာက္ဖ်က္နုိင္ေသာ္လည္း အရိယာသူေတာ္ေကာင္း၏ သီလဝိသုဒၶိသည္ မည္သည္႔အေၾကာင္းျပခ်က္နွင္႔မွ် မပ်က္စီးနုိင္ေတာ႔ေပ။ ကိုယ္၊ စိတ္၊ နွလုံးသုံးပါး စင္ၾကယ္ယုံသာမက ရတနာသုံးပါးနွင္႔တကြ ၾကီးျမတ္သူမ်ားအားလုံးကို ျပစ္မွား အျပစ္တင္ျခင္း မျပဳလုပ္ေတာ႔ေပ။ ရဟန္းျဖစ္မည္ ဆုိပါက ျမတ္စြာဘုရား၏ အဆုံးအမ သာသနာကို ရိုရိုေသေသ လုိက္နာသည္႔အျပင္ ဝိနည္းစည္းကမ္းကို အသက္ထက္ တန္ဖိုးထား ရုိေသတတ္ၾကပါသည္။

သစၥာသုံးခုိင္ နိဗၺာန္တုိင္..

သမၼဳတိသစၥာ၊ ပရမတၱသစၥာ၊ အရိယသစၥာဟူ၍ နယ္ပယ္သုံးရပ္ရွိပါသည္။ သမၼဳတိသစၥာနယ္ပယ္တြင္ အမွန္မရွိေသာ နံမည္ ပညတ္အေခၚအေဝၚမ်ားသာ ရွိေသာ္လညး္၊ ပရမတၱသစၥာ နယ္ပယ္တြင္မူ အဟုတ္ရွိ အမွန္တကယ္ရွိေသာ စိတ္ ေစတသိက္ ရုပ္၊ နိဗၺာန္ ေလးမ်ိဳးသာလွ်င္ ရွိေနပါသည္။ အရိယသစၥာနယ္ပယ္ဆုိသည္မွာ- ဒုကၡသစၥာ၊ သမုဒယသစၥာ၊ နိေရာဓသစၥာ၊ မဂၢသစၥာ ဟူေသာ သစၥာေလးပါးကို ေခၚဆုိျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ပညတ္နွင္႔ ပရမတ္္္္္္္္္္

ပညတ္ဟူသည္ သမုတ္ရွိျဖစ္၍ ပရမတ္ဟူသည္ အဟုတ္ရွိျဖစ္ေလ၏။ သို႔ရာတြင္ ပညတ္တည္းဟူေသာ သမၼဳတိသစၥာနယ္ကို ပစ္ပယ္၍မရနုိင္ေပ။ ေလာက အေခၚရွိနွင္႔ တကယ္ရွိကို ပိုင္းျခားသိျမင္ျခင္းျဖင္႔ ပရမတ္တည္းဟူေသာ ပရမတၱသစၥာ၏ မျမဲေသာသေဘာ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲေနေသာ သေဘာတရားမ်ားကို ဥာဏ္နွင္႔ သိျမင္လာနုိင္ပါသည္။ ထိုသုိ႔မဟုတ္ပဲ ပညတ္ကို ပယ္မည္ဆုိပါက မွားယြင္းေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ား လုပ္ေဆာင္မွဳမ်ားေၾကာင္႔ အပါယ္ငရဲသုိ႔ လားရတတ္ပါသည္။

ထိုေၾကာင္႔ တခ်ိဳ႕ေသာ တရားျပေနသူမ်ားသည္ ပညတ္ကို တကယ္မရွိ၊ အမွန္ရွိတာ ပရမတ္ဟု ဆိုကာ ဘုန္းၾကီးနွင္႔လူ ဟူ၍ ခြဲျခားျခင္းမျပဳေတာ႔ပဲ ၾကမ္းတေျပးတည္း အတူထုိင္ျခင္း၊ ဘုန္းၾကီးနွင္႔ သီလရွင္ တဝုိင္းတည္း ဆြမ္းဘုန္းေပးျခင္း၊ ဝိကာလေဘာဇနာဟူသည္ အခ်ိန္သတ္မွတ္ခ်က္သာျဖစ္၍ တကယ္မရွိေသာ ပညတ္ခ်က္ဟုဆုိကာ မြန္းလြဲခ်ိန္ေက်ာ္သည္အထိ ဆြမ္းဘုန္းေပးျခင္း စေသာ ရဟန္းဝိနည္း၊ လူ႔စည္းကမ္းမ်ားကို ခ်ိဳးေဖာက္လာၾကပါသည္။ အကန္႔အသတ္ရွိေသာ အတၱစြမ္းအားကို အေျခခံလ်က္ အနတၱစြမ္းအား အနတၱဥာဏ္ဆိုက္ေရာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရမည္႔အစား အတၱကို ပစ္ပယ္ေနျခင္းေၾကာင္႔ အနတၱျမင္မျမင္မွာ မေသခ်ာလွေပ။

အမွန္တကယ္ ပယ္ရမည္႔အရာမ်ား….

စြဲလမ္းမွဳတဏွာ၊ ငါစြဲ ဒိ႒ိနွင္႔ ေထာင္လႊားေသာ မာနမ်ားကို ပယ္သတ္ရမည္႔အစား ပညတ္ကို တကယ္မရွိဟုယူဆကာ ပယ္သတ္ေနျခင္းသည္ မွားယြင္းေသာ အယူအဆ အေတြးအေခၚမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။ အမွန္တကယ္ ပယ္သတ္ရမည္႔ ငါေတာ္ ငါတတ္ ငါသိ ဟူေသာ တဏွာ၊မာန၊ ဒိ႒ိမ်ားနွင္႔အတူ မိမိတုိ႔ကိုယ္ကို မိမိတို႔ အရိယာပါဟု လည္းေကာင္း၊ ဥာဏ္စဥ္မ်ား ဘယ္နွစ္ဆင္႔ တက္ေနပါျပီဟုလည္းေကာင္း ၊ ရဟန္း၏ ဝိနည္းသိကၡာပုဒ္၊ လူ႔စည္းကမ္းမ်ား ခ်ိဳးေဖာက္လ်က္ တုိင္းသိျပည္သိ ကမာၻသိေအာင္ ေၾကာ္ညာ ေမာင္းခတ္လ်က္ ရွိေနၾကပါသည္။

သစၥာေလးပါး ျမတ္တရား

ဒုကၡသစၥာဟူသည္ ပိုင္းျခားသိရမည္၊ သမုဒယသစၥာဟူသည္ ပယ္သတ္ရမည္၊ နိေရာဓသစၥာဟူသည္ မ်က္ေမွာက္ျပဳရမည္၊မဂၢသစၥာဟူသည္ ပြားမ်ားရမည္ ျဖစ္ေပသည္။ မဂၢသစၥာျဖင္႔ ဒုကၡသစၥာကို ပိုင္းျခားျပီး သိမည္ဆုိပါက သမုဒယသစၥာကို ပယ္သတ္ျခင္းနွင္႔ နိေရာဓသစၥာကို မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းသည္ တျပိဳက္တည္း ျပီးေျမာက္နုိင္ပါသည္။

သတိပ႒ာန္နည္းျဖင္႔ ဝိပႆနာရွဳပြားနည္း ေလးမ်ိဳး…

ကာယာနုပႆနာ၊ ေဝဒနာႏုပႆနာ၊ စိတၱာႏုပႆနာ၊ ဓမၼာႏုပႆနာ ဟူ၍ ေလးမ်ိဳးရွိပါသည္။ လူတုိ႔၏ ပင္ကုိယ္ စရိုက္ေပၚမူတည္လ်က္ ရွဳနည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားနုိင္ေသာ္လည္း မည္သည္႔ရွဳနည္းကို က်င္႔သုံးေစကာမူ က်န္သုံးနည္းသည္လဲ အလိုအေလ်ာက္ အသုံးျပဳေနရပါသည္။

ခႏၶာနွစ္မ်ိဳး၏ မတူညီပုံ…

မည္သည႔္္ သက္ရွိသတၱဝါမဆို မ်က္စိျဖင္႔ ျမင္နိုင္ေသာ ဝင္ကစြတ္ အထည္ခႏၶာႏွင္႔ ပကတိဥာဏ္ျဖင္႔သာ သိနုိင္ေသာ သေဘာခႏၶာငါးပါး ဟူ၍ နွစ္မ်ိဳး ရွိေပသည္။ အထည္ခႏၶာအား ပညတ္ဟုဆိုကာ ပယ္လုိက္ပါက အထည္ခႏၶာအား အမွီျပဳကာ ေပၚေပါက္လာမည္႔ သေဘာခႏၶာငါးပါး၏ မတည္ျမဲမွဳသေဘာ၊ ေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမွဳသေဘာကိို သိရွိနုိင္မည္ မဟုတ္ေတာ႔ေပ။ ထုိေၾကာင္႔ ဝိပႆနာရွဳပြားျခင္းဆုိသည္မွာ အမွန္တကယ္ မရွိေသာ ပညတ္အထည္္ခႏၶာကို အသုံးျပဳကာ သိတတ္ေသာ သေဘာတရား ပရမတ္ခႏၶာ ငါးပါး၏ မတည္ျမဲမွဳသေဘာကို ဥာဏ္ျဖင္႔ပိုင္းျခားသိျမင္နုိင္ျခင္းကို ဆုိလုိပါသည္။

အာရုံသိ ခႏၶာငါးပါးသည္သာ ဘဝတစ္ခုလုံး၏ ဖြားေသ

သက္ရွိသတၱဝါမ်ား၏ သိတတ္ေသာ သေဘာတရားေလးသည္သာ ဘဝ၏ ဖြားေသ ျဖစ္ေပသည္။ သိတတ္ေသာ သေဘာတရား မရွိေတာ႔ျခင္းကို ေသဆုံးျခင္းဟု ေခၚဆုိပါသည္။ အာရုံနွင္႔ ဒြါရတုိက္ခ်ိန္တြင္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ သိတတ္မွဳ သေဘာေလး၏ မျမဲျခင္းတရားကို ဒုကၡသစၥာဟု ျမတ္စြာဘုရားက သတ္မွတ္ခဲ႔ပါသည္။

ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္ေပးတရားေတာ္ (အနတၱလကၡဏာသုတ္)
“ေနတံမမ ေနေသာ ဟမသိၼ နေမေတာ အတၱာ”
ငါ၊ င႔ါဥစၥာ၊ ငါ႔အတၱ သည္ အမွန္မရွိ၊ အနတၱပါသည္သကား။ ဟူသည္႔ ျမတ္စြာဘုရား၏ အလုပ္ေပးတရားေတာ္သည္ အာရုံသိ သေဘာတရားေလး၏ မျမဲျခင္း ဆင္းရဲအမွန္ကို ဆင္ျခင္နွလုံးသြင္း ပိုင္းျခားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ဆူနာမီဆရာေတာ္ ဦးဥတၱမသာရ၏ တရားေကာက္နွဳတ္ခ်က္…

စိတ္နဲ႔သိတဲ့ ျဖစ္တာမွန္သမွ် ခႏၶာငါးပါးအတုပဲ၊ ျဖစ္႐ံုသက္သက္၊ ျဖစ္ကာမတၱ ျဖစ္ေနတဲ့ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမႈကမွ ခႏၶာငါးပါး ဒုကၡသစၥာအစစ္။ ျဖစ္တာပ်က္တာမဟုတ္၊ ပ်က္တာျဖစ္တာ။ ျပဳလုပ္ကာမတၱ ျပဳလုပ္မူေတြ ပ်က္ေနတာ။ ဘာလုပ္လုပ္ လက္ခံ သိမ္းပိုက္ၿပီးမလုပ္နဲ႔၊ စြန္႔လုပ္။ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္႐ံုသက္သက္လုပ္၊

အတၱ(တစ္ခုခု၊တစ္ေယာက္ေယာက္၊တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္၊တစ္ေနရာရာရဲ႕အား) မပါေစနဲ႔။ တစ္ခု၊ တစ္ေယာက္၊ တစ္ခ်ိန္၊ တစ္ေနရာဆိုတဲ့ အထင္မွားကင္းကင္း၊ အစြဲကင္းကင္း လုပ္႐ံုသက္သက္လုပ္မွ ကိေလသာျဖစ္ေနမႈက လြတ္လပ္ေရးရမယ္။ မကန္႔သတ္ဖို႔၊ မပညတ္ဖို႔၊ မဆုပ္ကိုင္ဖို႔၊ မသိမ္းပိုက္ဖို႔ အဓိကထားမွ တရားအလုပ္စစ္။>><<ရွင္းလင္းျခင္း>> <<ေမ့ေလ်ာ့မႈ ( အ၀ိဇၨာ ) ေၾကာင့္>>

အထက္ပါ ဆူနာမီဆရာေတာ္၏ တရားယူဆခ်က္သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ ျမတ္တရားနွင္႔ ဆန္႔က်င္ေနပါသည္။ စိတ္ျဖင္႔သိေသာ အရာမွန္သမွ် ခႏၶာငါးပါးအတု ဟု၊ သတ္မွတ္လ်က္ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွဳသည္သာ ဒုကၡသစၥာ အစစ္ဟု ဆုိလုိထားပါသည္။

ေဝဒနာသည္ ခ်ဳပ္ျငိမ္းတတ္ပါသလား…..
ေဝဒနာဟူသည္ နာက်င္ ကိုက္ခဲ ေညာင္းညာျခင္းမ်ားကို သာ ဆုိလုိျခင္းမဟုတ္ပါ။ ခ်မ္းသာျခင္း သုခေဝဒနာ၊ ဆင္းရဲျခင္း ဒုကၡေဝဒနာနွင္႔ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲမဟုတ္ေသာ ဥေပကၡာေဝဒနာ ဟူ၍ ေဝဒနာသုံးမ်ိဳးရွိပါသည္။ ေဖာက္ျပန္မွဳ၊ ခံစားမွဳ၊ မွတ္သားမွဳ၊ ေစ႔ေဆာ္မွဳ၊ ျပဳလုပ္မွဳသေဘာတည္းဟူေသာ သေဘာခႏၶာရွိေနသ၍ ေဝဒနာသည္ ရွိေနမည္ျဖစ္ပါသည္။ ေဝဒနာခ်ဳပ္ျငိမ္းခ်ိန္သည္ ေသဆုံးသြားေသာအခ်ိန္သာ ျဖစ္နုိင္ေပသည္။

အထည္ပညတ္္ခႏၶာ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွဳ…
အထည္ပညတ္ခႏၶာ၏ ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးမွဳသည္ ထိန္းခ်ဳပ္၍မရသလို၊ တားဆီးနုိင္ျခင္းလည္းမရွိနုိင္ပါ။ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္လ်က္ သူ႔သဘာဝအတုိင္း ေဖာက္ျပန္ပ်က္စီးေနပါသည္။ သို႔ရာတြင္ သက္ရွိသတၱဝါမ်ား၏ ေမြးရာပါ အသိဥာဏ္ျဖင္႔ ကံ၊ စိ္တ္၊ ဥတု၊ အာဟာရမ်ားျဖင္႔ မတင္႔တယ္မွဳ အသုဘ မွ တင္႔တယ္မွဳ သုဘသို႔ အခ်ိန္နွင္႔အမွ် ျပဳျပင္ေနၾကရပါသည္။ ထုိေၾကာင္႔ ထိုေဖာက္ျပန္ေျပာင္းလဲမွဳကို သိရုံသက္သက္မွ်ျဖင္႔ ဒုကၡသစၥာ၏ သေဘာကို ျပည္႔စုံေအာင္ သိနုိင္မည္ မဟုတ္ေပ။ တြယ္တာစရာမရွိ၊ ကပ္ျငိစရာမရွိ၊ ျငီးေငြ႔စရာ ဒုကၡခံစားမွဳ သက္သက္သာ ျဖစ္သည္ဟူေသာ သံေဝဂတရားကို အေျခခံေသာ အသိတရားကိုသာ နားလည္ႏုုိင္ပါသည္။ ေဖာက္ျပန္မွဳကို ျငီးေငြ႔ျပီး စြဲလမ္းမွဳ တဏွာ၊ ငါစြဲ ဒိ႒ိ နွင္႔ ေထာင္လႊားေသာ မာနကို အျပီးတုိင္ ပယ္သတ္နုိင္မွသာလွ်င္ အသခၤတတည္းဟူေသာ နိဗၺာန္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳနုိင္မည္ ျဖစ္ေပသည္။

ဆရာအေရြး မမွားေစနဲ႔….

ျမတ္စြာဘုရား၏ လမ္းညႊန္ျပသမွဳ ကို အေျခခံလ်က္ က်င္႔ၾကံအားထုတ္ေတာ္မူေသာ ဆရာသမားမ်ား၏ ကိုယ္ေတြ႔သည္သာ မွန္ကန္ေသာ နည္းလမ္းက်င္႔စဥ္ ျဖစ္နုိင္ပါသည္။ သိျပီးမွ က်င္႔ၾကံအားထုတ္မွဳသည္ မသိပဲ က်င္႔ၾကံအားထုတ္မွဳထက္ ပိုမိုထိေရာက္ မွန္ကန္ ျမန္ဆန္နိုင္ပါသည္။ ထုိေၾကာင္႔ စစ္မွန္ေသာ ဆရာသမား၏ လမ္းညႊန္မွဳ တာဝန္ (ညာတပရိညာ) ျပီးဆုံးပါလွ်င္ မိမိ၏ က်င္႔ၾကံအားထုတ္မွဳ တာဝန္ (တိရဏပရိညာ) ကို ေဆာင္ရြက္နုိင္ပါလွ်င္ ဓမၼ၏တာဝန္ (ပဟာနပရိညာ) သည္ အခ်ိန္တန္လွ်င္ ျပသမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေစတနာေရွ႕ထားလ်က္ ေရးသားလုိက္ရပါသည္။ ။

(ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္း၊ တားဆီးျခင္း ျပဳလုပ္၍ မရေသာ သူ႔သေဘာ သူေဆာင္၊ သူ႔အလုပ္ သူလုပ္ေနေသာ ရုပ္၊ နာမ္၊ ဓမၼ၊ သခၤၤါရတုိ႔၏ မျမဲမွဳ၊ အခ်ိန္နွင္႔အမွ် ေဖာက္ျပန္ ေျပာင္းလဲ ပ်က္စီးေနမွဳမ်ားကို ျမဲျမံေသာ သတိတရားနွင္႔ အသိကပ္ျပီး ဥာဏ္ျဖင္႔ ေစာင္႔ၾကည္႔ ရွဳပြားျခင္းျဖင္႔ တဏွာ၊ မာန၊ ဒိ႒ိတည္း ဟူေသာ ကိေလသာမ်ားကို အျပီးတုိင္ ပယ္သတ္နုိင္ျခင္းသည္ အသခၤတ၏ ေနာက္ဆုံးပန္းတုိင္ ျဖစ္ပါသည္။)


(သင္ဆရာ၊ ျမင္ဆရာ၊ ၾကားဆရာနွင္႔ ဖတ္ဆရာမ်ား၏ သြန္သင္ဆုံးမမွဳ ျမတ္တရားမ်ားေပၚ အေျခခံ၍ ေရးသားထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း၊ မွားယြင္းမွဳ ရွိပါက စာေရးသူ၏ တာဝန္သာ ျဖစ္ပါသည္။)


(ထက္စုႏွင္းဆီ )
(၀ိမုတၱိရသ-မွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္)

Read more ...

ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ကုိ ေျဖရွင္းခ်က္

ပစၥဳပၸန္၀ါဒီတုိ႔၏ အလုိ

“အေတြ႔မွ အထူးအားျဖင္႔ လိင္ဆက္ဆံမူ႔၊ ေမထုန္မူ အေတြ႔မွ ကာမဂုဏ္မဟုတ္ဘူး။ အာရုံငါးပါးကုိ ကုိယ္႔လုိအင္နဲ႔ ေတြ႔ထိမူေတြဟာ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ဒါေတြကို မွားယြင္းက်က္စားတာဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူပဲ”
(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၃)

“မွားယြင္းက်က္စားမူကုိ အဓိပၸါယ္ နည္းနည္းဖြင္႔ရမယ္။ ကာမဂုဏ္ က်က္စားတာ မွားယြင္းက်က္စားနဲ႔ မမွားမယြင္း က်က္စား ႏွစ္မ်ဳိးႏွစ္စားရွိတယ္။ စားစရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ ၀တ္စရာေတြလဲ ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ က်န္တဲ႔ လူအသုံးအေဆာင္ ပစၥည္းေတြ အားလုံးလည္း ကာမဂုဏ္ေတြပဲ။ အသုံးကုိ လြန္ျပီး အၾကဳိက္ အစြဲ အေလ်ာက္ က်က္စားတာဟာ မွားယြင္းတဲ႔ က်က္စားမူပဲ။(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)

ကာမပုိင္လဲ မိစၦာစာရျဖစ္

“ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စား ေရွာင္မူဟာ ကုိယ္႔ကာမပုိင္ မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္မူျပဳလုိ႔ အဓိပၸါယ္ ရမွာမဟုတ္ဘူး။
ပစၥည္းအသုံးအေဆာင္ အားလုံးမွာ အေၾကာင္းမဲ႔ သုံးေဆာင္မူ (ျဖဳန္းတီးမႈ) ေတြ ျဖစ္လာမယ္။ လုိအပ္တာထက္ ပုိျပီး စားတာ၊ ၀တ္တာ၊ သုံးေဆာင္တာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူေတြပဲ။ ကာမပုိင္ ဖုိ မ ပင္ျဖစ္ပါေစ အေၾကာင္းမဲ႔ လိင္ဆက္ဆံမူ ျဖစ္ရင္ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္မယ္”(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၄)

"စားတယ္၊ ၀တ္တယ္ သုံးေဆာင္တယ္၊ ၾကည္႔တယ္ အစရွိတာေတြလဲ ကုိယ္နဲ႔ပဲ လုပ္ရတာ ျဖစ္တယ္။ ဒီကုိယ္နဲ႔ အမႈေတြမွာ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြဟာ ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားတာေတြပဲ။(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)

ဘယ္သူ႔အာရုံ ငါးပါးျဖစ္ျဖစ္ မွားယြင္းက်က္စားက ကာေမသုမိစၦာစာရပဲ။ အလွအပတစ္ခုကို အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္နဲ႔ ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမူက လြတ္ဖုိ႔မရွိဘူး။ အဲဒီ အာရုံကုိ အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္ ဆြဲျမဴညဳိ႔ယူလဲ ဒီလုိပဲ။ သီိခ်င္း၊ ဂီတ ကို အေၾကာင္းတစုံတစ္ရာမရွိဘဲ ခံစားရဖုိ႔အတြက္ နားေထာင္သီဆုိတာလဲ အေပ်ာ္သက္သက္ေပါ႔။ ဒါဆုိရင္ ကာမမိစၦရ ပဲ။ ကုိယ္က ေမြးထားတဲ႔ ခေလးကုိ အေၾကာင္းမရွိဘဲ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္တာလဲ
ကာမဂုဏ္ မွားယြင္းက်က္စားမူ ျဖစ္တယ္။ ခေလးရဲ႕ က်န္းမာေရး၊ ကုိယ္အန႔ံ၊ အေငြ႔သိဖုိ႔ နမ္းတာ၊ ေပြ႔ဖက္တာေတြဟာ
အဲဒါေတြရဲ႕ အေၾကာင္းေတြပဲ။ ကာမပုိင္ လင္မယားလည္း ဒီအတုိင္းပဲ။ ကာမပုိင္ျဖစ္ေပမယ္႔ အေပ်ာ္သက္သက္နမ္းရွဳံေပြ႔ဖက္ရင္ အမွားပဲ။ တစ္စုံတစ္ခုကုိ ေတြ႔သိဖုိ႔ နမ္းရွဳံ႔ ေပြ႔ဖက္မွ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈက လြတ္မယ္။”(ဘုရား၊ စာအုပ္- စာ-၁၅၅)


ယင္းတုိ႔ကား မုိးျပာဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ ရွင္ဥာဏ၏ ေဟာေျပာေရးသားထားခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္

အရွင္ဥာဏသည္ “ကာေမသုမိစၦာစာရ” ၌ ကာေမသု ကုိ “အာရုံငါးပါး” ဟု ဘာသာျပန္၍ အာရုံငါးပါးကုိ ခံစားပါက ကာေမသုမိစၱာစာရကံ” ထုိက္သည္ဟု ဆုိထားပါသည္။ ကုိယ္႔သားသမိးကုိ ေပြ႔ဖက္နမ္းရွဳ႔ံမူ ကုိပင္ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဟု ဆုိထားပါသည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရ ၌ ကာေမသုသည္ အရွင္ဥာဏ ေဟာေျပာသကဲ႔သုိ႔ အာရုံငါးပါးကုိ ဆုိလုိသည္မဟုတ္ပါ။

သံယုတ္အဌကထာ၌...

ကာေမသူတိ ေမထုန သမာစာေရသု။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)

"ကာေမသု ဆုိတာ ရာဂအားျဖင္႔ တူကုန္ေသာ သူႏွစ္ေယာက္တုိ႔၏ အက်င္႔တုိ႔၌ (ေမထုန္အက်င္႔)"တုိ႔၌ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ကာမ ဆုိသည္မွာ ေမထုန္ အက်င္႔ပင္ျဖစ္၍၊ ကာေမသုမိစၦာစာရ ဆိုသည္မွာ ေမထုန္အက်င္႔(ေမထုန ၀တၳဳ)တုိ႔၌
တကယ္ကဲရဲ႕ထုိက္စြာ ယုတ္မာေသာ အက်င္႔ကို ေခၚဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ေမထုန္အက်င္႔ ဆုိသည္မွာ မိန္းမ ေယာက်္ား ႏွစ္ဦးသားတုိ႔၏ ေပ်ာ္ပါးရႊင္ျမဴး ၾကည္ႏူးေပါင္းဖက္ စပ္ယွက္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေယာက္်ား တုိ႔အဖုိ႔ မိမိပုိင္ ဇနိးမယားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္း၊ မိန္းမ တုိ႔ အဖုိ႔ မိမိ၏ကာမပုိင္ လင္ေယာက်္ားႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔မွာ
ေလာကအလုိက္ မကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္သျဖင္႔ ယုတ္မာသည္ဟု မဆုိသာသျဖင္႔ ကာေမသုမိစၦာစာရ မျဖစ္ပါ၊ မိမိဇနီးေမာင္ႏွံမွ တပါး မသြားလာအပ္သူ အမ်ဳိးသမိးႏွစ္ဆယ္ႏွင္႔ ေပ်ာ္ပါးျခင္းတုိ႔ကား ေလာက အလုိက္ကဲ႔ရဲ႕ ထုိက္၍ ယုတ္မာေသာ အက်င္႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင္႔ ကာေမသုမိစၦာစာရ ကံ ထုိက္ပါသည္။

ဤ၌ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမ(၂၀) ဆုိသည္ကုိ အက်ယ္ေရးျပပါမည္

၁-မိခင္ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၂-ဘခင္ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၃-မိဘႏွစ္ပါးေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၄-ေမာင္ၾကီးေမာင္ငယ္ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၅-အစ္မညီမေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၆-ေဆြမ်ိဳးေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၇-အႏြယ္တူေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ။
၈-သီတင္းသံုးေဖာ္ေစာင့္ထိန္းေသာမိန္းမ၊
၉-၀မ္းတြင္းကပင္မွန္း၍ေစာင့္ေရွာက္ထားေေသာမိန္းမ။(အမိ၀မ္းတြင္းကပင္ ဖြားျမင္လာလွ်င္ မယားအျဖစ္လက္ထပ္ယူရန္ ေတာင္းရမ္းသတ္မွတ္ထားေသာမိန္းမ)။
၁၀-မင္းဒဏ္ထားေသာမိန္းမ(အာဏာပိုင္တို့က ကိုယ္တိုင္သိမ္းပိုက္ရန္ရည္ရြယ္ထားသျဖင့္ ဤမိန္းမကိုသြားလာက်ဴးလြန္လွ်င္ ဤအျပစ္ဒဏ္သင့္ေစ ဟု သတ္မွတ္ထားေသာမိန္းမ)
၁၁-ဥစၥာျဖင့္၀ယ္ယူထားေသာမယား။
၁၂-အလုိတူေနထိုင္ေသာမယား။
၁၃-စည္းစိမ္အတြက္သြားေရာက္ေနထိုင္ေသာမယား(ေယာက္်ားထံမွ ဆံု၊က်ည္ေပြ႔ စေသာ အိမ္အသံုးအေဆာင္ကိုရ၍ မယားအျဖစ္ခံယူေသာမိန္းမ)။
၁၄-ထမီအတြက္ေနထိုင္ေသာမယား(၀တ္ရုံေလာက္ကာမွ်ေသာ အ၀တ္ထမီကိုရ၍ မယား အျဖစ္ခံယူေသာမိန္းမ)။
၁၅-ေရခြက္၌ လက္ႏွစ္ဘက္ခ်၍ ထိမ္းျမားေသာမယား
(ဤေရသည္မကြဲမျပားသကဲ့သို့ သင္တို့ႏွစ္ေယာက္မကြဲမျပားေစသတည္းဟု ေရတစ္ခြက္တည္း၌ လက္ႏွစ္ဘက္ကိုခ်ကာမိဘႏွစ္ပါးစံုထိမ္းျမားေပးေသာမယား)။

၁၆-ေခါင္းခုကိုခ်ခိုင္း၍ ေနေစေသာမယား
(ထင္းေခြ၊ ေရခပ္ျခင္းအမွဳကို ျပဳလုပ္ေနေသာအမ်ိဳးသမီးကို မယားအျဖစ္ သိမ္းပိုက္လို၍ သင္ယေန့မွစ၍ ထင္းေခြ၊ ေရခပ္ျခင္းအမွဳကိုမျပဳနဲ့ေတာ့ ဟုေျပာဆိုသိမ္းပိုက္ထားေသာမယား။
၁၇-ကြ်န္ မယား(မယားအျဖစ္သိမ္းပိုက္ထားေသာကြ်န္မ)၊
၁၈-အမွဳလုပ္မယား(မယားအျဖစ္သိမ္းပိုက္ထားေသာ အိမ္ေစမိန္းမ)။
၁၉-စစ္ေအာင္သျဖင့္ ေအာင္လံစိုက္ေထာင္၍ ယူေဆာင္အပ္ေသာသံုံ႔ပန္းမယား။
၂၀-တစ္ခဏမွ်ေပါင္းေဖာ္ရေသာ ျပည့္တန္ဆာ စေသာမိန္းမမ်ား ျဖစ္ပါသည္

ထုိ႔ေၾကာင္႔ အဌကထာတုိ႔၌..

အသဓမၼာ ဓိပၸါေယန ကာယဒြါရ ပ၀တၱာ အဂမနီယဌာန ၀ီတိကၠမေစတနာ ကာေမသုမိစၦာစာရေရာ။
(သံယုတ္အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။)
(မဇၥ်ီမ ပဏၰာသ အဌကထာ ၁၊ ၂၀၂)
(ပဋိသံ၊ ဌ၊ ၁၊၂၀၄)

"ယုတ္မာေသာ မသူေတာ္တုိ႔၏ အလုိသေဘာျဖင္႔ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမတုိ႔၌ လြန္က်ဴးေၾကာင္း ကာယကံ ေစတနာသည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မည္၏။“ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။

ကာေမသုမိစၦာစာရ၌ ကမၼပထေျမာက္သည္႔ အဂါၤေလးပါးရွိ၏။

ဤ အဂါၤေလးပါး တုိ႔မွာ..

၁။ မသြားလာထုိက္ေသာ မိန္းမဆုိသည္႔ အဂမနီယ ၀တၳဳျဖစ္ျခင္း၊
၂။ ထုိ၀တၳဳ၌ မွီ၀ဲေပါင္းသင္းဆက္ဆံလုိသည္႔ စိတ္ရွိျခင္း။
၃။ မွီ၀ဲမူ လုံးလမေယာဂ ျပဳျခင္း။
၄။ မွီ၀ဲ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာ၌ သာယာျခင္း.. တုိ႔ျဖစ္၏။

ဤ အဂါၤေလးပါးႏွင္႔ မညီလွ်င္ ကမၼပထ မေျမာက္ဘဲ ေလးပါးညီမွသာလွ်င္ ကမၼပထ ေျမာက္၏။“ဟု အဌကထာဆရာတုိ႔
ဖြင္႔ဆုိထားပါသည္။ အထက္ေဖာ္ျပပါ အဌကထာ အဖြင္႔တုိ႔ အရ ငါးျဖာအာရုံ ကာမဂုဏ္ခံစားမူ။ ကေလးေပြ႔မူ။ မိမိကာမပုိင္ကုိ မွီ၀ဲမူတုိ႔သည္ ကာေမသုမိစၦာစာရ မထုိက္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဥာဏ၏ ကာေမသုမိစၦာစာရကုိ မွားယြင္းစြာေဟာေျပာေရးသားခ်က္ မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပအပ္ပါသည္။


(အရွင္၀ရသာမိေကာက္ႏုတ္တင္ျပသည္)

Read more ...

ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ အဖြဲစည္းပုိင္ ပစၥည္းခုိးတာဟာ အဒိႏၷဒါနကံ မထုိက္ သီလမပ်က္” ဟူေသာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ကုိ ေျဖရွင္းခ်က္

အရွင္ဥာဏက-“ဂရုဓမၼသီလထဲက မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္မွာနည္းနည္းပါးပါး ခုိးယူမူ႔ မပါ၀င္ဘူး။ ဒါသိဖုိ႔လုိတယ္။ ဒါကေလးေလာက္ေတာင္ လုိက္နာဖုိ႔ ျဖစ္လာရင္ ဒီသီလဟာ လူေတြမလုိက္နာႏုိင္ ျဖစ္လာမယ္။ လူမလုိက္နာႏုိင္တဲ႔ ဟာကုိ ဘုရားကတရားလုိ႔ မလုပ္ဘူး။”(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၅)

ဒါေတြကုိ ေထာက္ျပီး အေသးအမြားခုိးမူ႔ဟာ မဂ္သီလျဖစ္တဲ႔ “ဂရုဓမၼသီလ မျဖစ္ဘူး”။ ဒါဟာ ဘုရားဖြင္႔တဲ႔ “ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရသိကၡာပုဒ္ရဲ႕ အနက္ပဲ ဒါရဲ႔ အနက္ကုိ ဘုရားဖြင္႔တာ က်န္ပါေသးတယ္ ဆက္ဖြင္႔ရေအာင္။(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇)

မဂ္သီလျဖစ္တဲ႔ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္အရမွာ လူပုိင္မဟုတ္တဲ႔ ပစၥည္းအမ်ားအျပား ခိုးယူျခင္း မပါ၀င္ဘူး။ သူပုိင္မဟုတ္တဲ႔ ပစၥည္းအမ်ားအျပားကုိ ခုိးယူေပမယ္႔ ခုိးရင္ သီလမပ်က္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတယ္။ ဒါကုိေတာ္ေတာ္ၾကီး သိဖုိ႔ေကာင္းတယ္။ သူမဟုတ္ သူပုိင္ပစၥည္းခုိးမိျပီး စိတ္ပ်က္ေနၾကသူေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ဒါ ဆုတ္ယုတ္ဖုိ႔ပဲ။ (ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၇/၈)

“ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတာ နတ္ၾကီးတစ္ပါးပါပဲ။ ျမဳိ႔၊ ရြာဆုိတာေတြလည္း နတ္ေတြပဲ၊ သမ၀ါယမအဖြဲ႔၊ ရဲအဖြဲ႔ မီးသတ္တပ္ဖြဲ႔၊ စစ္တပ္အဖြဲ႔၊ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔၊ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးအဖြဲ႔၊ ဒါေတြလည္း နတ္ေတြပဲ နတ္ေတြ နတ္ျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းရင္ သိပ္ရွည္သြားမယ္။ အက်ဥ္းခ်ဳပ္လုိက္ရင္ေတာ႔ လူတစ္ဦးခ်င္း ပုဂၢလိကပုိင္မဟုတ္တဲ႔ ပစၥည္းေတြဟာ နတ္ပုိင္ ပစၥည္းေတြပဲ။" (ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၄၉)

"လူနဲ႔ နတ္တုိ႔ ဒီလုိခြဲရမွာျဖစ္တယ္။ လူအစုအမွတ္ေတြဟာ လူဆုိတဲ႔ ဂုဏ္ရည္က ေက်ာ္သြားျပီ။ အဲဒီလူေတြပုိ္င္တဲ႔ ပစၥည္းဟာ လူပုိင္ပစၥည္းအျဖစ္ကုိ ေက်ာ္ျပီး နတ္ပုိင္ပစၥည္းေတြျဖစ္သြားတယ္။ အဲဒီပစၥည္းကုိ ခုိးယူျခင္းဟာ ဒီသီလ သိကၡာမွာ အခုိးမေျမာက္ဘူး၊ သီလမပ်က္ေသးဘူးေပါ႔။"(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၀)

"ႏုိင္ငံပစၥည္း ခုိးတာဟာ ဂရုဓမၼသီလ မခုိးရ သိကၡာပုဒ္ မပ်က္ဘူး။ ပစၥည္းပုိင္သူဟာ ပုဂၢလိက မဟုတ္ဘဲ ႏုိင္ငံေတာ္ျဖစ္ေနလုိ႔ပဲ။ ျမဳိ႕ ပုိင္၊ ရြာပုိင္၊ ဌာနဆုိင္ရာပုိင္၊ အဖြဲ႔ အစည္းပုိင္၊ သမ၀ါယမပုိင္ ပစၥည္းေတြကုိ ခုိးတာဟာလည္း ဂရုဓမၼသီလ (မခုိးရ သိကၡာပုဒ္) အရအခုိးမေျမာက္ဘူး။(ဘုရား-စာအုပ္-စာ-၁၅၁)

***

ရွင္းလင္းခ်က္

အရွင္ဥာဏ၏ အထက္ပါ ေဟာေျပာခ်က္တုိ႔ကုိ အ႒ကထာဆရာတုိ႔၏ အလုိႏွင္႔ ညွိႏႈိင္းတုိက္ဆုိင္ ၾကည္႔ေသာအခါ................

သံယုတ္စေသာ အဌကထာတုိ႔၌

“အဒိႏၷႆ အာဒါနံ အဒိႏၷဒါနံ။
ပရႆ ဟရဏံ ေထယ်ံ ေစာရိကာတိ ၀ုတၱံ ေဟာတိ။"
(သံယုတ္ အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄။
ကၠုတိ၀ုတ္ အဌကထာ-၂၁၈။
မဇၥ်ိမ ပဏၰာသ အဌကထာ-၁၊ ၂၀၂။
အဘိဓမၼာ အဌကထာ-၁၊ ၁၄၁)

အရွင္သည္ ကုိယ္ႏုတ္ျဖင္႔ မေပးအပ္ေသာ သူတပါး ဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္းသည္ အဒိႏၷဒါန မည္၏။
သူတပါး ဥစၥာကို ေဆာင္ျခင္း၊ ခုိးျခင္း၊ ၀ွက္ျခင္း ဟု ဆုိလုိျခင္းျဖစ္၏။“ ဟု ဖြင္႔ဆုိထားေသာေၾကာင္႔
သူတပါး ဥစၥာကုိ ခုိးယူျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏။“ ဟု ဆုိရာ၌ သူတပါးဟူသည္
မိမိမွ တပါး အျခားေသာ သူတုိ႔ကုိ သူတပါးဟု ဆုိရပါသည္။

သံယုတ္ အဌကထာ စသည္တုိ႔၌-
“အဒိႏၷ ႏၱိ ပရပရိဂၢဟိတံ၊ (သံယုတ္ အဌကထာ-၂၊ ၁၃၄)
အဒိႏၷံ ဆုိတာ သူပါးသိမ္းဆည္းအပ္ေသာ ဥစၥာတည္းဟု“ ဖြင္႔သလုိ

ကခါၤ၀ိတရဏီ အဌကထာ စာမ်က္ႏွာ ၁၁၅ ၌လည္း
“အဒိႏၷံတိ အညႆ မႏုႆ ဇာတိကႆ သႏၱကံ။”
အဒိႏၷံ ဆုိတာ မိမိမွ တစ္ပါး အျခားလူဇာတ္ ရွိသူ၏ ဥစၥာတည္း” ဟု ဖြင္႔ဆုိထား၏။

ထုိ႔ေၾကာင္႔ မိမိမွ တပါး အျခားသူ တစ္ဥိးတစ္ေယာက္ပုိင္ ပစၥည္းျဖစ္ေစ၊
ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ ပစၥည္းျဖစ္ေစ၊
ရပ္ကြက္ပုိင္ ပစၥည္း ျဖစ္ေစ၊
အဖြဲ႔စည္းပုိင္ ပစၥည္းျဖစ္ေစ ခုိးယူပါက အဒိႏၷဒါနပင္ ျဖစ္ပါသည္။

အဒိႏၷဒါန ကံ ၌.......
၁။ သူတပါး ဥစၥာျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သူတပါး ဥစၥာဟုသိျခင္း၊
၃။ ခုိးယူလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
၄။ ခုိးယူေၾကာင္းျဖစ္ေသာ ကုိယ္မူ၊ ႏႈတ္မူ လုံးလ တစ္ခုခုကုိ ျပဳျခင္း၊
၅။ ခုိးယူျခင္း၊
ဟူေသာ အဂၤါ (၅) ခ်က္ႏွင္႔ျပည္႔စုံလွ်င္ အဒိႏၷဒါနကံ ေျမာက္ပါ၏။
(ခုဒၵက အဌကထာ-၂၁၊
အဘိဓမၼာ အဌကထာ-၁၊ ၁၄၁)

အရွင္ဥာဏ သည္ “ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ“ ဟူ၍ နာမည္တပ္ကာ အဖြဲ႔အစည္းၾကီး တခု ဖြဲ႔ထား၏။
ထုိအဖြဲ႔အစည္းၾကီး ၏ ေခါင္းေဆာင္သည္ အရွင္ဥာဏ ျဖစ္ေန၏။
အရွင္ဥာဏသည္ သူ၏ အဖြဲ႔၀င္ အားလုံးတုိ႔အား
သတ္နည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၊
ခုိးနည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၊
လိမ္ညာနည္း အမ်ဳိးမ်ဳိး၊
မူးယစ္ေသစာ သုံးစြဲနည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔ကို သင္ၾကားေပးေန၏။

တစ္နည္းေျပာရလွ်င္......
သီလ သာသနာ၊
သမာဓိ သာသနာ၊
ပညာသာသနာကုိ ဖ်က္စီးေနပါသည္။

ေနာက္တမ်ဳိးေျပာရလွ်င္...........
ပရိယတ္သာသနာ၊
ပရိပတ္သာသနာ၊
ပဋိေ၀ဓ သာသနာ ကုိ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ဖ်က္စီးေနတယ္ဆုိတဲ႔ အေၾကာင္း
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္း သိေစရန္
နမူနာမွ် တင္ျပအပ္ပါသည္။

Read more ...

ပစၥဳပၸန္၀ါဒီတုိ႔အလုိ ပါဏာတိပါတကံကုိ သုံးသပ္ခ်က္

ပစၥဳပၸန္၀ါဒီတုိ႔၏ အလုိ။ ။

-လူသိမ်ားတာက ဘုရားဟာ သတ္မူက ေရွာင္ရမယ္ အသက္ကုိ အားလုံးရဲ႕ အသက္အျဖစ္ ေဟာတာလုိ႔ သိေနၾကတယ္။ ဒီလုိ သိမွားတာကေတာ႔ ဟိႏၵဴနဲ႔ႏြယ္ျပီး သိမိလုိ႔ပါပဲ။ ဟိႏၵဴက မသတ္ရတဲ႔ဟာ အားလုံးရဲ႕ အသက္ပါပဲ။ သစ္ပင္ေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။(ဘုရား၊ စာ-၁၃၁)

-ဒါေတြေၾကာင္႔ ဘုရားရဲ႕ မသတ္ရမယ္႔ အခ်က္ရဲ႕ အနက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲ ျဖစ္တယ္ အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕ အသက္ မဟုတ္ဘူး။(ဘုရား၊ စာ-၁၃၅)

-ဘုရားရဲ႕ သမာတဲ့အျပဳအမူထဲက အသက္ေရွာင္မႈဆိုတာ လူအသက္သတ္တာ ေရွာင္မႈလို႔အဓိပၸါယ္ ထင္ရွားတယ္။
ဘုရားေဟာတဲ့ အသက္သတ္ရဲ႕ အနက္ဟာ ေရာဟိတသကို ေဟာခ်က္လူမႈဆက္ဆံေရး နယ္ပယ္ေဟာခ်က္ ဒီအခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူ႔အသက္ပဲေဟာတာျဖစ္တယ္ လူကတျခားျဖစ္သူေတြရဲ႕
အသက္ မဟုတ္ပါဘူး။(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၀)

ဒါနဲ႔စပ္လို႔ ေတြးစရာရွိပါတယ္။ ဘုရားေဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူး ထင္တယ္လို႔ပါပဲ။ လူသိမ်ားတာက ဘုရားဟာ သတ္မႈကေရွာင္ရမယ္
အသက္ကို အားလံုးရဲ႕အသက္အျဖစ္ေဟာတာလို႔ သိေနၾကတယ္ ဒီလိုသိမွားတာကေတာ့ ဟိႏၵဴနဲ႔ႏြယ္ၿပီး သိမိလို႔ပါပဲ။ ဟိႏၵဴက မသတ္ရတဲ့အရာဟာ အားလံုးရဲ႕အသက္ပါပဲ။ သစ္ပင္ေလာက္ပဲ က်န္ပါတယ္။(ဘုရားစာအုပ္၊စာ-၁၃၁)

-ဒါေတြေၾကာင့္ဘုရားရဲ႕ မသတ္ရမယ့္အခ်က္ရဲ႕အနက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။ အျခား အေကာင္ပေလာင္ ေတြရဲ႕ အသက္ မဟုတ္ဘူး။ (ဘုရား၊ စာ-၁၃၅)

-ဒါေၾကာင့္ ဒီကေန႔ ဗုဒၵဘာသာေတြ အသားစားေရွာင္မႈဟာ ဘုရားနဲ႔ လားလားမွ်မဆိုင္ဘူး။ ဘုရားက အသားစားတာကို ခြင့္ျပဳခဲ့တယ္ ဒါကိုေထာက္ရင္ ေရွာင္ရွားရမယ့္ အသက္ဟာ အသက္အားလံုးမဟုတ္ဘူးလို႔ ေပၚလြင္တယ္။ စားတာဟာ သတ္တာ မဟုတ္ေပမယ့္ သတ္တာကို သြယ္ဝိုက္အားေပးတာပဲ။ မသတ္သင့္ဘူးဆိုရင္ မစားသင့္ဘူးလို႔ ပညတ္တန္ရာတယ္။ မပညတ္တာကို ေထာက္ရင္ မသတ္ရမယ့္ အသက္ဟာ အားလံုးမဟုတ္လို႔ပဲ။အဲ့သည့္အခ်က္ေတြအရ ဘုရားရဲ႕သတ္မႈက ေရွာင္ၾကဥ္ရမယ့္ အသက္ဟာ လူအသက္ပဲ ဆိုတာထင္ရွားတယ္။(ဘုရား၊ စာ-၁၃၉)

-ဒါေၾကာင့္ ဓမၼမွာဘုရားရဲ႕ မသတ္ေကာင္းတဲ့အသက္ ေဟာခ်က္ဟာ လူ႔အသက္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ဘုရားေဟာတဲ့ သီလမွာပါတဲ့ မသတ္ဘူးဆိုတဲ့ အသက္ဟာ လူ႔အသက္ပဲျဖစ္တယ္။ အျခားအေကာင္ပေလာင္ေတြရဲ႕ အသက္ေတြ အက်ံဳးမဝင္ပါဘူး။ လူမဟုတ္သူေတြရဲ႕ အသက္သတ္ျဖတ္မႈဟာ ဓမၼအရာမဝင္တဲ့ အမႈသာျဖစ္တယ္။ မေျပာပေလာက္တဲ့အမႈေပါ့။ သို႔မဟုတ္ အမႈမေျမာက္တဲ့ အမႈျဖစ္တယ္။ (ဘုရား၊ စာ-၁၄၂)

-ဘုရားဟာ ဂရုဓမၼသီလမွာပါတဲ့ အသက္သတ္ေရွာင္ရွားမႈ အဓိပၸါယ္ကို အလြန္အခ်က္က်က် ေဟာေျပာသူ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေဟာေျပာခ်က္ဟာ လူ လက္လွမ္းမီပါတယ္။ လူမလိုက္ႏိုင္ေအာင္ မက်ယ္ဝန္းပါဘူး။ ပိုးသတ္ေဆး၊ သားစား တိရိစၦာန္ ဒါေတြဟာ လူနဲ႔ မကင္းတာေတြပဲ။ ဒါေတြကို လူေရွာင္ရွားရမယ္ ဆိုရင္ လူ က႑ဟာ က်ဥ္းေျမာင္းလာလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒါေတြဟာ လူလက္လွမ္းမမွီတာေတြပဲ။(ဘုရား၊ စာ-၁၄၂/၁၄၃)


***


ယင္းေကာက္ႏုတ္ခ်က္မ်ားဟာ "ပါဏာတိပါတ" ပုဒ္အရ "မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲေဟာတာျဖစ္တယ္" ဟူေသာ မုိးျပာ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ ရွင္ဥာဏ၏ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္မ်ား ျဖစ္ပါသည္။



ဗုဒၶ၀ါဒီမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶ၀ါဒီ၀င္မ်ား အမွတ္မမွားေအာင္ အဲဒီ ေဟာေျပာ ေရးသားခ်က္ေတြကုိ ေျဖရွင္းပါမည္။

အရွင္ဉာဏ၏ အထက္ပါေဟာေျပာခ်က္သည္ ပါဏာတိပါတအရ မသတ္ရဟူသည္ လူ႔အသက္ပင္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုထားေသာ ေဟာေျပာခ်က္ ျဖစ္ေနပါသည္။

ေထရဝါဒပိဋကတ္ က်မ္းစာတို႔တြင္ ပါဏာတိပါတအရ မသတ္ရဟူသည္ လူသာမက ပိုးရြ၊ျခပံုး စေသာသက္ရွိသတၱဝါအားလံုးကို ေဟာထားပါသည္။ ေထရဝါဒ ပိဋကတ္က်မ္းစာတို႔တြင္ ပါဏာတိပါတဟူေသာ ပုဒ္ကို -

"ပါဏႆ အတိပါေတာ ပါဏာတိပါေတာ၊ ပါဏဝေဓါ ပါဏဃာေတာတိဝုတၱံ ေဟာတိ ၊ ပါေဏာတိေစတၳ
ေဝါဟာရေတာ သေတၱာ ၊ ပရမတၳေတာ ဇီဝိတိႃႏၵိယံ ။

(သံယုတ္အဌကထာ၂၊၁၃၃။
မဇၨ်ိမပဏၰာသအဌကထာ၊၁၊၂၀၁။
ပဋိသံ၊အဌကထာ၊၁၊၂၀၃။)

"သတၱဝါ ဇီဝိတိေႃႏၵကိုလ်င္စြာခ်ျခင္းေၾကာင့္ ပါဏာတိပါတ ဟုေခၚ၏။ ပါဏဟူသည္ ေဝါဟာရ ပညတ္အားျဖင့္ သတၱဝါကိုရ၏။ ပရမတ္အားျဖင့္ ရုပ္ဇီဝိတ၊နာမ္ဇီဝိတ ႏွစ္ပါးကိုရ၏။ "ဟုဖြင့္ဆိုၾက၏။

သုိ႔အတြက္ေၾကာင္႔ ပါဏာတိပါတအရ သူတပါးအသက္ မသတ္ရဟုဆုိရာ၌ လူ၏ အသက္သာမက အသက္ရွိ သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ၾကေသာ ပိုးရြ၊ ျခပံုး၊ ၾကမ္းပုိး၊ သန္းဥ၊ ခရု၊ ကၽြဲ၊ ႏြားတိရိစၧာန္ စသည္တုိ႔၏ အသက္ကုိလည္း မသတ္ရဟု မွတ္ယူရပါမည္။
သတ္လွ်င္ ပါဏာတိပါတ ျဖစ္ပါသည္။

ဤေနရာ၌ ပါဏာတိပါတကံ ေျမာက္ေသာတရားမ်ားကို ျမန္မာလုိသာ ေရးသား ထုတ္ျပပါမည္။

ပါဏာတိပါတကံ ၌
၁။ အသက္ရွိသတၱ၀ါျဖစ္ျခင္း၊
၂။ သတၱ၀ါဟူေသာ အမွတ္လည္းရွိျခင္း။
၃။ ေသေစလုိေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊
၄။ သတ္အံေသာ လုံးလ ပေယာဂရွိျခင္း၊
၅။ လုံးလပေယာဂေၾကာင္႔ ေသျခင္း ဟူေသာ အဂၤါ (၅)ပါးႏွင္႔ ျပည္႔စုံလွ်င္
ပါဏာတိပါတကံထုိက္၏။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ အရွင္ဥာဏ၏ "ပါဏာတိပါတ အရ မသတ္ရဘူးဆိုတာ လူအသက္ပဲ ေဟာတာျဖစ္တယ္" ဟူေသာ ေဟာေျပာေရးသားခ်က္ မ်ားသည္ အဓမၼ၀ါဒ တရားမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ား သိေစရန္ ေဖာ္ျပအပ္ပါသည္။


(အရွင္၀ရသာမိ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပသည္။)

Read more ...

မိစၧာ၀ါဒ ကြင္းဆက္မ်ား

ႏိုင္ငံေတာ္ သီးျခား၀ိနည္းဓိုရ္အဖြဲ႔မွ အဓမၼ၀ါဒအျဖစ္ ၀ိနိစၧယခ်၊ ဆံုးျဖတ္ၿပီးေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ေလ့လာၾကည့္ေသာအခါ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားသည္ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ဆက္သြယ္မႈရွိေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။ ဥပမာ- ရွင္ဥကၠ႒-၏ မိစၧာ၀ါဒအခ်ိဳ႕ႏွင့္ ေရတာရွည္ ဦးမာလာ၀ရ၏ ၀ါဒ၊ ဦးပညာ၀ံသ၏ ဓမၼနီတိ၀ါဒ-တို႔မွ အခ်ိဳ႕ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား တူညီေနမႈ။ တဖန္ ယခုေနာက္ေပၚ မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ-ႏွင့္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္မွ ေရးသားခ်က္မ်ားသည္ အထက္ပါ ရွင္ဥကၠ႒စေသာ အဓမၼ၀ါဒမ်ားႏွင့္ ထပ္တူနီးပါး တူညီေနသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

မိုးျပာဂိုဏ္းသည္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ေသာနည္းျဖင့္ စည္း႐ံုးေဟာေျပာမႈ ျဖန္႔ခ်ိမႈ ျပဳသျဖင့္ သာမန္လူထု သိပ္မသိ၊ သိေသာအခ်ိန္တြင္လည္း မိစၧာ၀ါဒ-ဟု တၿပိဳင္နက္ သိလိုက္ရ၏။ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒပါ အယူ၀ါဒမ်ားကို ကား တရား၀င္ျဖန္႔ခ်ိထားေသာ စာအုပ္ျဖစ္သျဖင့္ မိစၧာ၀ါဒမ်ားဟု မထင္ၾက။ ဟိုကဒီက ေျပာၾကသည့္တိုင္ အနည္းအက်ဥ္း လြဲေခ်ာ္မႈ-ဟု ထင္ၾက၏။ ထိုသို႔ထင္သူမ်ားအတြက္ ထိုစာအုပ္ပါ ၀ါဒမ်ားသည္ အနည္းအက်ဥ္း မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္မႈသက္သက္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶ၀ါဒီ ပညာရွိမ်ား ႏွစ္လံုးစိတ္၀မ္း မေအးခ်မ္းႏိုင္ဘဲ စိတ္ဆင္းရဲခဲ့ရ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာခဲ့ရေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိသာေအာင္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပဖို႔ လိုမည္ထင္ပါသည္။ လူသိမ်ား ထင္ရွားေသာ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါမည္။

(၁) လူေသလွ်င္လူသာျဖစ္သည္ဟူေသာ ၀ါဒ

ေတာင္တြင္းႀကီး ရွင္ဥကၠ႒-၏ လူေသလူျဖစ္စာအုပ္မွ-

(က) လူသားဆိုတဲ့ သတၱ၀ါ ေသဆံုးသြားၿပီးတဲ့ေနာက္ အကယ္စင္စစ္ ျဖစ္ခြင့္ ျဖစ္စရာ ျဖစ္ဖို႔အလားအလာမ်ား ရွိခဲ့ေသးလွ်င္ လူမွတစ္ပါး အျခားဘာမွ ျဖစ္စရာ မရွိ။ (လူေသလူျဖစ္စာအုပ္ - ၄)

(ခ) လက္ရွိကမၻာေလာကတြင္ အထြတ္အထိပ္ျဖစ္ေသာ အႏၲိမအေျခအေနသုိ႔ ေရာက္၍ေနေသာ လူသားသည္ ေနာက္သို႔ ျပန္ဆုတ္၍ ဖုတ္ႏွင့္ၿပိတၱာ၊ တေစၧႏွင့္မင္စာ၊ ငရဲေကာင္ႏွင့္ တိရစၧာန္သတၱ၀ါမ်ား ျဖစ္ရန္အေၾကာင္း လံုး၀ မရွိေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္- ၃၃၁)

ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- စာအုပ္မွ--

(က) တိရစၧာန္ဘံုသည္ မေကာင္းမႈျပဳေသာ သူတို႔၏ လားရာ အပါယ္ဘံုတစ္ခု ျဖစ္သည္ဟု ဗုဒၶစာေပမ်ား၌ ျပဆိုထားရကား ဗုဒၶသည္ ဘုရားမျဖစ္မီက ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရိစၧာန္ျဖစ္ခဲ့သည္ ဆိုျခင္းမွာ အေၾကာင္းယုတၱိမရွိေခ်။ ဤေနရာ၌ ေအာက္ပါ ဗုဒၶေဒသနာကိုလည္း ကၽြန္ဳပ္တို႔ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရန္ လိုအပ္၏။

“ရဟန္းတို႔၊ မဟာသမုဒၵရာ၌ မ်က္စိကန္းေသာ လိပ္တစ္ေကာင္သည္ ရွိ၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ အႏွစ္တရာလြန္မွ တစ္ႀကိမ္သာလွ်င္ ေရေပၚသို႔ ေပၚတက္၏။ ထိုလိပ္ကန္းသည္ ေလတိုက္ေသာေၾကာင့္ ထိုမွဤမွ လြင့္ေမ်ာေနေသာ ထမ္းပိုး၌ လည္ပင္းကို လွ်င္ျမန္စြာ စြပ္မိရာေသး၏။ အပါယ္ဘံုရွိ သတၱ၀ါတို႔သည္ လူ၏အျဖစ္ကို ရျခင္းငွါ အလြန္ခဲယဥ္း၏။ အေၾကာင္းမူ အပါယ္ဘံုတို႔၌ တရားက်င့္ျခင္း၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈျပဳျခင္း တို႔သည္ မရွိကုန္။ တိရစၧာန္တို႔သည္ အခ်င္းခ်င္း စားၾကကုန္၏။ အားနည္းေသာ သတၱ၀ါကို အားႀကီးေသာ သတၱ၀ါက စားေလ့ရွိ၏။” (မဇၥၽိမနိကာယ္၊ ဗာလပ႑ိတသုတ္)
ဤေဒသနာအရ တိရစၧာန္သည္ လူ႔ဘ၀သုိ႔ ကူးေျပာင္းရန္ ထိုမွ်ခဲယဥ္းပါက ဗုဒၶသည္ ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ တိရစၧာန္အျဖစ္ျဖင့္ ပါရမီျဖည့္ခဲ့သည္ဆိုေသာ စကားမွာ အေျခအျမစ္ မရွိလွေခ်။ (စာ-၁၅၇-၈)

(ခ) စင္စစ္ ေသၿပီးေနာက္ လူကတိရစၧာန္အျဖစ္သို႔ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တိရစၧာန္က လူအျဖစ္သို႔ေသာ္ လည္းေကာင္း ေျပာင္းလဲသည္ဆိုျခင္းမွာ သဘာ၀နိယာမႏွင့္ ဖီလာျဖစ္၏။ (စာ-၁၅၈)

(၂) အဘိဓမၼာ ဘုရားေဟာမဟုတ္

အဘိဓမၼာကိုလည္း ဘုရားေဟာမဟုတ္ေၾကာင္း ရွင္ဥကၠ႒တို႔ အဖြဲ႔က ေအာက္ပါအတိုင္း ဆိုၾက၏။

(က) တစ္နည္းၾကည့္ျပန္လွ်င္ ပထမသံဂါယနာတင္တြင္ ဓမၼႏွင့္၀ိနယကို အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ ဒုတိယ တတိယတို႔သည္လည္း အလားတူပင္ အာဂံုရြတ္ဆိုၾကသည္။ အဘိဓမၼာ မပါ၀င္ေသးေပ၊ စတုတၳသံဂါယနာ တင္၏ ေနာက္ပိုင္းက်မွ အဘိဓမၼာဟူ၍ ေပၚလာျခင္းျဖစ္သည္။ (ဗုဒၶ၀ါဒအေျခခံသင္တန္း၊ ၇၀)
(ခ) သီဟုိဠ္ေခတ္ ေစာေစာပိုင္းကပင္ အဘိဓမၼာပိဋကမွာ ထင္ရွားၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ေထရ၀ါဒီတို႔၏ အဘိဓမၼာစာေပစုသည္ ပိဋကတစ္ဆူအျဖစ္ စုစည္းတည္တန္႔ေနခ်ိန္မွာ တတိယသံဂါယနာ တင္ခ်ိန္ (ဘီစီ-၂၄၄)ထက္ ေနာက္မက်ႏိုင္ေခ်၊ သုိ႔စင္လ်က္ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသမေထရ္သည္ ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ၀ါတြင္သံုးလတိုင္ ေဟာၾကားခဲ့ေသာ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို (ဗုဒၶမတညဴ) ဘုရားဉာဏ္ေဆာင္၍ ေရးသားသည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံထားၾကျခင္းမွာ ထားသူတို႔၏ သကၠာယအစြဲမွ်သာ ျဖစ္ရေခ်မည္။ (၎စာ- ၇၈)

(ဂ) ယင္းအဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းကို ဗုဒၶဘုရားသခင္ တာ၀တႎသာနတ္ျပည္၌ ေဟာသည္ဟူေသာ အခ်က္မွာ အ႒ကထာဆရာ ရွင္ဗုဒၶေဃာသ၏ ထြင္လံုးပံုျပင္မွ်သာျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားလွေပသည္။

ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒက်မ္းျပဳ ဦးေအးေမာင္ကလည္း ေအာက္ပါအတိုင္း သံေယာင္လိုက္ကာ ေထာက္ခံေရးသားခဲ့၏။

(က) အဘိဓမၼာက်မ္းမ်ားသည္ ပိဋကတ္သမိုင္း၌ ေနာက္ဆံုးေပၚေပါက္လာေသာ က်မ္းမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ယူဆရန္အေထာက္အထားမ်ား ရွိ၏။ ပထမႏွစ္ႀကိမ္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားတြင္ အဘိဓမၼာ ပါ၀င္သည္ဟု ၀ိနည္းစူဠ၀ါႏွင့္ မဟာ၀င္၊ ဒီပ၀င္က်မ္းမ်ား၌ ျပဆိုမထားေခ်။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-ႏွာ-၁၉)

(ခ) အခ်ိဳ႕ေသာပါဠိေတာ္တို႔၌ အဘိဓမၼာဟူေသာ ပုဒ္ကို ေတြ႔ရ၏။ သို႔ရာတြင္ သုတၱန္ပိဋကတ္၌လာေသာ ထို“အဘိဓမၼာ”သည္ လက္ရွိအဘိဓမၼာ ခုနစ္က်မ္းကို မရည္ညႊန္းဘဲ သုတၱန္ေဒသနာ မ်ားမွ နက္နဲေသာ တရားကို ဆိုလိုဟန္ရွိ၏။ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို သုတၱ-ေဂယ်-ဂါထာ-ဇာတက စသည္ျဖင့္ အဂၤုတၱရနိကာယ္၌ ကိုးမ်ိဳးခြဲျခားထားရာ ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။ ထိုနည္းအတူ သုတၱန္ပိဋကတ္၌ ေတြ႔ရေသာ အဘိဓမၼာ သည္ သုတၱန္ေဒသနာေတာ္မ်ားကို အမ်ိဳးအစားခြဲျခားရန္ သံုးစြဲေသာ စကားျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ (ႏွာ-၁၉)
(ဥပမာ- ဇာတကသည္ လက္ရွိ ၅၅၀- ဇာတ္နိပါတ္ကို ဆိုလိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ နိကာယ္မ်ားမွ အခ်ိဳ႕၀တၳဳမ်ားကို ရည္ညႊန္း၏။-ဟု ဘယ္ပေထြးက ေျပာသည္မသိ၊ “အပဏၰကဇာတကာဒီနိ ပညာသာဓိကာနိ ပၪၥဇာတကသတာနိ `ဇာတက`ႏၲိ ေ၀ဒိတဗၺံ။ -“အပဏၰဇာတ္အစရွိကုန္ေသာ ငါးဆယ္အလြန္ရွိကုန္ေသာ ငါးရာေသာဇာတ္ေတာ္တို႔ကို ဇာတက-ဟူ၍ သိအပ္၏။”ဟု အ႒ကထာတြင္ ဆို၏။ ဥပမာေပးတာေတာင္ တလြဲ)
ဤသို႔လွ်င္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒစာအုပ္သည္ ရွင္ဥကၠ႒၏ ၀ါဒမ်ားႏွင့္ တူညီေနပံု၊ လူေသလူျဖစ္၀ါဒကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ေနပံုကို မွန္းဆႏိုင္ေလာက္ပါၿပီ။ ဆက္လက္ႏိႈင္းယွဥ္ျပပါဦးမည္--

(၃) သံဂါယနာေျခာက္တန္ကို ေပါ့တန္ေသးသိမ္ေစမႈ

မိမိတို႔ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသမိုင္းတြင္ သံဂါယနာ- တင္ျခင္းကိစၥသည္ အထူးအေရးပါလွ၏။ သံဂါယနာ မ်ားမရွိခဲ့လွ်င္ ေထရ၀ါဒ-ဟူ၍လည္း ရွိမည္မဟုတ္ပါ။ မွန္၏၊ ေထရ၀ါဒဟူသည္ ပထမသံဂါယနာ တင္ေတာ္မူေသာ အရွင္မဟာကႆပ-စေသာ မေထရ္ႀကီးမ်ား၏ လက္ခံသတ္မွတ္အတည္ျပဳ ထားသည့္အတိုင္း မျဖဳတ္မႏႈတ္ မျဖည့္မစြက္ဘဲ လိုက္နာက်င့္သံုးေသာ ၀ါဒျဖစ္၏။

သို႔ရာတြင္ ရွင္ဥကၠ႒၊ ဦးေအးေမာင္-စေသာ မိစၧာ၀ါဒီတို႔သည္ သူတို႔၏ ၀ါဒႏွင့္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ေက်ာခ်င္းကပ္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ဆန္႔က်င္ေနရကား ေထရ၀ါဒပိဋကတ္သည္ ပထမသံဂါယနာတင္စဥ္ကအတိုင္း မျပဳမျပင္ စင္စင္ၾကယ္ၾကယ္ရွိသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾကဘဲ ဗုဒၶဓမၼကို ထိခိုက္ေစႏိုင္ေသာ မိစၧာ၀ါဒမ်ား အေႏွာက္အယွက္မ်ား ေပၚေပါက္လာတိုင္း ဗုဒၶဓမၼကို ကာကြယ္ရန္ သံဂါယနာတင္ေတာ္မူၾကေသာ အရိယာမေထရ္ႀကီးမ်ားကိုမွ အားမနာဘဲ မိုက္႐ိုင္းသူမ်ားပီပီ သံဂါယနာ-ဟူသည္ ဘာမွ်အေရးမပါေလဟန္ ေအာက္ပါအတိုင္း လုပ္ႀကံေရးသားၾကကုန္၏။

(က) တတိယသံဂါယနာတင္ပြဲ၌ ပိဋကတ္သံုးပံုဟူ၍ ျဖစ္လာသည္မွာ ရွင္ေမာဂၢလိပုတၱတိႆမေထရ္ သည္ သူေရးသားေသာ ကထာ၀တၳဳက်မ္းကို ထည့္လို၍ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းဟု တင္သြင္း သံဂါယနာတင္ခဲ့ၾကဟန္ ရွိေလသည္။

ဤတတိယသံဂါယနာ၌ အၿပိဳင္ဟူ၍ ထင္ရွားတင္ရန္အေၾကာင္း မေပၚေပါက္ေတာ့ေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ အေသာကမင္းႀကီးက အကြဲကြဲေသာ သံဃာမ်ား၏ အလိုသို႔လိုက္၍ အမ်ားႀကိဳက္ျဖစ္ေစရန္ စုေပါင္းၿပီး တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ပိဋကတ္မွာ ဤသံဂါယနာမွစ၍ ျဗဟၼဏေဟာႏွင့္ ဗုဒၶေဟာတို႔ အတိအလင္း တရား၀င္ ေရာေထြးလာေတာ့၏။ ေထရ၀ါဒီဂိုဏ္းတို႔က မေက်နပ္ေသာ္လည္း မင္း၏အာဏာကိုု မဆန္႔က်င္လိုသျဖင့္ လိုက္ေလ်ာခဲ့ရ၏။ ဤအမွား၏ ဒဏ္ကို အစဥ္အဆက္ သာသနာသမိုင္းတစ္ေလ်ာက္ အေမြခံခဲ့ရ၏။ (နိကာယ္၏ နိကာယ္သမိုင္းေက်ာက္တိုင္မွ)

ဦးေအးေမာင္၏ ပရမ္းပတာ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။

(က) သုတၱန္ႏွင့္ ၀ိနည္းပိဋကတ္မ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ မေရာက္မီက ေလးႀကိမ္တိတိ သဂၤါယနာတင္ၿပီး ျဖစ္သည္မွန္၏။ သို႔ျဖစ္ေစကာမူ ေထရ၀ါဒသမိုင္း၌ ထင္ရွားေသာ သဂၤါယနာေလးခုသည္ ပါဠိပိဋကတ္ကုိ ေလ့လာစိစစ္ေသာ သုေတသီပညာရွင္တို႔၏ အျမင္အားျဖင့္ မ်ားစြာအေရးပါလွသည္ မဟုတ္ေခ်။

(ခ) အျခားစဥ္းစားရန္ရွိသည္ကား သဂၤါယနာတင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္တို႔သည္ ရဟန္းသံဃာ တစ္စုတစ္ဖြဲ႕မွ်သာျဖစ္၍ သူတို႔အတည္ျပဳေသာ ဗုဒၶေဒသနာမ်ားကို အျခားရဟန္းသံဃာတို႔က မည္မွ်လက္ခံ အသိအမွတ္ျပဳပါသနည္းဟူေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။

(ဂ) ထို႔အျပင္ သဂၤါယနာတင္ေသာ ရဟန္းသံဃာသည္ ေဒသနာမ်ားကို စုေပါင္းရြတ္ဆို႐ံုမွတစ္ပါး ေစ့ငုေသခ်ာစြာ ေလ့လာဆန္းစစ္မႈ၊ ေ၀ဖန္သံုးသပ္မႈျပဳေသာ လကၡဏာမရွိေခ်။ သို႔ျဖစ္၍ အေနာက္ႏုိင္ငံ ပါဠိသုေတသီပညာရွင္တို႔က ယခုလက္ရွိ ပါဠိပိဋကတ္၏ တစ္စိတ္တစ္ေဒသမွ်သာ ပထမသဂၤါယနာ၌ အတည္ျပဳေသာ ပါဠိေတာ္မ်ား ျဖစ္တန္ရာသည္။ ထိုတစ္စိတ္တစ္ေဒသသည္ပင္ ထိုသဂၤါယနာတင္ ပါဠိေတာ္မ်ားႏွင့္ ထပ္တူျဖစ္သည္ဟုဆိုရန္ ခိုင္မာလံုေလာက္ေသာ အေထာက္အထားမရွိဟု ယူဆၾက၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၂၂-၂၃)

(၄) ဗုဒၶျမတ္စြာ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ကို မယံုၾကည္မႈ

ရွင္ဥကၠ႒ႏွင့္ အေပါင္းအပါတစ္စုသည္ ျမတ္ဗုဒၶသည္ သိစရာမွန္သမွ် တစ္စမက်န္ သယမၻဴဉာဏ္ျဖင့္ အမွန္အတိုင္း သိေတာ္မူသည္ဟု လက္မခံႏိုင္ၾက။ သာမန္ဉာဏ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္အျဖစ္သာ လက္ခံလုိၾက၏။ သာ၀ကတို႔ႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေနာက္လိုက္အေနအထားမ်ိဳးသာ ျဖစ္၏။ ထို႔ထက္မပို-ဟု ဆိုၾက၏။ သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ၾကည့္ပါဦး။

(က) အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶ၏ ဂုဏ္အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ခ်ီးေျမႇာက္ေရးသားရာ၌ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဆိုေသာ တိတၳိဆရာႀကီးတို႔ကို အညံ့မခံလိုသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ ဗုဒၶကို အျခားအရိယာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားထားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶသည္ ဘာမဆို အၾကားအျမင္ အသိရွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရရွိသည္ဟု ျပဆိုၾကဟန္တူ၏။

(ခ) ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာတိုင္း ရရွိေသာ အသိဉာဏ္ ျဖစ္၏။ ဤသို႔ ဆိုပါမူ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္ တို႔သည္ မည္သို႔ ျခားနားပါသနည္း။ (အမွန္တရား သုေတသန အမွတ္ (၁) စာေစာင္)

ဦးေအးေမာင္ကလည္း အလားတူ ယူဆ၏။ သူ၏ ေရးသားခ်က္မ်ားကိုလည္း ႐ႈပါဦး။

(က) အ႒ကထာ၌ အထူးျပဆိုထားေသာ ဗုဒၶဂုဏ္ေတာ္မွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ျဖစ္၏။ သံယုတၱနိကာယ္၌ ေကာသလမင္းက ေမးေလွ်ာက္၍ ဗုဒၶက မိမိ၌ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိသည္ဟု မိန္႔ၾကား၏။ သို႔ရာတြင္ ထိုသဗၺညဳတဉာဏ္သည္ မည္သို႔ေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္ေၾကာင္း ရွင္းျပေတာ္မမူေခ်။ အ႒ကထာဆရာတို႔ကမူ အၿမဲထာ၀ရ ဘာမဆို ၾကားျမင္သိရွိေသာ ဉာဏ္မ်ိဳးျဖစ္သည္ ဆို၏။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-၃၃၁)

(ခ) ဤဗုဒၶေဒသနာအရ သဗၺညဳတဉာဏ္မွာ သိသင့္သိအပ္ေသာ တရားအားလံုးကို ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ၊ (၀ါ) ၀ိဇၨာသံုးပါးကို ထိုးထြင္းသိေသာ ဉာဏ္အျမင္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။ ၀ိဇၨာသံုးပါးသည္ ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တိုင္း ရရွိေသာ ဉာဏ္ျဖစ္၏။ အ႒ကထာဆရာတို႔သည္ ဗုဒၶကို ရဟႏၲာပုဂၢိဳလ္တို႔ႏွင့္ ခြဲျခားလိုေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶ၏ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထာ၀ရ အၾကားအျမင္အျဖစ္ျဖင့္ ဖြင့္ဆိုေရးသားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ေပမည္။ (စာ- ၃၃၂)

(ဂ) ဤသို႔ျဖင့္ ဗုဒၶႏွင့္ ရဟႏၲာတို႔တြင္ ဆရာႏွင့္တပည့္၊ (၀ါ) ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေနာက္လိုက္တို႔၏ ေနရာက႑ ျခားနားမႈမ်ိဳးမွတစ္ပါး အျခားျခားနားမႈမ်ား ရွိေၾကာင္း ယူဆရန္ ေဒသနာအေထာက္အထား မရွိေခ်။ (စာ-၃၃၃)

(၅) ေစတီ႐ုပ္ပြား ကိုးကြယ္မႈ
ဗုဒၶဘာသာ၀င္ဟု ေခၚဆိုစရာ အမွတ္လကၡဏာ မက်န္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပရမ္းပတာ ေျပာဆိုခ်က္မ်ားကို ႐ႈပါဦး။

(က) ၀တ္ထည္ဖ်င္ခင္းကို သကၤန္းဟူ၍ မခြဲျခားေတာ့ဘဲ အ၀တ္ဟူ၍ တသားတည္း ျမင္ၾကေလၿပီ၊ သူေတာ္ေကာင္းတို႔ရဲ႕ ဆံပင္တည္းဟူေသာ အေမြးသည္ ျမင္းၿမီးထက္ပို၍ အနာေရာဂါကို ေပ်ာက္ေစႏိုင္သည္ဟူေသာ ဥပါဒါန္ကိုလည္း ယခုေခတ္၌ ေတာ္လွန္္ၾကေလၿပီ၊ ယခုအခါ၌ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္-စသည္တို႔ကို ဘာသာေရးအမႈိက္သ႐ိုက္မ်ား ျဖစ္သည္ဟု ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ေသခ်ာထင္ထင္ သိျမင္ၾကကုန္ၿပီ။ (လူေသလူျဖစ္-၈၁)

(ခ) ဆီမီးအခိုးတိုင္ ထြန္းညႇိျခင္း၊ ပူေဇာ္ျခင္း၊ ဒူးေထာက္႐ိုက်ိဳး ရွိခိုးျခင္း၊ ေၾကးစည္ေခါင္းေလာင္း ထိုးျခင္း၊ ဓမၼသီခ်င္း က်ဴးရင့္ျခင္း၊ ဂုဏ္ေတာ္ ရြတ္ဖတ္ျခင္း၊ ဥပုသ္ေစာင့္ျခင္း၊ ဆုေတာင္း ပတၳနာျပဳျခင္းျဖင့္ ခ်ဥ္းကပ္ရေသာ နတ္တို႔ ဘုရားတို႔ကို ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ယံုၾကည္ရန္ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ေခ်။ (လူေသလူျဖစ္-၁၂၇)

(က) မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္၌ ဗုဒၶဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ေစတီတည္ထိုက္ေၾကာင္း ၊ ဗုဒၶဖြားရာ၊ ဘုရားျဖစ္ရာႏွင့္ ပရိနိဗၺာန္ျပဳရာဌာနမ်ားသို႔ ဘုရားဖူးသြားေသာ သူတို႔သည္ နတ္ျပည္သုိ႔ ေရာက္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပထား၏။ ဤစကားမွာ မိမိအား ပုဂၢိဳလ္စြဲၾကည္ညိဳမႈကို ဆန္႔က်င္ေသာ ဗုဒၶ၏စကား သို႔မဟုတ္ သဂၤါယနာတင္ ရဟန္းသံဃာ၏ စကားမျဖစ္ႏိုင္ေခ်။ ဗုဒၶပရိနိဗၺာန္ျပဳၿပီးေနာက္ ႏွစ္ေပါင္းႏွစ္ရာေက်ာ္ေလာက္မွ သုတၱန္ပိဋကတ္ကို ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ေသာ ဆရာတို႔၏ စကားျဖစ္ရေပမည္။ (ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ- ၃၃၄)

(ခ) ယေန႔ ျမန္မာဗုဒၶ၀ါဒီ လူထု၏ ဘာသာေရးနယ္ပယ္၌ အက်ံဴး၀င္ေသာ သရဏဂံုသံုးပါး၊ ဂါထာပရိတ္ ရြတ္ဖတ္မႈ၊ ႏွစ္က်ိပ္ရွစ္ဆူ ပူေဇာ္မႈ၊ ဘုရားေစတီ မြမ္းမံျပင္ဆင္မႈ စသည္တို႔သည္ မူလဗုဒၶ၀ါဒႏွင့္ အံမ၀င္ဘဲ မဟာယာန၀ါဒႏွင့္ ပိုမိုနီးစပ္ေၾကာင္း သတိျပဳသင့္ေပသည္။ (စာ- ၃၆၇)

ဤမွ်ဆိုလွ်င္ပင္ ဦးေအးေမာင္၏ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ-စာအုပ္ႀကီးသည္ အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို ျပန္လည္ေဖာ္ထုတ္ထားေသာ စာအုပ္ႀကီးျဖစ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္ေလာက္ၿပီဟု ယူဆပါသည္။

(သူတို႔၏ ေရးသားခ်က္မ်ား မဟုတ္မမွန္ေၾကာင္း၊ ဘက္လုိက္ေသာ အျမင္မ်ား၊ အလ်င္စလုိ ေကာက္ခ်က္ခ်မႈမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုပါက “လူေသလူျဖစ္ ၀ါဒါႏု၀ါဒ၀ိနိစၧယ- (ေထရ၀ါဒစြယ္စံုက်မ္း)” စာအုပ္ႀကီးကို ဖတ္႐ႈပါဟု ညႊန္းလိုပါသည္။)

“ရဟန္းတို႔၊ သူတစ္ပါးတို႔သည္ ငါ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ တရား၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ၊ သံဃာ၏ အျပစ္ကိုျဖစ္ေစ ေျပာၾကရာ၌

“ဤစကားသည္ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္၊ ဤအေၾကာင္းေၾကာင့္လည္း မမွန္၊ စင္စစ္အားျဖင့္ ဤအျပစ္သည္ ငါတို႔၌ ထင္ရွားမရွိ” ဟု မဟုတ္သည္ကို မဟုတ္သည့္အတိုင္း သင္တို႔ ေျဖရွင္းရမည္။” (ဒီ။ ျမန္၊ ၁။၁၁။)

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)

Read more ...

မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕ ႏွင္႔ သူတုိ႔၏ ထုတ္ေ၀ျပီးေသာ စာအုပ္မ်ား

မိုးျပာဂိုဏ္း၏ ေဟာေျပာခ်က္အခ်ဳိ႕
(၁) ေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ မေကာင္းတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ခါလုပ္မိရင္ ထပ္ထပ္လုပ္ခ်င္တယ္။ ဒီကံႀကီးက ကုိယ့္ကုိ ရစ္ပတ္ေနၿပီ။ ဒီလူမလြတ္လပ္ေတာ့ဘူး။

(၂) ဘုရားရဲ႕ နတ္အရေကာက္ဟာ မိုးေပၚကသူေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ေပၚလြင္တယ္။

(၃) ဒီေလာက္တန္ဖိုးမ်ား ဒါနႀကီးအတြက္ ဘုရားေဟာတဲ့ တစ္ဂါထာတည္းမွာ နတ္ျပည္လည္း မပါဘူး။ လူ႕ ျပည္လည္း မပါဘူး။ ငရဲလည္း မပါဘူး။ ေနာင္ဘ၀လည္း မပါဘူး။ ဒါနအက်ဳိးကုိ ဘုရားက နတ္ျပည္လို႔ မေဟာဘူး။

(၄) ဘုရားက လူကုိသတ္မွ ပါဏာတိပါတလို႔ ေဟာတယ္။ တိရစၦာန္သတ္ရင္ ကံမထိုက္ပါဘူး။ အစိုးရပစၥည္းဟာ လူ႕ပစၥည္းမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါကုိ ခိုးလို႔ ကံမထိုက္ဘူး။ ကာမဂုဏ္မွားယြင္းက်က္စားမႈဟာ ကုိယ့္ကာမပုိင္မဟုတ္သူကုိ ေမထုန္ျပဳမႈလို႔ အဓိပၸာယ္ရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ဘ၀မဟုတ္တဲ့အရာေတြကုိ မမွန္တာေျပာလည္း လိမ္ရာမက်ဘူး။ မုသာ၀ါဒမျဖစ္ဘူး။ လိမ္ေကာင္းတယ္။ မူးေအာင္မေသာက္ရင္ အရက္ေသာက္တာက မိတ္ေဆြေပါလို႔ စီးပြားျဖစ္ေတာ့ အက်ဳိးေတာင္ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီလိုေသာက္တာကုိ ဘုရားက သုရာေမရယလို႔ ေဟာတာမဟုတ္ဘူး။

(၅) နတ္ျပည္ရဲ႕ တည္ရာက ျမင္းမိုရ္ေတာင္ပဲ။ သည္ေတာင္ဟာ ကမၻာ့ပထ၀ီမွာ တကယ္မရွိတဲ့ေတာင္ပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ သည္ေလာက္ ယုတိၱမဲ့တဲ့အရာလို႔ပဲ ေျပာပါရေစ။

(၆) ဘယ္တရားမွ မရခ်င္ေန။ ေရွ႕ဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ကုိေတာ့ မေတြးရဘူး။ ေရွးဘ၀၊ ေနာက္ဘ၀ ေတြးတဲ့သူဆိုရင္ မိစၦာဒိ႒ိိလို႔ ဆိုၿပီးသကာလ က်ဳပ္တို႔နဲ႔ ပဋိပကၡအရာမွာ ရွိတယ္။

(၇) ဆ႒သံဂါယနာတင္ပြဲဟာ ဦးႏုနဲ႔ ဖဆပလအဖြဲ႕တို႔၊ ဦး၀ိစိတၱတို႔၊ မဟာစည္တို႔၊ ေညာင္ရမ္းတို႔ ဂုဏ္သိကၡာေတြရတာကလြဲလို႔ တျခားအက်ဳိးကေတာ့ မေျပာေလာက္ပဲ ျဖစ္တယ္။

(၈) အရဟံဆိုပါေတာ့။ ေအး သည္စာေတြက သိပ္ျမင့္တယ္။ တို႔လူေတြနဲ႔ မတန္ဘူး။ မတန္မရာေတြကုိ တို႔လူေတြက ရြတ္ဆိုေနမိၾကတာပဲ။ သည္စာေတြဟာ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္တယ္။ ဘုရားကုိ အထင္ေရာက္သြားေတာ့ စိတၱဇအျပစ္ျဖစ္ေစတယ္။ အျပစ္ကႀကီးတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ျဖစ္တယ္။

(၉) တရားဓမၼေဆြးေႏြးတဲ့အခါ ပရမတ္ေတြအေၾကာင္း မေျပာေစခ်င္ပါဘူး။ ပရမတ္ေတြဟာ တရားမဟုတ္လို႔ပါပဲ။

(၁၀) သည္လိုဆိုရင္ သည္စာသင္တိုက္ႀကီးေတြက တလြဲျဖစ္ထြန္းေနတာမို႔ ဗုဒၶဘာသာတရားဓမၼအရ လိုလားစရာမဟုတ္ဘူး။

(၁၁) လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္းဟူသည္ ဘုရားသခင္၏ အေစအပါးအျဖစ္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယဇ္ပူေဇာ္ျခင္းမဟုတ္။ မိမိကုိယ္ကုိ မိမိကပင္ ဘုရားသခင္အျဖစ္ ခန္႔အပ္လိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

(၁၂) ေလးသေခ်ၤ၊ ကမၻာတစ္သိန္း ပါရမီျဖည့္က်င့္ၿပီးမွ ေပၚထြန္းလာေသာ ဗုဒၶသည္ မွားယြင္းေသာေၾကာင့္ မိစၦာသမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုတည္း၌ ဉာဏ္ျဖင့္ ေဖာက္ထြင္းသိျမင္ေသာ ဗုဒၶသာလွ်င္ သမၼာသမၺဳဒၶျဖစ္သည္။ ဘ၀သံသရာဟူသည္မရွိ။ ပစၥဳပၸန္ဘ၀တစ္ခုသာ ရွိသည္။

(၁၃) ေဂါတမဘုရားရွင္သည္ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျခင္း၊ ေရဘုဥ္းေပးျခင္းေၾကာင့္ ကိေလသာမကုန္ေသး။ ေလာဘ။ တဏွာ၊ ကိေလသာရွိေသးသည္။

(၁၄) ဗုဒၶသည္ မာရ္နတ္၏ သမီး နတ္သမီးသုံးေယာက္ႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးစံစားရန္ စိတ္ကူးမိေၾကာင္း ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ ကိေလသာ မကုန္ေသးဟု ဆိုရမည္။

(၁၅) ပါဏာတိပါတသိကၡာပုဒ္အရ လူ႕အသက္သတ္မွ အျပစ္ရွိသည္။ တိရစၦာန္မ်ားအသက္ကုိသတ္လွ်င္ ငရဲမႀကီးေခ်။ အေၾကာင္းမူ ဗုဒၶသည္ အသားစားျခင္းကုိ ခြင့္ျပဳထားေသာေၾကာင့္ သတၱ၀ါ၏ အသက္သတ္ျခင္းကုိလည္း ခြင့္ျပဳရာ ေရာက္သည္။

(၁၆) ပုဂၢလိကတစ္ဦးတည္းပုိင္ ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလုယက္ျခင္းသည္ အျပစ္ရွိသည္။ အမ်ားပုိင္ပစၥည္းကုိ ခိုးယူလွ်င္ ပုိင္ရွင္ျဖစ္သူမ်ားမွာ ထိခုိက္နစ္နာမႈမရွိေသာေၾကာင့္ အျပစ္မရွိ။

(၁၇) ကာမပုိင္အမ်ဳိးသမီးကုိ သေဘာတူေပ်ာ္ပါးရာ၌ အျပစ္မရွိ။ ဆႏၵကုိ ျဖည့္စြမ္းေပးေသာေၾကာင့္ ကုသုိလ္ပင္ျဖစ္ႏုိင္သည္။

(၁၈) မိမိတစ္ဦးတစ္ေယာက္ အက်ဳိးအတြက္ လိမ္လည္ေျပာလွ်င္ အကုသုိလ္ျဖစ္သည္။ အမ်ားေကာင္းက်ဳိးအတြက္ လိမ္လည္လွ်င္ အျပစ္မရွိ။

မိုးျပာဂိုဏ္းမွ တရားမ၀င္ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ိထားသည့္ စာအုပ္ေပါင္းမွာ ၆၀ ေက်ာ္ရွိၿပီး ၎တို႔မွ အခ်ဳိ႕မွာ -

၁။ ၀ိမုတိၱေဒသနာ ေခၚ လြတ္လပ္ေရးေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊

၂။ ဘုရား(စာမ်က္ႏွာ ၂၂၈)၊

၃။ ဘာသာတရားမ်ားအေၾကာင္း ေယဘူယ်ႏႈိင္းယွဥ္ခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၅)၊

၄။ ဓမၼပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၄၇)၊

၅။ စိတ္စိတ္ျဖာျဖာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၆၃)၊

၆။ ဓမၼ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္စာအုပ္)၊

၇။ မိုးျပာေက်ာင္းမွ ေပးစာမ်ား-၁(မိုးေပါက္က်ေခ်ာင္) (စာမ်က္ႏွာ ၄၄၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၂)၊

၈။ ဘာသာတရားကေပးေသာ ဆုလာဘ္
(စာမ်က္ႏွာ ၄၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္ စာအုပ္)၊

၉။ တဏွာရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၉၉၆)၊

၁၀။ ဓမၼကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊

၁၁။ ဓမၼ၀ိဟာရီေငြရတုပူဇာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၂၄၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ ၁၀ ရက္။ အထိမ္းအမွတ္)

၁၂။ လြတ္လပ္တဲ့သူ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊

၁၃။ ဉာဏကထာ (ပထမအုပ္) (စာမ်က္ႏွာ ၃၅၆)၊

၁၄။ မဟာေပါ႒က (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၄/၂၀၄/၃၀၂= စုစုေပါင္း = ၁၁၀၀)၊

၁၅။ အရိယေ၀ါဟာရ ေဉယ်ဓမၼတၳကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊

၁၆။ နိဗၺာန္ကုိသြား ေနာက္ဆုံးရထား (စာမ်က္ႏွာ ၉၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊

၁၇။ ဗုဒၶဘုရားသာသနာႏွင့္ျမန္မာျပည္ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊

၁၈။ အရိယသစၥကထာ (စာမ်က္ႏွာ ၂၇၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၅)၊

၁၉။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆစာစဥ္-၁ (စာမ်က္ႏွာ ၇၀၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄၊ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိမွ သမၼာဒိ႒ိသုိ႔-မိစၦာဒိ႒ိႏွင့္ သမၼာဒိ႒ိ-ဗုဒၶဘုရားရဲ႕ ေလာကအျမင္မိတ္ဆက္ - သုံးမ်ဳိးစု)၊

၂၀။ ဥတၱရိမႏုႆဓမၼဒႆန စာစဥ္-၂ (စာမ်က္ႏွာ ၇၁၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃၊ ဗုဒၶဘာသာက မယူေသာ မိစၦာဒိ႒ိမ်ား- ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိဉာဏ္-ေရွ႕ဘ၀ေနာက္ဘ၀- ဦးေႏွာက္၏ ခၽြတ္ယြင္းေဖာက္ျပန္မႈမ်ား - ေလးမ်ဳိးစု)၊

၂၁။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ပထမတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊

၂၂။ သဒၶမၼသုံးျဖာ (ဒုတိယတြဲ) (စာမ်က္ႏွာ ၂၀၇ မွ ၃၄၇၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊

၂၃။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးသစၥာ ဓမၼစၾကာေဒသနာ (စာမ်က္ႏွာ ၃၉၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၅၆)၊

၂၄။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာလမ္းညႊန္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၉၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊

၂၅။ ေတာစကားေတာင္စကား (စာမ်က္ႏွာ ၃၉)၊

၂၆။ အရိယသစၥဓမၼေပတံ (စာမ်က္ႏွာ ၂၅၅၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇)၊

၂၇။ သကၠာယဒိ႒ိရွင္းတမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၂၈၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၈)၊

၂၈။ ဘာသာတရားဆိုတာ ဘာလဲႏွင့္ လြန္က်ဴးမႈကုိ ဘယ္လိုနားလည္ရမလဲ (စာမ်က္ႏွာ ၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၂)၊

၂၉။ နိဗၺာန္ႏွင့္ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိ (စာမ်က္ႏွာ ၈၆၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၀)၊

၃၀။ ဓမၼစၾကာညႊန္ျပခ်က္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၇၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၃)၊

၃၁။ လူသားေလွ်ာက္ရမည့္လမ္း (စာမ်က္ႏွာ ၆၀)၊

၃၂။ လူသားမွန္သမွ် က်င့္ပြားဖြယ္ရာ ပုညႀကိယာ၀တၳဳဆယ္ျဖာ (စာမ်က္ႏွာ ၁၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၆)၊

၃၃။ ဓမၼ၀ိဟာရာရာမမိုးျပာျခံမွ ေပးစာႏွစ္ေစာင္တြဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၂၊ ထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၂၀၀၇-၂၀၀၈)၊

၃၄။ ဓမၼ၀ိဟာရီသို႔ ဦးခုိက္ျခင္း (စာမ်က္ႏွာ ၁၆)၊

၃၅။ မိလိႏၵပဉာႇ၀တၳဳဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၃၁၂၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊

၃၆။ ၀ိသုဒိၶမဂ္ဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၄၀၈၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)၊

၃၇။ နိဗၺာနဒီပနီဘယ္လဲ (စာမ်က္ႏွာ ၂၃၀၊ ျပန္လည္ကူးယူထုတ္ေ၀ႏွစ္ ၁၃၆၄)တို႔ ျဖစ္ပါသည္။

ဦးဉာဏ၏ စာေရးသားသည့္ အမည္ခြဲမ်ားမွာ

- သွ်င္မိုးျပာ (ခ)ရွင္မိုးျပာ
(ခ) အရွင္ဉာဏ (ခ) ရွင္ဉာဏ (ခ)ဉာဏ
(ခ)ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီအရွင္ဉာဏ (ဂ) ဓမၼ၀ိဟာရီရွင္ဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီဉာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မိုးျပာ (ခ)
ဘႀကီး၀ိဟာရီ ( www.forums.myanmarcommunity.com )
(ခ) အႏုပါဒါ (ခ) ေဗာဓိဉာဏ (ခ) ေမာင္ဉာဏ္ထက္ (ခ) ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒဗုဒၶဘာသာပု႐ုသွ် (ဘုရား)
(ခ) ေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔ ျဖစ္ၾကပါသည္။
္

Read more ...

သာသနာကုိ ဖ်က္စီးမည္႔ အဓမၼ၀ါဒီတုိ႔၏ လွဳပ္ရွားပုံႏွင္႔ ၄င္းတုိ႔၏ အမည္နာမမ်ား

ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီ တုိ႔၏ လွဳပ္ရွားပုံ ႏွင္႔ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီ ဘက္မွ နာမည္ၾကီး ပုဂၢဳိလ္ မ်ားကုိ သိေစရန္ အလုိ႔ငွာ တင္ျပပါအုံးမည္
ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီ အဖြဲ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာစာေပႏွင္႔ အသင္႔အတင္႔ ရင္းႏွီး ကၽြမ္း၀င္သူမ်ား ျဖစ္လွ်င္
ဗုဒၶစာေပ ႏွင္႔ မဆန္႔က်င္ေအာင္ ေဟာေျပာ၍ သိမ္းသြင္းကာ
ဗုဒၶစာေပ ကုိ လုံး၀ မသိသူျဖစ္လွ်င္ ဗုဒၶကုိ လုံး၀ ဆန္႔က်င္သြားေအာင္
ေဟာေျပာ၍ သိ္မ္းသြင္းၾကသည္ဟု သိရပါသည္
ထုိအဖြဲ၏ လွဳပ္ရွားပုံမွာ သုိသိပ္ၾကပါသည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ျပန္႔ပြါးေနေသာ ျမဳိ႔ၾကိးမ်ားမွာ

ရန္ကုန္၊ မႏၱေလး၊ ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ျမစ္ၾကီးနား၊ မုိးညင္း၊ မုိးေကာင္း
ပဲခူတုိင္း ေတာင္ငူ၊ ျပည္ စသည္တုိ႔တြင္ အမ်ားအျပား ျပန္႔ႏွံ႕ ေနပါသည္

ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒီ ဘက္ အဓိက ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္

၁။ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာပုရုသွ် (ဘုရား)၊
ေခါင္ေဆာင္ၾကိး (ခ)သွ်င္မုိးျပာ (ခ) ရွင္မုိးျပာ (ခ) အရွင္ဥာဏ (ခ) ရွင္ဥာဏ (ခ) ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ အရွင္ဥာဏ
(ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ဥာဏ (ခ) ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္မုိးျပာ (ခ) ဘၾကိး ၀ိဟာရီ (www.forums.myanmarcommunity.com)
(ခ) အႏုပါဒါ (ခ) ေဗာဓိဥာဏ (ခ)ေမာင္ဥာဏ္ထက္

၄င္း အမည္မ်ားသည္ ဂုိဏ္းေခါင္းေဆာင္ၾကီး တဥိးတည္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။


၂။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဂုဏ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၃။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္ဇဋိလ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၄။ ဓမၼ၀ိဟာရီ ရွင္နာဂ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

၅။ဓမၼ၀ိဟာရီ ေဒၚသီလနႏၵီ
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-မႏၱေလး၊ ရန္ကင္းေတာင္ေျခ၊ အႏုပါဒါယဥ္ေက်းမူတရားဌာန၊ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ၊ မုိးျပာျခံ၊
-မႏၱေလး၊ အေရွ႕ ရုိးမအေျခ၊ မုိးေပါက္က်ေခ်ာင္၊ မုိးျပာေက်ာင္း။

(ဤငါးဥိးသား တုိ႔သည္ မူလျဖစ္သူမ်ား၊ ဂုိဏ္းေထာင္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္)

၁။အရွင္ဥာဏိႏၵာလကၤာရ (သကၤန္း၀တ္ဘက္က ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ၾကီး)
စည္ပင္ဂုိဏ္းအုပ္ေက်ာင္း၊ ေတာင္ငူျမဳိ႔၊ ပဲခူးတုိင္း။(အေနာက္ျခမ္း)
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။

၂။အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ ((သကၤန္း၀တ္ဘက္က တတိယေခါင္းေဆာင္ၾကီး)
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။


ဦးေခမိႏၵ(မိုးညွင္းၿမိဳ႕သတိပဌာန္ရိပ္သာဆရာေတာ္)ႏွင့္ ဦးဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ(ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီးသင္တန္းေက်ာင္းဆရာေတာ္) တို႔၏ဝါဒကို အဓမၼဝါဒဟု ဝိနိစ ၦယခ်မွတ္ေတာ္မူသည္။(၂၀၀၈)


ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႕ က ေရြးခ်ယ္ဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ
ႏုိင္ငံေတာ္ သီျခား၀ိနည္းဓုိလ္ အဖြဲ႔အမွတ္ (၁၆/၂၀၀၈)၏ ဆုံးျဖတ္ခ်က္
ဦးဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ
ျမစ္ၾကီးနားျမဳိ႔၊ ေက်ာင္းထုိင္ဘုန္းၾကိး သင္တန္းေက်ာင္း၊
ဦးဝိစိတၱသာရာဘိဝံသ ၏(မိုးျပာဝါဒႏွင့္ႏြယ္ေသာ)ဝါဒကို အဓမၼဝါဒဟု ဝိနိစ ၦယခ်မွတ္ေတာ္မူသည္။

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္သည္႔ေန႔- ၁၃၇၀- ျပည္႔ႏွစ္၊ တပုိတြဲ လျပည္႔ေက်ာ္ ၈-ရက္(17.2.2009) အဂၤါေန႔

ယခုအခါ ထုိ ဆရာေတာ္ကုိ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ထားပါသည္
ထြက္ေျပးတိန္းေရွာင္ေနသည္ ဟု သိရပါသည္

၃။အရွင္ကုမာရာလကၤာရ (kumara@rollerboys.com)
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။


သကၤန္း၀တ္ဘက္မွ ၁၅ ပါးရွိသည္႔အနက္ အဓိက အက်ဆုံးပုဂၢဳိလ္မ်ားသာ ေဖာ္ျပလုိက္ပါသည္။


၁။ ဆရာဦးစုိးေအာင္
(ဓမၼနာယက+စာစုေဂါပက+ လူပုဂၢဳိလ္ ဘက္က ပထမေခါင္းေဆာင္ၾကီး၊
အမွတ္ ၈၅၊ ၃-လမ္း၊ မာလာျမဳိင္၊ ၁၆-ရပ္ကြက္၊ အုပ္က်င္း၊ လွဳိင္ျမဳိ႔နယ္၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔။
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။


၂။ဆရာၾကီးဦးရန္ေအာင္
(ဓမၼဆရာ+စာစုေဂါပက+ လူပုဂၢဳိလ္ ဘက္က ဒုတိယေခါင္းေဆာင္ၾကီး၊
အမွတ္ ၂၈၄၊ ဇဂၤမလမ္း၊ ၆-ရပ္ကြက္၊ သာေကတျမဳိ႔နယ္၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔၊
(ဖုံးနံပါတ္- ၀၁-၅၄၀၉၆၀၊ 09-80-25444)
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။

၃။ ဦးျမင္႔၀င္းေမာင္ (ရွင္မုိးျပာ စာအုပ္မ်ားကုိ ထုတ္ေ၀ရန္ ပုံႏွိပ္သည္႔ မူပုိင္စာပုံႏွိပ္တုိက္)
ေအဇက္စာေပအိမ္၊ ၃၄-လမ္း၊ အလယ္ဘေလာက္၊ ေက်ာက္တံတားျမဳိ႔နယ္၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔။
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။

၄။ဦးရင္စိန္ (ဓမၼဆရာ) (အင္း၀ဘဏ္လီမီတက္)
-ရန္ကုန္ျမဳိ႔ ၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ (ဌ) ရပ္ကြက္၊ သစၥာပန္းလမ္း၊ အမွတ္ (၂၀)၊ မုိးျပာျခံ။
(အရိယ ဘ႑ာေငြ၊ ေငြစာရင္းအမွတ္-၈၂-၂၃၇၀၉၊ အင္း၀ဘဏ္လီမီတက္၊ ရန္ကုန္ျမဳိ႔။
အမွတ္ - ၅၅၄/၅၅၆၊ ကုန္သည္လမ္း၊ ေက်ာက္တံတားျမဳိ႔နယ္၊ ရန္ကုန္ျမဳီ႔။ ေပးစာအမွတ္(၅/၂၀၀၈။ ၁၃၇၀- ခုႏွစ္၊
ကဆုန္လျပည္႔ေန႔၊ ထုတ္ေ၀သည္႔ စာေစာင္ငယ္မွာ ၾကည္႔)


ထုိပုဂၢဳိလ္မ်ားသည္ မုိးျပာဂုိဏ္း ၂၅-ႏွစ္ျပည္႔ ေငြရတုပူဇာ စာအုပ္ထဲမွ
မုိးျပာဂုိဏ္း၏ ေျမာက္ျမားစြာေသာ ပုဂၢဳိလ္ မ်ားထဲမွ ထုတ္ႏုတ္ တင္ျပအပ္ပါသည္။

Read more ...

မုိးျပာဂုိဏ္းကုိတည္ေထာင္သူ ရွင္ဥာဏ၏သမုိင္းေနာက္ခံ

လြန္ခဲ႔သည္႔ကာလ (၂၅) ႏွစ္က ရွင္ဥာဏ(ခ) ရွင္မုိးျပာသည္ စစ္ကုိင္းတုိင္း မင္းကြန္း ေရႊျမင္တင္ေတာင္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ပါသည္။
စ်ာန္ရပုဂၢဳိလ္၊ ပဋိသမၻီဒါရ ရဟႏၱာ စသည္ျဖင္႔ ၾကြား၀ါကာ တရားေဟာခဲ႔သူျဖစ္ပါသည္။
ထုိအေၾကာင္းကုိ ၾကားသိၾကသျဖင္႔ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကအဖြဲ႔ၾကီးကပင္ စစ္ကုိင္းတုိင္း သာသနာေရးမူး ဥိးစုိးျမင္႔ က
စြဲဆုိ၍ စစ္ကုိင္းျမဳိ႔နယ္ သံဃနာယက သုိ႔ တင္ခဲ႔သည္။
ရွင္ဥာဏ ႏွင္႔ ရွင္ဂုဏ တုိ႔ႏွစ္ပါး ရွဳံးခဲ႔ၾကပါသည္။ တစ္ဖန္ သူတုိ႔ကပင္ တုိင္းသုိ႔တက္ခဲ႔ၾကသည္။
တုိင္းမွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံးၾကျပန္သည္။ တစ္ဖန္ ဗဟုိဌာန ဟု ဆုိရမည္ျဖစ္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယက ထံသုိ႔ သူတုိ႔ကပင္ ေစာဒနာ
တင္ၾကလ်က္ “သာသနာေရး ေလွ်ာက္ထားေတာင္းဆုိလြာ” အမည္ျဖင္႔ စတင္၍ ျမဳိ႔နယ္ႏွင္႔တုိင္းတုိ႔က ဆုံးျဖတ္ခ်က္ကို ျပင္ဆင္ေပးရန္
ေတာင္းဆုိခဲ႔ၾကသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္မွာလဲ သူတုိ႔ပင္ ရွဳံခဲ႔၍ ေထာင္ သုံးႏွစ္ၾကခဲ႔ပါသည္။
ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃနာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱမာနိတသီရိဘိ၀ံသေထရ္ ၏ မိန္႔ၾကားခ်က္အရ သိရသည္မွာ
(၁၉၈၃-၁၉၈၆ ခုႏွစ္က ၀ိနည္းဓမၼကံ (၉/၁၁)ျဖင္႔ တရားစြဲခံရျပီးကတည္းက ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူဖုိ႔
စီရင္ခဲ႔ရာတြင္ တိပိဋကဓရ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ၾကီးက ေမတၱာရပ္ခံမူေၾကာင္႔ ေထာင္သုံးႏွစ္မွ်ျဖင္႔
ျပီးသြားရျခင္းပင္) ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
၁၉၉၁-၁၉၉၈ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒအတြင္းမွ ဂုိဏ္းသီးသန္႔ေထာင္မူျဖင္႔ ေထာင္ (၁၀) ႏွစ္က်ခဲ႔ပါသည္။
ေထာင္ႏွစ္က်ခံျပီး ထြက္လာျပီးေနာက္တြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံလ်က္ဂုိဏ္းထူးေထာင္ျပီး
မိလိႏၵပဥွာ၀တၱဳ စသည္တုိ႔ကိုပါ ျပန္လည္ကူးယူျဖန္႔ေ၀ေၾကာင္းေတြ႔ရျပီး (၂၀၀၂-၂၀၀၈)တုိ႔မွာ
အၾကီးအက်ယ္ အင္အားၾကီးဂုိဏ္းျဖစ္လာေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။

၁၉၉၁ ခုႏွစ္တြင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ၾကီး ေစာ္ကားခံခဲ႔ၾကရျပီးျဖစ္ပါသည္။

တစ္ဖန္ ၁၉၉၈ ခုႏွစ္မွ စ၍ ယခုတုိင္ေအာင္ ဆက္တုိက္ပင္ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ၾကီးကို ဖ်က္စီးခံေနရပါျပီ။

ပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာ အမည္ခံဂုိဏ္းၾကိးသည္ ပညာရွင္အင္အား ဘာသာ၀င္အင္အား ေငြေၾကးအင္အား
ပုံႏွိပ္ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီအင္အား အခုိင္မာဆုံး အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းၾကီးျဖစ္ပါသည္။
ေငြရတု ပူဇာ စာအုပ္ကုိ ေလ႔လာၾကည္႔လွ်င္ အလြန္ပင္ ထင္ရွားမည္ျဖစ္ပါသည္။
ပညာတတ္ အမည္ခံ အရွင္ဥာဏိႏၵာလကၤာရ အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ (ျမစ္ၾကီးနား) စသူမ်ား၊
ဥိးစုိးေအာင္ (သ.စ.အ- ဓမၼာစရိယ၊သုေတသန) စသည္မ်ား အျပင္ စာေရးတတ္သူ ေဟာေျပာတတ္သူ
အမ်ားအျပားရွိေနၾကပါသည္။
အေျခခံသင္တန္းမ်ားေရာ ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းမ်ားပါရွိၾကေၾကာင္း သိရပါသည္။
ဓမၼ၀ိဟာရီ သင္တန္းတုိ႔တြင္ အာသ၀ကၡယ၀ိဟာရီစာတမ္းျပဳစုရေၾကာင္းလဲ သိရပါသည္။

ဓမၼဆရာ ဥိးရန္ေအာင္၏ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားအရ ၾသဠာရိကသုခုမ ေဆးပညာရွင္မ်ားအုပ္စုလုိက္ၾကီးပင္
ထုိပစၥဳပၸန္ကမၼ၀ါဒဂုိဏ္းသားမ်ားျဖစ္သြားေၾကာင္း ၾကားသိရပါသည္။

အင္း၀ဘဏ္သူေဌး ဦးရင္စိန္ တုိ႔လုိ သူေဌးမ်ားေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊
ဦး၀င္းျမင္႔ေမာင္ လုိ ပုံႏွိပ္တုိက္ကၽြမ္းက်င္သူမ်ားေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊

အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ (ျမစ္ၾကီးနား) လုိ သိန္းေပါင္း ေထာင္ေသာင္းခ်ီခ်မ္းသာသူမ်ားေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊
စာအုပ္မ်ား အမ်ားအျပား ထုတ္ေ၀ႏုိင္ေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။

အရွင္၀ိစိတၱသာရာဘိ၀ံသ (ျမစ္ၾကီးနား) သည္ စာအုပ္မ်ားစြာကုိ ကုိယ္တုိင္ေရးျပီး
ကုိယ္တုိင္ထုတ္ေ၀လ်က္ ကုိယ္တုိင္ပင္ ေနရာမ်ားစြာသုိ႔ လုိက္လံသြားလာကာ ေပးေ၀စည္းရုံးေနေၾကာင္း
သိရပါသည္။

ထုိင္ႏုိင္ငံတြင္ ပညာသင္ေက်ာင္းသား အျဖစ္ျဖင္႔ေနထုိင္လ်က္ ၀ါဒျဖန္႔ေနသူ အရွင္ကုမာရာလကၤာရ လုိ(kumara@rollerboys.com) ႏုိင္ငံတကာ
ဆက္သြယ္ေရးကြန္ယက္မ်ားကုိ ဖန္တီးနုိင္ျခင္းေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊
ဓမၼ၀ီဟာရီ ရွင္ဥာဏ ကုိယ္တုိင္ပင္ ၀ိဟာရီ အမည္ခံလ်က္ အင္တာနက္ အသုံးျပဳ
ေဟာေျပာခ်က္ ေဆြးေႏြးခ်က္တုိ႔ကိုျပဳလုပ္ေနျခင္းေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊(www.forums.myanmarcommunity.com)
ထုိင္းႏုိင္ငံတြင္လည္း တစ္ဘ၀သာရွိသည္႔ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၀ါဒီ ရွင္ဗုဒၶဒတၳ လုိ ထုိင္းဘုန္းၾကီးမ်ား
ရွိေနျခင္းေၾကာင္႔လည္းေကာင္း၊
အင္တာနက္အားျဖစ္လည္း ကမၻာသုိ႔တုိင္ေအာင္ ေပါက္ေရာက္က်ယ္ျပန္႔လ်က္ရွိေနေၾကာင္း
သိရပါသည္။

စကၤာပူဗုဒၶဘာသာလူငယ္မ်ား အၾကားတြင္ အလြန္ေရပန္းစားေသာ ဂုိဏ္းျဖစ္၍ စကၤာပူေန ျမန္မာူဗုဒၶဘာသာလူက
မွာယူသျဖင္႔ ေပးပုိ႔ေရာင္းခ်ရသည္႔ စာအုပ္မ်ား မ်ားျပားေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။

အရိယဘ႑ာရန္ပုံေငြကဲ႔သုိ႔ေသာ ရန္ပုံေငြမ်ားလည္း အလွဴခံေလ႔ရွိျခင္းေၾကာင္႔ အလြန္တုိးတက္ ၾကီးထြားေနေၾကာင္း
သိရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ လစဥ္ထုတ္ ေပးစာမ်ားကုိ ေရာင္းခ်သည္႔ သြင္းေငြမ်ားႏွင္႔ အခြန္လြတ္ထုတ္ေ၀ထားသည္႔
စာအုပ္ၾကီးတုိ႔ကုိ တအုပ္လ်င္ (၃၀၀၀) က်ပ္ႏုံးျဖင္႔ ေရာင္းခ်သည္႔အတြက္ အသင္း၀င္မ်ားထံမွ
ေရာင္းရေငြမ်ားေၾကာင္႔ အလြန္ပင္ တုိးတက္စည္ကားေနေၾကာင္းလည္း သိရပါသည္။
မုိးျပာဂုိဏ္းမွ ထုတ္ေ၀ျဖန္႔ခ်ီေနေသာ စာအုပ္မ်ားမွာ သိရသေလာက္ေတာ႔
ေလးဆယ္ေက်ာ္ ရွိပါသည္။ ေနာင္သီးသန္႔ တင္ျပေပးပါမည္။


ဆုိခဲ႔အပ္ျပီးေသာ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းၾကီးသည္ ၂၅ ႏွစ္သက္တမ္း ကာလအတြင္း အၾကီးအက်ယ္
ထြန္းကားျပန္႔ပြားေနပါသည္။

ဦးဇင္း မေမြးခင္ကတည္းက တည္ေထာင္လာတဲ႔ အဓမၼ၀ါဒီဂုိဏ္းၾကီး
၂၇ ႏွစ္ထဲကုိ ၀င္ေရာက္လာပါျပီ။

ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာသာသနာေတာ္ျမတ္ၾကီးအား အတုိက္စားဆုံး အေစာ္ကားဆုံး အဖ်က္စီးဆုံး
အႏၱရာယ္ၾကီး ျဖစ္ေနပါသျဖင္႔ ျပန္႔ပြါးမလာေအာင္
ေထရ၀ါဒ သာသာသနာေတာ္အတြက္ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္
သူေတာ္စင္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔အား တင္ျပအပ္ပါသည္။

Read more ...

ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ေထရဝါဒအမည္ခံႏွင့္ပါတ္သက္၍ ၫႊန္ၾကားလႊာအမွတ္ (၅ဝ)

ၫႊန္ၾကားလႊာအမွတ္ (၅ဝ)
ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍
လုိက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ ၫႊန္ၾကားျခင္း

(၂၂၊ ၂၊ ၈၃) (၁ဝ၊ ၁၁၊ ၄၄)

၁။ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼမ်ားသည္ ဝိနည္းဓမၼကံ လုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား အခန္း(၇) အပိုဒ္(၅၇) အရ ႏုိင္ငံေတာ္ ဗဟုိသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္မ်ားသာ ပါဝင္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ သီးျခား ဝိနည္းဓုိရ္ အဖြဲ႕ျဖင့္ စိစစ္၍ ဆုံးျဖတ္ေပးသင့္ေသာ တရားဓမၼမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

သို႔ရာတြင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ စုဒိတကမ်ား မရွိေတာ့၍ ႏုိင္ငံေတာ္ သီးျခားဝိနည္းဓုိရ္ အဖြဲ႕ျဖင့္ မစိစစ္ေတာ့ဘဲ သံဃာ့အဖြဲ႔ အစည္းအေျခခံ စည္းမ်ဥ္း အခန္း(၁၃) အပုိဒ္(၈၉)ႏွင့္ သံဃာ့အဖြဲ႕အစည္းလုပ္ထုံးလုပ္နည္းမ်ား အခန္း(၁၆) အပုိဒ္(၁၃၁)၊ (ဆ) (စ်) (ည) (ဋ)တုိ႔အရ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼမ်ားကုိ ပထမအႀကိမ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ (၄၅)ပါးစုံညီ ဒသမအစည္းအေဝးက ေဆြးေႏြးစိစစ္၍ အဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္သတ္မွတ္ၿပီး ယင္းအဓမၼဝါဒမ်ားကုိ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းလုံး၌ တားျမစ္ပိတ္ပင္ေစေရးအတြက္ ၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႔မ်ားသုိ႔ ၫႊန္ၾကားရန္ႏွင့္ ေထရဝါဒဟူေသာ အမည္ကုိ ျဖဳတ္ပယ္ေစရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ပါသည္။

၂။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ ၿမိဳ႕နယ္သံဃနာယကအဖြဲ႕မ်ားသည္ မိမိတို႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္း၌ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒ အမည္ခံတရားဓမၼမ်ားကုိ ေဟာေျပာခြင့္၊ ျဖန္႔ခ်ိခြင့္ မျပဳၾကရန္ႏွင့္ ထုိတရားဓမၼမ်ား၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကေသာ ရဟန္း၊ သာမေဏမ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ား ရွိပါက ထုိပုဂၢိဳလ္မ်ားကုိ ၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႕တည္ရာဌာနသုိ႔ ပင့္ေဆာင္ ေခၚယူ၍ ေအာက္ပါအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ရန္ ၫႊန္ၾကားလုိက္ပါသည္။

(က) ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼတုိ႔ကုိ အဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒအျဖစ္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႕ ၄၅-ပါးစုံညီ ဒသမအစည္းအေဝးက ဆုံးျဖတ္ထားသည့္အတုိင္း လုိက္နာ၍ ထုိဝါဒကုိ စြန္႔လႊတ္ပါေၾကာင္း၊

(ခ) ယခုအခ်ိန္မွစ၍ ေနာင္အနာဂတ္ကာလ၌လည္း ထုိအဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားကို ေဟာေျပာျခင္း၊ ေရးသားျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ တိက္ေခြဖြင့္ျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း-စသည္တုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ျပဳလုပ္ၾကမည္ မဟုတ္သည့္အျပင္ မိမိတုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္သူမ်ားကုိလည္း ျပဳလုပ္ေစၾကမည္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း၊

(ဂ) ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼဆုိင္ရာ စာအုပ္စာတမ္းမ်ား၊ တိတ္ေခြမ်ား၊ အထိမ္းအမွတ္မ်ား- စသည္တုိ႔ကုိ မိမိတုိ႔ဆုိင္ရာ သံဃနာယကအဖြ႕ဲသုိ႔ အပ္ႏွံမည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

(ဃ) က်ိဳကၠစံ ေထရဝါဒ သာသနရကၡိတ သံဃာ့အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဆုိင္းဘုတ္ႏွင့္ ဆုိင္ရာအဖြဲ႔ခြဲ ဆုိင္းဘုတ္မ်ားမွ ေထရဝါဒဟူေသာ ေဝါဟာရကုိ ျဖဳတ္ပယ္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

(င) ထုိဝါဒႏွင့္ပတ္သက္၍ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား ရွိပါက ထုိအသင္းအဖဲြ႕မ်ားကုိ ဖ်က္သိမ္းၾကမည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း၊

မွတ္ခ်က္။ ။(၁) အထက္ပါအတုိင္း လုိက္နာေဆာင္ရြက္မည္ျဖစ္ပါေၾကာင္း ဆုိင္ရာအဓမၼဝါဒီ၊ အဝိနယဝါဒီ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအား ၿမိဳ႕နယ္ သံဃနာယက အဖြဲ႕ေရွ႕ေမွာက္၌ ကုိယ္တုိင္ ပဋိညာဥ္ျပဳ လက္မွတ္ေရးထုိးေစရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

အကယ္၍ ထုိဝါဒ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္သူအျဖစ္ စာရြက္စာတမ္း သက္ေသခံ အေထာက္အထားအရ မထင္ရွား၍ ''မိမိတုိ႔သည္ ထုိဝါဒ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္သူမ်ား မဟုတ္ၾကပါ''ဟု ျငင္းဆုိေနပါက ထုိဝါဒ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္သူ မဟုတ္ေၾကာင္း လက္မွတ္ေရးထုိးေစရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ေသာ္ မူလကပင္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္းဝါဒ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္သူအျဖစ္ စာရြက္စာတမ္း သက္ေသခံ အေထာက္အထားအရ ထင္ရွားပါလ်က္ လက္မွတ္ထုိးရမည္ကုိ ေၾကာက္၍ ယခုမွ ျငင္းဆုိသူမ်ားကိုမူ ဤ ၫႊန္ၾကားခ်က္အတုိင္း လက္မွတ္ထုိးေစရမည္သာ ျဖစ္ပါသည္။

(၂) ထုိသုိ႔ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခက္အခဲရွိပါက သက္ဆုိင္ရာ ၿမိဳ႕နယ္ျပည္သူ႕ေကာင္စီႏွင့္ ညိႇႏႈိင္း၍ ေဆာင္ရြက္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။

၃။ မိမိတုိ႔ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းတြင္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼမ်ား၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကေသာ ရဟန္းရွင္လူတုိ႔ ရွိၾကသျဖင့္ ဤၫႊန္ၾကားလႊာအတုိင္း ေဆာင္ရြက္ၿပီးပါက ေဆာင္ရြက္ၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕သုိ႔ တင္ျပေလွ်ာက္ထားၿပီး မိမိတို႔ဆုိင္ရာ ျပည္နယ္/တုိင္း သံဃနာယကအဖြဲ႔သုိ႔ မိတၱဴေပးပုိ႔ရန္ ထပ္မံၫႊန္ၾကားလုိက္ပါသည္။

ဘဒၵႏၲဣႏၵာစာရ ဘဒၵႏၲေတေဇာဘာသာဘိဝံသ
(အဘိဓဇမဟာရ႒ဂု႐ု)
ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ တြဲဖက္အက်ိဳးေတာ္ေဆာင္ဆရာေတာ္

***************

အထက္ပါၫႊန္ၾကားလႊာတုိ႔တြင္ အခ်ဳပ္ကုိၾကည့္လွ်င္

၁။ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံတရားဓမၼမ်ားကုိ အဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္- သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ေတြ႕ျမင္ၾကရပါသည္။

၂။ ယင္းအဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းလုံး၌ တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ေတြ႕ျမင္ၾကရပါသည္။

၃။ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံတရားဓမၼမ်ားကို ေဟာေျပာခြင့္၊ ျဖန္႔ခ်ိခြင့္၊ မျပဳၾကရဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။

၄။ ယင္းအဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားကုိ ေဟာေျပာျခင္း၊ ေရးသားျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ တိတ္ေခြဖြင့္ျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း စသည္တုိ႔ကို ကုိယ္တုိင္လည္း မျပဳၾကရ။ ပတ္သက္သူမ်ားကုိလည္း မျပဳလုပ္ေစရဟု ေတြ႕ျမင္ၾကရပါသည္။

ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ ဆရာေတာ္ႀကီး (ဦးစႏၵိမာ၊ ဦးပညာသီဟ၊ ဥိးဝိသုဒၶ၊ ဦးပညာသာမိ)တုိ႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရလွ်င္ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း ဝန္ခံႏုိင္ ေတာ့အံ့နည္း။

...အဓမၼဝါဒျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံၿပီးေသာအခါ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ တံဆိပ္ေတာ္ျဖင့္ ခြင့္ျပဳခံရေသာ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို စာနယ္ဇင္းတုိ႔မွာ ထည့္သြင္းေဖၚျပႏုိင္သည္အထိ လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ကာလမွာ နာမည္ေဟာင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ နာမည္သစ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ျပန္ထလာလွ်င္လည္း အမႈေဟာင္း အမႈသစ္တြဲလ်က္ တင္ျပႏုိင္သည္အထိ လည္းေကာင္း ေဆာင္ရြက္ဖြယ္ရာ ရွိပါသည္''ဟူ၍ ေရးသားတင္ျပခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

အသိေပးခ်က္အမွတ္စဥ္ (၃)
အထက္ပါတင္ျပခ်က္တုိ႔ကုိ ၁၃၆၉-ခုႏွစ္၊ နယုန္လျပည့္ေက်ာ္(၄)ရက္ (၃.၆.၂ဝဝ၇) တနဂၤေႏြေန႔မွစ၍ စီစဥ္ေရးသားၿပီး မၾကာမီအတြင္းမွာပင္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ သက္ဆုိင္ရာ သာသနာေရး အရာရွိမ်ားထံသို႔ အသိေပးတင္ျပခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားကလည္း အေရးတယူ ရွိေတာ္မူၾကလ်က္ သက္ဆုိင္ရာ အစုိးရအႀကီးအကဲတုိ႔ကလည္း ဂရုျပဳခဲ့ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ဥကၠ႒ဆရာေတာ္ႀကီးက (၂)ႀကိမ္တုိင္တုိင္ ၾသဝါဒေပးၿပီး ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ပါသည္။ သာသနာေရးဝန္ႀကီးကလည္း ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ၾသဝါဒေတာ္အား ေလွ်ာ္ေသာ ေလွ်ာက္ထားခ်က္မ်ားျဖင့္ ျဖစ္လာမည့္ကိစၥတုိ႔ကုိ အေကာင္းဆုံးျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးလုိေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ ဒုတိယအႀကိမ္ ေပးအပ္ခ်ီးျမႇင့္ထားသည့္ ၾသဝါဒေတာ္မ်ားကို သတင္းစာမွ ကူးယူ၍ ဆက္လက္ေလွ်ာက္ထားတင္ျပလုိပါေသးသည္။ ဝန္ႀကီး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္တုိ႔ကုိလည္း အသိအမွတ္ျပဳကာ မွတ္တမ္း တင္ထားလုိပါေသးသည္။
ၫႊန္ၾကားလႊာတုိ႔တြင္ အခ်ဳပ္ကုိၾကည့္လွ်င္

၁။ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံ တရားဓမၼမ်ားကုိ အဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားအျဖစ္ ဆုံးျဖတ္ သတ္မွတ္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
၂။ ယင္းအဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားကို ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းလုံး၌ တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားၿပီး ျဖစ္သည္ဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
၃။ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ ေထရဝါဒအမည္ခံတရားဓမၼမ်ားကို ေဟာေျပာခြင့္၊ ျဖန္႔ခ်ိခြင့္၊ မျပဳၾကရဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
၄။ ယင္းအဓမၼဝါဒ၊ အဝိနယဝါဒမ်ားကုိ ေဟာေျပာျခင္း၊ ေရးသားျခင္း၊ ေဆြးေႏြးျခင္း၊ တိတ္ေခြဖြင့္ျခင္း၊ သင္တန္းေပးျခင္း စသည္တုိ႔ကို ကုိယ္တုိင္လည္း မျပဳၾကရ။ ပတ္သက္သူမ်ားကုိလည္း မျပဳလုပ္ေစရဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
၅။ ထုိဝါဒႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားကုိ ဖ်က္သိမ္းၾကရမည္ဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။
၆။ အထက္ပါတုိ႔ကုိ ေဆာင္ရြက္ရာတြင္ အခက္အခဲရွိေနပါက သက္ဆုိင္ရာ ေကာင္စီႏွင့္ တုိင္ပင္၍ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ၾကရမည္ဟု ေတြ႔ျမင္ၾကရပါသည္။

ထုိစဥ္က ထုိသုိ႔ပင္ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းလုံးမွာ တားျမစ္ပိတ္ပင္ထားျခင္းကို ခံၾကရပါေသာ္လည္း ေဟာေျပာျခင္း ေရးသားျခင္း ေဆြးေႏြးျခင္း တိတ္ေခြဖြင့္ျခင္း သင္တန္းေပးျခင္း စသည္တုိ႔ကုိ မျပဳလုပ္ၾကရပါေသာ္လည္း- ထုိဝါဒႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားကုိ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၾကသျဖင့္ ပ်က္စီးခဲ့ၾကရပါေသာ္လည္း - ထုိဝါဒႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားသည္ အမွန္အားျဖင့္ မပ်က္ခဲ့ၾကေၾကာင္းကုိလည္း သိျမင္ၾကရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ေဟာေျပာျခင္း စသည္မ်ား ဆက္လက္ရွိေနခဲ့ေၾကေၾကာင္းကုိလည္း သိျမင္ၾကရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ႏုိင္ငံတစ္ဝန္းလုံး၌ ျပန္႕ႏွံ႔ေန႐ုံမွ်မက အျခားႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ပင္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနၾကၿပီျဖစ္၍ ကမၻာသုိ႔တုိင္ေအာင္ပင္ ျပန္႔ႏွံ႔ေနၾကၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း သိျမင္ၾကရၿပီ ျဖစ္ပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္ပါ၍
၁၃၄၄-ခုႏွစ္က အဓမၼဝါဒျဖစ္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ထားၿပီးေသာ ယခုအခါတြင္ ပစၥဳပၸန္ကမၼဝါဒ ဗုဒၶဘာသာအမည္ျဖင့္ ျပန္လည္ထြန္းကား ေစာ္ကားလ်က္ရွိေသာ အဓမၼဝါဒီဂုိဏ္းႀကီးကုိ ေစာဒနာမႈျပဳႏုိင္ရန္ ႏႈိးေဆာ္လႊာ ေရးသားစဥ္ကပင္--

''ဤကဲ့သုိ႔ေသာ သာသနာဖ်က္မည့္ အဓမၼဝါဒမ်ားကုိ ေဖၚထုတ္ႏုိင္ဖုိ႔ အလြန္အေရးႀကီးပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားထံ သိခြင့္ရေအာင္ တင္ျပေပးဖုိ႔ အေရးတႀကီး လုိအပ္ေနပါၿပီ။ သုိ႔မွသာ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဓမၼ/အဓမၼ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ၾကမည္ မဟုတ္ပါေလာ။ ထုိ႔ျပင္ ယခုအခါ အႀကီးအက်ယ္ ျဖန္႔ေဝလ်က္ရွိသည့္ ေတာင္တြင္းႀကီးရွင္ဥကၠ႒ဝါဒမ်ားလည္း ရွိပါေသးသည္။ ဆူးေလဓမၼကထိကႀကီးဦးျမင့္သိန္း၏ အဓမၼဝါဒမ်ားလည္း နာမည္အသစ္ျဖင့္ ေခတ္စားလာလ်က္ ရွိေနပါသည္။ အျခားအျခားေသာ အဓမၼဝါဒေဟာင္းမ်ားလည္း ေခါင္းျပဴလာလ်က္ ရွိေနၾကပါသည္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါဆီက အဓမၼဝါဒျဖစ္ေၾကာင္း ႏုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာ နာယကဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက ဆုံးမၿပီး သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္က ဝန္ခံၿပီး ျဖစ္ပါလ်က္ ျပန္ေပၚလာၾကပါေသးသည္။

ထုိစဥ္က တာဝန္ထမ္းေဆာင္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားအတြက္ ပင္ပန္းရက်ိဳး အထင္ေလစြတကား။ ေစာဒနာလႊာ ျပဳစုတင္ျပေပးခဲ့ၾကသည့္ သာသနာ့သားေကာင္း ေစာဒကမ်ားအတြက္လည္း အက်ိဳးမရွိ ျဖစ္ရေလစြတကား။
ဗုဒၶဘာသာဝင္ ဒကာဒကာမ်ားအတြက္ အႏၲရာယ္က်ေရာက္ၿမဲ က်ေရာက္ေနေလစြ တကား။

''ဤကဲ့သို႔ အဓမၼ ဝါဒေဟာင္းမ်ား ျပန္ထလာလွ်င္ျဖစ္ေစ - အဓမၼဝါဒအသစ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ျဖစ္ေစ အခ်ိန္မီေဖၚထုတ္ႏုိင္ဖို႔ အဓမၼဝါဒ ေဖၚထုတ္တားဆီး ဖယ္ရွားေရးအဖြဲ႕တစ္ခုခု ရွိသင့္ေနပါၿပီ။ သုိ႔ျဖစ္ပါ၍ သာသနာေတာ္၌ က်ေရာက္လာမည့္ ေဘးတုိ႔ကုိ ကာကြယ္ႏုိင္ရန္ (စာေရးသူတုိ႔ႏွင့္တကြ) သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရဟန္းေတာ္တုိ႔မွာ တာဝန္ႀကီးတစ္ရပ္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။ ဤတာဝန္ႀကီးကုိ စဥ္ဆက္မျပတ္ ထမ္းေဆာင္သြားႏုိင္ရန္ တစ္ပါးေကာင္း - တစ္ပါးလုပ္-အေနျဖင့္ မည္သူမွ် မျဖစ္ႏုိင္ေကာင္းပါ။

ထုိ႔ေၾကာင့္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္သူရဟန္းေတာ္မ်ား၏ ပါဝင္မႈ အဆက္အသြယ္ ျပဳမႈမ်ားကို မျဖစ္မေန လုိအပ္လ်က္ ရွိေနပါသည္။ သာသနာေတာ္၌ ရွင္ဥကၠ႒၏ အဓမၼဝါဒ က်ေရာက္ခဲ့ဖူးၿပီ။ အျမစ္ျပတ္ေအာင္ သုတ္သင္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။ သာသနာေတာ္၌ ရွင္ဥပဂုတၱပူေဇာ္ျခင္းဝါဒ ျပန္႔ပြါးခဲ့ဖူးၿပီ။ အမွားကုိအမွန္ျပင္ရန္ ခက္ခဲလွသည္။ သာသနာေတာ္၌ သမၺဳဒၶရာဇာဆုိသည့္ ပုဂိၢဳလ္ေၾကာင့္ သမၺဳဒၶရာဇာအဓမၼဝါဒ ေပၚထြန္းခဲ့ဖူးၿပီ။ အျမစ္ျပတ္သြားခဲ့ၿပီ။ ဤသို႔လွ်င္ သက္တမ္းရွည္အဓမၼဝါဒ၊ သက္တမ္းတုိအဓမၼဝါဒဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေဖၚထုတ္ႏုိင္မႈသည္ျမန္လွ်င္ ဝါဒီဦးေရ မမ်ားေသးျခင္းေၾကာင့္ အားေသး၍ အျမစ္ျပတ္သြားပါသည္။ အခ်ိန္ၾကာမွသာ ေဖၚထုတ္ႏုိင္ပါက ဝါဒီဦးေရမ်ားၿပီ ျဖစ္၍ အားႀကီးေနျခင္းေၾကာင့္ ေနာင္တစ္ေခတ္မွာ ျပန္ျဖစ္လာတတ္ပါသည္။ အားယူ၍ျပန္ထလာတတ္ပါသည္။

မွန္၏။ ယခုအခါတြင္ ရွင္ဥကၠ႒ဝါဒျဖန္႔ စာအုပ္မ်ားကို ပန္းဆုိးတန္း အေရာင္းဆုိင္မ်ားမွာေရာ မႏၲေလးၿမိဳ႔ ညေစ်းတန္းႏွင့္ နာမည္ႀကီးစာအုပ္ ေဟာင္း-အေရာင္းဆုိင္မ်ားမွာပါ ဝယ္ယူ၍ ရရွိျခင္းသည္ပင္ သက္ေသျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဤျဖန္႔ေဝေနသည့္ ျမင္ကြင္းမ်ားကို ၁၃၄၃(၁၉၈၁)ခုႏွစ္က ရွင္ဥကၠ႒ဝါဒ အဓမၼျဖစ္ေၾကာင္း ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ေတာ္မူခဲ့ၾကသည့္ ဆရာေတာ္ႀကီး (ဘဒၵႏၲေဃာသိတာဘိဝံသ၊ ဘဒၵႏၲဇဝနာဘိဝံသ၊ ဘဒၵႏၲဓမၼာဘိဝရ၊ ဘဒၵႏၲ ကုမာရာဘိဝံသ၊ ဘဒၵႏၲဉာဏိက)တုိ႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရလွ်င္ အဘယ္သုိ႔ ရွိေတာ္မူၾကမည္နည္း။

ထုိစဥ္က ေစာဒကအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့ၾကေသာ
ဆရာေတာ္ႀကီး (ဦးစႏၵိမာ၊ဦးပညာသီဟ၊ ဥိးဝိသုဒၶ၊ ဦးပညာသာမိ)တုိ႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရလွ်င္ အဘယ္သုိ႔လွ်င္ အက်ိဳးရွိေၾကာင္း ဝန္ခံႏုိင္ ေတာ့အံ့နည္း။

အဓမၼဝါဒျဖစ္ေၾကာင္း ဝန္ခံၿပီးေသာအခါ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ား၏ တံဆိပ္ေတာ္ျဖင့္ ခြင့္ျပဳခံရေသာ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားကို စာနယ္ဇင္းတုိ႔မွာ ထည့္သြင္းေဖၚျပႏုိင္သည္အထိ လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ကာလမွာ နာမည္ေဟာင္းျဖင့္ျဖစ္ေစ နာမည္သစ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ ျပန္ထလာလွ်င္လည္း အမႈေဟာင္း အမႈသစ္တြဲလ်က္ တင္ျပႏုိင္သည္အထိလည္းေကာင္းေဆာင္ရြက္ဖြယ္ရာ ရွိပါသည္'' ဟူ၍ ေရးသားတင္ျပခဲ့ၾကၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

Read more ...

ဓမၼေစတီ၏ေဟာတရားအမွားမ်ား (အပုိင္း-၆-)

ကေလာင္ရွင္= မစုိးရိမ္စာသင္သား

`ဓမၼေစတီ´အမည္ရွိေခြပါအမွတ္(၁၅)ပုဒ္၌ ဦးေကာသလႅ’က ဤသုိ႔ ေဟာထားပါသည္။

"ဒီေနရာမွာ... ဓမၼေစတီ ဆရာစဥ္ဆက္တုိ႔ရ႕ဲ တိဟိတ္လ႔ို ယူဆပံုကုိလဲ ေျပာပါ့မယ္။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ... ရွိရွိသမွ် ဆရာေတာ္မ်ားက လဲ သူတုိ႔ကုိယ္သူတ႔ို `တို႔က ဒြိဟိတ္။ ဒီဘ၀ေတာ့ တရားမရႏိုင္ဘူး`လိ႔ု ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါတယ္။`.ဒါေပသိ-ဘုန္းႀကီးမ်ားရဲ႕ ဆရာေတာ္ႀကီးက စကားတစ္ခြန္း ေျပာလုိက္ပါတယ္။ ပဋိသေႏၶတုန္းကေတာ့ ဒြိဟိတ္ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္။ ဆရာေကာင္း သမားေကာင္းနဲ႔ ေတြ႔၍ တရား ဘာ၀နာလုပ္ေသာအခါ ပ၀တၱိမွာ တိဟိတ္ျဖစ္ခြင့္ ရွိပါတယ္။ အလြန္ရွားပါးတဲ ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ပဲ ။ `ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္က-ဒီေန႔၀ိပႆနာေလာကႀကီး၊ တရားဓမၼေလာကႀကီးအတြက္ (အေရးႀကီးလွပါတယ္။) ဒီဆံုးျဖတ္ခ်က္သာမခ်ခဲ့ရင္ သူတုိ႔ လူထြက္ၾကရေတာ့မွာ။ မိန္းမယူရေတာ့မွာ။ ...တို႔ဆရာေတာ္ကေတာ့ ပဋိသေႏၶတိဟိတ္၊ ပ၀တၱိတိဟိတ္။ ဒါ- ကီး။"

"အဲဒါ ပစၦိမဘ၀ိကသားနဲ႔ ဗုဒၶေလာင္းပါ။ ေမြးတုန္းက ဒြိဟိတ္။ ပ၀တၱိမွာ တိဟိတ္။ အဲဒီဇာတ(ေမြးရာပါ) တိဟိတ္ကို က်ဳပ္တုိ႔ မသိႏုိင္ဘူး။ က်ဳပ္တုိ႔ သိႏုိင္သည့္ တိဟိတ္မွာ ၀ိဇၨာဥာဏ္ သမၼာဒိ႒ိကိန္းေအာင္ တရားအားထုတ္ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားပါ။"

"ဘုန္းႀကီးမ်ားရဲ႕ဆရာေတာ္ေတြကပ၀တၱိတိဟိတ္ျဖစ္ရင္ တရားရတယ္လုိ႔ ယူဆၾကတယ္။ ပစၦိမဘ၀ိကသား ဆိုတာ ဒီဘ၀ ေသာတာပန္မတည္ဘဲ မေသဘူး။ တရားရကို ရတယ္။"


ေျဖရွင္းခ်က္............


အထက္ပါတုိ႔သည္ အဂၤုတဳိၱရ္ပါဠိေတာ္၊ ဆကၠနပါတ္၊ သီတ၀ဂ္၊ အာ၀ရဏသုတ္၊ ၀ိဘင္းပါဠိေတာ္၊ ဥာဏ၀ိဘင္း။ ပဋိသမၻိဒါမဂ္ ပါဠိေတာ္၊ မဟာ၀ဂ္။ ပုဂၢလပညတ္ ပါဠိေတာ္။ ထုိထုိအ႒ကထာမ်ား အားလံးုႏွင့္ ဆန္႔က်ငၾ္ကပါသည္။ အက်ယ္သိလုိပါက ျမတ္ပန္းရဂံု႐ုပ္စံု ဓမၼစာေစာင္၊ အမွတ္-၂၁၁၊ ဧၿပီလ၊ ၂၀၀၉-ခုႏွစ္၌ ပါရွိေသာ အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ)၏ `တိဟိတ္ ကိစၥ´ ေဆာင္းပါးကို  ရွာေဖြ၍ ဖတ္ရႈၾကပါကုန္။ ဤေနရာတြင္ လုိရင္းတစ္ခ်က္ ေလာက္သာ ေ၀ဖန္လုိက္ရလွ်င္

`ျမတ္ဗုဒၶ၏ ပါဠိေတာ္မ်ား၊ ရွင္မဟာဗုဒၶေဃာသ၏ အ႒ကထာမ်ားကို ပစ္ ပ ယ္ ထ ားသည္´ ဟူ ၍ သာ ျဖစ္ ပ ါသည္ ။ အကယ္၍ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာတုႏင့္ ညီညြတ္လွ်င္ အကိုးအကား အခုိင္အမာ ျပသင့္ပါသည္။

`ဘုန္းႀကီးမ်ားရဲ႕ အာစရိယ၀ါဒ´ဟုသာ ကိုးကားျပ၍ မရႏုိင္ပါ။ မွန္၏။ ၄င္းဥကၠံသဗုဒၶိသည္ အဓမၼ၀ါဒီ ျဖစ္သည္။ ေရွ႕တြင္ ေဖာ္ျပခဲ႔ျပီးပါျပီ။

မွာထားခ်က္။ ။ အထက္ပါ တိဟိတ္ဆံုးျဖတ္သည့္အရာတြင္ ၀ိဇၨာဥာဏ္-သမၼာဒိ႒ိ-ကိန္းေအာင္ တရား အားထုတ္နုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ဟူ၍ သံုးထားပါသည္။ ၀ိဇၨာဥာဏ္ သမၼာဒိ႒ိအရ အဘယ္ကို ယူရမည္နည္းဟု ေမးလွ်င္  အေၾကာင္းခႏၶာ (အေတြးပံုရိပ္-ပညတ္)ကို သိျမင္ေသာဥာဏ္ ဟူ၍ ယူရပါမည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၀ိဇၨာဥာဏ္ ဟူသည္မွာ မိစၦာဥာဏ္သာတည္း။

"ဓမၼေစတီ"အမည္ရွိေခြ ပါအမွတ္(၁၇)ပုဒ္ ၌ ဦးေကာသလႅက ဤသို႔ ေဟာထားပါသည္။

"ငယ္စဥ္ေတာင္ေက်း ကေလးဘ၀ကတဲက ေထရ၀ါဒလမ္းေၾကာင္းေပၚသို႔  မ်ဳိးေစ့ခ်၊ စိုက္ပ်ဳိးေပးခဲ့ေသာ အေဖဦးသန္းျမင့္၊ အေမေဒၚတင္လွ တို႔ကို ပထမေက်းဇူးစကား ဆုိပါ၏။ ထုိေထရ၀ါဒမ်ိဳးေစ့ကို ေရေလာင္း ေပါင္းသင္၍ ႀကီးပြားေအာင္ သန္႔ရွင္းတဲ့ အပင္ကေလး တစ္ပင္ ျဖစ္ေအာင္ ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးတဲ့ ဆရာေတာ္ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိကို ဒုတိယေက်းဇူးစကား ဆုိပါ၏။ `ဤ´ "ေထရ၀ါဒဗုဒၶသာသနာ အေရွ႕ေတာင္အာရွသုိ႔ ေရာက္ရွိလာပံု" ေခါင္းစီးကို အတည္ျပဳေပးေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယက အဖြဲ႕ကို တတိယ ေက်းဇူးစကား ဆုိပါ၏။

ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ ကို အားလံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္ေတြက ပထမေနရာမွာ ထားၾကတယ္။ ကိုယ္ ကေတာ့ မရဘူး။ မထားဘူး။ ကုိယ္က နဂိုကတည္းက ေထရ၀ါဒကို ကိုယ္႔အေမ အေဖက ေပးတာ။

ၿပီးေတာ့မွ သူတုိ႔ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕က `ဟာ ဒီေခါင္းစဥ္ သိပ္ေကာင္းတာ´လုိ႔ အသိအမွတ္ျပဳ ေပးတာ။ ဘုန္းႀကီးက ေတာင္းထားတာကို သူတို႔က အသိအမွတ္ျပဳတာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ သူတုိ႔ကို တတိယ ေနရာသို႔ ပို႔လုိက္ပါတယ္"

ဦးသန္းျမင့္+ေဒၚတင္လွ၊ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိတို႔ ထံမွ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ ရရွိထားေသာ ေထရ၀ါဒသည္ အဓမၼ၀ါဒ ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ ျဖစ္သည္။ ယခု ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ ရရွိထားေသာ ေထရ၀ါဒသည္ ဓမၼ၀ါဒ ျဖစ္ပါသည္။

ကေလာင္ရွင္=မစုိးရိမ္စာသင္သား

Read more ...

ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးမွာ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြ အ၀ီစိေရာက္ၾကမည္ဟူေသာေဟာေျပာခ်က္..(အပုိင္-၅-)

ကေလာင္ရွင္=မစုိးရိမ္စာသင္သား

`ပါသာဒိကသုတ္´ အမည္ရွိေခြထဲတြင္ ဒုတိယေခြ၌ ဓမၼေစတီ က ဤသို႔ ေဟာထားပါသည္။


(က)"ဘုန္းႀကးီ မ်ားက ေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္း ဆုၿိပီး နည္းတစ္ခုနဲ႔ ေဟာပါတယ္။ ဒီကေန႔ ျမန္မာ တစ္ျပည္လံုး မွာ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာ၀နာသမၸဒါ နည္းနဲ႔ လုပ္ေနၾကေတာ့ အက်ိဳးသတ္ သမားေတြျဖစ္ၿပီး ဥေစၦဒဒိ႒ိသမားေတြ ျဖစ္ေနၾကလုိ႔ ေသရင္ အ၀ီစိ ေရာက္ၾကရမယ့္ သူေတြခ်ည္း ပါပဲ ။ ဘုန္းႀကီးတို႔က နဲနဲကေလးပဲ (ေဟာမွာပါ။) အကုန္မေဟာပါဘူး။ ကိုယ့္ဆရာသမားမ်ားက ေပးခဲ့တဲ့...(နည္းေတြပါ။) ဆရာေတာ္ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိေပါ့။ (အဲဒါ) ဒီဆရာေတာ္ ဦးစေႏၵာဘာသတုိ႔ရဲ႕ ဆရာေပါ့။ အဲဒီ ဆရာေတာ္ (ဥကၠံသဗုဒၶိ)က ေပးခဲ့တဲ့ အရိယသစၥာနည္းရယ္၊ သတိပ႒ာန္နည္းရယ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းရယ္၊ ပဋိသမၻိဒါနည္းရယ္၊ ပ႒ာန္းနည္းရယ္လုိ႔ နည္း(၅)နည္း ရွိပါတယ္။

(ခ) `ဒီေတာ့ ဒီကေန႔ တရားအားထုတ္တဲ႔ပုဂၢဳိလ္ေတြကုိ ဘုန္းႀကးီမ်ားက ေမးၾကည့္ပါတယ္။ လူတုိင္းကို ေမးပါတယ္။ ေဟတုပစၥေယာ...(ပ)...အ၀ိဂတပစၥေယာ။ ဒီ (၂၄)ပစၥည္းထဲမွာ ယူတယ္ လွမ္းတယ္လုိ႔ ပါသလား။ (မပါဘူးဗ်။) မပါဘဲ တရားရတယ္ ။ (မွတ္ထား-မွတ္ထား။)

(ဂ) "ဘုန္းၾကီး တိ႔ု တရားေဟာတာကို သတိပ႒ာန္လည္း မပါဘူးလို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘာလုိ႔ မပါရမွာလဲ။ ငါက သတိပ႒ာန္လဲ ေဟာတယ္။ ဓမၼာႏုပႆနာ=ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေဟာတယ္။ ဓမၼာႏုပႆနာကို ဘယ္လုိ႐ႈလဲဆုိရင္ ပဥၥသုဥပါဒါနကၡႏၶသု။ ဒါပဲ။ အခု အဲဒါေတြကို မေျပာပါဘူး။ အရိယသစၥာနည္းက ဓမၼစၾကာက လာတယ္။ သတိပ႒ာန္နည္းက မဟာသတိပ႒ာနသုတ္က လာတယ္။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္နည္းက ေျပာစရာ မလုိပါဘူး။ ပဋိသမၻိဒါနည္းက်ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ ေဟာတဲ့ ဘုန္းႀကီးက ရွားပါတယ္။ ဖႆ၌ သိေသာဥာဏ္သည္ အတၳပဋိသမၻဒါ မည္၏။ ဖႆ၏ အေၾကာင္း၌ သိေသာဥာဏ္သည္ ဓမၼပဋိသမၻိဒါ မည္၏။ အဲဒီအထဲမွာ ေကသာ=ဆံပင္ဆိုတာ ေတြလဲ မပါပါ။ ယူတာ လွမ္းတာ ၾကြတာ ေတြလဲ မပါပါ။

(ဃ) `ဘုန္းႀကီးတုိ႔ရဲ႕ ဆရာေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဦးစေႏၵာဘာသက တရားေဟာေနတာ ႏွစ္ ၂၀-ေက်ာ္ ရွိပါၿပီ။ မွတ္တမ္းတင္ထားတာက မရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ ဦးစေႏၵာေဟာသမွ်တုိ႔ကို မွတ္တမ္းတင္ဖို႔ ေျပာၿပီး မွတ္တမ္းတင္ ၾကရပါတယ္။ ခုဆုိရင္ ဦးစေႏၵာေဟာထားတာေတြ ေတာ္ေတာ္ မွတ္တမ္းရွိလာပါၿပီ။`ဒီေထရ၀ါဒဒႆနသမၸဒါနည္းနဲ႔ ေဟာထားတဲ့ တရားေခြကို အေပၚမွာထားၿပီးေတာ့ အဂၢမဟာပ႑ိတ ဆရာေတာ္ႀကီးက ေအာက္ က ေန က်ဳံ ႕ က်ဳံ ႕ ကေလးနဲ ႔ ထုိင္ျပီး နာယူတယ္ ။ အဘိဓဇ ဆရာေတာ္ႀကီး ေတြက နာယူၾကတယ္။ အဲဒါ...။

(င) `ဦးေကာသလႅ’သည္ စာတတ္ပါတယ္။ တရားေဟာပါတယ္။ ဒါေပသိ-တဏွာေက်ာ့ကြင္းမွလဲ မလြတ္ေသးပါ။ မိစၦာဒိ႒ိေက်ာ့ကြင္းမွလဲ မလြတ္ေသးပါ။ ငါက စာတတ္တယ္။ အသက္ ၄၀-နဲ႔ ပိဋကတ္သံုးပံု အာဂံုေဆာင္ႏုိင္ခဲ့တယ္ ဆုိတဲ့ မာနေက်ာ့ကြင္းမွလည္း မလြတ္ေသးပါ။ ခုခ်န္ထိေတာ့ ေခ်ာတိုင္ထိပ္မွာပဲ ရိွတယ္။ ေခ်ာတုိင္ေပၚက ေလွ်ာမက်ေသးပါဘူး။ `ဦးစေႏၵာဘာသ' က ဘုနး္ ႀကးီ တိ႔ု ဆရာပါ။ ဆရာေတာ္ ဦးေသာဘနဆုိတာလဲ ဆရာသမားပါပဲ။

"မယံ၊ တပည့္ေတာ္=ေထရ၀ါဒီတုိ႔ သည္။ တဏွာပါေသဟိ၊ လုိခ်င္တဲ့ တဏွာေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွလည္း။ ၀ိမုစၥႏၲိ၊ လြတ္ၾကပါကုန္၏။ ဒိ႒ိပါေသဟိ၊ အယူမွားတဲ့ ေက်ာ့ကြင္းတုိမွလည္း။ ၀ိမုစႏ၊ိၲ လြတၾ္ကပါကုန္၏။ မာနပါေသဟိ၊ ...။ ဣႆမစၦရိယ ပါေသဟိ၊..." ဦးေကာသလႅကို ၾကည့္။ ဦးေကာသလႅ’က ေက်ာ့ကြင္းေတြထဲမွာ မရွိဘူး။ လြတ္ကင္းေနတယ္။

(စ) "ဟိုလြန္ေလၿပးီ ေသာ ၂၆-ႏွစ္ေလာက္က ေရျမဳပ္တဲ႔အထဲမွာ ေထရ၀ါဒတရားေတြကုိ က်ားကုတ္က်ားခဲ လုပ္ခဲ႔တ့ဲ ဦးစေႏၵာဘာသကို ရွိခုိးပါတယ္။ ဦးစေႏၵာဘာသဆုိတာ...ေျမာက္ဥကၠလာမွာ ဘုန္းႀကီးတယ္။ ဒီဂုဏ္ေတြကို ရွိမခုိးပါဘူး။ `ဦးေကာသလႅ’ဆုိတာကလဲ ငမိုးရိပ္ေခ်ာင္းေဘးက သဲေတာထဲမွာ ဦးစေႏၵာတုိ႔၊ ဦးရွမ္းတုိ႔၊ တရားသင္တန္းလာတက္ၾကတဲ့ ဆရာေတာ္ေတြ၊ ဒီဆရာေတာ္ေတြရဲ႕ ေထြးခံေဆးရင္း ၾကက္သြန္လွီးရင္း ေထရ၀ါဒကို ရခဲ့တဲ့ဘုန္းႀကီးပါ။

(ဆ)"အခုဆုိရင္ ဆရာေတာ္ဦးဣေႏၵာဘာသ မရွိေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ မရွိေတာ့ဘူး။ ဆရာေတာ္ ဦးဧသိက မရွိေတာ့ဘူး။ ဘုန္းႀကီးတို႔အလွည့္ ေရာက္လာပါၿပီ။ ဘုန္းႀကီးဆိုလိုတဲ့ သေဘာကို ခင္ဗ်ားတို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္ေနာ္။ ေထရ၀ါဒ သာသနာေတာ္ကို ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေထာင္ရပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဦးနာရဒ ဆုိရင္ "ညစာခုိး စားတယ္ ။ ဒကာမနဲ ႔တြဲသြားတယ္" လုိ႔ ဆရာႀကီး (ဦးျမင္႔သိန္း)ဆီ တရားလိုက္တုန္းက အေျပာခံရတယ္။ အံမယ္ေလး။ တုိ႔လဲ အေျပာခံ ရတာပဲ။ အဲသလုိမ်ဳိး ခက္ခက္ခဲခဲ တည္ေထာင္ခဲ႔ရတဲ ့ ေထရ၀ါဒသာသနာေတာ္ ႀကီး ...။ အခု ထုိက္သင့္သေလာက္ေပါ့။ ျပန္႔သင့္သေလာက္လဲ ျပန္႔ပါတယ္။ ပြားသင့္သေလာက္လဲ ပြားပါတယ္...။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔ မပယ္သင့္ မပယ္ထုိက္တဲ့ခႏၶာကို ပယ္ရင္သတ္ရင္ ဥေစၦဒဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္။ ပယ္သင့္ပယ္ထိုက္တဲ့ခႏၶာကို လက္ထဲမွာ သိမ္းထားရင္ သႆတဒိ႒ိ ျဖစ္တယ္။

ေ၀ဖန္ေျဖရွင္းခ်က္ အက်ဥ္း။

(က)၌ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ ... နည္းဟု မွတ္ပါ။ျမန္မာျပည္ရွိ တရားသမားေတြအရ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီး၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္ႀကီး တုိ႔ပါ ဥေစၦဒဒိ႒ိသမားမ်ားျဖစ္၍ အ၀ီစိက်-ဟု ဆုိထားပါသည္။

(ခ)ျဖင့္ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာ ကာယာႏုပႆနာ-ဣရိယာပထပဗၸႏွင့္ သတိသမၸဇညတုိ႔ကို ပယ္ခ်ထားသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတြကို ဖ်က္ဆီးသူပါလား။

(ဂ)၌ ဓမၼာႏုပႆနာကို ဥပါဒါနကၡႏၶာဟု ဆုိထားရာ ၄င္းဥပါဒါနကၡႏၶာဟူသည္ အေတြးပံုရိပ္(ပညတ္)ကို ဆိုလိုျခင္းေၾကာင့္ အမွားသာတည္း။ ပဋိသမၻဒါနည္းမွာ သာသနာႏွစ္ ၁၀၀၀- အတြင္း မွာသာလွ်င္ ရွိေကာင္းေသာနည္း (၀ါ) ပဋိသမၻိဒါဥာဏ္ျဖစ္၍ အရိယာျဖစ္သူသည္ ပါရမီႀကီးသူျဖစ္၍ သာသနာႏွစ္ ၁၀၀၀-ေနာက္ပုိင္းမွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ၿပီဟူ၍ အဂၤုတဳိၱရ္အ႒ကထာ (ပ-အုပ္၊၆၇။ဋီကာ-ပ-အုပ္၊ ၁၁၈)တို႔၌ ရွိပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဓမၼေစတီတုိ႔၏ ပဋိသမၻိဒါနည္း အယူ၀ါဒမ်ား အားလံုးသည္ အသက္မပါေသာ ကိုယ္သာတည္း။ ထု႔ိေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္က က်ားေသကို အသက္သြင္းမႈ မျပဳဘဲ လက္ခံရံုသာ လက္ခံပါသည္။ ဤ(ဂ)ျဖင့္လည္း မဟာသတိပ႒ာနသုတ္လာ ဒြိတၱႎသကာယႏွင့္ ဣရိယာပထတုိ႔ကို ပယ္သည္။

(ဃ)၌ ဆရာေတာ္ႀကီး မ်ားကို အလြဲသုံးစားျပဳ၍ လူတုိ႔ကုိ လွည္႔စားထားေၾကာင္း ေတြ႔ရပါသည္။ ဘြဲ႕အမည္၊ ေက်ာင္းတုိက္၊ ၿမိဳ႕ရြာ ရပ္ကြက္ အတိအက်ျဖင့္ ေျပာမွသာလွ်င္ ယံုေလာက္ပါသည္။ အဆုိပါ ဘြ႕ဲရဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားသည္ (ပညာတတ္ျဖစ္လွ်င္) အဓမၼ၀ါဒတုိ႔ကို မနာကုန္ရာ။

(င)တြင္ `ေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ မလြတ္ေသးပါ။ ....ေက်ာ့ကြင္းတုိ႔မွ လြတ္ပါသည္´ ဟူ၍ ေဟာထားရာ ဘယ္ေလာက္မ်ား ေရွ႕ႏွင္ေနာက္ တည္႔ေနပါသနည္း။ ပိဋကတ္သံုးပံု ေဆာင္ႏုိင္လွ်င္ တိပိဋကဘြဲ႕ ရရွိေအာင္ ၀င္ျပန္လုိက္ပါေတာ့လား။

(စ) ျဖင့္ ဓမၼေစတီတုိ႔၏ ေထရ၀ါဒသည္ သဂၤါယနာ(၆)တန္၀င္ ေထရ၀ါဒ-မဟုတ္-ဟု ျပသည္။

(ဆ)၌ အထူးရွင္းျပစရာ မရွိပါၿပီ။ အဓမၼ၀ါဒျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒအဖြ႕ဲ အစည္းအေၾကာင္း သတင္းစကားမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ ထိုအဖြဲ႔အစည္းက မည္သုိ႔ လုပ္ေဆာင္ေနၾကသနည္း။ "ဆရာေတာ္ ဦးနာရဒ ဆုိရင္ `ညစာခုိးစားတယ္ ။ ဒကာမနဲ႔ တဲ႔ြသြားတယ္ လုိ႔ ဆရာႀကီး (ဦးျမင္႔သိန္း)ဆီ တရားလိုက္တုန္းက အေျပာခံရတယ္။ အံမယ္ေလး။ တုိ႔လဲ အေျပာခံ ရတာပဲ။"


ကေလာင္ရွင္=မစုိးရိမ္စာသင္သား

Read more ...

ဓမၼေစတီ၏ေဟာတရားအမွားမ်ားႏွင္႔ သူ၏ဆရာမ်ား(အဆက္-အပုိင္း-၄)

ကေလာင္ရွင္=မစုိးရိမ္စာသင္သား

ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္ေဟာျပထားသည့္ ဒႆနသမၸဒါ ၈-ခ်ပ္တုိ႔ထဲက အမွတ္(၅)၌ ဤသုိ႔ ပါရွိၾကသည္။

(က) ကြၽႏ္ုပ္က ဆရာညြန္႔ရဲ႕တပည့္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ကြၽႏု္ပ္က ဂိုအင္ကာတိ႔ုရ႕ဲ တတိယဆရာ။ (မာစတာေအာ့ဖ္မာစတာ)။ ပါဠိလုိဆုိရင္ အာစရိယပါစရိယပါ။ ျမန္မာလုိက်ေတာ့-ဆရာ့-ဆရာရဲ႕ ဆရာ။ ဒါေပသိ ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမသင့္ခဲ႔ေတာ့...။ ဗမာျပည္မွာ အဲသလုိမ်ိဳးေတြ ရွိပါတယ္။

(ခ) ဓမၼေစတီတရားက လြယ္လြယ္နဲ႔ မျဖစ္ခဲ့ဘူး။ ကြၽႏ္ုပ္က လြယ္လြယ္နဲ႔ မေပးဘူး။ ေပါသြားမွာစိုးလုိ႔။ ျမန္မာျပည္မွာ တန္ဖိုးရွိတဲ့ အရာေတြဟာဒီလုိပဲ ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ပါတယ္။ အခု ေဟာေတာ့မယ့္ ဒႆနသမၸဒါနည္းဟာလဲ ဒီလုိခက္ခက္ခဲခဲ ရွာရွာေဖြေဖြ ရွာရပါတယ္။ ရွာလိုက္တဲ့အခါမွာ အဲဒီဆရာႀကီး ဦးညြန္႔။ ဦးညြန္႔ရဲ႕တပည့္က ဆရာသက္ပါ။ ဓမၼာစရိယဦးေဌးလိႈင္က “ဦးညြန္ဆုိတာ ဖို၀င္ေတာင္လူသူေတာ္ဆရာႀကီး ။(သူက ပုတီး ဆရာႀကးီ မွ်သာ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင႔္ လု႔ိ ေရးလုိက္တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ ဒုကၡေရာက္သြားပါတယ္။ အဲသလုိနဲ႔ ဆရာညြန္႔ ျမဳပ္သြားတယ္။ ဖို၀င္ေတာင္နားမွာ ဆရာႀကီး ဦးညြန္႔က လူ၀တ္ေၾကာင္နဲ႔ ဓာတ္ေတာ္ က်ခဲ႔ပါတယ္။ ဓာတ္ေတာ္ေစတီ တည္ခဲ႔ပါတယ္ ။

“ထဘီပုဆုိး၀တ္၍ ဓာတ္ေတာ္က်ႏုိင္ပါတယ္” ဆုိတာကို ဒီ ဆစ္ဒနီ ျမဳိ႔မွာ ဓမၼေစတီ ဦးေကာသလႅ ေဟာခဲ့ ပါတယ္ ။ (ဆရာႀကီးဦးညြန္႔ရဲ႕ ပုတီးစိပ္နည္းအတုိင္း)သာေကတမွာ က်ဳပ္က တစ္ရက္- ပုတီးပတ္ေရ ၂၀၀-ေက်ာ္ေလာက္ စိပ္ခဲ့ပါတယ္။

(ဂ) အဲဒီနည္းနဲ႔ ဘိုးေတာ္သန္းလွဆုိတာ ဖုိ၀င္ေတာင္မွာ ပုတီးစိတ္ျပီး ေအာင္ျမင္ပါတယ္ ။ သူ႔ကုိ န၀တက လက္ထဲ ထည့္သြားပါတယ္။ ဒီကေန သူက ဆရာညြန္႔ရဲ႕ ႐ုပ္တုေတာ္ႀကီးကို ဘုိးေတာ္ေအာင္မင္းေခါင္ အျဖစ္ ေျပာင္းထည့္ လုိက္တယ္။ ဆရာညႊန္႔ ေပ်ာက္သြားပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာညႊန္႔ရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္ေစတီကုိလဲ  “ဘုိးေတာ္သန္းလွ- ေနလေစတီေတာ္” လုိ႔ ဆုိၿပီးေတာ့ ျပင္ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒါက ပထမတစ္ေယာက္ရဲ႕ မွားယြင္းခ်က္ပါ။

(ဃ) ဒုတိယတစ္ေယာက္ မင္းသိခၤေရာက္လာၿပီး အဲဒီမွာအဓိ႒ာန္၀င္ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္။ ေအာင္ျမင္သြားၿပီးေတာ့ သူက “ဧကံ သ ဗ်ာကရဏေစတီ”လုိ႔ ထပ္လုပ္လုိက္ပါတယ္။ ဆရာႀကီး ဦးညြန္႔ရဲ႕ ဓာတ္ေတာ္ေစတီက တတိယနာမည္ ရသြားပါတယ္။ အဲဒါေတြကုိ အဲဒီနားက ေက်ာင္းဆရာေတာ္အား ေလွ်ာက္ထားခဲ့ ပါတယ္။ “အရွင္ဘုရား-အဲဒီေစတီကို ဖ်က္ပစ္ လုိက္ပါ ဘုရား။ အရိယာ သူေတာ္စင္ႀကီး တစ္ပါး- ပရိနဗၺာန္စံျပီးေတာ႔ ဓာတ္ေတာ္က်တဲ့ ဒီလုိေနရာမွာ မဟာယာနေတြကေန အပိုလုပ္တာေတာ့ ရင္နာစရာေကာင္းတယ္”လုိ႔ ဘုန္းႀကီးက ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဖ်က္တာမဖ်က္တာက အရွင္ဘုရားတုိ႔ရဲ႕ တာ၀န္။ သမိုင္းအမွန္ကို ေျပာတာက တပည့္ေတာ္ရဲ႔ တာ၀န္။

(င) ဒီလုိဆုိရင္ အဲဒီဆရာႀကီး ဦးညြန္က (ယခုအသက္-၉၉ ႏွစ္)-ဘုန္းႀကီးကို ေတြ႕ခ်င္တယ္-တဲ။ ပင႔္ပါတယ္။ သူက မံုရြာမွာေနတာ။ ကြၽႏု္ပ္က ေနာက္ဆုံးတပည့္ပါ။ ေကာသလႅက ဒီတရားေတြ ေဟာေနတယ္ ဆုိေတာ့... ငါဟာ ဆရာႀကီး ဦးညြန္႔ရဲ႕တပည့္ပါ။ လယ္တီဆရာေတာ္ဘုရား ကေတာင္မွ တစ္ခါတစ္ရံ ကိုညြန္႔ကလဲကြာ-ဆုိျပီး ၾသခ်ေလာက္ပါတယ္။ ဦးညြန္႔ဟာ အဲသေလာက္အထိ ၀ိပႆနာ ထိပ္တန္းေရာက္ပါတယ္။အခု(၂၀၀၇ ခုႏွစ္)မွာ ရွိပါေသးတယ္။ ဘုန္းႀကီး (ေကာသလႅ)နဲ႔ ၁၉၉၆-ခုႏွစ္မွာေတြ႔ေတာ့ ဦးညြန္႔က ၉၇-ႏွစ္ ပါ။ အဲဒီမံုရြာနယ္ တစ္နယ္လုံးမွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မသြားဘဲ ဘုရားလဲမသြားဘဲ ဆရာညြန္႔ ဘက္လွည့္ၿပီး “ဒီေန႔ ဥပုသ္ ေဆာက္တည္ထားပါတယ္” ဆုိရင္ အဲဒီမုံရြာနယ္မွာ တစ္နယ္လုံး ...။

(စ) ကြၽႏ္ုပ္-ဘယ္သူလဲဆုိတာ ဒီေလာက္ဆုိရင္ သေဘာေပါက္ ေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒီဆရာႀကီးဦးညြန္႔ရဲ႕ ၀ိပႆနာေတြပါ။ အဲဒီဆရာႀကီးရဲ႕ နည္းစနစ္ေတြပါ။ က်မ္းအေနနဲ႔ကေတာ့ “ပညာေနတၱိ ၀ိပႆနာက်မ္း” လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ အဲဒီကေန ဒႆနသမၸဒါနည္း လာတာပါ။

(ဆ) ဦးၾသဘာတုိ႔ ဦးဖိုးရွမ္းတို႔ ဦးစႏိၵမာတုိ႔ဆုိတ့ဲ ဆရာေတြဟာ ဘုန္းႀကီး(ဦးေကာသလႅ’)နဲ႔ ပညာသင္ဖက္ေတြပါ။ သူတုိ႔က အခု ၂၀၀၇ ခုႏွစ္မွာ အသက္ ၇၅၊ ၇၄-ေတြ ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ၁၃၄၁-၁၃၄၅-မွာ ကြၽႏ္ုပ္ ၀ိပႆနာလုပ္တဲ့အခါမွာ သူတို႔က အနိမ့္ဆံုး ဘုန္းႀကီးက ၂၈-၀ါ၊ ၅၈-ႏွစ္ပါ။ အခု ဦးစႏၵိမာက-၆၉။ ဒီ ဦးေကာသလႅက သူတုိ႔သင္ျပသမွ် အကုန္မွတ္မိတယ္။ အခုလဲ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဒီဒႆနသမၸဒါနည္း ဆိုတာက ကြၽႏု္ပ္သည္ ေနာက္ဆံုးက်ည္ဆန္ပါ။ ကြၽႏု္ပ္ေသၿပီးရင္ အဲဒီနည္းေတြက ေပ်ာက္သြားမွာပါ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ ကြၽႏ္ုပ္နဲ႔အတူ ၀ိပႆနာသင္တန္း တက္ခဲ့ေသာ အနိမ့္ဆံုးဘုန္းႀကီးက-၇၀။ ဖုိးရွမ္းဆုိရင္-၈၀။ ကြၽႏ္ုပ္ မရွိၿပီးရင္ “ဤဒႆနသမၸဒါနည္းသည္ ဤျမန္မာျပည္မွ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္”။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ နားေထာင္ပါ။

(ဇ)၀ိပႆနာအားလံုးကိုယ္ ၾကားဖူးထားတဲ့ အရာအားလံုး အဲဒါေတြကို ခဏဖယ္ထားလုိက္ပါ။ အခုဒႆနသမၸဒါနည္း ကိုေဟာပါ့မယ္။ (ပ)က်ဳပ္ဆရာေတာ္ႀကီး ဦးဥကၠံသဗုဒိၶ ေျပာတာကေတာ့ “ဘုန္းႀကီးေတြက-ကြ။ သူမ်ားလွဴတာတန္းတာေတြ စားၿပီး သိပ္ႏွေျမာတာပဲ။ သူခုိးက ႏြားက်ားႀကီးကို ႏွေျမာတယ္ ဆုိတာ အဲဒါပဲ”တဲ။ “..သူမ်ားကိစၥထဲ ၀င္မရႈပ္နဲ႔။ သီလရွင္ ေက်နပ္ရင္ ဇရပ္ပဲက်ိဳးက်ိဳး ဗန္းပဲေပ်ာက္ေပ်ာက္ . ..”တဲ ့ ။ “ေဟ့ေကာင္ ေကာသလႅ’တဲ႔။ ဒီေန႔ ၀ိပႆနာ လုပ္တယ္ဆုိတဲ႔ လူေတြက ခါးေတာင္းက်ဳိက္- တလြဲ၊ တင္တလြဲ” တဲ့။ တတိယနည္း ကေတာ့ ယုဂနဒၶနည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစံုနည္း၊ တစ္ၿပိဳင္နက္နည္းပါပဲ။

အထက္ပါ (က၊ ခ၊ ဂ၊ ဃ၊ င၊ စ၊ ဆ၊ ဇ)အမွတ္ျပတုိ႔သည္ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ၏ ႏႈတ္ထြက္စကား စစ္စစ္မ်ား ျဖစ္ပါ သတည္း။

အနည္းငယ္ေ၀ဖန္ၾကည့္ၾကပါစို႔။

(က)ကို ျပန္ဖတ္ပါဦး။ ယင္း(က)ျဖင့္ဓမၼေစတီဥိးေကာသလႅ’သည္(ဂိုအင္ကာရဲ႕ ဆရာက ဦးဘခင္၊ ဦးဘခင္ရဲ႕ဆရာက ဦးသက္။ ဦးသက္ရဲ႕ဆရာက ဦးညြန္႔ျဖစ္၍)အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီးႏွင့္ အဆင့္တူျဖစ္သည္။ ဤကား(၁)ခ်က္။

(ဦးညြန္႔ရဲ႕ တပည့္က ဦးသက္။ ဦးသက္ရ႕ဲတပည့္က ဦးဘခင္။ ဦးဘခင္ရဲ႕တပည့္က ဂိုအင္ကာျဖစ္၍) ဦးေကာသလႅ’သည္ ဂိုအင္ကာ၏ အဘုိးအဆင့္မွာ ရပ္တည္သူျဖစ္သည္။ ဤကား (၁)ခ်က္။

ဦးေကာသလႅ သည္ ဦးဘခင္၏ ဆရာအဆင့္မွာ ရပ္တည္သူ ျဖစ္သည္။ ဤကား(၁)ခ်က္။

ဤအခ်က္ႀကီး(၃)ခ်က္တုိ႔ကို ျပပါသည္။ မွန္-မမွန္ အေျဖရွာသင္႔ပါသည္။ ေျပာတုိင္း မယံုသင့္ပါ။ မွန္လွ၏။ အနာဂါမ္ ဆရာသက္ႀကီး၊ ဆရာႀကီးဦးဘခင္၊ ဆရာႀကီး ဦးဂိုအင္ကာတုိ႔သည္ အတၳဳပၸတ္အားျဖင့္ ထင္ရွားၾကသူမ်ားျဖစ္၍ ေလ့လာလွ်င္ လက္လွမ္းမီသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ စာေရးသူ နားလည္သည့္ အတုိင္း ဆိုရလွ်င္ “ဦးညြန္႔၏ တပည္ ့ ဦးသက္ ဟူ ေသာ အခ်က္သည္ အမွားႀကီးသာတည္း။ ေက်းဇူးရွင္လယ္တီ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး ၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္ က်မ္းႀကီး ၌ ရႈၾကပါေလ။

ဦးသက္သည္ ( မသိေသးသူ - နားမလည္ေသးသူ -ငယ္စဥ္ကာလအတြင္းမွာ) ဦးညြန္႔ထံ တပည့္ခံဖူးေကာင္း ခံဖူးပါလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္ ဦးသက္က ဦးညြန္႔ကို သူ၏ဆရာဟူ၍ အသိအမွတ္မျပဳေၾကာင္း ထင္ရွားလွပါသည္။အခ်ဳပ္ကေတာ့ ဦးညြန္႔သည္ အနာဂါမ္ဆရာသက္ႀကီး၏ ဆရာမဟုတ္။ ဦးဘခင္၏ ဆရာ့ဆရာ-မဟုတ္။ ဦးဂိုအင္ကာ၏ ဆရာ၏ ဆရာ့-ဆရာ (တတိယဆရာ)မဟုတ္ပါ ဟူသတည္း။ ဦးေကာသလႅသည္ ဆရာသက္ႀကီးႏွင့္ဆရာတူျဖစ္ေသာ အဆင့္တူမဟုတ္ပါ ဟူသတည္း။

(က) အမွတ္ျပမွာပါေသာ ကံမေကာင္းပံု၊ အေၾကာင္းမသင့္ပံု၊ ဗမာျပည္မွာ အဲသလုိမ်ိဳးေတြရွိပံု မ်ားကို စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ။ ထုျ႔ိပင္(ခ)ကို ျပန္၍ဖတ္ပါဦး။ ယင္း(ခ)ျဖင့္ ဦးညြန္႔သည္ ပုတီးဆရာႀကီး ျဖစ္သည္။ ဦးေကာသလႅ သည္ ပုတီးဆရာ ျဖစ္ခဲ့သည္ ဟူ၍ ျပပါသည္။

ေရွ႕ပိုင္း ေဆာင္းပါးမ်ားအရ အဆုိပါဦးညြန္႔၊ ဦးေကာသလႅ’တုိ႔၏ ေထရ၀ါဒ အယူ၀ါဒမ်ားသည္ တန္ဖိုးရွိေသာအရာမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း ထင္ရွားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ယင္း(ခ)၌ပါေသာ မွတ္တမ္းကိုၾကည့္လွ်င္ ဓမၼာစရိယ ဦးေဌးလိႈင္သည္ ဤကိစၥအတြက္ ျမန္မာျပည္ရွိ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ကို ေက်းဇူးျပဳခဲ့သူျဖစ္ပါသည္။ သူ႔စကားအတုိင္း ဆုိရလွ်င္ တုိင္းျပည္ကို ကယ္တင္ခဲ့သူ ပါတကား။

(ခ)အမွတ္ျပဒုတိယပိုင္းတြင္ ဦးညြန္ေသၿပီး ဓာတ္ေတာ္က် ဟုဆုိကာ

(ဃ)အမွတ္ျပထဲတြင္ ဦးညြန္႔ပရိနိဗၺာန္စံ- ဟုဆုိထားသည့္အတြက္ ဦးညြန္႔သည္ လူ၀တ္ျဖင့္ရဟႏၲာ ျဖစ္ေနသူတည္းဟု ဆုိပါသည္။ ရဟႏၲာ ျဖစ္ေၾကာင္း မဂၢသစၥာသည္ ပုတီးစိပ္ မဟုတ္ပါ။ ပုတီးစိပ္၍ ရဟႏၲာမျဖစ္ပါ။ ဦးညြန္သည္ ပုတီးသမားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းမွာ ေသခ်ာပါသည္။ ဦးေကာသလႅ ကိုယ္တုိင္ပင္လွ်င္ ဦးညြန္႔နည္းအတုိင္းလုိက္၍ ပုတီးသမားပင္တည္း။ ဒြယနိႆိတ ပကာသနီက်မ္း ေနာက္ပုိင္းမွာလည္း ဤပုတီးဂိုဏ္း၏ သမိုင္းမ်ား ပါရွိၾကသည္။ အကယ္၍ ပုတီးစိပ္မႈျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္လွ်င္ ယင္းရဟႏၲာ(ဦးညြန္႔)သည္ မဟာယာနလာ ရွင္ဥပဂုတ္၏ ညီကေလးသာ ျဖစ္ပါသည္။ မဟာယာနလာ ရွင္ဥပဂုတ္သည္လည္း ၀ိပႆနာ မဂၢသစၥာ မရွိသူျဖစ္၍ ရဟႏၲာမဟုတ္ သာတည္း။ မဟာယာနဂုိဏ္း၀င္ ေမာင္ၫြန္႔သည္လည္း ၀ိပႆနာမဂၢသစၥာ မရွိသူ(၀ါ)ပုတီးသိဒၶိ ျဖည့္က်င့္ေနသူ ျဖစ္၍ ရဟႏၲာမဟုတ္သူ ေပတည္း။

ေထရ၀ါဒအစစ္မွာမူ လူ၀တ္ျဖင့္ ရဟႏၲာျဖစ္လွ်င္ ျဖစ္သည့္ေန႔မွာပင္ ပရိနိဗၺာန္စံ၀င္ရၿမဲ ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးညြန္႔သည္ ရဟႏၲာဟု ဆုိလွ်င္ ဦးညြန္႔သည္ (၁၉၉၆)တုိင္ေအာင္ အသက္ရွင္ေနသူျဖစ္ျခင္း ေၾကာင့္ မဟာယာနရဟႏၲာ(၀ါ) မဟာယာန ရွင္ဥပဂုတ္၏ ညီကေလး ရဟႏၲာ(၀ါ) မဂၢသစၥာမရွိဘဲ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျဖစ္ေနေသာ ရဟႏၲာ-ျဖစ္ပါေတာ့သည္။

ဆရာစဥ္ဆက္မွာ

“ဦးညြန္႔၊
၄င္းမွ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၊
အမရပူရဦးႀကိဳင္။
၄င္းတို႔မွ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ၊
ဦးဧသိက၊
ဦးနာရဒစသူမ်ား၊
၄င္းတုိ႔မွဦးေကာသလႅ’၊
ဦးဖုိးရွမ္း၊
ဦးစေႏၵာဘာသစသူမ်ား။
၄င္းတုိ႔မွ ယေန႔ေခတ္

ဦးေကာသလႅ၀ါဒီ(အဓမၼ၀ါဒီျဖစ္ေသာ)ေထရ၀ါဒ ဆုိင္းဘုတ္တင္တရား လုိက္စားသက္၀င္သူမ်ား ဟူ၍ ျဖစ္လာၾကပါသည္။ဦးညြန္႔၊ ဦးျမင့္သိန္း၊ ဦးႀကိဳင္တု႔ိ၏ ဆရာမ်ားမွာ “ဒီပဲယင္းေက်ာက္စာတုိင္ရြာက ေက်ာက္စာတုိင္ဆရာေတာ္၊ ဓမၼေစတီဆရာေတာ္၊ ဓမၼစၾကာဆရာေတာ္ အမည္ခံ လူေသလူျဖစ္ရွင္ဥကၠ႒၊ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံက မဟာယာနဆရာႀကီး ဒီ-တီ-ဆူဇူးကီး၊ ဆုိဟာကူအုိဂါတာ၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံက မဟာယာနဆရာႀကီး စရခ္မတ္ဟန္႔ဖေရး၊ ဆရာႀကီး အယ္လင္၀က္၊ ဘယ္ဂ်ီယံ ႏုိင္ငံကမဟာယာနဆရာႀကီး ေရာဘတ္လက္ဆင္၊ အိႏိၵယႏိုင္ငံက မဟာယာနဆရာႀကီး ခရစ္ရွနမူသီး-စသူမ်ား” ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဤနာမည္စဥ္မ်ားကို “အရိယသစၥာလမ္းစဥ္ ၀ိပႆနာတရား မွတ္ခ်က္ေပါင္းခ်ဳပ္” အစ ပန္ၾကားလႊာမွာ အျပည့္အစံု ေတြ႔ရပါသည္။အခ်ဳပ္ကုိဆိုရလွ်င္ ဦးေကာသလႅ’ သည္ မဟာယာန၀ါဒီသာတည္း။

အမွတ္(ဂ)(ဃ)တုိ႔မွာ သတင္းေပးမႈသက္သက္သာ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ အံ႔ဖြယ္တစ္ခုမွာ မဟာယာန၀ါဒီျဖစ္ေသာ ဦးေကာသလႅက ဘုိးေတာ္သန္းလွ၊ ဘုိးေတာ္မင္းသိခၤတုိ႔ကို မဟာယာနေတြ ဟုဆုိကာ ပယ္ခ်ထားခ်က္ပင္တည္း။ ဤ၌လည္း ေအာင္ျမင္သူတုိ႔ကိုျပ၍ နာမည္ယူျခင္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ ထင္ရွားပံုမွာ ဘုိးေတာ္သန္းလွသည္ ဆရာညြန္႔ကို ဆရာမထားဘဲ ေအာင္မင္းေခါင္ကို ဆရာထားသူျဖစ္သြားသည္။

မင္းသိခၤကေတာ့ ေဗဒင္ဆရာပင္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ နာမည္ယူမႈသာ ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။

ထို႔ျပင္ (င)ကို ျပန္၍ဖတ္ရႈပါ။ ယင္း(င)ျဖင့္ ဦးေကာသလႅ သည္ဆရာႀကီးဦးညြန္႔၏ ေနာက္ဆံုးတပည့္ ျဖစ္သည္(၀ါ) ဦးေကာသလႅ၏ ေထရ၀ါဒဆုိသည္မွာ ဆရာႀကီးဦးညြန္႔၏ ၀ါဒျဖစ္သည္ဟူ၍ သိေစပါသည္။ ေထရ=ပုဆုိး၀တ္ ဆရာႀကီး ဦးညြန္႔၏။ ၀ါဒ=ျမတ္ဗုဒၶ ၏ တရားတုိ႔ကို ပ်က္ေအာင္ဖ်က္ေသာ ၀ိပႆနာအတု တရားစုေပတည္း။

ဤသို႔ သာလွ်င္ ေထရ၀ါဒပုဒ္က အဓိပၸာယ္ရေနၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဦးေကာသလႅ’၏ ေထရ၀ါဒသည္ ပုဆုိး၀တ္မေထရ္ ဦးညြန္႔၊ ဦးျမင္႔သိန္းတုိ႔၏ ၀ါဒျဖစ္သည္ ဟူ၍ ဆုိခဲ႔ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤ(င)၌လည္း နာမည္ႀကီးလွေသာ လယ္တီဆရာေတာ္ႀကီးကို အသံုးျပဳ၍ နာမည္ေကာင္း-ယူထားပါသည္။ မံုရြာနယ္မွာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းလဲ မသြားရဘဲ ဘုရားထံမွလဲ မခံယူရဘဲ ဥပုသ္ေစာင္႔၍ ရႏိုင္ေသာ ေထရ၀ါဒ ရွိေနသည္ဆုိတာ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းလွပါသည္။ ယင္းဥပုသ္မ်ိဳးသည္ ေထရ၀ါဒအစစ္တုိ႔ က်င့္သံုးခံယူေသာ ဥပုသ္မ်ိဳး မဟုတ္ဟူ၍ မွတ္ၾကရမည္။

ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ’၏ ဆုိလိုရင္းမွာ ဤသုိ႔ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဥပုသ္ေစာင့္မႈဟူသည္ ဘုရားထံမွ၊ သို႔မဟုတ္ ဘုန္းႀကီးထံမွ ခံယူရ စၿမဲသာတည္း။ သို႔ျဖစ္၍ ဦးညြန္႔ရွိရာ မ်က္ႏွာမူလုိက္ၿပီး ဥပုသ္ခံယူလွ်င္ ဦးညြန္႔သည္ပင္လွ်င္ ဘုရားျဖစ္ေပသတည္း၊ သို႔မဟုတ္ ဦးညြန္႔သည္ပင္လွ်င္ ဘုန္းႀကီး ရဟန္း ျဖစ္ေပသတည္းဟူ၍ ဆုိလုိပါသည္။

အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းလွေသာ စကားေပတည္း။ ဗုဒၶသာ၀က၊ ေထရ၀ါဒီအစစ္တုိ႔ အေနျဖင့္လံုး၀ မဆုိ၀ံ့ေသာစကား ျဖစ္ပါသည္။ မဟာယာနတုိ႔ကေတာ့ ဘုရားခ်ည္းျဖစ္ၾကသကိုး။

ထုိ႔ျပင္(စ)ကို ျပန္၍ဖတ္ရႈပါ။ (စ)ျဖင့္ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅကသူက ဘယ္သူလဲတဲ့။ ေျဖလုိက္ၾကပါေတာ့ေနာ္။ “ပညာေနတၱိ ၀ိပႆနာက်မ္းဆိုတာ ဤေနရာတြင္ ပညာေနတၱိ၀ိပႆနာက်မ္း၏ မာတိကာမွ်ကိုေသာ္မွ ေဖာ္ျပႏုိင္ျခင္း မရွိေသးပါ။ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ျဖစ္ေတာ္မူေသာ မေကြးဆရာေတာ္ႀကးီ အားေလွ်ာက္ထားဖူးရာ ဆရာေတာ္ၾကီးက ဤသုိမိန္႔ပါသည္။“အဲဒီစာအုပ္ႀကီးကို တုိ႔လဲ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ တစ္လံုးမွ နားမလည္ပါဘူး။ ဘာေတြ ေရးထားမွန္းကို မသိဘူး။ တစ္ခ်က္မွ မွန္တာမပါဘူး”ဟူ ၍ ျဖစ္ပါသည္။

ဆရာေတာ္ႀကီးက နားမလည္ေသာ စာအုပ္ႀကီးသည္ မွန္ေသာစာအုပ္ႀကီး ျဖစ္ပါမည္လား...။ အမွားႀကီး ျဖစ္ပါမည္လား...။ စဥ္းစား ၾကည့္ေတာ္ မူၾကပါ။ မေကြးဆရာေတာ္ႀကီးသည္ အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒပိဋကသံုးပံုတုိ႔၌ လိမၼာကြၽမ္းက်င္ သိျမင္ေတာ္ မူပါသည္။လူေသလူျဖစ္ ရွင္ဥကၠ႒၀ါဒေတြကို အမွားအမွန္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်မွတ္ေရးအဖြဲ႕ တာ၀န္ေဆာင္ ၀ိနည္းဓိုရ္ဆရာေတာ္လည္း ျဖစ္ေတာ္မူပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပုတီးသမားႀကီးဦးညြန္႔၏ မဟာယာန၀ါဒ ျဖစ္ေသာ ၀ိပႆနာအမည္ခံ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ၊ ဒႆနသမၸဒါအမည္ခံ-တရားတုိ႔၏ အေနအထားႏွင့္ဦးညြန္႔၏ တပည့္ျဖစ္ေသာ ဓမၼေစတီဦးေကာသလႅ၏ ၀ိပႆနာအမည္ခံ၊ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ၊ ဒႆနသမၸဒါအမည္ခံတရားတို႔၏ အေျခအေနတုိ႔ကို စာဖတ္သူကိုယ္တုိင္ ႀကိဳက္သလိုသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ၾကပါေလ။

သမိုင္းအမွန္ေတြကို လံုေလာက္ေအာင္ တင္ျပေပးမႈသည္သာလွ်င္ ေ၀ဖန္ေရးဆရာတု႔ိ ေဆာင္ရကရမည္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ သမုိင္းအမွားေတြကုိ ယံုေလာက္ေအာင္ တင္ျပေပးမႈသည္ကား လူလိမ္တုိ႔၏ ကိစၥပါေပ။

ထုိ႔ျပင္ (ဆ)ကို ဆက္ၾကရေအာင္။(ဆ)ကိုျပန္၍ ဖတ္ပါဦး။ ယင္း(ဆ)ျဖင့္ ဦးေကာသလႅ’ မရွိေတာ့လွ်င္ ဒႆနသမၸဒါနည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ ဟူ၍ျပပါသည္။ သာဓု-သာဓု။ သုိ႔ရာတြင္ သာဓုေခၚရပါေသာ္လည္း(ဦးေကာသလႅသည္ ေနာက္ဆံုး က်ည္ဆန္)ဟုဆုိသျဖင့္ ေၾကာက္မိပါေသးသည္။ က်ည္ဆန္ထဲမွာ ေပါက္ကျဲြခင္းသေဘာ၊ မီးေလာင္ကြၽမ္း ျခင္းသေဘာ၊ သက္ရွိေတြကို ေသေစႏိုင္ျခင္းသေဘာ၊ ေျချပတ္ လက္ျပတ္ျဖစ္ေအာင္ ျပဳႏုိင္ျခင္းသေဘာ၊ သက္မဲ့ေတြကို ပ်က္စီးေစျခင္း သေဘာ စသည္မ်ားက အျပည့္ ရွိေနၾကေပသည္။

ဘုရားရွင္၏ သာသနာမွာေန၍ ဦးၫြန္႕၏၀ါဒတုိ႕ကုိ ေပ်ာက္သြားမွာစုိးရိမ္ ေနသူႏွင္ ့ဘုရားရွင္၏ သာသနာမွာ ေန၍ ဘုရားရွင္၏ ၀ါဒတုိ႔ကို ထိခုိက္ခံရမွာစိုးရိမ္ေနသူတုိ႔ မိမိတုိ႔ ရပ္တည္ခ်က္အတိုင္း မိမိတုိ႔လုပ္ငန္း ေတြကုိ ျပဳလုပ္ ေနၾကရ ပါလိမ္႔ဦးမည္။

မွာထားခ်က္။ ။ တစ္ေက်ာ့ျပန္ ေထရ၀ါဒအမည္ခံ အဓမၼ၀ါဒသည္ ၁၃၄၁-(၁၉၈၀)ခု မွာ စတင္ ၍ ေမြးဖြားလာသတည္း။ ၁၃၅၁-(၁၉၉၀)မွာ အရြယ္ေရာက္လာပါသည္။ ၁၃၆၆-(၂၀၀၅)မွာ အႀကီးအက်ယ္ ေအာင္ျမင္၍ ထင္ရွားလာပါသည္။၁၃၆၉-(၂၀၀၈)မွာ တစ္ႏုိင္ငံလံုး လႊမ္းမုိးေအာင္ က်ယ္ျပန္႔လာ၍ ပရိသတ္အင္အား အလြန္ ႀကီးထြားလာပါသည္။ ထုိအခါက်မွ ပရိသတ္အားကိုးျဖင့္ ပို၍ ေပၚတင္က်လာပါသည္။ ၁၃၇၁-(၂၀၁၀)ေလာက္က်ရင္ေတာ့ တုိင္းသူျပည္သားအားလံုးတုိ႔က “ငါတုိ႔က အစစ္ျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒ-ဗုဒၶ၀ါဒတုိ႔ကို လုိက္နာသူမ်ား ေပတည္း။ သူတို႔ကေတာ့ အတုျဖစ္ေသာေထရ၀ါဒ-ဦးညြန္႔၀ါဒ- ဦးျမင့္သိန္း၀ါဒ- တို႔ကို လုိက္နာသူမ်ားေပတည္း” ဟူ၍ ကြဲျပားကာ ျခားနားလာၿပီး-“ေၾသာ္ အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ-ဗုဒၶ၀ါဒါ တို႔ကို နာမည္ယူသံုးၿပီး အတုျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒ-ဦးညြန္႔၀ါဒတုိ႔ထဲသို႔ ၀င္ေရာက္လာေအာင္ ငါတုိ႔ကို မလိမ့္တစ္ပတ္-လွိမ့္-အပတ္ပတ္ တို႔ျဖင့္ ခ်ာခ်ာလည္ေအာင္ သူတို႔ကလွည့္ထားလ်က္ စားေနၾကတာပါကလား”ဟူ၍ သိျမင္ လာၾက ေပေတာ့မည္။ ထုိအခါမွာေတာ့ မည္သို႔ရွိပါေတာ့အ့ံနည္း။ (မသိႏုိင္ေသးပါ။)

“ဤဒႆနသမၸဒါနည္းသည္ လြယ္လြယ္ကူကူပဲ ကြယ္ေပ်ာက္ သြားပါလိမ့္မယ္”ဟူေသာ အဆုိသည္ (ဆုိသည့္အတုိင္း) မွန္ကန္ပါေစသတည္း ဟူ၍သာလွ်င္...။

ထုိ႔ျပင္(ဇ)ကို ဆက္ၾကည့္ရေအာင္။ (ဇ)မွာ ဓမၼေစတီက-”ၾကားဖူးထားေသာဗုဒၶ၏ ၀ိပႆနာနည္းေတြ၊ဗုဒၶ ေဟာသည့္အတိုင္း လုိက္ေနၾကေသာ မဟာစည္၀ိပႆနာနည္းေတြ၊ ဗုဒၶေဟာသည့္အတုိင္း လုိက္ေနၾကေသာ မုိးကုတ္ ၀ိပႆနာနည္းေတြ...နည္းေတြ...နည္းေတြ။ အဲဒါေတြအားလံုးကို ဖယ္ပစ္လုိက္ၾက- ပယ္ပစ္ၾက” ဟူ၍ အမိန္႔ေပး ထားပါသည္။

ဤအမိန္႔ကို အဘယ္ေၾကာင့္ ေပးရသနည္း။ အခုေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္းကို ေဟာျပေတာ့မွာ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္တည္း။ (၀ါ) ေထရ၀ါဒ ဒႆနသမၸဒါနည္းသည္ ျမတ္ဗုဒၶေဟာေသာ တရားနည္း မဟုတ္ေသာေၾကာင့္တည္း။

ဤ(ဇ)အမွတ္ျပတြင္ေကာက္ယူျပထားသည့္ ဥကၠံသဗုဒၶိ-ၾသ၀ါဒေတာ္သည္ “အစစ္ျဖစ္ေသာ ေထရ၀ါဒီဘုန္းႀကီး ရဟန္း သံဃာေတာ္တုိ႔သည္ ႏြားသူခုိးတို႔ ေပတည္း”ဟူ၍ စြပ္စြဲထားသည့္ရန္စ စကားႀကီးသာ ျဖစ္ေနပါသည္။

ဤသို႔ေသာစကားျဖင့္ သံဃာတုိ႔ကိုစြပ္စဲြသူသည္ ဘယ္လို သတၱ၀ါ ျဖစ္သနည္းဟူ၍ ဆင္ျခင္ၾကည့္ လုိက္ေသာအခါ- ”သူမ်ားကိစၥထဲ ၀င္မရႈပ္နဲ႔။ သီလရွင္ ေက်နပ္ရင္ ဇရပ္ပဲ က်ဳိးက်ဳိး-ဗန္းပဲ ေပ်ာက္ေပ်ာက္” ဟူ၍ အယူ၀ါဒရွိသူ ျဖစ္သတည္း။

“ဇရပ္က်ဳိးက်ဳိး ဗန္းပဲေပ်ာက္ေပ်ာက္”ဟူ၍ အယူ၀ါဒရွိသူ ဥကၠံသဗုဒၶိသည္ သံဃာေတာ္တို႔ကို စြပ္စြဲ႐ံုမွ်ျဖင့္ အားမရေသးျခင္းေၾကာင့္ လူတုိ႔ကိုလည္း ဤသို႔ စြပ္စြဲလုိက္ပါေသးသည္။ “ဒီေန႔ ၀ိပႆနာ လုပ္တယ္ဆုိတဲ့
လူေတြက ခါးေတာင္းက်ဳိက္-တလြဲ...”ဟူ၏။

-မစုိးရိမ္စာသင္သား

Read more ...

ဓမၼေစတီေဟာထားခဲ့ေသာတရားအမွားမ်ား အပုိင္း(-၃-)

ကေလာင္ရွင္=မစုိးရိမ္စာသင္သား

ၾသစေၾတးလ်ႏုိင္ငံတြင္ ဓမၼေစတီေဟာထားခဲ့ရာ ဒႆန သမၸဒါ(၈)ခ်ပ္ တုိ႔ထဲက ေခြအမွတ္(၄) ထဲတြင္-

(၁)ရွင္မဟာကႆပႀကီးက သိၾကားမင္းအား ေတာက္ေခါက္ေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတု႔ိသည္ စိတ္တုိတတ္ ၾကေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတုိ႔မွာ မေနာ ဒုစရိုက္ ျဖစ္ေသးေၾကာင္း။

(၂) မဟာပန္ရဟႏၲာႀကီးက ညီစူဠပန္ကို ႏွင္ထုတ္ေၾကာင္း၊ စူဠပန္သည္ ရဟႏၲာျဖစ္မည္ဆုိတာကို မသိေၾကာင္း၊ ရဟႏၲာတုိ႔သည္ အကုန္သိသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း။

(၃) အရွင္သာရိပုၾတာက ေရေျမာင္းကို ခုန္၍ကူးေၾကာင္း၊ ၀ါသနာကို ရဟႏၲာတုိ႔ကေတာင္မွ မစြန္႔ႏုိင္ေၾကာင္း။

(၄) ဥ႐ုေ၀လကႆပညီေနာင္တသည္ မီးကိုလုပ္ေကြၽး၍ ပူေဇာ္သူမ်ားျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ သူတုိ႔အတြက္ မီးတရားကို ျမတ္စြာဘုရား ေဟာေၾကာင္း၊ မီးတရားျဖင့္ အတိတဓမၼာ႐ုံ(ဥပဒါနကၡႏၶာ)ကို ေဖာ္ျပ ေပးျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)၌ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ၿပီး ကႆပညီေနာင္တုိ႔ ရဟႏၲာ ျဖစ္ၾကေၾကာင္း။

(၅) ရွင္စူဠပန္သည္ ပန္းထိမ္သည္ျဖစ္ဖူးျခင္းေၾကာင့္ ရွင္စူဠပန္အတြက္ ပ၀ါကေလးကိုေပး၍ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု (ဥပါဒါနကၡႏၶာ)ကို ေဖာ္ျပေပးေၾကာင္း၊ ရွင္စူဠပန္က ျဖစ္ပ်က္ကို ဖတ္ခနဲ ျမင္သြားၿပီး ရဟႏၲာ ျဖစ္သြားေၾကာင္း၊ မဟာပန္ကို မခံခ်င္စိတ္ျဖစ္၍ ရွင္စူဠပန္က(မေနာဒုစရိက္ျဖင႔္) တန္ခုိးဖန္ဆင္းျပေၾကာင္း-တု႔ိကုိ ေဟာျပၿပီး -

(က) အတိတ္ဓမၼာ႐ံု (ဥပါဒါနကၡႏၶာ= တကယ္ ျဖစ္တည္ပ်က္ရွိ ပရမတ္တရား မဟုတ္ေသာ အေတြးပံုရိပ္= ပညတ္တရား)သည္ ဒုကၡသစၥာ။

(ခ) အဲဒါကို ျဖစ္ေစတတ္တဲ့ တဏွာသည္ သမုဒယသစၥာ။

(ဂ)အဲဒီတရားႏွစ္မ်ိဳး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားတာက နိေရာဓသစၥာ။

(ဃ) အတိတ္ဓမၼာ႐ံု=ဥပါဒါနကၡႏၶာ၏ ေျပာင္းလဲသြားပံုကို ျဖစ္ပ်က္ ျမင္လုိက္ေတာ့ ေလးမဂ္ (မဂၢသစၥာ) ေလးဖိုလ္ က်ၿပီး ရွင္စူဠပန္ ရဟႏၲာျဖစ္သြားေၾကာင္း”တုိ႔ကို ေဟာထားသည္။

အထက္ပါေကာက္ႏုတ္ခ်က္ (၁၊ ၂၊ ၃၊ ၄၊ ၅)တို႔သည္ အမွတ္(၄)ေခြ တစ္ေခြလံုး၏ အက်ဥ္းခ်ဳပ္မွ်သာ ျဖစ္ၾကပါသည္။

ထိုတြင္ အမွတ္(၁)၌- ရဟႏၲာတိ႔ုမွာမေနာဒုစရိုက္မျဖစ္ၾကပါ။ ဓမၼေစတီက သဂႌတသတအ႒ကထာကို အကိုးအကားျပဳ၍ ရဟႏၲာတုိ႔မွာ မေနာဒုစရိုက္ျဖစ္ေၾကာင္း တို႔ကို အျခားေခြမ်ားမွာ အာေပါင္အာရင္း သန္သန္ျဖင့္ ေဟာေလ့ရွိပါသည္။ ရဟႏၲာတုိ႔မွာ မေနာဒုစရိုက္မရွိပါ။ အဘိဇၩာ= သူတစ္ပါး၏ပစၥည္းကို ေလာဘ ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ မတရား နည္းျဖင့္ (သူတစ္ပါးကဲ့သုိ႕ ထုိဥစၥာကို ရရွိေအာင္ ႀကိဳးစားရွာေဖြ စုေဆာင္းေသာ နည္းကို မလုပ္ေဆာင္ဘဲ) အေခ်ာင္ရေအာင္ ေကာက္က်စ္ လိမ္ညာ လွည့္ပတ္၍ ရယူသိမ္းပိုက္ျခင္း သေဘာရွိေသာ ေလာဘတရား၊ ဗ်ာပါဒ=သူတစ္ပါးတုိ႔ကို အသက္ခႏၶာ ဥစၥာပစၥည္း ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးျခင္း သေဘာရွိေသာ ေဒါသတရား၊ မိစၦာဒိ႒ိ=အတၱေကာင္ရ၏ဟု ယူျခင္းသေဘာရိွေသာ သကၠာယမိစၦာဒိ႒ိ၊ အတၱေကာင္- ၀ိညာဥ္ေကာင္ ျဖစ္ေသာ ေလာက၏ အဆံုးသည္ရွိ၏-မရွိ- စသည္ျဖင့္ ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ အႏၲဂၢါဟိကမိစၦာဒိ႒ိ၊ အလွဴ၏အက်ိဳးသည္ မရွိ-စသည္ျဖင့္ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ ဒသ၀တၳဳကမိစၦာဒိ႒ိ၊ သတၱ၀ါေကာင္ဟု ယူျခင္းသေဘာရွိေသာ ဣႆရနိမၼာနမိစၦာဒိ႒ိ စသည္တုိ႔ပင္ ျဖစ္ၾကပါသည္။

မေနာဒုစရိုက္-အမည္ရရွိၾကကုန္ေသာ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ဒိ႒ိတုိ႔သည္

(၁) ၀ီတိကၠမအဆင့္အားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။
(၂) ပရိယု႒ာနအားျဖင့္ ျဖစ္ၾကသည္။
(၃) အႏုသယအဆင့္အားျဖင့္ (မျဖစ္ေသာ္လည္း အေၾကာင္းညီညြတ္လွ်င္ ျဖစ္နုိင္ေသာေၾကာင့္) ရွိၾကသည္။
(၄) ၀ါသနာ အဆင့္အားျဖင့္ ရွိၾကသည္ဟူ၍ အဆင့္ဆင့္ ျခားနားၾကပါသည္။

ဤ(၄)ဆင့္တုိ႔တြင္- ၀ါသနာအေလ်ာက္ရွိျခင္းကို ရွိသည္ဟု မဆုိအပ္ေပ။ ျဖစ္သည္ဟု မဆုိအပ္ေပ။ အႏုသယ အဆင့္အားျဖင့္ ရွိျခင္းကို ရွိသည္ဟုသာ ဆုိရပါသည္။ ျဖစ္သည္ဟု မဆုိရပါ။

ပရိယု႒ာနအဆင္၊့ ၀ီတကၠမ အဆင္ျ့ဖစ္ျခင္းကိုသာလွ်င္ ျဖစ္သည္ဟု လည္း ဆုိရပါသည္။ ရွိသည္ဟုလည္း ဆုိရပါသည္။ ဤသို႔အဆင္ဆင့္ ကြျဲပားျခားနားလ်က္ ရွၾိကရာတြင္ ရဟႏၲာတို႔သည္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ျဖင့္ ၀ီတိကၠမအဆင္၊့ ပရိယ႒ာနအဆင္၊့ အႏုသယအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္ (ေလာဘ၊ေဒါသ၊ဒိ႒ိ)တုိ႔ကို လံုး၀ အျမစ္ျပတ္ ပယ္စြန္႔ၾကပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္ ရဟႏၲာဟူ၍ ျဖစ္လာၾကပါသည္။

၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္ (ေလာဘ၊ေဒါသ၊ဒိဌိ )တုိ႔၏ ရွိျခင္း ဆုိသည္မွာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးေသာ အနာႀကီး၏ အမာရြတ္က်န္ေနသကဲ့သို႔ အနာမရွိေသာ္လည္း၊ အနာျဖစ္ ေနသည္ မဟုတ္ေသာ္လည္း စြဲထင္ေနျခင္းသေဘာ သက္သက္မွ်သာျဖစ္ပါသည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္- ရွိေနျခင္းကို မေနာဒုစရိုက္ ရွိသည္ဟု မဆုိရပါ။ မေနာဒုစရိုက္ ျဖစ္ေသးသည္ ဟုလည္း မဆုိရပါ။ ယင္းသို႔ ရဟႏၲာတို႔မွာ မေနာဒုစရိုက္ ျဖစ္ေသးသည္ဟု ဆုိလွ်င္ ထုိသုိ႔ဆုိသူသည္ အႏုသယယမက၊ ပဇဟန၀ါရ၊ ပဟီန၀ါရတုိ႔ကို ဖ်က္ဆီးသူမည္ပါသည္။ သမုဒယသစၥာ ပယ္အပ္ပံုကိုျပဆုိသည့္ ဓမၼစၾကာ၊ မဟာသတိပ႒ာနသုတ္၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ စသည္ တုိ႔ကိုလည္း ဖ်က္ဆီးသူ မည္ပါသည္။

အထူးသျဖင့္  “ဒုစရိုက္ ၁၀-တုိ႔၌  တည္ေသာ အကုသုိလ္စိတ္သည္ မဂ္ဖိုလ္တရားတုိ႔ကို  ရရွိေအာင္  မျပဳႏုိင္ေၾကာင္း၊  ဒုစရိုက္ ၁၀-ပါးစလံုး ကင္းရွင္း ၿပီး သုစရိုက္ ၁၀-ပါးတု၌ တည္ေနေသာ ကုသလစိတ္ (ဘာ၀နာစိတ္)က သာလွ်င္ မဂ္ဖိုလ္တရားတို႔ကို ရရွိေအာင္ ျပဳႏုိင္ေၾကာင္း” ေဟာျပထားရာ

ခုဒၵကပါဠိေတာ္ ဓမၼပဒလာ (န တံ မာတာပိတာ ကယိရာ၊ အေည၀ါပိစဥာတကာ။ သမၼာပဏိဟိတံစိတၱံ၊ ေသယ်ေသာနံတေတာကေရ) ႏွင့္ ခုဒၵကပါဠိေတာ္ - သုတၱနိပါတလာ(အေသ၀နာစ ဗာလာနံ၊ ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ။ ပူဇာစပူဇေနယ်ာနံ၊ ဧတံမဂၤလမုတၱမံ)တို႔ကို ဖ်က္ဆီးသူ မည္ပါသည္။

ဓမၼေစတီသည္ ဤသို႔ေသာ ပါဠိေတာ္မ်ားကို မ်က္ကြယ္ျပဳ၍ (၀ါ) သူယူစြဲထားေသာ အဓမၼ၀ါဒႏွင့္ လံုး၀ညႇိမရေသာ ေဒသနာတုိ႔ကို ေစာ္ကား ပယ္ခ်၍ တစ္ဖတ္သတ္ ေဟာေလ့ရွိသူသာ ျဖစ္ပါသည္။ သူစြဲယူေနေသာ အဓမၼ၀ါဒႏွင့္ ညီညြတ္ႏုိင္ရာ ေဒသနာတုိ႔ကို ေတြ႔ရွိပါမူကား က်မ္းသိမခက္ က်မ္းညႇိခက္-စသည္ျဖင့္ လုပ္ယူေလ့ရွိပါသည္။ (လုပ္ယူ=...)

ဤအမွတ္(၁)ေကာက္စာမွာ ဓမၼေစတီေဟာသည့္အတုိင္း အရွင္မဟာကႆပက ေတာက္ေခါက္သည္ မဟုတ္ပါ။ သူဆင္းရဲတုိ႔အား ခ်းီေျမာက္လုိရာတြင္ သူဆင္းရဲတုိ႔က ရရွိထုိက္ေသာ အက်ဳိးေက်းဇူးေတြကုိ သိၾကားမင္းက လုိခ်င္ေနသည့္အတြက္ သိၾကားမင္းကို တားျမစ္၍ ဆံုးမျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

စိတ္တိုျခင္းေၾကာင့္လည္း မဟုတ္ပါ။ (မိဘဆရာတုိ႔သည္ သားသမီးတပည့္တို႔ကို စိတ္မတိုဘဲ= ေဒါသမျဖစ္ဘဲ  ေငါက္ငမ္း၍ တားျမစ္ေလ့ ရွိၾကပါသည္။ ဆံုးမေလ့ရွိၾကပါသည္။)

“ဟဲ ့ သူအို ၊ နင္က သိၾကားမင္း ပဲ” ဟူ သည္ တို႔ကုိ မိန္႔ဟ ၍တားျမစ္မႈကို မေနာဒုစရိုက္ (ေဒါသ)ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ဟုယူလွ်င္ ထိုသို႔ ယူသူ၏ ဓမၼေရးရာ နားမလည္ပံုႏွင့္ ေလာကေရးရာ မိုက္မဲပံုသာတည္း။

အထူးသတိ ျပဳရန္မွာ ။ ။

ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ႀကီးတုိ႔ကို ဂုဏ္သိကၡာ ပ်က္ျပားေအာင္ ေစတနာပါပါျဖင့္ ေျပာဆုိ၍ ျပစ္မွားသူသည္ အရိယူပ၀ါဒ- အႏၲရာယ္ထုိက္သူ ျဖစ္၏။

ထုိ႔ျပင္ အမွတ္(၂)ေကာက္စာမွာလည္း မဟာပန္ရဟႏၲာႀကီးက မေနာဒုစရိုက္(ေဒါသ) ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရွင္စူဠပန္ကို ႏွင္ထုတ္သည္ဟု ဆုိလုိ ပါသည္။ (ရွင္းျပစရာ မလုိပါၿပီ။) ရဟႏၲာတို႔မွာ သဗၺညဳတဥာဏ္-မရွျိခင္းေၾကာင့္ ရဟႏၲာတိုက အကုန္လုံးကုိ မသိႏုိင္ၾကပါေပ။

ထု႔ိျပင္ အမွတ္(၃)ေကာက္စာမွာ ၀ါသနာအဆင့္ မေနာဒုစရိုက္(ေလာဘ၊ ဒိ႒ိ၊ ေဒါသ)တုိ႔သည္ရဟႏၲာတုိ႔မွာ ရွိေနတတ္ပါသည္။ ထုိအေၾကာင္းကို အမွတ္(၁)ေကာက္စာကို ရွင္းျပရာတြင္ တင္ျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ သို႔ရာတြင္ ရွင္သာရိပုၾတာက ေရေျမာင္းကိုခုန္၍ ကူးေၾကာင္း သည္ ပါဠိေတာ္၊ အ႒ကထာ၊ ဋီကာ ဘယ္မွာမွ် မရွိပါ။
(ျပစ္မွားလုိ၍ ေျပာလွ်င္ ေျပာသူမွာ အျပစ္ရွိသည္။ ၀ါသနာ မပယ္စြန္႔ေၾကာင္း ေျပာလုိလွ်င္ ရွိသည့္အတုိင္းသာ ေျပာသင့္ပါသည္။ ဥပမာအားျဖင့္ အရွင္ပိလိႏၵ၀စၦ အေၾကာင္းမ်ဳိးကုိသာ ေျပာသင႔္ပါသည္။ ၀ါသနာအဆင္မွ် က်န္ရွိေနျခင္းသည္ မဂ္ျဖင့္ ပယ္ေလာက္ေသာ ပမာဏအထိ မရွိျခင္းေၾကာင့္ ရွိစာရင္းတြင္မွ် မ၀င္ပါ။ ျဖစ္စာရင္းမွာ ပါ၀င္ဖို႔ဆုိလွ်င္ကား ေ၀းပါ၏။)

(၁) ျမတ္စြာဘုရားတုိ႔သည္ ကိေလသာတုိ႔ကို ၀ါသနာမွ် မက်န္ရေအာင္ ပယ္စြန္႔ကုန္၏။ (၂) ရဟႏၲာတုိ႔သည္ ကိေလသာတုိ႔ကို အျမစ္ျပတ္ ပယ္စြန္႔ႏုိင္ၾကေသာ္လည္း ၀ါသနာၾကြင္းက်န္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ အမွတ္(၄) ေကာက္စာ၌ မီးတရား ေဟာျပေပးေၾကာင္းသည္ မွန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မီးတရားျဖင့္ အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို (၀ါ)ဥပါဒါနကၡႏၶာကို ေဖာ္ျပေပးသည္ဟု ဆုိျခင္းမွာ အမွားသာတည္း။ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု ဟူသည္ ပညတ္တည္း။

ဓမၼေစတီတုိ႔သည္ “ဤအတိတ္ ဓမၼာ႐ံု ( ၀ါ)ပညတ္ ဓမၼာ႐ံု ( ၀ါ)မိ စၦ ာ ဓမၼ ာ ႐ံ ု သည္ ဥပါဒါနကၡႏၶာမည္၏” ဟုဆုိ၍ “အတိတ္ဓမၼာ႐ံုသည္  ၀ိပႆနာ႐ႈအပ္ေသာ အေၾကာင္းခႏၶာျဖစ္သည္” ဟုလည္း ဆုိၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္“အဆုိပါ အတိတ္ဓမၼာ႐ံ (၀ါ) ပညတ္ဓမၼာ႐ံ (၀ါ) မိစာဓမၼာ႐ံ(၀ါ) ဥပါဒါနကၡႏာတု၌ ႐ႈဳျမင္ေနလွ်င္ တရားမရ” ဟုလည္း ဆိုၾကပါသည္။

“ဓမၼေစတီ”-အမည္ရွိေခြထဲတြင္ ပုဒ္ေရ ၂၄-အတြင္း ၁၀-မိနစ္ အေရာက္မွာ ဓမၼေစတီကိုယ္တုိင္ ဤသို႔ ေဟာထားပါသည္။

“ဦးဇင္း=(-ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ)-ငယ္က်ိဳးငယ္နာေတြကို ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရင္ မိစၦာဓမၼာ႐ံု ျဖစ္တတ္တယ္ေနာ္လုိ႔ သူ႔ဆရာ (=ဥကၠံသဗုဒၶိရဲ႕ဆရာ ဦးျမင့္သိန္း)က ဆံုးမတယ္“ ဟူသတည္း။

ဆိုလုိရင္းကား “အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို ႐ႈဴေနလွ်င္ တရားမရႏုိင္။ အတိတ္ဓမၼာ႐ံုကို မေဖာ္ရ” ဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။ ဤေနရာတြင္ ေကာက္ျပထားေသာ ေကာက္စာအမွတ္(၄) (၅)တိုႏွင့္ ေသေသခ်ာခ်ာ တုိက္ဆုိင္ၾကည့္ၾကပါ။ ေကာက္စာ(၄)တြင္ အတိတ္ဓမၼာ႐ံု(၀ါ) ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ပညတ္)၌ ျဖစ္ပ်က္ျမင္ၿပီးဟုဆိုရာတြင္ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ေလာကီတရားစု= ပရမတၳခႏၶာ)၌ ၀ိပႆနဥာဏ္ျဖင့္ ျဖစ္ပ်က္(အနိစၥလကၡဏာ) ျမင္ၿပီးဟုျပင္၍ ဆိုမွသာလွ်င္ မွန္ေသာတရား ျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼေစတီဆရာစဥ္ဆက္တုိ႔က ယူၾကသည္မွာ- “ဥပါဒါနကၡႏၶာအရ ျဖစ္ၾကကုန္ေသာ ေလာကီစိတ္ ၈၁-ပါး၊ ေလာကီေစတသိက္ -၅၂-ပါး၊ ႐ုပ္-၂၈-ပါး တရားစုတုိ႔သည္ ပရမတ္ဓမၼာ႐ံုမည္၏။ ယင္းပရမတၳတရားတို႔သည္ တကယ္ျဖစ္၍ တကယ္ရွိေန ၾကပါေသာ္လည္း ယင္းတုိ႔ကုိ သမၼာသမၺဳဒၶဘုရားႀကးီ တုိ႔၏ ဥာဏ္ျဖင့္ အာ႐ံုျပဳႏုိင္သည္။ ႐ႈမွတ္သိျမင္ႏိုင္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ယင္းပရမတ္ တုိ႔ကို သာ၀ကတုိ႔က ႐ႈမွတ္သိျမင္ႏိုင္ၾကသည္ဟုဆုိလွ်င္ ထိုအဆုိသည္ အမွားသာတည္း” ဟူ၍ ယူဆၾကပါသည္။

ထုိေၾကာင့္ ဓမၼေစတီ ဆရာစဥ္ဆက္တုိက ယူၾကသည္မွာ ဥပါဒါနကၡႏၶာအရ အဆုိပါ ပရမတ္တရားစုတုိ႔ကို မယူရ။ ဥပါဒါနကၡႏၶာအရ မိစၦာဓမၼာ႐ံု(၀ါ) ပညတ္ဓမၼာ႐ံု(၀ါ) အေတြးပံုရိပ(၀ါ) သဏၭာနပညတ္တုိ႔ကိုသာ ယူရမည္” ဟူ၍ ယူဆၾကပါသည္။ ဤသို႔ ယူဆၾကကာ (က) အဆုိပါဥပါဒါန ကၡႏၶာ=ပညတ္ဓမၼာ႐ံုတုိ႔၌ ၀ိပႆနာ႐ႈဴျမင္မွ တရားရသည္။

(ခ) အဆုိပါ ဥပါဒါနကၡႏၶာ=ပညတ္ဓမၼာ႐ံုတုိ႔၌ ၀ိပႆနာ မ႐ွဴရ။ ႐ႈလွ်င္ တရားမရႏုိင္ဟူ၍ ေရွ႕ေနာက္မညီ ယူၾကပါသည္။ (မိစၦာဓမၼာ႐ံု ျဖစ္တတ္တယ္-ေနာ္..လို႔။) မွန္လွ၏။ ပရမတ္ဓမၼာ႐ံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဆူးေလ ဦးျမင့္သိန္းက သူေရးသားေသာ အကုပၸါေမ၀ိမုတၱိ- ဗုဒၶ၀ိညာဏ္ေတာ္စာအုပ္ သဘာ၀နိဒါန္း စာမ်က္ႏွာ(ဋ)၌ ဤသို႔ ေရးထားပါသည္။ ပဥၥကၡေႏၶ၊ ဥပါဒါနကၡႏၶာတရား ငါးပါးတုိ႔ကို။ အသာရေတာ၊ အႏွစ္အသား  မရွိေသာအားျဖင့္။ ပႆေႏၲာ၊ ႐ႈျမင္ခဲ့သည္ ရွိေသာ္။ အႏုေလာမိက၊ံ မဂ္ဥာဏ္ႏွင္႔ေလ်ာ္ေသာ။ ခႏႎ၊ၲသမၼာဒိ႒ိ ဥာဏ္အျမင္မွန္ကို။ ပဋိလဘတိ၊ ရ၏။ ဤကား ေနယ်တၳနည္းအားျဖင့္ ေဟာေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္ျဖစ္သည္။

ဤ “ပဥၥကေႏၶ”ဟူေသာပုဒ္၌ ပရမတၳခႏၶာကို ေကာက္ယူခဲ႔လွ်င္ မသင့္။ (ပညတ္ခႏၶာကိုယူမွ သင့္သည္။) အဘယ္ေၾကာင့္ မသင့္သနည္းဟူမူ ပရမတၳခႏၶာကို ဋီကာဆရာက “ဗုဒါၶ နံေယ၀ ၀ိသေယာ၊ သာ၀ကာနံ န ၀ိသေယာ” ဤကဲသ႔ုိ ဖြင္ဆုိထားေသာေၾကာင့္ ပရမတၳခႏၶာသည္ သဗၺညဳတဘုရားရွင္တုိ႔၏ အာ႐ံုသာ ျဖစ္၏။ သာ၀ကတုိ႔၏ အာ႐ံု-က်က္စားရာ မဟုတ္ဘူး-တဲ့။

“ထိုစကားမွန္၏။ ပရမတၳခႏၶာသည္ ဓာတ္ႀကီးေလးပါးႏွင့္တကြ အထည္ ျဒပ္ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ဟူေသာ ခဏငယ္သံုးခ်က္ရွိ ေသာခႏၶာ ျဖစ္၏။ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာသည္ ခဏငယ္သံုးခ်က္ႏွင့္တကြ ဓာတ္ႀကီး ေလးပါးတည္းဟူေသာ အထည္ျဒပ္-မရွိ။ သုညခႏၶာ ျဖစ္၏။ (ပညတ္ခႏၶာျဖစ္၏။)ဟူ၍ ေရးသားထားပါသည္။

မွာထားခ်က္။ ။ “ပဥၥကၡေႏၶ(ပ)ပဋိလဘတိ-ရ၏”သည္ ပဥၥကၡေႏၶ ပုဒ္အရ ဥပါဒါနကၡႏၶာ (ပရမတ္တရားစု)ကို ယူဟုျပရာ တစ္ခ်က္မွ်သာ ဥပစာသဒၵါ-ေနယ်တၳနည္း ျဖစ္ပါသည္။ ပဥၥကၡႏၶာဟု သာမညအားျဖင့္ ရွိေသာ္လည္း ေလာကုတၱရာ ခႏၶာတို႔ကိုမယူရ- ဟု ဆုိျခင္းေၾကာင့္ ေနယ်တၳ ျဖစ္ပါသည္။ အသာရေတာကို ေထာက္၍ ၀ိပႆနာ႐ႈအပ္ေသာ ဥပါဒါနကၡႏၶာ=ပရမတၳကယပါ။ ေဒသနာ တစ္ခုလုံးသည္ကား နီတတၳသာတည္း။  မုခ်တၳသာတည္း။ ေနယ်တၳမဟုတ္ပါ။

ပဥၥကၡေႏၶအရ ပရမတၳခႏၶာကို ေကာက္ယူမွသာလွ်င္ သင့္ပါသည္။ မွန္ပါသည္။ ပညတ္ခႏၶာဟူ၍ပင္ မရွိေကာင္းေသာေၾကာင့္ ပညတ္ကို ေကာက္ယူလွ်င္ လံုး၀အမွားတည္း။ ပညတ္သည္ ခႏၶာမည္၏ဟူ၍ ဘယ္မွာမွ မရွိပါ။ ပိဋကသုံးပုံမွာရွိလွ်င္ ထုတ္ျပစမ္းပါ။

ဋီကာဆရာက “ဗုဒၶါနံေယ၀ ၀ိသေယာ” ဟုဆုိျခင္းသည္ ဗုဒၶတုိ႔ကသာလွ်င္ ထုတ္ေဖာ္၍ ေဒသနာဥာဏ္ျဖင့္ နာမည္တပ္၍ ေဟာျပႏုိင္ေသာ တရားျဖစ္၏။ ဗုဒၶတုိ႔က ေဟာမျပလွ်င္ သာ၀ကတုိ႔က မေဖာ္ထုတ္နုိင္။ ေဒသနာဥာဏ္ျဖင့္ နာမည္တပ္၍ မေဟာႏိုင္ဟူ၍ ဆိုလုိပါသည္။

သာဓကမွာ “ပရိ၀ါပါဠိေတာ္၌ ျမတ္ဗုဒၶမပြင့္လွ်င္ ပရမတၳတရား တုိ႔၏ ႐ုပ္၊ နာမ္၊ ဖႆ၊ ေ၀ဒနာ အစရွိေသာ နာမည္မွ်ကေသာ္လည္း မသိႏုိင္” ဟူ၍ ရွိပါသည္။ ဆူးေလဦးျမင္႔သိန္း ၊ ဦးဥကၠံသဗုဒၶိ ၊ ဦးနာရဒ၊ ဦးေကာသလႅ’ စသူတို႔၏ ” ပဥၥကၡႏၶာ၌ ဥပါဒ္ ဌီ ဘင္ ခဏသံုးပါးရွိ၏။ ပဥၥဳပါဒါနကၡႏၶာ ၌ ခဏငယ္ သံုးပါးမရွိ”- ဟူေသာ စကားသည္ ပါဠိေတာ္ အ႒ကထာ ဋီကာ ဘယ္မွာမွ် မရွိေသာ (၀ါ) ဘုရားမေဟာေသာ မတရား သာတည္း။

အဓိပၸာယ္မွန္မွာ ပရိ၀ါအတုိင္း ျမတ္ဗုဒၶတုိ႔က ပရမတၳတို႔ကို (အဓိပၸာယ္ေရာ အမည္တုိ႔ကိုပါ) အေသးစိတ္ေဟာျပ၍ ထိုေဟာျပေတာ္ မူေသာ နည္းအတိုင္း သာ၀ကတို႔က သိျမင္ၾကၿပီး ၀ိပႆနာ ႐ႈျမင္ၾကမွသာ လွ်င္ မဂ္ဖိုလ္ရၾကပါသည္။

ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း ...ဓမၼေစတီ ဦးေကာသလႅ’ စ သူ တုိ႔သည္ အထက္ပါအတိုင္း ပရမတၳကို ပယ္ျမစ္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ သို႔ေသာ္သူတု႔ိေဟာထားရာ တရားတုိ႔ကို ၾကည့္ပါက ပရမတၳတရားတုိ႔ကို ရွင္းျပေသာ ေဒသနာမ်ားခ်ည္း ျဖစ္ၾကပါသည္။

ဥပမာျပပါအံ့။
၁။ အ၀ိဇၨာအဖြင့္။
၂။ မဂၢင္လမ္း ၇-သြယ္။
၃။နည္းသုံသြယ္=(ပ႒ာန္းနည္း၊ပဋိစသမုပါၸဒ္နည္း၊ အရိယသစၥာနည္းဟူ၏။)
၄။၀ဋ္သုံးပါး။
၅။ သစၥဥာဏ္။
၆။ ဒိ႒သတ္ႏငတဏွာသတ္။
၇။ ၀ိညာဏ္သးုံ ပါး။
၈။ သမထႏွင့္၀ိပႆနာလမ္းခြဲ။
၉။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ႏွင့္သစၥာေလးပါး။
၁၀။ဣၿႏၵိယအႏုတၱရဘာ၀နာ။
၁၁။ ဒႆနသမၸဒါႏွင့္ ဘာ၀နာသမၸဒါ။
၁၂။ ေသာတာပတၱမဂ္အဖြင္႔။
၁၃။ နာမကၡႏၶာ။
၁၄။ ဥပါဒါနကၡႏၶာႏွင့္အႏုပါဒါနကၡႏၶာတုိ႔၏ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္
စက္ရဟတ္လည္ေသာအခါႏွင့္။
၁၅။ ခႏၶာငါးပါး-ပဋိေ၀ဓဂမၻီရတရား။
၁၆။ဆဠဂၤုေပကၡာ။
၁၇။ ပ႒ာန္းတရားေတာ္။
၁၈။ သတၱာ၀ါသဘံုကိုး၀ႏွင့္ ၀ိညာဏဌိတိ(၇)ပါး။ နိဗၺာန္ဂုဏ္ေတာ္အဖြင့္။ ပစၦိမဗုဒၶေဒသနာေတာ္=
(အရွည္တြင္သံသရာ အခ်ည္ကေတာ့ တဏွာ (ပ) ျပည့္စံုရစ္ၾကပါေလာ့။)

ဤမာတိကာတုိ႔သည္ ဆူးေလဦးျမင့္သိန္း၏ အရိယသစၥာလမ္းစဥ္ ၀ိပႆနာတရားမွတ္ခ်က္ ေပါင္းခ်ဳပ္ စာအုပ္ႀကီးထဲက မာတိကာျဖစ္ပါသည္။ ဓမၼေစတီ၏ တရားအမည္မ်ားကို အထူးေဖာ္ျပဖြယ္မလုိ။ အယူ၀ါဒ (မေနာကံ)ႏွင့္ အေဟာအေရး (၀စီက၊ံ ကာယကံ)တိ႔ု အခ်င္ခ်င္း ဆန္က်င္သူမ်ားေပတည္း။ ဤသို႔ ကံသုံးခ်က္ မညီသူတို႔ကိုျမတ္ဗုဒၶက “ေကာက္က်စ္သူ” ဟု သတ္မွတ္ေတာ္မူပါသည္။


မစုိးရိမ္စာသင္သား

Read more ...