October 23, 2010

ဦးေက်ာ္ဟိန္းအား ေဟာၾကားအပ္ေသာ ပါခ်ဳပ္ဆရာေတာ္၏ တရားေတာ္ - ၁ -

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 8:32 AM | Be the first to comment!
''ၾကြပါ၊ ၾကြပါ၊ ဘယ္မွာသီတင္းသံုးသလဲ''
''ေမာ္လျမိဳင္မွာ တစ္ခါတစ္ေလ ပဲခူးမွာပါ''

''ဘယ္ေက်ာင္းမွာသီတင္းသံုးတာလဲ''

''ေမာ္လျမိဳင္မွာ မိုးမခေက်ာင္းပါဘုရား''

'' ဘယ္ဆရာေတာ္ျကီးဆီမွာလဲ''

''ဆရာေတာ္ဓမၼပါ----------၊ ငယ္ငယ္ရိွပါေသးတယ္ဘုရား၊ဆင္ျဖဴေက်ာင္းတိုက္----က်ဳိက္သလႅံဘုရားအေရွ့ဘက္'

"ေမာ္လျမိုင္ကို နွစ္ေခါက္ေလာက္ပဲ ေရာက္ဖူးတယ္။ က်ဳိက္သလႅံဘုရားေတာ့ မသိဘူး။ ဘယ္နွစ္ဝါရျပီလဲ''

'နွစ္ဝါျပည့္ေတာ့မယ္ဘုရား၊ တပည့္ေတာ္အျပီးဝတ္လိုက္တာ'

''ေကာင္းပါတယ္''

''ဘာမွကို မရိွေတာ့ဘူး၊ တပည့္ေတာ္၏ ရည္ရြယ္ခ်က္က လူျဖစ္ရတံုးလူျဖစ္က်ဳိးနပ္ခ်င္တယ္ ၊လူ့ဘဝတံုးက
လုပ္လို့ရတာ အစြမ္းရိွသမွ်အကုန္ တျပည္လံုးကို အက်ဳိးျပဳတယ္ဘုရား၊ အခုရဟန္းဘဝေရာက္တယ္၊
ဘုန္းဘုန္းတို့ ေရွ့ကသြား၊ တပည့္ေတာ္တို့ ေနာက္ကလိုက္၊ ဘုန္းဘုန္းတို့ ဘုရားတရားေတာ္ေတြနဲ့ တပည့္ေတာ္
လူ့ဘဝတုန္းက ျကိုးစားအားထုတ္ထားတာနဲ့ ကိုက္ညီမကိုက္ညီ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရားေရးတဲ့ စာအုပ္ေတြ
တပည့္ေတာ္ ဖတ္တယ္ဘုရား၊ ပုရာေဘဒသုတ္၊ အနတလကၡဏသုတ္၊ ဓမၼစျကာ၊ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ ပထမတဲြ၊
ဒုတိယတဲြ၊ တပည့္ေတာ္ လူ့ဘဝတုန္းက အျကမ္းျဖင္း သေဘာေပါက္ထားတာ-- ဝါသနာပါလို့ဘုရား၊ ေနာက္ျပီး
လူ့ဘဝရဲ့ အဓိပါယ္ လူျဖစ္တုန္း ဘာလုပ္သင့္သလဲ၊ ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အသံုးခ်ျခင္လို့
ဆရာေတာ္ဘုရားေပါင္းမ်ားစြာ တပည့္ေတာ္လိုက္ေတြ႔ပါတယ္၊ ဆရာ ေတာ္ေျဖေလ၊ ေမးခြန္းေတြ
ေမးပါမယ္။ တပည့္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အားထုတ္ျကည့္တယ္၊ ဒီေန့ ဆိုရင္ တပည့္ေတာ္၏ မိတ္ေဆြ ဦးရဲထြန္း
အရင္တုန္းက ဦးခ်န္ထြန္း၊ေဒါက္တာဘေမာ္၊ သမက္ ---တပည့္ေတာ္ထက္ ၁ဝနွစ္ျကီးတယ္ဘုရား၊
အခု ၆၃ နွစ္၊ တပည့္ေတာ္ရဲ့ အသိုင္း အဝိုင္း တပည့္ေတာ္ရဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ အသက္ေတြျကီးျပီးေတာ့
ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုယ့္ကိစၥေရာ သူမ်ားကိစၥေရာ မေက်တဲ့လူအမ်ားျကီးပဲ၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့
တပည့္ေတာ္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္တိုင္လည္းတာဝန္ေက်ခ်င္တယ္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားတို့လုပ္ေနတာေတြ
တပည့္ေတာ ္ အရမ္းအားက်တယ၊္ တပည့္ေတာ္တို့ ပတ္၀န္းက်င ္လူ့အသိုင္းအဝိုင္းမွာ ေပ်ာ္ေနျကတယ၊္
အဲဒါေတြ တကယ္တမ္းေတာ့ ဒုကၡေတြေရာက္ေနျကတာ ၊ တပည့္ေတာ္ လူေတြနားလည္ေအာင္
လိုက္ေဆြးေနြးတာဘုရား၊ ဒါေပမဲ့ တပည့္ေတာ္မွာ ဘာအျပစ္ျဖစ္လဲဆိုေတာ့၊ ဘာဝါမွမရဘဲ သူက
ဘာေတြလုပ္မွာတံုးဆိုျပီး တပည့္ေတာ္ကို အျမင္မျကည္လင္ဘူးဘုရား၊ အဲဒါ ဆရာေတာ္ဘုရားဆီကို
တပည့္ေတာ္လာေလွ်ာက္တာပါ၊ တပည့္ေတာ္သိတာထားေတြ၊ ျကိုးစားအားထုတ္ထားတာေတြဟာ
ဆရာေတာ္ဘုရားတို့လို ဆရာေတာ္ဘုရားျကီးေတြ သိထားေအာင္လို့၊ လဲြေနလား၊ လာေလွ်ာက္တာ၊
တပည့္ေတာ္က အခုကေလးေတြကို အဓိကထားျပီး ျသကာသအဓိပါယ္ - တစ္ျကိမ္၊ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား
ျသကာသမသိဘူးဘုရား၊ လူျကီးေတြလည္း မသိတဲ့အတြက္ ကေလးေတြလဲ မသိဘူး၊ တပည့္ေတာ္က
ဧရာဝတီတိုင္းက ေရႊဖလားကြ်န္းကို ေရာက္တယ္။ အဲဒီကေလးေတြ ရဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္က သူ့ကေလးေတြတဲ့
တျခားဘာသာက သိမ္းသြင္းျခင္းကို ခံလိုက္ရတယ္၊ ဟိုဘက္ ဘုရားက သိျကားလံုး ေကြ်းတယ္၊ ဒီဘက္ဘုရားက
ဘာမွလည္း မေကြ်းဘူး၊ အဲဒါဦးဇင္းျကီးကယ္ပါဦးလို့ ေျပာတယ္၊ အဲဒီတံုးကေတာ့ တပည့္ေတာ္
ရုပ္ရွင္ေလာကလူ့ဘဝတံုးက ေက်ာ္ဟိန္းဆိုတဲ့နာမည္ကို နည္းနည္းအသံုးခ်လိုက္တယ္၊ ဟာ
ေက်ာ္ဟိန္းလာေနျပီဆို သူတို့လာတယ္ တပည့္ေတာ္ ျသကာသ ရွင္းျပတယ္။ တပည့္ေတာ္ ေလ့လာရွာေဖြထားျပီး
သိသေလာက္ ျပီးေတာ့မွ ရပ္ျပစ္ရွစ္ပါး၊ အဲဒီရပ္ျပစ္ရွစ္ပါးထဲက တပည့္ေတာ္က ဆရာေတာ္ ဦးဝိစိတၲသာရာဘိဝံသ
သက္ေတာ္ထင္ရွားရိွစဥ္က တပည့္ေတာ္ ဆရာေတာ္ဘုရားကို သြားေလွ်ာက္တယ္၊ ဆရာေတာ္ဘုရားတို့က
နိဗၺာန္အေျကာင္း သိပ္ေျပာတယ္၊ နိဗၺာန္ဆိုတာရိွသလား ၊ ဆရာေတာ္ဘုရားေရာက္ဖူးလား၊ ဘယ္နားမွာတံုး
တပည့္ေတာ္သြားခ်င္တယ္၊ လိုက္ပို့ေပးပါ၊ 'မင္းဟာ ငါတို့ဗုဒၶကိုလာတိုက္ခိုက္တာလား၊' ဟုတ္ပါဘူးဘုရား၊
တပည့္ေတာ္က ဗုဒၶဘာသာ အစစ္ျဖစ္ခ်င္တာ၊ ဗုဒၶဘာသာအစစ္ဆိုတာ ဘာလုပ္ရတာလဲ၊ေနာက္ ကေလးေတြကို
အဲဒီကေန ကိုယ့္အေျကာင္းကို စေျပာတာ၊ သူက တပည့္ေတာ္ ဘာျပန္ေျပာတုန္းဆိုေတာ့ 'မင္းကမျမင္ဘူးတာနဲ့
မရိွဘူးေျပာရေအာင္ ရိွတာကို သိတဲ့အသိဥာဏ္ မင္းမွာဘယ္ေလာက္ရိွလို့လဲ၊' အဲဒီမွာတရားေတာ္ေတြကို
သိနားလည္ခ်င္လို့ ျကိုးစားအားထုတ္တယ္ဘုရား၊ စာဖတ္လို့ သိတာထက္ အဲဒီစာထဲမွာပါတာကို
ကိုယ္တိုင္က်င့္ျကည့္တဲ့အခါ ေနာက္ထပ္သိတာ၊ အဲဒါ တပည့္ေတာ္ အခု ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ
ဦးဇင္းေက်ာ္ဟိန္းဆိုျပီး လာပါဦးဗ်ာဆိုျပီး တပည့္ေတာ္ ေဆြးေနြးတာ၊ ပလႅင္ေပၚမွာထိုင္ျပီး
တရားေဟာတာမဟုတ္ဘူး၊ ေဆြးေနြးတာ၊ ဒကာတို့ ဒကာမတို့ တစ္ေန့တစ္ေန့စိတ္ဒုကၡေရာက္တဲ့အခိ်န္
စိတ္သက္သာတဲ့အခိ်န္ ဘယ္အခိ်န္ပိုမ်ားလဲ တပည့္ေတာ္က ေမးတယ္၊ စိတ္ဒုကၡေရာက္တဲ့အခိ်န္ ပိုမ်ားတယ္တဲ့၊
အဲဒါကို ဦးဇင္းေဆြးေနြးျကည့္မယ္၊ ကိုယ္စိတ္ကို ဒုကၡေပးေနတာ ကိုယ္ေတြးေနတဲ့ အေတြးေျကာင့္
မဟုတ္ဘူးလားလို့၊ မျဖစ္ေသးတာေတြစဥ္းစားတယ္၊ ျဖစ္ျပီးတာေတြျပန္မရနိုင္မွန္း သိရဲ့သားနဲ့
စဥ္းစားတယ္၊ ဒုကၡအေရာက္ခံေနတာမဟုတ္ဘူးလား၊ အခု ပစၥဳပၸန္တဲ့တဲ့မွာ ကိုယ္စိတ္ကိုထားနိုင္ရင္
သက္သာလိမ့္မယ္၊ သူတို့နားလည္နိုင္တဲ့ စကားေတြနဲ့ တရားေတြကို တပည့္ေတာ္ေဆြးေနြးပါတယ္ဘုရား။
အဓိကကေတာ့ ကိုယ္စိတ္ကိုယ္ကို ပစၥဳပၸန္မွာထားနိုင္ရင္သက္သာမယ္လို့ သူတို့ကို ေက်းဇူးဆပ္တဲ့သေဘာ။
တပည့္ေတာ္ ၄၁ နွစ္ သရုပ္ေဆာင္မႈကိုအားေပးခဲ့တဲ့ ပရိသတ္ကိုေက်းဇူးျပန္ဆပ္တယ္၊ တျခား ေတာ့ဘာမွ
မဟုတ္ဘူး၊ ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ့ ပညာဂုဏ္နဲ့ တပည့္ေတာ္အခုေလွ်ာက္တာ၊ ဘုရားစကားနဲ့ လဲြေနလား၊

- ''ပစၥဳပၸန္တည့္တည့္ထားတယ္ဆိုတာ ထားပံုထားနည္းေလးေကာ ေျပာေသးလား၊

''ေျပာတယ္ဘုရား၊ အဲေတာ့ ဦးဇင္းျကီးကဘယ္လိုလုပ္တံုး ဦးဇင္းျကီးကိုယ္စိတ္ကို ေစာင့္ျကည့္တယ္၊
ေစာင့္ျကည့္တဲ့အခါ ခနၶာရိွရင္ ပစၥည္း ၆ ခုကေန ကိုယ္ကို တလွည့္ျပီးတလွည့္ တစ္ခုျပီးတစ္ခု ဆက္တိုက္ကို
ဝင္တာ၊ သိမွန္းသိတာက စတယ္၊ ကို ဝင္တာ ဝင္မွန္းသိတယ္၊ သိလိုက္တဲ့အခိ်န္မွာ လက္မခံဘူး၊
ျပန္ထြက္သြားတာ သဘာဝျဖစ္ေနတယ္၊ အဲဒီေတာ့ မသိဘဲနဲ့ လက္ခံလိုက္တဲ့အခါမွာ သူတို့ကကိုယ့္စိတ္မွာ
ျဖစ္ခြင့္ရသြားျပီး ကိုယ့္စိတ္ကိုနိွပ္စက္တာ၊ အဲေတာ့ အဲဒီအာရံု ၆ ပါးေျကာင့္ ဝင္လာတာေတြကို သတိထားျပီး
ကိုယ့္စိတ္ ကိုပစၥုပၸန္တည့္တည့္ထားနိုင္ရင္ အဲဒီအာရံုေပါင္းမ်ားစြာဟာ ကိုယ့္စိတ္ကို ........ အေလ့
အက်င့္ျဖစ္ေနတယ္၊ ဝင္လာေပမယ့္ သူဟာသူျပန္ထြက္သြားတယ္၊ အဲဒီလိုဆိုရင္ သက္သာမယ္၊
ဒါေပမယ့္ အဲဒီသက္သာ .....လုပ္နိုင္ရင္ခဏပဲ၊ ဆက္တိုက္လုပ္နိုင္ရင္ ..........ျမတ္စြာဘုရား
ေနာက္ဆံုးေဟာျကားေတာ္မူတဲ့ အပၸမာေဒနသမၸေဒထ- မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ဆိုတဲ့စကား အဓိပၸာယ္ကို
တပည့္ေတာ္တို့က လူ့ဘဝမွာအျကာျကီး နွစ္ေပါင္း ၆၁-နွစ္ေနခဲ့တာ၊ တပည့္ေတာ္ကို အားေပးတဲ့သူေတြကလည္း
အဲဒီအသက္အတိုင္း မေမ့မေလ်ာ့မေပါ့မဆ မေမ့ျခင္းဟာ သတိပဲ၊ သတိကို အထူးတလယ္ တပည့္ေတာ္
သူတို့နားလည္ေအာင္ေျပာပါတယ္၊ တပည့္ေတာ္က သတိျကီးစြာ ထားပါ၊ တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ
အမွတ္တမဲ့ေနေနတဲ့စိတ္ေတြကို သတိစိတ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲတာ၊ သူတို့နားလည္တယ္၊
သူတို့သေဘာေပါက္တယ္၊ အဲဒါကို ဆရာေတာ္ဘုရား ကိုေလွ်ာက္တာ၊

''ပစၥဳပၸန္ထားဆိုတာ ေျပာေတာ့ေတာ့လြယ္တာေပါ့ေနာ္၊ အာရံုကိုေတာ့
နွစ္မ်ဳိးျကည့္ရမယ္၊ အာရံုတိုင္းကို ပုတ္ထုတ္ရမွာမဟုတ္ဘူး၊''

''မွန္ပါ့ဘုရား''

''ဝင္လာတဲ့အာရံုက အာရံုေပၚမွာမူတည္ျပီးေတာ့စိတ္ျဖစ္ပံုက ၂ မ်ဳိးရိွတယ္၊ ဆိုပါေတာ့
မ်က္စိရိွလို့ ျမင္စရာေတာ့ျမင္မွာေပါ့ေနာ္၊ ျမင္စရာအာရံုသည္ ျမင္လာသည့္အာရံုသည္
လိုခ်င္စရာေကာင္းတဲ့ (desirable object) ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ကိုယ္အဖို့မွာေနာ္ ၊ နွစ္သက္စရာ
အာရုံျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ မႏွစ္သက္စရာ မုန္းတီးစရာ အာရုံျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္၊ ဘာမွ်မဟုတ္ဘဲနဲ႔ ကုိယ္က၊
အာရံုရဲ့သေဘာကို ေတြေဝစရာအာရံုျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္မယ္၊ တစ္ခုကေတာ့ လိုခ်င္စရာအာရံုနဲ့
မုန္းတီးစရာလို့၊ အာရံုနွစ္ခု ဝင္လာနိုင္တယ္၊ အဲေတာ့ ဝင္လာတဲ့အခါ ဘယ္အာရံုပဲဝင္ဝင္
အဓိကိကကေတာ့ ကိုယ္ရဲ႔အတြင္း အဇၥ်တၱက ထုိအာရုံေပၚမွာ ဆင္ျခင္သုံးသပ္တဲ႔ ေယာနိေသာမနသိကာရ
နဲ့ ၊ အေယာနိေသာ မနသိကာရ လို့နွစ္ခုရိွတယ္၊ နွစ္သက္စရာ အာရံုေလးကို ျကည့္ျပီးေတာ့ 'ဟာ
နွစ္သက္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ' လို့ဆိုလို့ရိွရင္ ဒီအေတြးေျကာင့္ ေလာဘျဖစ္လာတယ္၊
မနွစ္သက္စရာအာရံုဆိုလို့ရိွရင္ 'အို မုန္းစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ အာရံုျကီးပဲ၊ ငါမျကိုက္တာျကီးပဲ'လို့
အဲဒီအာရုံေပၚမွာ အဲဒီလုိ ႏွလုံးသြင္းလိုက္မယ္ဆိုလို့ရိွရင္ ေဒါသျဖစ္လာတယ္၊ အာရံုရဲ့ သဘာဝ
အစစ္အမွန္ကို မသိလိုက္လို့ရိွရင္လဲဘဲ ေတြေဝမႈဆိုတာ ျဖစ္သြားတယ္၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ္သနၲာန္မွာ
ဘာထူေထာင္ရမလဲဆိုလို့ရိွရင္ ဘယ္အာရံုပဲလာလာ ေယာနိေသာ မနသိကာရ ထားနိုင္ဖို့ပဲ၊
အဲဒါကိုေလ့က်င့္တာပါ တရားအားထုတ္တယ္ဆိုတာ၊ ေယာနိေသာမနသိကာရထားရမယ္၊
နွစ္သက္စရာအာရံုကို ေတြ့လိုက္တဲ့အခါမွာလဲဘဲ ေလာဘမျဖစ္ေအာင္ထိန္းရမယ္ေနာ္၊
မုန္းတီးစရာအာရံု ေပၚလာရင္လည္းေဒါသမျဖစ္ ေအာင္ထိန္းပါ၊ နွစ္သက္စရာလဲမဟုတ္ဘူး၊
မုန္းတီးစရာလဲမဟုတ္ဘူး။ အာရံုရဲ့ သဘာဝကို ေတြေဝစရာ အာရံုဝင္လာလို့ရိွရင္လဲဘဲ
အာရံုရဲ့သဘာဝကိုအမွန္သိေအာင္ ျကိုးစားရမယ္၊ ေမာဟမျဖစ္ေအာင္ပါ ထိန္းပါ။ အဲဒီလို
ထိန္းလိုက္တဲ့ အေလ့အက်င့္တစ္ခုက ကမၼဌာန္းတရား အားထုတ္တာပဲ၊ ဆိုလိုတာက သတိဆိုတဲ့ဟာ
ထားလိုက္သည့္အတြက္ေျကာင့္ နွစ္သက္စရာ အာရံုကိုနွစ္သက္စရာအာရံု၊ မနွစ္သက္စရာအာရံုကို
မနွစ္သက္စရာအာရံုလို့ သတိထားတတ္လာျပီးဆိုတဲ့ အခါက်ေတာ့ ေနာက္က ဆင္ျခင္ဥာဏ္ဆိုတဲ့
သမၸဇညတရား လိုက္လာတာေပါ့ေနာ္၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ဆိုတဲ့ သမၸဇညတရား လိုက္လာတဲ့အခါမွာ
ေကာင္းတဲ့အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ မေကာင္းတဲ့ အာရံုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္သနၲာန္မွာ အကယ္၍ ေလာဘျဖစ္သြား
ရင္လဲ ျပန္ထိမ္းလိုက္နိုင္တယ္၊ ေျသာ္ ငါေလာဘျဖစ္သြားတယ္၊ ေဒါသျဖစ္သြားရင္လဲ
ျပန္ထိန္းလုိက္ႏုိင္တယ္၊ ေမာဟျဖစ္သြားလုိ႔ရွိရင္လဲျပန္ထိန္းလုိက္ႏုိင္တယ္၊ ဒါ႔ျပင္ ဣႆာ ၊ မစၧရိယ
ဘာညာျဖစ္ရင္လဲျပန္ထိမ္းလိုက္နိုင္တယ္။ အစမွာေတာ့မထိမ္းလိုက္နိုင္လို့ လြတ္သြားတာေတြ
အမ်ားျကီးရိွနိုင္တာေပါ့ေနာ္၊ ေနာက္တျဖည္းျဖည္းက်ေတာ့ ေလ့က်င့္ပါမ်ားတဲ့ အခါက်ေတာ့
အာရံုကိုဖမ္းထိမ္းလိုက္နိုင္ျပီ ဆိုလို့ရိွရင္ နွစ္သက္စရာအာရံုကိုလည္း နွစ္သက္မႈဆိုတဲ့
ေလာဘမျဖစ္လာေတာ့ဘူး၊ မုန္းတီးစရာ အာရံုေပၚမွာလဲ ေဒါသျဖစ္မလာေတာ့ဘူး၊
အာရံုကိုျမင္ရင္ျမင္တဲ့အဆင့္ ေလာက္မွာဘဲထားတယ္၊ ခ်စ္ျခင္းမုန္းျခင္းနွစ္ခုကို
တားဆီးထားနိုင္တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက မာလုက်ပုတၲ ကိုေဟာခဲ့တာရိွတယ္၊ ဗာဟိယဒါရုစိယ
ကိုလည္း ေဟာခဲ့တာရိွတယ္၊ ဒိေဌ ဒိဌမတၲံ- ေပါ့ေလ၊ ေသခ်ာစဥ္းစား ျကည့္ရင္ စိတ္က
ျမန္လြန္းအားျကီးလို့ လူေတြဟာျမင္ျမင္ျခင္း ေလာဘျဖစ္တာေတာ့မဟုတ္ဘူး၊ ေတြးလိုက္တာ၊
ျမင္တဲ့အာရံုေပၚမွာ လိုခ်င္စရာေကာင္းလိုက္တာဆိုတဲ့ အေတြးေပၚမွာ ေလာဘျဖစ္လာတာ၊
အဲဒီေနရာမွာဖမ္းထိမ္းနိုင္လိုက္ ျပီဆိုလို့ရိွရင္ ျမင္စရာအာရံုနွင့္ပတ္သက္ျပီး ေလာဘဆိုတာ
မလာေတာ့ဘ့ဘူူးး၊ ေဒါသဆိိုုတုတာလဲ မလာေတာ့ဘ့ဘူူးး၊ အဲဒီ အဆင့့္္ေ့ေရာက္ေအာင္ ေလ့က်င္႔ႏုိင္ျပီဆုိရင္ေတာ႔
ပစၥဳပၸန္ က်က်ထားတယ္လို့ ေခၚတာေပါ့ေနာ္၊ ဒါလဲပဲ ေျပာရတာေတာ့ အင္မတန္လြယ္တယ္၊ စိတ္က
အျမဲတမ္း အာရံုတစ္ခုနဲ့ ေတြတဲ့အခါ အေလ့အက်င့္ရေနတဲ့အတြက္ ဖ်ပ္ဖ်ပ္ဖ်ပ္ဆို ျဖစ္သြားလို့
ကိုယ္ကအျမဲတမ္း ေနာက္က်တာခ်ည္းပဲ၊ ပုထုဇဥ္ေတြအေနနဲ့အျမဲတမ္း ေနာက္က်တယ္၊
ေနာက္က်မွျပန္ထိမ္းနိုင္တယ္၊ စိတ္အစဥ္နဲ့ေျပာမယ္ဆိုရင္ လက္ဖ်စ္ တစ္တြက္အတြင္းမွာ
ကုေဋတစ္သိန္းေလာက္ ျဖစ္နိုင္ပါတယ္၊ မီးစက္ဝိုင္း ဥပမာ နဲ့ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဒါဟုတ္တယ္၊
အင္မတန္လွ်င္ျမန္တဲ့ အခါက်ေတာ့ အဝိုင္းျကီးလို့ထင္ရတယ္၊ သို့ေသာ္ အေပၚေရာက္တဲ့အခါ
ေအာက္မွာမရွိဘူး ေသခ်ာတယ္။ အလြန္လွ်င္ျမန္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ဖမ္္းထိန္းဖုိ႔ဆုိတာ သာမန္ပုဂၢဳိလ္ေတြအဖုိ႔
အလြန္ပဲခဲ႔ယဥ္းပါတယ္၊ ျဖစ္လုိက္တာနဲ႔ ျဖစ္ျပီးသြားျပီ အကုန္လုံးဟာ လြန္သြားျပီ၊ အဲေတာ့ ပထမမွာ
သူက တပည့္ေတာ္တို့ ကိေလသာကိုဖယ္ရွားဖို့အတြက္ အဆင့္သံုးဆင့္ သတ္မွတ္ထားတယ္၊
အဆင့္သံုးဆင့္ကို က်င့္စဥ္သံုးရပ္အေနနဲ့ ျမတ္စြာဘုရား သတ္မွတ္ထားတယ္၊ ကိေလသာ
အဆင့္သံုးဆင့္ဆိုတာ ဒါ သူက သူ့သဘာဝပဲ၊ ပထမေပၚလာတဲ့ အဆင့္ေပါ့ေနာ္၊ ပထမအတြင္းထဲမွာ
ရိွိေနတဲဲ့့အ့အဆင့့္္၊့၊ အခုေခတ္ ေဆးပညာနဲဲ့့ ေျပာရင္ Positve- ေပါ့၊့၊ ေရာဂါ ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ ရွိေနတယ္။
Posibility - မျဖစ္ေသးဘူး အဲဒါက။ ျဖစ္နိုင္တဲ့ အေနအထား ရိွတဲ့အဆင့္၊ ျဖစ္လာတဲ့အဆင့္၊
မီးဆုိလုိ႔ရွိရင္ မီးျဖစ္ႏုိင္တဲ႔ အေနအထား၊ မီီးးေတာက္လာတဲဲ့့အဆင့့္္ ေတာက္ျပီး ေလာင္က္ကြ်မ္္းးတဲဲ့့အ့အဆင့့္္၊
သံုးဆင့့္္ ရွိတာေပါ႔ေနာ္၊ ကိေလသာမွာလည္းပဲ အဲဒီ Positve- လိိုုု့့ ဆိိုုတဲဲ့့ ျဖစ္ႏုိင္တဲ႔ အေနအထားရိွိွတဲဲ့့
အဆင့္ကို သူက အနုသယလို့ ေခၚတာေပါ့၊ အေျကာင္းတိုက္ဆိုင္လို့ ဘြားကနဲ့ ျဖစ္လာျပီဆိုလို့ရိွရင္
ပရိယဌာနလို့ ေခၚတယ္၊ သူက မီးေတာက္လာတဲ့အဆင့္၊ ေတာက္လာလို့ သူ့ရဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ကို
ေလာင္ကြ်မ္းတဲ့အဆင့္ကို ဒါ ဝီတိကၠမ-လို့ ေခၚတာေပါ့။ ဘယ္ကိေလသာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူက
ဒီအဆင့္သံုးဆင့္နဲ့ လာတာေပါ့ေနာ္၊ အဲဒီအဆင့္သံုးဆင့္ကို ပထမအဆင့္က ေလာင္ကြ်မ္းတယ္ဆိုတဲဲ့့အဆင့့္္ကိိုု
ဘာနဲဲ့့ ဖမ္္းထိန္းရတုန္းဆိိုု ကုိယ္က်င္႔သီလန႔ဲ ဖမ္းထိန္းလုိက္တယ္။ ကုိယ္က်င္႔သီလကိိုု
ျဖည့္က်င့္ျခင္းျဖင့္ ဒီေလာင္ကြ်မ္းတယ္ဆိုတာ မျဖစ္ေအာင္ ခ်ဳပ္တည္းတာ။ ဘာကို ခ်ဳပ္တည္းလဲဆိုလို့ရိွရင္
ကာယကံမႈကို ခ်ဳပ္တည္းလိုက္တယ္၊ ဝစီကံမႈကို ခ်ဳပ္တည္းလိုက္တယ္၊ အမ်ားကို
သိသိသြြားေအာင္ လုပ္တဲဲ့့အ့အဆင့့္္ေ့ေတြ အမ်ားနဲဲ့့ ပတ္သက္တဲဲ့့ အဆင့့္္ေ့ေတြက ဝစီကီကံနဲဲ့့ ကာယကံပဲ။ ဒီႏွစ္ခုဟာ
အျမင္ျဖစ္သြားျပီေပါ့ေနာ္၊ အေျပာေျပာလိုက္ျပီ၊ ဥပမာ- နွစ္သက္စရာ အာရံုဆို 'ဟာ လွလိုက္တာ'
လို့ဆိုရင္ ဝစီကံ ျဖစ္သြားျပီးေပါ့၊ လွလို့ ရဖို့ျကိုးစားလိုက္ရင္ ကာယကံ ျဖစ္သြားျပီေပါ့၊
အဲဒီအဆင့္နွစ္ဆင့္ကို ကိုယ္က်င့္သီလနဲ့ ထိန္းလိုက္တယ္။ စိတ္ထဲက ဘယ္လို လိုခ်င္လိုခ်င္
လုိခ်င္တယ္လုိ႔ မေျပာမိေအာင္ လွလုိ္ကတာလုိ႔ မေျပာမိေအာင္ ဝစီကံကိိုု ထိန္းလုိက္တယ္၊ ျကိိုုးစားျခင္္းး
မျပဳမိေအာင္ ကာယကံကိုထိန္းလိုက္တယ္။


ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္.........
Read more ...

နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း ပါရမီႏွင့္ လူေလာကယႏၲရား

တိပိဋက | 7:30 AM | Be the first to comment!
ဖုိရမ္တစ္ခုတြင္ ဘာသာေရးသည္ လူေလာက ယႏၲာရားကုိ လည္ပတ္ဖုိ႔အတြက္ အေထာက္အကူမျပဳႏုိ္င္ေၾကာင္းႏွင့္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းသာ အားလံုးလုပ္ၾကမည္ဆုိပါက ေလာကယႏၲရား ရပ္တန္႔သြားမည္ဟု တင္ျပထားသည္ကုိ ျပန္လည္ေျဖရွင္းေသာအားျဖင့္ သည္ေဆာင္းပါးကို တင္ျပပါသည္..

အပါဒါနအ႒ကထာမွာ သူေတာ္ေကာင္းတစ္ဦး နိဗၺာန္ရရွိေရးအတြက္ အေျခခံအခ်က္ႏွစ္ခ်က္လိုေၾကာင္း ရွင္းထားပါသည္...

၁။ မိမိလိုလားေတာင့္တသည့္ ေဗာဓိဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ကုိ ဆုေတာင္းပန္ထြာျခင္း ပတၳနာ

၂။ ေဗာဓိဉာဏ္သုိ႔ ေရာက္ေအာင္ ေရွးရႈးသယ္ေဆာင္ေပးသည့္ ပါရမီတရားအေပါင္း အဘိနီဟာရ

တခါထပ္ၿပီ အဘိနီဟာရဆုိတာ ဘာလဲဆုိေတာ့

၁။ အဓိကာရ ေကာင္းမႈ ကုသုိလ္ရွိျခင္း

၂။ မိမိေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ ေဗာဓိဉာဏ္ေတာ္ျမတ္ကို လုိလား ေတာင့္တသည့္ ဆႏၵဓာတ္ ျပင္းျပျခင္း

သည္လုိဆုိရင္ ပါရမီ ျပည့္စံုသည္ မည္သည္။ (အပါဒါန၊႒၊၁၊၁၅၈)

အဓိကာရေကာင္းမႈဆုိတာ....

ပရိယတၱိ.. ဘုရားစကားေတာ္မ်ားကုိ သင္ယူျခင္း။ ရြတ္ဖတ္သရဇၩာယ္ျခင္း
သဝန.... အရုိအေသအေလးျမတ္ျပဳ၍ အလြန္လိုလားသည့္စိတ္ျဖင့္ သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ နာၾကားျခင္း
ပရိပုစၧာ... ခက္ခဲနက္နဲ႕ေသာ ပုဒ္တုိ႔ကုိ သင္ယူျခင္း။ တနည္း အ႒ကထာကုိ သင္ယူျခင္း.
ပုဗၺေယာဂ.. ေရွးေရွးဘုရားရွင္တုိ႔ ထံမွာ သခၤါရုေပကၡာဉာဏ္တုိင္ေအာင္ ဝိပႆနာ အားထုတ္ဖူးျခင္း..

ထုိအဓိကာရေကာင္းမႈတုိ႔ကုိ
သာဝကသံုးမ်ဳိးတြင္ ၁။ အဂၢသာဝကတုိ႔သည္ တစ္သေခၤ်နဲ႕ ကမ႓ာတစ္သိန္း...
၂။ မဟာသာဝကတုိ႔သည္ ကမ႓ာတစ္သိန္း
၃။ ပကတိသာဝကတုိသည္ အဘိနီဟာရျပည့္စံုလံုေလာက္သည့္ ဘဝတုိ႔ ပတ္လံုး... ပါရမီတရားအေပါင္းကုိ ျဖည့္က်င့္ရပါသည္..

သုိ႔ေသာ္လယ္တီဆရာက သာဝကပါရမီဉာဏ္အရာမွာ အဓိကာရေကာင္းမႈအရ

၁။ ဝိဇၨာမ်ဳိးေစ့
၂။ စရဏမ်ဳိးေစ့ ႏွစ္မ်ဳိးလုံးပင္ ဆုိလိုေၾကာင္း ပါရမီ ဒီပနီတြင္ ရွင္းလင္ထားပါသည္..

ဝိဇၨာမ်ဳိးေစ့အရ ဝိဇၨာရွစ္ပါးတြင္ ပါဝင္ေသာ ဝိပႆနာဉာဏ္ကုိ ဆုိလိုေပသည္.. ဝိပႆနာဉာဏ္သည္ အဓိကာရကုသုိလ္ပါရမီ မ်ဳိးေစ့ပင္ျဖစ္သည္..

တဖန္ စရဏတရား (၁၅)ပါးတြင္ ဝိပႆနာဉာဏ္ (ပညာ)လည္း ပါဝင္ေပသည္.. ဝိပႆနာသည္ စရဏတရားလည္း မွန္၏။ ဝိဇၨာတရားလည္း မွန္ေပသည္.. ထုိ႔ေၾကာင့္ ဝိပႆနာသည္ နိဗၺာန္ကုိ လိုလားလ်က္ရွိေသာ သူေတာ္ေကာင္းသည္ အတိတ္ဘဝ၊ ယခုဘဝ၌ ဝိပႆနာအဓိကာရေကာင္းမႈကုသုိလ္ကုိ ျဖည့္က်င့္ရေပမည္..

စရဏတရားသည္ လက္ေျခႏွင့္ တူၾက၏။ လက္ေျခရွိက အလုိရွိရာ ျပဳႏုိင္သကဲ့သုိ႔ စရဏပါရမီသည္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားကုိ ေဟာၾကားေပးႏုိင္မည့္ ဆရာေကာင္း မိဘေကာင္းစသည့္တုိ႔ႏွင့္ ေတြ႕ၾကံဳေအာင္ ပုိ႔ေဆာင္ေပမည္ျဖစ္သည္။
စရဏတရားဟူသည္ ဒါန(သီလ) အစရွီိေသာ တရားမ်ားျဖစ္ၾကသည္...

စရဏပါရမီေၾကာင့္ ဘုရားအစရွိေသာ ဆရာသမားေကာင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေသာအခါ သစၥာေလးပါးနွင့္ စပ္ေသာ တရားစကားကုိ နားၾကားခြင့္ရပီ.. ဝိဇၨာမ်ဳိးေစ့ ပါရမီတရားမ်ားက ေဗာဓိဉာဏ္တုိ႔ေရာက္ေအာင္ အားေပးေထာက္ပံ့ၾကမွာ ျဖစ္ပါသည္...


ထုိ႔ေၾကာင့္အဆံုးအႏၲိမပန္းတုိင္ကုိ သြားရန္ အေျခခံအာျဖင့္ မူႏွစ္ရပ္လုိအပ္ပါသည္.. နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း သူေတာ္ေကာင္းတရားမ်ားကုိ ေဟာၾကားေပးႏုိင္ေသာ ဆရာသမားနဲ႕ ေတြ႕ရန္လိုသည္.. ထုိအေျခအမ်ဳိးရရန္ စရဏပါရမီ ျပည့္စံုလုံု႕ေလာက္ရေပသည္.. သုို႔ရာတြင္ ထုိအေျခအေနမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာတုိင္း၌ မရွိႏုိင္...
ထုိအေျခအေနမ်ဳးိနဲ႕ ၾကံဳေသာ္လည္း အတိတ္ဓာတ္ခံ ဝိဇၨာပါရမီ ခ်ဳိ႕တဲ့ျပန္ကလည္း အဆံုးအႏၲိမပန္းတုိ္င္သည္ ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ေပၚမလာေပ..ဘဝတစ္ခုႏွစ္ခုေသာ္လည္းေကာင္း၊ဘဝမ်ားစြာေသာ္လည္း ေကာင္း ေစာင့္ဆုိင္းရေပသည္...

ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရပင္လွ်င္ ဗုဒၶဘာသာပင္ ျဖစ္လင့္ကစား အဆံုးအႏၲိမပန္းတုိင္တုိ႔ ေရာက္ရွိဖုိ႔ရန္ ျပည့္စံုလံု႕ေလာက္ေသာ အေျခအေနမ်ား ျဖစ္ဖုိ႔ မလြယ္ကူေၾကာင္း သိသာသည္.. ထို႕ေၾကာင့္ အဆံုးအမပန္းတုိင္ကုိ ဗုဒၶဘာသာတုိင္း ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ၾကမည္မဟုတ္ေပ.. အနည္းငယ္မွ်ေသာ သူတုိ႔သည္သာလွ်င္ နိဗၺာန္သုိ႔ ရၾကသည္ဟု ဆုိၾကေပသည္...

အဆံုးအမပန္းတုိင္ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကေသာ္လည္း လူေလာကစက္ရႏၲယားကား လည္ပတ္ေနမည္သာျဖစ္ပါသည္.. ဥပမာ.. နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းလမ္းေၾကာင္းေပၚသုိ႔ ေရာက္ရွိေနေသာ တုိင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ား. စစ္သူၾကီးမ်ား. သူေဌးသူၾကြယ္မ်ား မင္းညီမင္းသားမ်ား သာမာန္အရပ္သူ အရပ္သားမ်ား... မ်ားစြာရွိခဲ့ပါသည္။ ထုိသူတိုိ႕သည္ မိမိတုိ႔၏ လူ႔အသုိင္းအဝန္း၏ အက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ျမဲ ေဆာင္ရြက္ၾကပါသည္..ေလာကယႏၲရားကုိ လည္ပတ္ျမဲ လည္ပတ္ၾကပါသည္.. ငါတုိ႔သည္ နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္းတရားမ်ား အားထုတ္ေနပါသျဖင့္ လူေလာကီအလုပ္မ်ား မလုပ္ၾကဟူ၍ကား မဟုတ္.. နိဗၺာန္ေရာက္ေၾကာင္း အေျခခံက်င့္စဥ္ျဖစ္တဲ့ သီလက်င့္စဥ္ပုိင္း`၌ပင္လွ်င္ အလွဴဒါနမ်ား.. သားသမီး က်င့္ဝတ္၊ မိဘက်င့္ဝတ္၊ ဆရာက်င့္ဝတ္မ်ား မဂၤလသုတ္လာ လူမႈေရးက်င့္ဝတ္မ်ား.. ၾကီးပြားတုိးတက္ေရး တရားမ်ားသည္.. လူ႕ေလာက ယႏၲရား လည္ပတ္ေၾကာင္း တရားမ်ားျဖစ္ၾကသည္..

အဆံုးအႏၲိမပန္းတုိ္င္ကုိ ေရာက္ရွိေသာမူၾကသည္ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ၾကီးမ်ားပင္လွ်င္ ေလာကအက်ဳိးစီးပြားကို ေဆာင္ရြက္ၾကေသးသည္ဆုိလွ်င္ အဆံုးအႏၲိမပန္းတုိင္းတုိ႔ ေရာက္ရန္ က်င့္ဆဲသူမ်ားမွာ အဘယ္မွာလွ်င္ ေလာကယႏၲရားကုိ မလည္ေစဘဲ ရွိပါအံ့နည္း....

ျမတ္ဗုဒၶကုိသာလွ်င္ ၾကည့္မည္ဆုိပါက က်င့္ဆဲကာလ၌သာ မိမိကုိယ္တုိင္ ကိေလသာ အေႏွာင္အဖြဲ႕မွ လြတ္ေျမာက္ေအာင္ ေရွးဦးစြာ ၾကိဳးစားေတာ္မူသည္.. ကုိယ္တုိင္လြတ္ေျမာက္ေတာ္မူၿပီးေသာအခါ (၄၅)ဝါတုိင္တုိင္ မနားမေန ေလာကအစီးအပြားကို ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူခဲ့သည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္သည္..
ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာေရးမွ လြတ္ကင္းေနသူမ်ားသာလွ်င္ လူ႔ေလာက အင္ဂ်င္မ်ားကို လည္ပတ္ေနသည္ ဟူေသာ အဆုိမွာ မွန္ကန္မႈ မရွိခဲ့ရပါ....

လူ႕ေလာက အင္ဂ်င္မ်ားကုိ လည္ပတ္ဖုိ႔ရန္ အေျခခံအားျဖင့္ နွလံုးသားေကာင္းဖုိ႔လည္း လုိတယ္. အသိပညာရွိုဖုိ႔လည္းလုိပါသည္.. အသိပညာသာရွိပီ ႏွလံုးသားမေကာင္းပါက လူ႕ေလာကကုိ အႏၲရာယ္ျပဳႏုိင္ပါသည္.. ထိုအခါဘာသာေရးက ႏွလံုးသားေကာင္းေအာင္ သြန္သင္၍ လူ႔ေလာက အင္ဂ်င္မ်ားကုိ ေကာင္းမြန္စြာ လည္ပတ္ေစမည္ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပလိုက္ရေပသည္..


Read more ...

September 26, 2010

ဘုရားလည္း ပ႒ာန္းရြတ္သည္ဆိုျခင္း

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 12:28 AM | 2 Comments so far
တခါက ရွင္ဥပဂုတ္ေဖါင္ မ႑ပ္တခု၌ ပ႒ာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲက်င္းပရန္ ေလာ္စပီကာျဖင့္ အလႈခံပါ၏။
ထိုေပာာေျပာအလႈခံသူ ပုဂၢဳိလ္တဦးက ေလာ္စပီကာမွ ( လိုသည္ထက္ပိုေသာ ) က်ယ္ေလာင္မႈျဖင့္ ေပာာေျပာရာတြင္
'' ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ ရွင္ႀကီးေဂါတမသည္ပင္ ပ႒ာန္းက်မ္းႀကီးကို ရြတ္ဖတ္လိုက္ေတာ့မွ ေရာင္ျဖည္ေတာ္ေျခာက္ျဖာ ကြန္႔ျမဴးခဲ႔ရပါသည္ ''ပာု ေပာာေျပာသံၾကားရပါ၏။

မွားေလစြတကား။

ဘုရားျမတ္စြာသည္ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္ကို အႏုလံု ၊ ပဋိလံု ဆင္ျခင္သံုးသပ္ေတာ္မူျခင္း ျဖစ္ပါသည္။
မရြတ္ဖတ္ပါ။ ပ႒ာန္းေဒသနာေတာ္သည္လည္း ရြါတ္ဖတ္ရန္သက္သက္မပာုတ္ပါ။
ဆင္ျခင္သံုးသပ္ရန္ျဖစ္ပါသည္။ သာသနာေတာ္သည္လည္း '' အရြတ္ '' သာသနာမပာုတ္ပါ။
ဆင္ျခင္က်င့္ႀကံပြားမ်ားရေသာ သာသနာျဖစ္ပါ၏ ။ ။



သုႏၵရ၀င္း (ေခ်ာင္းဦး)
ဓမၼရံသီ၊ ၂၀၀၂ ၊ ဧၿပီလ
Read more ...

ဘုရားကိုမွားသည္ပာု စြပ္စြဲျခင္း

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 12:17 AM | 5 Comments so far
တစ္ခါက အသင္းတစ္ခု၏ ေဆြးေႏြးပြဲ၌ အသင္းလူႀကီးတဦးက ေပာာေျပာေဆြးေႏြးရာတြင္
'' လူဆိုသည္မွာ အမွားႏွင့္မကင္းတတ္ၾကပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လဲ အမွားႏွင့္မကင္းၾကပါ။
ဘုရားရွင္ေတာင္ အမွားလုပ္ခဲ႔တဲ႔ သာဓကရွိပါေသးတယ္။
ဘုရားရွင္သည္ မွားယြင္းေသာ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို ေျခာက္ႏွစ္တိုင္တိုင္ မွားယြင္းက်င့္ခဲ႔ေၾကာင္း ထင္ရွားပါတယ္ '' ပာု
အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ႏွင့္ ေပာာေျပာေဆြးေႏြးပါ၏။

မွားေလစြတကား ။ ။

မွားယြင္းေသာ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို ဘုရားျမတ္စြာ မက်င့္ပါ။
ဘုရားမျဖစ္ေသးေသာ သိဒၶတၳသာလွ်င္ က်င့္ပါ၏။ သိဒၶတၳသည္ ဘုရားမပာုတ္ပါ။
ဘုရားသည္လည္း သိဒၶတၳမပာုတ္ပါ။ သိဒၶတၳသည္ ကိေလသာေခ်းညစ္ထည္း၏။
ဘုရားျမတ္စြာသည္ ကိေလသာကို ျမဴမႈန္မွ် ပင္မက်န္ေအာင္ စင္ၾကယ္ၿပီးျဖစ္ပါ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားျမတ္စြာသည္ မွားယြင္းမႈကို ျခြင္းခ်က္အားျဖင့္ပင္ မျပဳမက်င့္ေတာ့ပါ။
သတိထားေစခ်င္ပါသည္။


သုႏၵရ၀င္း(ေခ်ာင္းဦး)
Read more ...

September 22, 2010

ျဗာဟၼဏကမၼဝါဒႏွင့္ ဗုဒၡကမၼဝါဒ ျခားနားခ်က္

တိပိဋက | 6:52 PM | Be the first to comment!
ျဗာဟၼဏကမၼဝါဒႏွင့္ ဗုဒၡကမၼဝါဒ ျခားနားခ်က္

စုဒိတက သခင္ျမတ္ဆိုင္က ''ယခုလက္ရွိ ဘာသာဆိုသည္မွာကား ဗုဒၶေဟာ ျဗာဟၼဏေဟာ ေဝဒေဟာ အေဟာသံုးမ်ိဳး စုေပါင္းကာ အားလံုး ပိဋကတ္တြင္ ပါဝင္ေနေသာ အဆိုအမိန္႔မ်ား ျဖစ္ပါသည္၊ သံသရာလည္ေစတတ္ေသာ တရားမ်ားျဖင့္ ႐ႈပ္ေထြးေနပါသည္ ဘုရား၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဘာသာဟူေသာ အယူကို လက္မခံပါ''ဟူ၍ ေခ်ပေျဖရွင္းထားသည္၊ ျဗာဟၼဏေဟာ ေဝဒေဟာဟု စကား၂-လံုး ထပ္၍ ဆိုသျဖင့္ သခင္ျမတ္ဆိုင္သည္ ျဗာဟၼဏတို႔၏ (Vedic System) ေဝဒက်မ္းဂန္လာ သေဘာတရား အစီအစဥ္ကို နားမလည္ေၾကာင္း ထင္ရွားသည္။ ယင္း ေဝဒက်မ္းဂန္ အစီအစဥ္ဟူသည္မွာ-
(၁) ေဝဒသံုးပံု၊ တစ္နည္း ေလးပံု၊
(၂) ျဗာဟၼဏက်မ္း၊
(၃) အာရဏ်ကက်မ္း၊
(၄) ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္း -
ဟူ၍ အၾကမ္းစားအားျဖင့္ ေလးမ်ိဳးရွိသည္။

ေဝဒသံုးပံုဆိုသည္မွာ-
(၁) ရိဂ္ေဝဒ၊
(၂) ဆာမာန္ေဝဒ၊
(၃) ယဂ်ဳရ္ေဝဒ-
ဟူ၍ ျဖစ္သည္၊ ထိုတြင္ ရိဂ္ေဝဒသာ ပဓာနအက်ဆံုး ျဖစ္သည္၊ ယင္းရိဂ္ေဝဒတြင္ မီး, ေန, ဣႏၵ, ေသာမ, ဝ႐ုဏ, ပူရွန္ စေသာ နတ္ဘုရားမ်ား၏ တန္ခိုးအရွိန္အဝါကို ေဖာ္ျပခ်ီးက်ဴးျခင္း ဆုေတာင္းျခင္းမွ်သာ ပါရွိသည္၊ ဆာမာန္ေဝဒ ဟူသည္ ထိုရိဂ္ေဝဒထဲမွ ေကာက္ႏုတ္ေရြးထုတ္၍ မီးပူေဇာ္ရာအခါ၌ ရြတ္ဆိုရမည့္ ဂါထာ မႏၲန္မ်ား ေပါင္းထည့္ စီစဥ္ထားေသာ က်မ္း ျဖစ္သည္၊ ယဂ်ဳရ္ေဝဒ ဟူသည္မွာ ယဇ္ပူေဇာ္မႈႏွင့္ စပ္ေသာ အစီအစဥ္, ယဇ္ပူေဇာ္ရမည့္ ယဇ္ပုေရာဟိတ္၏ ဂုဏ္အဂၤါ လကၡဏာ စသည္မ်ားကို အထူးေဖာ္ျပေသာက်မ္း ျဖစ္သည္၊ ေနာက္တိုးျဖစ္ေသာ အာထရ္ဗေဝဒဟူသည္မွာ ေရာဂါေဝဒနာလကၡဏာမ်ား ေဖာ္ျပျခင္း, ေဆးဝါးကုသျခင္း, အေဆာင္အဖြဲ႕မ်ား စီရင္ျခင္းစေသာ အတတ္ပညာမ်ား ထပ္မံျဖည့္စြက္လ်က္ အထက္ပါ ေဝဒသံုးပံုမွ ထိုက္သည့္အေလ်ာက္ ယူငင္သံုးစြဲလ်က္ စုစည္းစီစဥ္ထားေသာ က်မ္းမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုေဝဒသံုးပံု(ဝါ)ေလးပံုမွာ ဗုဒၶဝါဒထဲသို႔ အနည္းငယ္မွ်ပင္ ပါဝင္လာစရာ မရွိေပ၊ အေၾကာင္းမူကား ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ ေဝဒကို အလ်ဥ္းသင့္တိုင္း အႏွစ္သာရမရွိေၾကာင္း အႀကိမ္ႀကိမ္ ေဟာေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။

ျဗာဟၼဏက်မ္းဟူသည္မွာ ျဗဟၼာႀကီးကို အသက္သြင္း၍ ပဇာပတိ (=သတၱဝါတို႔၏သခင္), ဟိရညဂဗၻ(=ေရႊဥႀကီးထဲ၌ သေႏၶတည္လာေသာ တန္ခိုးရွင္), ဣႆရ(=အစိုးရသူ), ဝိနာယက(=သတၱဝါတို႔၏ အရွင္သခင္ ဦးေဆာင္ေရွ႕သြား) စေသာ စကားလံုးတို႔ျဖင့္ ေတြးေတာၾကံဆ၍ ရႏိုင္ေကာင္းေသာ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ားျဖင့္ တန္ဆာဆင္လ်က္ ကမၻာႀကီးကို ဖန္ဆင္းသူအေနျဖင့္ ေရးသား စီစဥ္ တီထြင္လာၾကေသာ က်မ္း ျဖစ္သည္၊ ေဝဒေခတ္တြင္ ကမၻာေလာကကို ဖန္ဆင္းသူဟူေသာ တန္ခိုးရွင္ မေပၚေသး၊ ယခု ျဗာဟၼဏက်မ္းကို စီရင္ေသာ ေခတ္က်မွ ဖန္ဆင္းသူ တန္ခိုးရွင္ဟူေသာ ဣႆရနိမၼာနေပၚလာသည္၊ ေဝဒႏၲက်မ္း၌ ေတြ႕ရေသာ ျဗဟၼန္ဟူေသာ Supreme Reality ေခၚ ပရမတတြ သေဘာကို ဤျဗာဟၼဏက်မ္း၌ နတ္ဘုရားအျဖစ္ ေတြ႕ရသည္၊ ဤျဗာဟၼဏေခတ္တြင္လည္း ဗုဒၶဓမၼတြင္ အက်ံဳးဝင္ႏိုင္ေလာက္စရာ မည္သည့္အခ်က္မွ် မပါရွိေပ၊ အေၾကာင္းမူကား ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ တိတၴာယတနသုတ္ (အံ၊ ၁၊ ၁၇၄) စေသာ သုတ္တို႔၌ ဖန္ဆင္းရွင္ဝါဒကို မိစၧာအယူဟု ႐ႈတ္ခ်ေတာ္မူခဲ့ေသာေၾကာင့္တည္း။

အာရဏ်ကက်မ္း ဟူသည္ကား ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္းမ်ား မေပၚမီ ေတာ၌ေန၍ မီးပူေဇာ္ေသာ ရေသ့တို႔၏ အေတြးအေခၚမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဖီေလာ္ေဆာ္ဖီ သေဘာတရားေရးရာမ်ား စတင္ထုတ္ေဖာ္လာေသာ က်မ္း ျဖစ္သည္၊ ပထဝီ စေသာ ထူလသဘာဝ ႐ုပ္ၾကမ္းတရားမ်ား, စိတ္-မန စေသာ သိမ္ေမြ႕ေသာ သဘာဝတရားမ်ား, ေၾသာင္းဟုေခၚေသာ ျပဏဝ သေဘာတရားမ်ား ၃-မ်ိဳး ထုတ္ေဖာ္လာသည္၊ ထိုက်မ္းကို ေတာ၌ေနေသာ ရေသ့တို႔၏ လက္ရာျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အာရဏ်ကက်မ္းဟု ေခၚသည္၊ ထိုက်မ္းပါ အေတြးအေခၚမ်ား၌ သိမ္ေမြ႕နက္နဲ ခက္ခဲေသာ အသိပညာမ်ား မပါလွေသး၊ ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္းမ်ား၏ အေျခခံ အစပ်ိဳးေလာက္ႏွင့္ ဇာတိဝါဒ ကမၼဝါဒ စေသာ အခ်က္အလက္မွ်သာ ပါဝင္သည္၊ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေပၚ ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္းမ်ားကိုစသည္ျဖင့္ အထက္ပါ ျဗာဟၼဏက်မ္း အာရဏ်ကက်မ္းတို႔မွ လမ္းစကို ယူ၍ ခ်ဲ႕ထြင္ျပဳျပင္ထားေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထိုအာရဏ်ကက်မ္းလာ သေဘာတရားမ်ားႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒသေဘာတရားမ်ားကား ထန္းလ်က္ခဲႏွင့္ င႐ုပ္သီးကဲ့သို႔ မႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အရသာကြာျခား၍ ေနေပသည္၊ ယင္းသို႔ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ဗုဒၶဓမၼ၌ ထိုက်မ္းလာ အဆိုအမိန္႔မ်ား ပါဝင္လိမ့္မည္ေလာဟု ေတြးေတာယံုမွားဖြယ္ပင္ မရွိေခ်။

ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္းဟူသည္ကား ယင္း Vedic System ေလးမ်ိဳးတြင္ ေနာက္ပိုင္းအက်ဆံုး ျဖစ္၍ အေတြးအေခၚမ်ားလည္း အေတာ္အထက္တန္းက်၍ နက္နဲလာေပသည္၊ ဆရာအနီးသို႔ နီးကပ္စြာ ခ်ဥ္းကပ္ထိုင္ေန၍ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေဆြးေႏြးသင္ၾကားရာမွ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားဟူေသာ အဓိပၸာယ္အားျဖင့္ ဥပနိသာဒ(ဝါ)ဥပနိသွ်ာဒ္ဟု ေခၚသည္။

သွ်ံကရာက်ာရယ၏ အဆိုအားျဖင့္

''အလံုးစံုေသာ အက်ိဳးမဲ့ကို ျပဳတတ္ေသာ သံသရာကို ဖ်က္ဆီးတတ္ သံသရာ၏ အေၾကာင္းျဖစ္ေသာ အဝိဇၨာကို ေလ်ာ့ရဲေစတတ္ ျဗဟၼာ့ထံသို႔ ေရာက္ေစတတ္ေသာေၾကာင့္ ဥပနိသာဒ မည္သတတ္''၊ ယင္း ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္းမ်ားကို ယခုေခတ္ပညာရွင္မ်ား အသိအမွတ္ျပဳခ်က္အရ က်မ္းေပါင္း ၁၅ဝ-ခန္႔ရွိသည္ဟု သိရသည္၊ ယင္းတို႔တြင္ အခ်က္အလက္တင္ျပပံု ရွင္းလင္းျခင္း ေရွးက်ျခင္းဟူေသာ ႐ႈေထာင့္ျဖင့္ ဆယ့္ႏွစ္က်မ္း ဆယ့္သံုးက်မ္းခန္႔သာ ပညာရွင္မ်ား၏ ေလးစားျခင္းကို ခံရသည္၊ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ သဘာဝတၴပညာ ဒႆနဟူသမွ်တို႔၏ ေရေသာက္ျမစ္သဖြယ္ အထည္ကိုယ္အေနအားျဖင့္ တည္ရွိ၍ အတြင္းစိတ္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေတြးေခၚမႈသမိုင္းတြင္ အိႏၵိယသားတို႔၏ လြန္စြာ အေရးေပးျခင္း ကမၻာ့ပညာရွိမ်ား ေလ့လာမွတ္သားျခင္း အသိအမွတ္ျပဳျခင္းကို ခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အေတာ္အသင့္ အဆင့္အတန္း ျမင့္မားလာေပသည္၊ သို႔ရာတြင္ ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ ႏိႈင္းစာလွ်င္ ေတာင္ပို႔ငယ္ႏွင့္ ဟိမဝႏၲာပမာ အကြာႀကီးကြာ၍ ေနသည္၊ ဗုဒၶဓမၼက်မ္းဂန္မ်ားထဲသို႔ ပါဝင္ေနသည္ဟု အရမ္းမဲ့စြပ္စြဲၾကေသာ အေနာက္ႏိုင္ငံ သမိုင္းပညာရွင္တို႔ႏွင့္တကြ ယင္းတို႔၏ေနာက္လိုက္ ဦးဥကၠ႒ ဆရာတပည့္တို႔သည္ မည္သည့္အခ်က္သည္ ျဗာဟၼဏဝါဒ, မည္သည့္အခ်က္သည္ ဗုဒၶဝါဒဟူ၍ ခြဲေဝပိုင္းျခားတတ္ေသာ အသိဉာဏ္နည္းၾကသျဖင့္ မိမိတို႔ ဉာဏ္မမွီေသာ အခ်က္, မယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ အခ်က္တို႔ကို ျဗာဟၼဏဝါဒဟု လက္ညိႇဳးထိုးကာ ပိဋကတ္ေတာ္မွ ျဖဳတ္ပယ္လိုၾက၏၊ ဥပမာ-ကမၼႆကတာႏွင့္ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိတို႔ကို သ႐ုပ္မကြဲျခင္း, အနတၱကို အေျခခံေသာ ဗုဒၶ၏ ကမၼဝါဒႏွင့္ အတၱကို အေျခခံေသာ ျဗာဟၼဏတို႔၏ ကမၼဝါဒလံုးေထြးေရာယွက္လ်က္ေနျခင္း, နတ္ျပည္ ငရဲျပည္ အသံခ်င္း အမည္ခ်င္းတူ႐ုံမွ်ျဖင့္ အနက္သေဘာ အႏွစ္သာရ မည္သို႔ ကြဲျပားသည္ကို ႏိႈက္နဲျခင္းမရွိဘဲ ၂-ခုလံုးကို တန္းတူညီတူထားကာ ဗုဒၶဓမၼထဲမွ အေတာ္မ်ားမ်ားကို ဘုရားေဟာ မဟုတ္ဟု ဆိုေနၾကေပသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစာဒနာတင္လႊာ ၂၁ခ်က္တို႔တြင္ အက်ံဳးဝင္၍ ပါလာသမွ်ေသာ ထိုအဆိုမ်ားကို ဝိနစၧယဆရာေတာ္မ်ားက ဆိုင္ရာဆိုင္ရာ ေျဖရွင္းလ်က္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ ခ်ေပးေတာ္မူၾကသည္။

ေဝဒက်မ္းလာ ကမၼဝါဒကို အနည္းငယ္ ထုတ္ျပဦးအံ့၊ ေဝဒေရွ႕ပိုင္း၌ နတ္တို႔ကို ေကာင္းေသာကံကို ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေသာ သူ၊ ေကာင္းကံ-မေကာင္းကံကို ျမင္တတ္သူ၊ ကမၻာေလာကႀကီး၏ လုပ္ငန္းကိစၥဟူသမွ်၏ တည္ရာ၊ အမွန္တရား၏ လဲေလ်ာင္းရာ၊ ျပင္းထန္ေသာ အက်င့္ကို ေဆာင္ခဲ့သူ စသည္ျဖင့္ နတ္တို႔ကို ခ်ီးက်ဳးခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္း၌ ႏွင့္ (ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ) တို႔ကို ခြဲျခား စဥ္းစားလာခဲ့ၾကသည္၊ ယခုဘဝမတိုင္မီ ေရွးကာလ၌ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈကို ျပဳခဲ့ျခင္း, ယင္းေၾကာင့္ ယခုဘဝ၌ အေျခအေနအမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာရျခင္း, ေသလြန္ၿပီးေနာက္ ေရာက္ရာဘဝသစ္၌ ကံ၏အက်ိဳး ဖလကို ခံစားရျခင္း, သတၱဝါတို႔ကို ကံကသာ ဖန္တီးျခင္း, နတ္ျပည္ ေရာက္ေၾကာင္းလမ္း၊ ဘိုးဘြားႏွင့္ အတူတကြသြားေရာက္ေနထိုင္ေရးလမ္းေၾကာင္း စသည္မ်ားကို ဖန္တီးျခင္း, ယဇ္ပူေဇာ္မႈအမ်ိဳးမ်ိဳး, အစီအမံ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ --ေကာင္းမႈကို ႀကိဳးပမ္း အားထုတ္ျခင္း, ကမၻာေလာကႀကီး၌ ရွိရွိသမွ် အရာမ်ားကို သတၱဝါတို႔ကံက စီမံျခင္း, သတၱဝါတို႔ ခံရစံရသမွ်သည္ ေရွးကံေၾကာင့္သာ ျဖစ္ရျခင္းဟူေသာ အခ်က္မ်ားသည္ ဟိုမွာ သည္မွာ က်ဲျပန္႔ေနေသာ ေဝဒိက ကမၼဝါဒ အဆိုအမိန္႔မ်ား ျဖစ္ၾကသည္။

ဤသေဘာတရားမ်ားကို စဥ္းစားေသာ္ ကမၼႆကတာႏွင့္ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိႏွစ္မ်ိဳးလံုးပင္ ဤေဝဒိကကမၼ၌ ပါဝင္ေနသည္ကို ေတြ႕ရမည္၊ ေကာင္းကံေၾကာင့္ ေကာင္းက်ိဳး ရျခင္း မေကာင္းကံေၾကာင့္ မေကာင္းက်ိဳး ရျခင္းသည္ ေဝဒႏွင့္ ဗုဒၶဝါဒတူညီေသာ အေျခခံ ျဖစ္၏၊ သို႔ေသာ္ ေဝဒသည္ ေကာင္းမႈအစီအမံကို ယဇ္ပူေဇာ္မႈ ဦးစားေပး၍ ဆိုသည္၊ ယင္းကို ေခၚသည္ ဗုဒၶဝါဒသည္ စိတ္ျဖဴစင္မႈ စိတ္ညစ္ညဴးမႈကို ပဓာနျပဳ၍ ျဖဴစင္ၾကည္လင္ေသာ စိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္း, ေျပာဆိုျခင္း, ၾကံစည္ေတြးေတာျခင္းတို႔ကို ကုသိုလ္ကံဟုေခၚ၍ ေလာဘ ေဒါသတို႔ျဖင့္ ညစ္ႏြမ္းေသာ စိတ္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္း, ေျပာဆိုျခင္း, ၾကံစည္ ေတြးေတာျခင္းတို႔ကို အကုသိုလ္ကံဟု ဆိုသည္၊ ေဝဒိကကမၼဝါဒအလို သတၱဝါႏွင့္ ေလာကကို တန္ခိုးရွင္ ဖန္ဆင္းရွင္တို႔က သတၱဝါတို႔ကံအေလ်ာက္ ဖန္တီးသည္ဟု ဆိုသည္၊ ဗုဒၶဝါဒက ဗဟိဒၶေလာကႀကီးကို သတၱဝါတို႔၏ ကံႏွင့္တကြ ဥတုနိယာမ, ဗီဇနိယာမ, ဓမၼနိယာမအေၾကာင္းတို႔က ဖန္တီးသည္ဟု ၫႊန္ျပသည္၊ ေဝဒိကကမၼဝါဒအရ သတၱဝါတို႔ ခံစံရသမွ် ေရွးကံေၾကာင့္သာ ျဖစ္သည္ဟု ယူသည္၊ (ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိပင္ ျဖစ္၏) ဗုဒၶဝါဒကံအရ သတၱဝါတို႔ကို ေရွးကံကလည္းေကာင္း၊ ေရွးကံခ်ည္းသာ မဟုတ္မူ၍ ယခု ပစၥကၡ၌ မိမိလုပ္ေဆာင္မႈ ပစၥဳပၸန္ကံကလည္းေကာင္း၊ ကမၼနိယာမ စိတၱနိယာမ ဓမၼနိယာမတို႔ကလည္းေကာင္း ဖန္တီးသည္ဟု ယူသည္။

ယင္းသို႔ ေဝဒိကကမၼဝါဒႏွင့္ ဗုဒၶ၏ကမၼဝါဒတို႔၌ တူညီၾကသည့္အခ်က္က ဘယ္ဟာ, ကြဲျပားသည့္အခ်က္က ဘယ္သင္းဟူ၍ ကြဲကြဲျပားျပား နားလည္မႈ မရွိၾကေသာေၾကာင့္ ဦးဥကၠ႒ႏွင့္ လက္က်န္တပည့္ေက်ာ္တို႔က ဟိႏၵဴျဗာဟၼဏဝါဒေတြ ပိဋကတ္စာေပထဲ ဝင္ေနသည္ဟု လွန္႔ကာ ပိဋကတ္ေတာ္ကို အခါမ်ားစြာ ပယ္မွားခဲ့ၾကေလသည္၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္သည္ မီးလုပ္ေကြၽးေသာ ဆံက်စ္ရေသ့, ကမၼဝါဒီ ပရဗိုဇ္တို႔ကို ရဟန္းျပဳခြင့္ ေပးေတာ္မူခဲ့သည္မွာ အေၾကာင္းအက်ိဳးကို ပယ္ေသာ Annihilationist ေခၚေသာ အေဟတုက, အကိရိယ, နတၴိကဝါဒီမ်ား မဟုတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေလသည္၊ အခ်ဳပ္မွာ ဗုဒၶသည္ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိကို ပယ္ေတာ္မူ၍ ယဇ္ပူေဇာ္မႈ မပါေသာ ကမၼဝါဒကို လက္ခံေတာ္မူသည္၊ ေဝဒိကကမၼဝါဒ၌ ဖန္ဆင္းမႈ ပါသည္၊ ယဇ္ပူေဇာ္မႈကို ဦးစားေပးသည္၊ ပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ ပါသည္၊ ဤသို႔ေသာ ျခားနားခ်က္ကို သခင္ျမတ္ဆိုင္တို႔ မသိႏိုင္ရွာၾကေပ။

Read more ...

အာဏာစက္ ဓမၼစက္ဆိုတာ ဘာေတြကိုေခၚတာလဲ

Dr Phyo Wai Kyaw | 8:32 AM | 1 Comment so far


ၤသုေတသန သမၼာမဂၢဂၤပဥွာက်မ္းမွ - http://www.thamameggin.blogspot.com/


ဒကာ။ ။ အာဏာစက္ပါမွ သာသနာေတာ္ကို ျပဳလို႔လြယ္ကူတယ္၊ ဓမၼစက္သက္သက္နဲ႔ဆိုရင္ သာသနာျပဳလို႔ခက္တယ္၊ တိုးတက္စည္ပင္မႈ မလ်င္ျမန္ႏိုင္ဘူးလို႔ ေဟာေျပာေနၾကတာ အာဏာစက္နဲ႔ ဓမၼစက္တို႔ရဲ႕ အနက္အဓိပၸါယ္ကို ရွင္းျပေပးပါဆရာေတာ္။
ဆရာ။ ။ (၁) ဓမၼစက္ ဆိုတာက ျမတ္စြာဘုရားရွင္တို႔ရဲ႕ လက္သံုးေတာ္၊ တပည့္သာ၀ကတို႔ရဲ႕ ခံယူခ်က္ လက္သံုးေတာ္ျဖစ္တဲ့ ေမတၱာနဲ႔ ခႏၲီတရားမ်ား ျဖစ္တယ္။
သတၱ၀ါမ်ားအေပၚမွာ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဓာတ္ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ျပယ္ဘူး၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ က်ဴးလြန္ျပစ္မွားပေလေစ ရန္တံု႔ျပန္မႈ မျပဳဘူး၊ အျမဲသည္းခံေတာ္မူၾကတယ္။
အဲဒါ့ေၾကာင့္ ဓမၼစက္က သိမ္ေမြ႔တယ္၊ ႏူးညံ့တယ္၊ ခက္ခဲနက္နဲတယ္၊ သတၱ၀ါတိုင္း မေၾကာက္ၾကဘူး။
(၂) အာဏာစက္ ဆိုတာက ၾကမ္းတမ္းတယ္၊ ခက္ထန္တယ္၊ မလိုက္နာရင္ အျပစ္ဒဏ္နဲ႔ ထိခိုက္ေစတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အာဏာစက္ကို သတၱ၀ါတိုင္း ေၾကာက္ရြံ႕ လိုက္နာၾကတယ္။
အဲဒါ့ေၾကာင့္ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာကို ျပဳတဲ့ လုပ္ငန္းမွာ အာဏာစက္ လက္ကိုင္ရွိတဲ့ လူမင္း နတ္မင္းတို႔၏ အကူအညီကို ရယူကာ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေတာ္မူၾကတာျဖစ္တယ္။

အာဏာစက္က ဘယ္မင္းလက္ထက္မွာ စတင္ေပၚလာတာလဲ

ဒကာ။ ။ ဓမၼစက္ကိုေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားသခင္၏ တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆးဆိုတာ သိရပါျပီဆရာေတာ္၊ အာဏာစက္ ဆိုတာက ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ဘယ္မင္းလက္ထက္ေတာ္က ေပၚလာတာပါလဲ ဘုရား။
ဆရာ။ ။ အင္း…အာဏာစက္ဆိုတာက ျမတ္စြာဘုရားသခင္ တရားေဟာေတာ္မူဖို႔အတြက္ သဟမၸတိ ျဗဟၼာမင္းၾကီး ျမတ္ဘုရားထံ လာေရာက္ ေတာင္းပန္တဲ့ အခါတုန္းက သိၾကားမင္းကလည္း ျဗဟၼာမင္းၾကီးနဲ႔အတူ ပါလာတယ္။
အဲဒီအခါတုန္းက ျဗဟၼာမင္းၾကီးေရာ သိၾကားမင္းကပါ အရွင္ဘုရားတို႔ တရားေဟာေတာ္မူၾကပါ၊ အရွင္ဘုရားတို႔၏ တရားေသာ ဓမၼမ်ားကို မလိုက္ မနာ မေျဖ မၾကား ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ ျပဳလုပ္ေနသူမ်ားအား တပည့္ေတာ္က အာဏာစက္ျဖင့္ လိုက္နာေအာင္ ျပဳလုပ္ေပးပါမည္၊ အရွင္ျမတ္တို႔ဘက္က ဓမၼစက္ျဖင့္ ျပဳေတာ္မူၾကပါကုန္၊ တပည့္ေတာ္မ်ားဘက္က အာဏာစက္ျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ ကူညီေပးပါမည္လို႔ တာ၀န္ယူကာ ပဋိညာဥ္ျပဳခဲ့ၾကတာ ရွိတယ္၊ ဒါ့ေၾကာင့္ အာဏာစက္ဟာ အဲဒီလက္ထက္အခါက စ တင္ ေပၚလာတာပဲ။
ျမတ္စြာဘုရား၏ တရားေသာ ဓမၼအေမးမ်ားကို မေျဖၾကားဘဲ ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ လုပ္ေနတဲ့ သစၥက ပရိဗိုဇ္ၾကီးတို႔၊ အမၺ႒လုလင္တို႔ကို သိၾကားမင္းကိုယ္တိုင္ ဘီလူးၾကီးအသြင္ေဆာင္ကာ ဘုရားျမတ္၏အေမးစကားကို မေျဖၾကားဘဲေနလွ်င္ သင့္ဦးေခါင္းကို ခုနစ္စိတ္ ခြဲပစ္မည္ဟု ၾကိမ္း၀ါးကာ ကူညီေပးတာေပါ့။ ကဲ….ရွင္းရဲ႕လား။ လူမင္းျဖစ္တဲ့ အဇာတသတ္တို႔၊ အေသာကရာဇာတို႔လည္း အာဏာစက္နဲ႔ ကူညီၾကတယ္။
ဒကာ။ ။ ရွင္းလင္း ေက်နပ္လွပါတယ္ ဆရာေတာ္၊ သာဓကေတြကလည္း ေကာင္းျမတ္ လံုေလာက္လွပါတယ္ ဘုရား။


ၤသုေတသန သမၼာမဂၢဂၤပဥွာက်မ္းမွ - http://www.thamameggin.blogspot.com/ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။
Read more ...

September 17, 2010

ဗုဒၶဝါဒ မ်က္ႏွာဖံုးျဖင့္ ရုပ္ဝါဒီသမားမ်ား

တိပိဋက | 4:53 AM | Be the first to comment!
ကမၸႆ ကာရေကာ နတၴိ၊ ဝိပါကႆ စ ေဝဒေကာ။
သုဒၶဓမၼာ ပဝတၱႏၲိ၊ ဧေဝတံ သမၼဒႆနံ။ ဝိသုဒၶိမဂ္အ႒ကထာလာ ဂါထာကို ႐ုပ္ဝါဒႏွင့္ ညီေအာင္ လိုသလိုဆြဲယူထားၿပီး ''ျပဳလုပ္သူ ကာရကသည္ ႐ုပ္တံုး ႐ုပ္ခဲ၊ ခံစားသူေဝဒကလည္း ႐ုပ္သဘာဝပင္''ဟူေသာ ႐ုပ္တရားကို အတၱဟုယူရာေရာက္သျဖင့္ အတၱဒိ႒ိသာ ျဖစ္ရကား အဓမၼဝါဒသာ ျဖစ္ပါသည္ ဘုရား၊ ဟု ေစာဒကဆရာေတာ္မ်ားက ဦးဥကၠ႒သည္ ႐ုပ္ဝါဒီမ်ား ျဖစ္ပံုကို စြဲခ်က္တင္ထားၾကသည္။

ဗုဒၶဝါဒ နာမ္ရုပ္
နာမ္သေဘာတရားႏွင့္ ကင္း၍႐ုပ္ခ်ည္းသက္သက္ျဖင့္ ျပဳလုပ္ျခင္း ခံစားျခင္း ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း စသည္ မည္သည့္အခါမွ် မျဖစ္ႏိုင္ေခ်၊ ႐ုပ္တရားသည္ အကန္းႏွင့္တူ၍ နာမ္တရားသည္ အက်ိဳးႏွင့္ တူသည္၊ အကန္းသည္ အက်ိဳးကို ထမ္းပိုး၍ လမ္းသြားေသာအခါ လမ္းေကာင္း လမ္းဆိုး အနိမ့္ အျမင့္ စသည္ကို အက်ိဳးက ျမင္၍ အက်ိဳး၏ လမ္းၫႊန္ခ်က္အတိုင္း အကန္းက လိုရာခရီးသို႔ ေရာက္ေအာင္ သြားရဘိသကဲ့သို႔ ႐ုပ္တရားသည္ သူ႔ခ်ည္းသက္သက္ ျပဳျခင္း ခံစားျခင္း စသည္ မျပဳတတ္မူ၍ နာမ္တရား၏ ေစစားခ်က္အရသာ ျပဳျခင္း ခံစားျခင္း စေသာ ကိစၥကို ၿပီးေစရသည္၊ ထုိ႔အတူပင္ နာမ္တရားခ်ည္း သက္သက္လည္း ျမင္ျခင္း ၾကားျခင္း သြားလာလႈပ္ရွားျခင္းကို မျပဳတတ္ဘဲ ႐ုပ္တရားကို မွီရမွသာ ယင္း ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သည္။

ယင္းသို႔ ႐ုပ္ႏွင့္ နာမ္တို႔ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာ သူ႔သေဘာသူေဆာင္လ်က္ ျဖစ္ေပၚလာၾကရာတြင္ အျပင္အပမွ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္တတ္, ေစခိုင္းတတ္ေသာ အတၱဝိညာဥ္လည္း မရွိ၊ အတြင္းသို႔ ဝင္၍ ခံစားျခင္း ျပဳလုပ္ျခင္း စေသာ ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္တတ္ေသာ မည္သည့္အတၱဝိညာဥ္မွ်လည္း မရွိေပ၊ ႐ုပ္တရား နာမ္တရား ပရမတ္အသား စင္စစ္သည္သာလွ်င္ မိမိ မိမိ၏ ကိစၥကို ေဆာင္ရြက္လ်က္ ျဖစ္ေပၚလာေစသည္၊


ထုိ႔ျပင္ ကမၼႆ ကာရေကာ နတၴိ-ဟူေသာ ပါဠိကို ဦးဥကၠ႒ ယူဆသည့္အတိုင္း သဒၵါနည္းက်က်၊ အနက္ေပးရသည္ရွိေသာ္ ကမၼႆ ကာရေကာ=ကံကို ျပဳတတ္ေသာ ကာရက ႐ုပ္တံုး႐ုပ္ခဲသည္၊ နတၴိ=မရွိ ဟူ၍ ျဖစ္ေပသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးဥကၠ႒လုပ္ပံုသည္ သဒၵါနည္း အနက္နည္းတို႔ျဖင့္ က်က်နန စစ္ေဆးလိုက္သည့္အခါတြင္ အႏွစ္သာရ ရွာမရ၊ ပိ႑တၴေကာက္၍ မရေသာသူ႐ူး၏ စကားကဲ့သို႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕ရေပသည္။

႐ုပ္လည္းနာမ္၊ နာမ္လည္း ႐ုပ္ဟုဆိုရာ၌ စိစစ္သံုးသပ္ခ်က္

''႐ုပ္သည္ အေျခခံျဖစ္၍ ေဝဒနာ သညာ သခၤါရ ဝိညာဏ္တို႔သည္ ႐ုပ္ကို တည္ရာမွီရာထား၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳးတရား (ဝါ)အခိုးသတၱိ (ဝါ)႐ုပ္၏ အဟုန္မွ်သာ ျဖစ္ေပသည္''ဟူေသာ ၃၁-ဘံုဝါဒ ဗုဒၶလက္မခံ စာအုပ္ ေရးသားသူ ဦးကိုကိုေလး၏ အဆိုသည္လည္းေကာင္း၊

''အလုပ္လုပ္ ဆိုတာ တကယ္ရွိတဲ့ ႐ုပ္ကို ေကာင္းေအာင္ အလုပ္လုပ္ၾကရမွာ၊ စိတ္ကို ေကာင္းေအာင္ လုပ္လို႔ မရဘူး''ဟူေသာ ဦးဥကၠ႒၏ အဆိုသည္လည္းေကာင္း၊

''အဆင့္ဆင့္ အကဲခတ္ ေလ့လာေသာအခါ ဤဘူတ႐ုပ္တို႔တြင္ ႐ုပ္ဟုလည္းေကာင္း၊ နာမ္ဟုလည္းေကာင္း စသည္ျဖင့္ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ အားလံုး ႐ုပ္သဘာဝ အေျခခံခ်ည္း ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေပသည္'' ဟူေသာ ဗုဒၶဝိပႆနာ ပထမတြဲ၊ ႏွာ-၈၄၊ ၈၅ ၌ ေရးသားထားေသာ သခင္ျမတ္ဆိုင္၏ အဆိုသည္လည္းေကာင္း၊ ယင္းစာအုပ္ ႏွာ-၁၃ဝ ၌ ထပ္မံေဖာ္ျပေသာ-

''႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ ၂-ခုမွာ တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု မကြဲေပ၊ ႐ုပ္လည္း နာမ္၊ နာမ္သည္ပင္ ႐ုပ္အျဖစ္ ဒြန္တြဲကာ အစဥ္ အတူ ျဖစ္ပ်က္ေနသည္ကို ေတြ႕ျမင္မွသာ ခ်က္ခ်င္း ျဖစ္သည္ကို ျဖစ္မွန္ သိသည္'' ဟူေသာ သခင္ျမတ္ဆိုင္၏ ဒုတိယအဆိုသည္လည္းေကာင္း ႐ုပ္ဝါဒကိုအေျခခံ၍ ဗုဒၶဓမၼကို ကျပက္ကေခ်ာ္ ေရးသားေျပာေဟာျခင္းမွ်သာ ျဖစ္သည္၊ ဤအနက္သေဘာမ်ိဳးကို မည္သည့္အခါမွ ဗုဒၶျမတ္စြာ မေဟာေပ၊ ဗုဒၶဝါဒ အတြင္းသို႔ ထိုသူတို႔၏ ႐ုပ္ဝါဒ သြတ္သြင္းလာျခင္းသာ ျဖစ္သည္၊ တစ္နည္းဆိုေသာ္ ဗုဒၶဝါဒ မ်က္ႏွာဖံုးတပ္၍ ႐ုပ္ဝါဒကို ျဖန္႔ျဖဴးေနျခင္းျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာကိုပ်က္စီးေအာင္ အားထုတ္ေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ဤ ၂ဝ-ရာစုေခတ္၌ အသစ္အဆန္းလုပ္၍ ေရွ႕တန္းတင္ ေျပာဆိုေရးသားေနေသာ ဦးဥကၠ႒၏ အဆိုကို ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား မပြင့္မေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာကပင္ ေပၚထြန္းေနေသာ ျဗာဟၼဏလူမ်ိဳး က်ာရ္ဗာက စေသာ ဆရာႀကီးတို႔၏ ႐ုပ္ဝါဒႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနပံုကို ေအာက္ပါအတိုင္း ေတြ႕ရွိရသည္။

က်ာရ္ဗာက ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒ

က- ေျမ, ေရ, ေလ, မီး ဓာတ္ႀကီးေလးပါးသည္ အမွန္သေဘာေတြ ျဖစ္သည္၊

ခ- ဤဓာတ္ႀကီးေလးပါးတို႔၏ အစုအေပါင္းကို ကိုယ္ခႏၶာ၊ အာ႐ုံစိတ္၊ အာ႐ုံ ဟူ၍ ေခၚေဝၚသမုတ္ၾကသည္။

ဂ- ယင္း ဓာတ္ႀကီးေလးပါးမွ စိတ္ဟူေသာ အသိသေဘာ ေပၚလာသည္။

ဃ- တေဆးစသည္မွ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ သတၱိ ေပၚလာသကဲ့သို႔ ယင္း ဓာတ္ႀကီးေလးပါးမွ ဝိညာဥ္ေပၚလာသည္၊ ဓာတ္ႀကီး ေလးပါးတို႔ကသာလွ်င္ စဥ္းစားေတြးေတာကုန္၏။

င- စိတ္ ဝိညာဥ္ျဖင့္ အထူးျပဳအပ္ေသာ ႐ုပ္ၾကမ္းႀကီးပင္ အတၱ(ဝါ)သတၱဝါျဖစ္သည္။

စ- ေရပြက္သည္ ေရ၏ အေပၚ၌ ႐ုတ္ခ်ည္းျမင္ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္သြားသကဲ့သို႔ ဇီဝသည္လည္း ႐ုတ္ခ်ည္းျမင္ ႐ုတ္ခ်ည္းေပ်ာက္သြားေလသည္။

ဆ- နိဗၺာန္(ဝါ)လြတ္ေျမာက္ျခင္းဟူသည္ ေသဆံုးကြယ္လြန္ျခင္းပင္တည္း။

ဇ- စီးပြား ဥစၥာႏွင့္ ကာမခ်မ္းသာသည္သာ သတၱဝါတို႔၏ လိုရင္အက်ိဳးျဖစ္သည္။ (တရားက်င့္ျခင္း, လြတ္ေျမာက္ျခင္း ဟူသည္ စင္စစ္ အနက္အဓိပၸာယ္မရွိေပ။)

စ်- ေလာကသားတို႔၏ လမ္းစဥ္ကိုသာ လိုက္ရမည္။ (ေလာကုတၱရာလမ္းေၾကာင္းဟူ၍ မရွိ။)

ည- တမလြန္ဘဝ၌ ရွိေသာ သတၱဝါဟူ၍ မရွိေသာေၾကာင့္ တမလြန္ေလာကဟူသည္လည္း မရွိေပ။

ဋ- မ်က္စိ, နား, ႏွာ, လွ်ာ, ကိုယ္တို႔ျဖင့္ ထိေတြ႕ခံစားအပ္ေသာ မ်က္ေတြ႕ လက္ေတြ႕သည္သာ ခိုင္လံုေသာ ပမာဏျဖစ္သည္ (မ်က္ေတြ႕, လက္ေတြ႕ မဟုတ္ေသာ အရာသည္ မခိုင္လံု၊ ပမာဏ မမည္။) (ေလာကာယတသုတ္ ေခၚ (ၿဗိဟတ္ဆပတိ) ေရးေသာသုတ္)

အထက္ပါသုတ္တြင္ (ခ) အမွတ္စကားအရ ပ, အာ, ဝါ, ေတ ဓာတ္ ၄-ပါးကိုပင္ ခႏၶာကိုယ္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ စ, သ, ဃ, ဇ, က ေခၚ ပသာဒ ၅-ပါး၊ ဆင္း, သံ, နံ, စား, ေတြ႕ အာ႐ုံ ၅-ပါးဟူ၍လည္းေကာင္း ေခၚသည္ဟုဆိုထားရာ ႐ုပ္သည္ နာမ္၊ နာမ္သည္ ႐ုပ္ဟု ဆိုေသာ လူေသလူျဖစ္ ဆရာတပည့္တို႔၏ ဝါဒႏွင့္ တစ္ထပ္တည္းက်ေန၏။

ဦးဥကၠ႒ႏွင့္ သခင္ျမတ္ဆိုင္တို႔သည္ ေလႏွင့္ ေတေဇာ ေတြ႕လွ်င္ အား/အသက္ဟူ၍ ေပၚလာ၏ဟု ဆိုၾက၏၊ ဦးကိုကိုေလးက နာမ္သည္ ႐ုပ္၏အခိုးဟု ဆို၏၊ (ဃ)အမွတ္ျပ အထက္ပါသုတ္လာ အရက္မ်ိဳးေစ့မွ မူးယစ္ေစတတ္ေသာ သတၱိ ေပၚလာသကဲ့သို႔ ဓာတ္၄-ပါးမွ ဝိညာဥ္ေပၚလာသည္ဟူေသာစကားႏွင့္ တစ္သားတည္း က်ေလေတာ့၏။

(ည)အမွတ္ျပ စကားအရ တမလြန္ဘဝ၌ရွိေသာ သတၱဝါဟူ၍ မရွိေသာေၾကာင့္ တမလြန္ေလာကဟူသည္လည္း မရွိေပဟူေသာ ေလာကာယတသုတ္အဆိုသည္ စုဒိတကတို႔၏ ပခက္ႏွင့္ ေခါင္းအၾကားသာ စဥ္းစား၍ အျခားဘာကိုမွ် မစဥ္းစားဟူေသာ အဆိုႏွင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၃ဝဝဝ-ခန္႔ ျခားေသာ္လည္း မျပားမကြဲ တစ္သားတည္း ျဖစ္၍ေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရ၏။

(ဋ)အမွတ္ျပ မ်က္ေတြ႕လက္ေတြ႕သာ ခိုင္လံုေသာ ပမာဏ ျဖစ္သည္ဟူေသာ အဆိုႏွင့္ လူေသလူျဖစ္ ဦးဥကၠ႒၊ သူ၏တပည့္ သခင္ျမတ္ဆိုင္၊ သမၼာဒိ႒ိသုေတသနအဖြဲ႕သားမ်ား၏ လက္ေတြ႕မ်က္ေတြ႕ဝါဒသည္ ဧရာဝတီျမစ္ေရႏွင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ေရကဲ့သို႔ တစ္သားတည္း ေရာေႏွာညီၫြတ္ ေလေတာ့၏။

ထုိ႔ျပင္ ဗုဒၶျမတ္စြာမေပၚမီ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝဝ-ေလာက္ ေစာ၍ ေပၚထြန္းခဲ့ေသာ အမည္မထင္ရွားသူ ေရးသည့္ ဆေႏၵာဂ်ဥပနိသွ်ဒ္၌ ဤသို႔ ဆို၏။

စားလိုက္ေသာ အစာသည္ သံုးမ်ိဳးကြဲ၍ ထြက္သည္၊ အၾကမ္းစားဓာတ္တစ္စုသည္ က်င္ႀကီး ျဖစ္သည္၊ အလတ္စား ဓာတ္တစ္စုသည္ အသားျဖစ္သည္၊ အႏုဆံုးျဖစ္ေသာ ဓာတ္တစ္စုသည္ကား စိတ္ဝိညာဥ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
(အဓ်ာယ ၆၊ က႑ ၅၊ အပိုဒ္ ၁)

ေသာက္လိုက္ေသာ ေရသည္ ၃-မ်ိဳးကြဲ၍ ထြက္သည္၊ အၾကမ္းစားဓာတ္တစ္စုသည္ က်င္ငယ္ ျဖစ္သည္၊ အလတ္စား ဓာတ္စုသည္ ေသြး ျဖစ္သည္၊ အႏုဆံုးျဖစ္ေသာ ဓာတ္တစ္စုသည္ကား အသက္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
(အဓ်ာယ ၆၊ က႑ ၅၊ အပိုဒ္ ၂)

႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒ
ထိုမွတပါး ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ကို ထပ္တူ ယူဆေသာ Vulgar materialism ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒ၏ သေဘာကို ရွင္းျပဦးမည္။
ဤဝါဒသည္ ဆယ့္ကိုးရာစု ဝန္းက်င္တြင္ ဂ်ာမနီျပည္၌ စတင္ ေခတ္စားလာေသာဝါဒ ျဖစ္သည္၊ လူဗစ္ဗ်ဴးခနဲ(Kari Vogt lud B chner)အမည္ရွိ ဂ်ာမန္အမ်ိဳးသားႏွင့္ ဂ်က္ေကာ့ေမာေလးေရွာ့(Jacou Molescholt)ဆိုသူ ဒတ္ခ်္အမ်ိဳးသားတို႔သည္ ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒီမ်ား ျဖစ္ၾကသည္၊ သူတို႔ အဆိုကား တံေတြးအက်ိတ္မ်ားမွ တံေတြးယိုထြက္သလို အသည္းမွ သည္းေျခယိုထြက္သလို ဦးေႏွာက္မွ စိတ္ေခၚေသာ ႐ုပ္တစ္မ်ိဳး စိမ့္ထြက္ေနသည္ဟု ဆိုၾက၏၊ စိတ္အစဥ္သည္ ဦးေႏွာက္တြင္ ထင္ဟပ္ေသာ ႐ုပ္၏ အရိပ္အသြင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ျမင္ေကာင္းေသာ အရိပ္ မဟုတ္၊ ထိေတြ႕ရေကာင္းေသာ အရိပ္အသြင္မဟုတ္၊ ဓာတ္ပံု႐ိုက္ယူ၍ မရေကာင္းေပ။

Brain is instrument of thinking or organ of thought, but it is mind or thinking itself.

''ဦးေႏွာက္သည္ ေတြးေခၚစဥ္းစားရန္ လက္နက္ကိရိယာ၊ တစ္နည္း- စဥ္းစားေတြးေတာသည့္ အဂၤါရပ္ျဖစ္သည္၊ သို႔ေသာ္ ယင္းဦးေႏွာက္သည္ပင္ စိတ္(ဝါ)အေတြးအေခၚ ျဖစ္သည္''ဟူ၍ ဆိုေလသည္။
(ျမန္မာလုပ္သားေန႔စဥ္၊ ၁၅-၃-၆၈၊ ေမာင္ခ်စ္လႈိင္)

အထက္ပါ စိစစ္ခ်က္မ်ားအရ ႐ုပ္လည္း နာမ္၊ နာမ္လည္း ႐ုပ္ အတူတူပင္ ျဖစ္သည္ဟူေသာ ဦးကိုကိုေလး၊ ဦးဥကၠ႒၊ သခင္ျမတ္ဆိုင္တို႔ႏွင့္ သမၼာဒိ႒ိသုေတသီဆိုသူတို႔၏ ဝါဒသည္ ေလာကာယတသုတ္၌ ၿဗိဟတ္ဆပတိဆရာ ေရးသားထားေသာ ဗုဒၶမပြင့္ေပၚမီက ေပၚခဲ့ေသာ ေရွးေဟာင္းျဗာဟၼဏလူမ်ိဳး က်ာရ္ဗာကဝါဒႏွင့္ တစ္ထပ္တည္း တူညီေနသည္ကို ေတြ႕ရ၏၊ ထုိ႔ျပင္ေရွးေဟာင္းဆေႏၵာဂ် ဥပနိသွ်ာဒ္က်မ္း အဆိုႏွင့္လည္းေကာင္း၊ လူဒ္ဗစ္ဗ်ဴးခနဲႏွင့္ ဂ်က္ေကာ့ေမာေလးေရွာ့တို႔၏ ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒႏွင့္လည္းေကာင္း ခြၽတ္စြပ္တူေနသည္ကို ေတြ႕ၾကရေပသည္။

သို႔ျဖစ္၍ ယေန႔ ေတာင္တြင္းႀကီး ဦးဥကၠ႒တို႔ ေရးသားေျပာေဟာေနေသာ ဝါဒသည္ ေရွးေဟာင္း ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒကို ျပန္လည္ဆန္းသစ္ထားျခင္းမွ်သာ ျဖစ္ေၾကာင္း လယ္ျပင္ဆင္သြားသကဲ့သို႔ ထင္ရွားလွေပသည္၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေတာင္တြင္းႀကီး ဦးဥကၠ႒၏ ဝါဒသည္ ႐ုပ္ဝါဒ၊ ဦးဥကၠ႒၏သည္ ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒီ၊ ဦးကိုကိုေလး၏ ဝါဒသည္ ႐ုပ္ဝါဒ၊ ဦးကိုကိုေလးသည္ ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒီတစ္ဦး၊ သခင္ျမတ္ဆိုင္၏ ဝါဒသည္ ႐ုပ္ဝါဒ၊ သခင္ျမတ္ဆိုင္သည္ ႐ုပ္ၾကမ္းဝါဒီတစ္ဦး၊ သမၼာဒိ႒ိသုေတသနအဖြဲ႕ခ်ဳပ္၏ ဝါဒသည္ ႐ုပ္ဝါဒ၊ သမၼာဒိ႒ိသုေတသီ ဆိုသူတို႔သည္ ႐ုပ္ဝါဒီမ်ားသာ ျဖစ္ေၾကာင္းကို ခပ္ရွင္းရွင္း သိရွိမွတ္သားႏိုင္ၾကေပသည္၊ ဗုဒၶဟူေသာ စကားလံုး, သမၼာဒိ႒ိဟူေသာ စကားလံုးမ်ားကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ႐ုပ္ဝါဒလက္နက္ျဖင့္ ဗုဒၶသာသနာကို အတြင္းကေန ပ်က္စီးေအာင္ ဖ်က္ဆီးေနၾကေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ ဇာတ္႐ုပ္ကို ေပၚလြင္ေအာင္ သာသနာေတာ္ႀကီး၏ ေနာင္ေရးကို ေမွ်ာ္ေတြး႐ႈငဲ့ၿပီး ေဖာ္ထုတ္စိစစ္လိုက္ရေပသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ဦးဥကၠ႒ႏွင့္ တပည့္အသိုင္းအဝိုင္းတို႔၏ ႐ုပ္ဝါဒအျမင္ျဖင့္ လုပ္သမွ်သည္ ပရမတၴ အဘိဓမၼာသေဘာတရားႏွင့္ မညီၫြတ္ရကား အဓမၼဝါဒသာျဖစ္သည္ဟု အမွတ္(၂) သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္ဆရာေတာ္မ်ား သံုးသပ္ေတာ္မူၾကသည္။

Read more ...

September 12, 2010

သတၱ၀ါတို႔၏ ၃၁- ဘံု

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) | 8:18 PM | Be the first to comment!
(သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၂၅၅၂-ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ ၁၃၇၀-ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလၧန္း ၃-ရက္ေန႔ည၊ ရန္ကုန္တိုင္း၊ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေအာင္ခ်မ္းသာရပ္ကြက္၊ သီရိမဂၤလာလမ္း၊ ကံျမင့္ေက်ာင္းတိုက္ ဓမၼာ႐ံုအတြင္း ဆင္ယင္က်င္းပျပဳလုပ္အပ္သည့္ ညဦးယံ ဓမၼသဘင္၀ယ္ ေဟာၾကားအပ္ေသာ သတၱ၀ါတို႔၏ ၃၁-ဘံုအေၾကာင္း တရားေဒသနာေတာ္။)

`သတၱ၀ါတို႔ရဲ့ ၃၁-ဘံု၊ သတၱ၀ါေတြ မ်ိဳးစံုရွိတဲ့ ၃၁-ဘံုအေၾကာင္း၊ ဗုဒၶျမတ္စြာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့တဲ့ ထိုထိုက်မ္းဂန္ေတြမွာ ပါရွိတယ္။ အဘိဓမၼာမွာသာ ပါရွိတာမဟုတ္ဘူး ၃၁-ဘံုက၊ မူလပရိယာယသုတ္မွာလည္း ဘံုေတြအေၾကာင္း ပါတာပဲ၊ တျခားသုတၱန္ေတြမွာ လည္း ပါတယ္။ အဘိဓမၼာ ၇-က်မ္းမွာ အပါအ၀င္ျဖစ္တဲ့ ၀ိဘဂၤလို႔ေခၚတဲ့ ၀ိဘင္းက်မ္းမွာလည္း ဒီဘံုနဲ႔သက္တမ္းေတြအေၾကာင္း ရွင္းလင္းတင္ျပထားတာ ရွိတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွာေတာင္မွ အခ်ိဳ႕အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္ေတြက ၃၁-ဘံုဆိုတာကို ျငင္းပယ္ခ်င္ၾကတယ္။ သူတို႔ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းက ၃၁-ဘံု မရွိဘူးဆိုၿပီးေတာ့ ျငင္းပယ္ၾကတာ ဘာလို႔ျငင္းပယ္တာတုန္းဆိုေတာ့ မျမင္ရလို႔တဲ့၊ အေၾကာင္းျပကေတာ့၊ ျမင္ရတာ လူေတြနဲ႔ တိရစၧာန္ေတြပဲ ျမင္ရတယ္၊ က်န္တာေတြက မျမင္ရလို႔၊ မျမင္ရလုိ႔ ျငင္းပယ္ၾကစတမ္းဆို မျမင္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ၊ ဟုတ္ရဲ့လား၊ မျမင္ရဘဲနဲ႔ ရွိေနတဲ့ဟာ အသံဆိုတာ ျမင္ရရဲ့လား၊ (မျမင္ရပါဘူးဘုရား) အနံ႔ကေကာ ျမင္ရရဲ့လား၊ (မျမင္ရပါဘူးဘုရား) အရသာေရာ (မျမင္ရဘူးဘုရား) မျမင္ရဘူး၊ မျမင္ရေပမဲ့လို႔ အရွိထဲထည့္ရတာေတြ အမ်ားႀကီးပဲ ေလာကႀကီးမွာ။

အဲဒါကို ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲ အရင္တုန္းက ဘုန္းႀကီးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ေတြ႔တယ္ `၃၁-ဘံု၀ါဒ ဗုဒၶလက္မခံ´ဆိုၿပီးေတာ့၊ အမွန္ကေတာ့ ဘုရားကလက္မခံတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ သူလက္မခံတာ၊ တကယ္ကေတာ့ ေရးသင့္တာ `၃၁-ဘံု၀ါဒ ငါလက္မခံ´ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ေနာ္၊ (မွန္လွပါဘုရား) ဘုရားနာမည္ကို အလြဲသံုးစား လုပ္တယ္လို႔ ဒီလိုေျပာရမွာေပါ့။

ေအး.. ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား တျခားႏိုင္ငံေတြမွာလည္းပဲ Buddhism- ဆိုၿပီးေတာ့၊ ဗုဒၶ၀ါဒဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီးေတာ့ ေရးလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ သူတို႔အယူအဆေတြခ်ည္းပဲ ေရးေရးေနၾကတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ေနရတယ္၊ သတိထားစရာ ေကာင္းတာေပါ့၊ ႐ိုးသားေျဖာင့္မတ္ဖို႔ လိုအပ္တယ္။ ကိုယ္မႀကိဳက္တာနဲ႔ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူးေလ။ ကိုယ္မျမင္ရလို႔ ေျပာစတမ္းဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ႏွစ္ေပါင္း ၂၅၀၀-ေက်ာ္က ပြင့္ခဲ့တဲ့ဘုရားလည္း ကိုယ္မွျမင္ရတာမွ မဟုတ္ဘဲကို၊ မျမင္ရလို႔ လက္မခံဘူးဆိုလို႔ရွိရင္ လက္မခံရမယ့္ အေၾကာင္းေတြအမ်ားႀကီးပဲ၊ အေမ့ဗိုက္ထဲ ေနတုန္းက ကိုယ္အေဖနဲ႔ ကိုယ့္အေမ ျမင္ခဲ့ရတာမွ မဟုတ္ဘဲနဲ႔၊ အျပင္ဘက္ေရာက္မွ ေဘးကလူေတြက အေဖလို႔ေျပာလို႔ အေဖဆိုၿပီး လက္ခံေနၾကရတာ။

ေအး `၃၁-ဘံု၀ါဒ ဗုဒၶလက္မခံ´ဆုိၿပီး အရင္တုန္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ ျမန္မာျပည္မွာ ထြက္ဘူးတယ္။ တကယ္ကေတာ့ သူလက္မခံတာပါ။ စာေပက်မ္းဂန္မွာ လိုက္ၿပီးေတာ့ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေထရ၀ါဒပိဋကတ္၊ သံဂါယနာ ေျခာက္တန္က အသိအမွတ္ျပဳၿပီးေတာ့ လက္ခံထားတဲ့ က်မ္းဂန္ေတြထဲမွာ ၃၁-ဘံု ဆိုတာ အတိအလင္း ပါရွိၿပီးသားျဖစ္တယ္။ ထိုထိုဘံုေတြရဲ့အေၾကာင္းကို ေရးသားထားတာ အေၾကာင္းအားေလ်ာ္စြာေပါ့.. ေနာ္..၊ (မွန္လွပါဘုရား)။

ေအး တခ်ိဳ႕ကလည္းပဲ ဘံုေတြအေၾကာင္းမ်ားတာ လူေတြကို ဘံုခန္းနဲ႔ ေျမႇာက္တယ္-လို႔ ဒီလိုထင္ၾကေသးတယ္။ ဘံုဆိုတာ သူ႔ဟာသူရွိတာ ေျမႇာက္စရာအေၾကာင္းလည္း မဟုတ္ပါဘူး.. ေနာ္၊ (မွန္လွပါဘုရား)။ ဘံုဆိုတာ သတၱ၀ါတို႔ရဲ့ ျဖစ္ရာဌာနကို ေျပာတာေလ၊ `ဘူမိ´ဆိုတဲ့ ဒီပါဠိစကားလံုးကေနလာေတာ့ လူသတၱ၀ါေတြရဲ့ ျဖစ္ရာေနရာကို လူ႔ဘံုလို႔ ဒီလိုေခၚတာ၊ လူသတၱ၀ါေတြနဲ႔ မတူညီတဲ့ အျခားသတၱ၀ါေတြ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိတယ္ဆိုတာ ဒါ မျမင္ရေပမဲ့လို႔ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ အမ်ားႀကီးပဲ လက္ခံစရာ၊ အဲဒီေတာ့ သတၱ၀ါရွိတယ္ဆိုတာ စိတ္ကူးယဥ္ၿပီး ေျပာတာေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ထိုသတၱ၀ါေတြဟာ ဘာကံေၾကာင့္ အဲဒီဘံုေရာက္တယ္၊ ထိုဘံုရဲ့ ပဋိသေႏၶစိတ္က ဘာေတြလဲ၊ ထုိဘံုမွာ ဘာေတြျဖစ္သလဲဆိုတာ တိတိလင္းလင္း ေဟာထားတာ။ ဆိုပါစို႔ စိတ္ကူးၿပီး ဘယ္ဘံုရွိတယ္လို႔ ေျပာတာမွ မဟုတ္ပဲ၊ အဲဒီဘံုမွာ သတၱ၀ါေတြ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ အတိအက် အေၾကာင္းနဲ႔ အက်ိဳးနဲ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ ေဟာထားတာျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သာမာန္ မွန္းရမ္းၿပီးေတာ့ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။

ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က ေဟာတယ္၊ `ယေဒ၀ သာမံ ဉာတံ၊ သာမံ ၀ိဒိတံ´- ငါကိုယ္တိုင္သိတာတဲ့၊ ငါကိုယ္တိုင္သိၿပီးတာကို ေဟာတာ၊ သူမ်ားဆီက ၾကားၿပီး ေဟာတာမဟုတ္ဘူး ၃၁-ဘံုနဲ႔ ပတ္သက္လာလို႔ရွိရင္၊ ဘံုေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမတ္စြာဘုရားက ငါကိုယ္တိုင္သိလို႔ ငါကိုယ္တိုင္ျမင္လို ေဟာတာလို႔၊ ဒါျဖင့္ ဘာျဖစ္လို႔သိတာတုံး၊ ဘာနဲ႔သိတာတုံုးလို႔ ေမးလို႔ရွိရင္ ျမတ္စြာဘုရားမွာ ဒိဗၺစကၡဳလို႔ ဆိုတဲ့ အင္မတန္အစြမ္းထက္တဲ့ မေန႔တုံးကေျပာထားတယ္၊ စိတ္ကို အာ႐ံုနဲ႔ ေလ့က်င့္လိုက္သည့္ အတြက္ေၾကာင့္ ထူးျခားတဲ့ အျမင္တစ္မ်ိဳးကို ရ႐ွိထားတယ္၊ သမာဓိစြမ္းအားေတြ ျဖစ္တယ္၊ အဲဒီ ဒိဗၺစကၡဳဆိုတဲ့ အဘိဉာဥ္စြမ္းအားေတြ ရလိုက္တာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ထိုဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ရဲ့ အပြားျဖစ္တဲ့ ယထာကမၼဴပဂဉာဏ္၊ ဘယ္ကံလုပ္ရင္ ဘယ္အလုပ္လုပ္ရင္ ဘယ္မွာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္က သိလို႔ ျမင္ေနတယ္ေပါ့၊ အေၾကာင္းတရားေတြကို ၾကည့္ၿပီးေတာ့ ျမင္ေနတာ။ (….)

ေအး ျမန္မာျပည္မွာ တစ္ခ်ိန္တံုးက ျမတ္စြာဘုရားနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးေတာ့ ေစာဒကတက္တယ္၊ ဘုရားရဲ့ဉာဏ္နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာ႐ွိသလား ဆိုၿပီး၊ ဒီလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကလည္း ထြက္လာေသးတယ္ေနာ္။

တခ်ိဳ႕ကလည္းေရာေယာင္ၿပီးေတာ့ ေ႐ွာက္ၿပီးေတာ့ စာေတြထဲမွာေရးၾကတာ႐ွိတယ္၊ `ဗုဒၶနဲ႔ ဗုဒၶ၀ါဒ´ ဆိုၿပီးနာမည္တပ္ၿပီးေတာ့ အဲဒီထဲမွာ ကိုယ့္၀ါဒေတြေရးတာေတြ ႐ွိေသးတယ္။ အင္မတန္မွ သတိထားစရာေကာင္းတယ္ေနာ္၊ အဲဒီထဲမွာ ဘယ္လိုေရးထားသတုန္းဆိုရင္ ျမတ္စြာဘုရားက သူ႕ကိုသူ သဗၺညဳတဉာဏ္႐ွိတယ္လို႔ ၀န္မခံဘူးတဲ့ ဆိုၿပီးေတာ့ သူက refer- လုပ္တယ္၊ ညြန္းတဲ့သုတ္ေတြက ဘာသုတ္ေတြတုန္းဆိုေတာ့ အဲဒီညြန္တဲ့သုတ္ေတြထဲမွာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္႐ွိတုန္း ေသခ်ာစာကို ဖတ္ပံုမရဘူး၊ အဲဒီထဲမွာ `သတတံ သမိတံ ဉာဏဒႆနံ ဇာဂရေတာပိ သုတၱေတာပိ စရေတာပိ တိ႒ေတာပိ´အဲဒီစကားလံုးေလးေတြ ပါတယ္။ တျခားဗုဒၶနဲ႔ေခတ္ၿပိဳင္ အယူ၀ါဒ႐ွိတဲ့ မကၡလိေဂါသာလ-စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြက သူတို႔မွာလည္း သဗၺညဳတဉာဏ္႐ွိတယ္လို႔ ၀န္ခံၾကတယ္။ သူတို႔၀န္ခံတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္က ဘယ္လိုအမ်ိဳးအစားတုန္းလို႔ ဆိုလို႔႐ွိရင္ အိပ္ေနတုန္းျဖစ္ေစ ရပ္ေနတုန္းျဖစ္ေစ သြားေနတုန္းျဖစ္ေစ ဘယ္အခ်ိန္မွာမဆို သူ႔ဉာဏ္ႀကီးက ႐ွိေနတယ္လို႔ ၀န္ခံတယ္။ ဒါအဓိပၸါယ္မွ မ႐ွိဘဲ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ ဘယ္လိုလုပ္ ဉာဏ္က႐ွိမတုန္း။ အဲဒီစကားလံုးပါတာကို သတိမထားဘူး၊ ျမတ္စြာဘုရားက အဲဒီ ဉာဏ္မ်ိဳး႐ွိသလားလို႔ ေမးတဲ့အခါၾကေတာ့ မ႐ွိဘူးလို႔ ေျဖတာေပါ့၊ ဘယ္႐ွိမတုန္း အိပ္ေနတုန္းဆိုတာ omnipresent- ဆိုတာ ထာ၀ရ အၿမဲတမ္း႐ွိေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္ဟုတ္မတုန္း၊ ဒါ ယုတၱိလည္းမ႐ွိဘူး၊ ထာ၀ရအၿမဲ႐ွိေနတာ၊ အဲဒီလိုဉာဏ္မ်ိဳးေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားမွာ မ႐ွိဘူး၊ က်ိန္းစက္ေတာ္မူေနတဲ့ အခ်ိန္ ဘယ္ဉာဏ္႐ွိမလဲ။ က်ိန္းစက္ေနရင္ေတာ့ ဘ၀င္စိတ္ပဲျဖစ္မွာေပါ့၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာကိုး၊ အဲဒီေတာ့ အခ်ိန္မေ႐ြး ဉာဏ္ႀကီးဟာ မီးႀကီးထြန္းထားရင္ လင္းေနသလို အခ်ိန္မေ႐ြး လင္းေနတယ္လို႔ ဒီလို ၀န္ခံတာဟာေတာ့ ရီစရာႀကီးေပါ့။

ျမတ္စြာဘုရားကိုယ္တိုင္ကလည္း ေ၀ဖန္ထားတယ္ ဒီ တခ်ိဳ႕ဘုရားေတြဟာ သူတို႔မွာ ဒီလို အိပ္ေနတုန္းေရာ ႏိုးေနတုန္းေရာ သြားေနတုန္းေရာ ထိုင္ေနတုန္းေရာ အၿမဲတမ္း ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးက လင္းေနတယ္ေျပာတယ္တဲ့ ဒါေပမ့ဲလို႔ လမ္းမွားလို႔ လမ္းမသိလို႔ လမ္းေမးရတာ႐ွိတယ္တ့ဲ နာမည္မသိလို႔ေမးရတာ ရွိတယ္တဲ့ မဟုတ္တဲ့လမ္းေရာက္သြားလို႔ ဒုကၡေရာက္သြားတာေတြ႐ွိတယ္တဲ့၊ ကဲ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ၊ အၿမဲတမ္း ဉာဏ္ႀကီး႐ွိေနရင္ လမ္းမွားပါ့မလား၊ လမ္းေမးစရာေကာ လိုေသးသလား၊ မလိုဘူး၊

ျမတ္စြာဘုရားမွာ႐ွိတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္မ်ိဳးဆိုတာ ဘယ္လိုဟာတုန္းဆိုရင္ `သိခ်င္လို႔ ၾကည့္လိုက္လို႔႐ွိရင္ အၾကြင္းအက်န္မ႐ွိေအာင္သိတဲ့ဉာဏ္၊´ သိခ်င္ၿပီ ဉာဏ္ကိုအသံုးခ်ၿပီဆိုရင္ ဉာဏ္ဆိုတာ ဓားလိုပဲေလ၊ ဓားအိမ္ထဲထည့္ထားရင္ ဘယ္ခုတ္လို႔ရမလဲ။ ထုတ္ၿပီး အသံုးျပဳၿပီဆိုလို႔႐ွိရင္ ဓား႐ွိတယ္ ခုတ္လို႔ရတယ္ ဒါေျပာတာ၊ ဘုရားရဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္စြမ္းအား၊ ဒီအေၾကာင္းအရာတစ္ခုကို သိခ်င္လို႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီဆိုလို႔႐ွိရင္ ဘာမွမက်န္ရေအာင္ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမ႐ွိေအာင္၊ မ႐ွိတာ `အနာ၀ရဏ´ လို႔ေခၚတယ္၊ အပိတ္အပင္ အတားအဆီးမ႐ွိတဲ့ဉာဏ္။

ပစၥဳပၸန္မွာပဲျဖစ္ေစ အတိတ္မွာပဲျဖစ္ေစ အနာဂတ္မွာပဲျဖစ္ေစ ဘယ္ေလာက္ေ၀းကြာ ေ၀းကြာ ဘယ္ေလာက္နက္နဲနက္နဲ ဘယ္ေလာက္ ခက္ခဲခက္ခဲ သိခ်င္လို႔ ဦးလွည့္လုိက္ၿပီဆို ရင္ အကုန္ျမင္ရတယ္လို႔ေျပာတာ အကုန္သိရတယ္လို႔ေျပာတာ၊ မသိခ်င္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ဒီဉာဏ္က ဘယ္အလုပ္လုပ္မလဲ၊ ဒါသဘာ၀မဟုတ္ဘူး၊ မသိခ်င္ဘဲနဲ႔ သူ႔ဟာသူ အလိုလိုလာသိေနရင္ ဘယ္လိုလုပ္ အိပ္လို႔ရမလဲ၊ Omnipresent- ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးေပါ့၊ အဲေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆိုတာ ခုကနလို အိပ္ေနတုန္း အၿမဲတမ္းရွိေနတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ဘုရားက လက္မခံဘူး၊ အဲဒီလက္မခံတာကိုပဲ ေရာၿပီး ဘုရားမွာ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွိေၾကာင္း ျမတ္စြာဘုရား လက္မခံဘူး-လို႔ ေရာေယာင္ၿပီး ေရးတာမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္၊ ျမန္မာျပည္မွာ စာအုပ္ေတြ၊ ၿပီးေတာ့ အဲဒီလိုစာအုပ္ထဲမွာပဲ ႏိုင္ငံျခားသားက ေရးတာေတြကို အဟုတ္ထင္ၿပီးေတာ့ အဂၤလိပ္လိုေရးလိုက္လို႔ရွိရင္ တစ္ခ်ိဳ႕ျမန္မာျပည္က အဂၤလိပ္စာတတ္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကလည္း အဂၤလိပ္လို႔ ေရးလုိက္လို႔ရွိရင္ အဟုတ္ထင္တယ္။ အဲဒါလဲပဲ သတိထားစရာေလးေတြ ရွိတယ္။

`အခုလိုေျပာရတာဟာ သူမ်ားကို ျပစ္တင္႐ႈတ္ခ် ကဲ့ရဲ့လို၍ ေျပာတာမဟုတ္ဘူး၊ သတိထားဖို႔ေျပာတာ။´

အဲျမန္မာလိုေရးထားတဲ့ ႏိုင္ငံျခားက အဂၤလိပ္လိုေရးထားတဲ့ စာအုပ္ေတြကို ကိုးကားၿပီးေတာ့ ေနာက္ေယာင္လိုက္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြထဲမွာ ဘာေတြ ေရးထားတုန္းဆိုေတာ့ `ျမတ္စြာဘုရားက ၃၁-ဘံုကို လက္မခံဘူးတဲ့၊ ျဗဟၼာျပည္ရွိတယ္ ဆိုတာကို လက္မခံဘူးတဲ့၊ သူဆြဲထားတာ၊ ဆြဲထားၿပီးေတာ့ ဘာကို အကိုးအကားျပတုန္းလို႔ ဆိုတဲ့အခါက်ေတာ့ ေတ၀ိဇၨသုတ္မွာတဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက ၀ါေသ႒ဆိုတဲ့ ပုဏၰားကို ေမးတယ္၊ မင္းတို႔ဆရာေတြေရာ ျဗဟၼာကို ျမင္ဖူးလား-လို႔ ေမးေတာ့ မျမင္းဖူးဘူး၊ ဒါျဖင့္ မင္းတုိ႔ဆရာ့ဆရာႀကီးေတြေရာ ျမင္ဘူးလားဆိုေတာ့၊ မျမင္ဖူးဘူး။ ဒါျဖင့္ မင္းတို႔ ေ၀ဒက်မ္းျပဳ ေရွးေဟာင္းရေသ့ႀကီးေတြကေရာ ျဗဟၼာကို ျမင္ခဲ့ဖူးလားဆိုေတာ့၊ မျမင္ဖူးဘူး၊ ဒါျဖင့္ မင္းတို႔ဟာ မျမင္ဖူးပဲနဲ႔ ေျပာေနၾကတာ ရမ္းၿပီးေတာ့ ေရွ႕ကလူကလည္း မျမင္၊ ေနာက္ကလူကလည္း မျမင္ဘူးဆိုတဲ့ မ်က္မျမင္ သူကန္းေတြရဲ့ အစဥ္အတန္းႀကီးလို ျဖစ္ေနတာေပါ့-လို႔ ျမတ္စြာဘုရားက ေျပာတယ္။

အဲဒီစကားေလးကို ေထာက္ၿပီးေတာ့ သူက ၾကည့္တဲ့ ျမတ္စြာဘုရားက ျဗဟၼာမရွိဘူး-လို႔ ေျပာတယ္တဲ့၊ ေဟာ၊ အဲဒီ စာပိုဒ္ေလးရဲ့ ေနာက္ကို ဆက္ဖတ္လိုက္လုိ႔ရွိရင္ ဘုရားက ဘယ္လိုေျပာထားတုန္းဆိုေတာ့ အဲဒါက်ေတာ့ ျမႇဳပ္ထားလိုက္တယ္၊ ျမတ္စြာဘုရားက ဘယ္လိုဆက္ေျပာသတုန္းဆို `၀ါေသ႒၊ ငါက ျဗဟၼာကိုလည္း ျမင္ဘူးတယ္၊ ျဗဟၼာျပည္ေရာက္ေၾကာင္းတရားကိုလည္း သိတယ္၊´ အဲဒါက်ေတာ့ ထည့္မေရးေတာ့ဘူး။

ဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ `Buddhism- ကို ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ မူရင္းက်မ္းကို ဖတ္ပါ။ ျမတ္စြာဘုရား တရားေတာ္ကို ေလ့လာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ မူရင္းက်မ္းကို ဖတ္ျဖစ္ေအာင္ဖတ္၊ ကိုးထားတာေလးနဲ႔ မေက်နပ္နဲ႔။´

ဗုဒၶရဲ့ အယူ၀ါဒကို မိမိရဲ့ အယူအဆေတြနဲ႔ pollution- လုပ္တယ္ေပါ့။ Polluted-ဆိုတာ ညစ္ႏြမ္းေစတာ၊ ေလကို ညစ္ႏြမ္းေစတာ air-pollution; ေရကို ညစ္ႏြမ္းေစလို႔ရွိရင္ water-pollution; အသံေတြ ဆူညံေနလို႔ရွိရင္ noise-pollution; အလင္းေရာင္ေတြ သိပ္မ်ားေနလို႔ရွိပင္ light-pollution; မွားယြင္းတဲ့ အယူအဆေတြ ထည့္ၿပီးေတာ့ ေျပာလို႔ရွိရင္ view-pollution- ေပါ့။

အဲဒါေၾကာင့္မို႔လို႔ အင္မတန္သတိထားစရာ ေကာင္းတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားသခင္ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ေဟာထားတဲ့မူရင္းက်မ္း၊ ဆိုလိုတာက တစ္ပိုင္းတစ္စေတာ့ လက္ခံတယ္၊ တစ္ပိုင္းတစ္စေတာ့ လက္မခံဘူးဆိုေတာ့ ဘာနဲ႔တူတုန္းဆိုရင္ `ငါႀကိဳက္ရင္ အမွန္၊ ငါမႀကိဳက္တာ အမွား´ ဒီပံုစံမ်ိဳးေရာက္ေနတယ္၊ မကိုးဘူးဆိုရင္ တစ္သုတ္လံုး မကိုးနဲ႔ေလ၊ ကိုးၿပီဆိုရင္လည္း ခ်န္မထားနဲ႔ အကုန္ကိုးရမယ္။ ေရွ႕စကား ေနာက္စကား အကုန္လံုး ျပည့္ျပည့္စံုစံု ထည့္ရမယ္၊ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အပိုဒ္ေလးကို ျဖတ္ယူၿပီးေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ နိဂံုး၊ conclusion- ဆြဲတာကေတာ့ အင္မတန္မွ ဆိုး၀ါးတယ္၊ ဒါမ်ိဳးေတြ ရွိတယ္။

ဘုန္းႀကီးတို႔ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက အဲဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးတယ္။ စိတ္၀င္စားလို႔ ဖတ္ထားၿပီးေတာ့ အဲဒီစာအုပ္ရဲ့ ေရွ႕ပိုင္း စာရြက္အလြတ္မွာ ေရးထားတယ္။

`ဤစာအုပ္သည္ `ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ´ဟု နာမည္တပ္ထားေသာ္လည္း သူ႔၀ါဒေတြကိုသာ တင္ျပထားသည္ျဖစ္၍ ဖတ္တဲ့လူတိုင္း သတိထား၍ ဖတ္ၾကပါ´လို႔။ တကယ္တမ္းေတာ့ ဘုရား၀ါဒ ဟုတ္မွမဟုတ္ဘဲ။ (….)

ဒါေၾကာင့္မို႔ တစ္ခါတစ္ရံမ်ား `၃၁-ဘံု၀ါဒဟာ ဘုရားေဟာမဟုတ္ဘူး၊ မ်က္စိနဲ႔ မျမင္ရလို႔ မရွိဘူးလို႔မ်ား တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ေလ အယူအဆမွားယြင္းမွာစိုးလို႔ ေျပာျပေနတာ။ ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္မျမင္ရေပမယ္လို႔ ရွိႏိုင္တာေတြ ရွိေနတာေတြဟာ ေလာကမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္ေပါ့။

(ဆရာေတာ္ႀကီး ေဒါက္တာအရွင္နႏၵမာလာဘိ၀ံသ၏ `အယူအဆမွားယြင္းမွာ စိုးရိမ္ေတာ္မူသည့္အတြက္´ သတိေပး ေဟာၾကားေတာ္မူခ်က္ကို စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားလည္း သိရွိမွတ္သားႏိုင္ရန္ အနည္းငယ္ ေကာက္ႏႈတ္တင္ျပကာ ပူေဇာ္လိုက္ပါသည္။)

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Read more ...

September 11, 2010

ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘိန္းႏွင့္တူသလား

တိပိဋက | 10:07 AM | Be the first to comment!
''ဒီေန႔ ဗုဒၶဘာသာဆိုတဲ့ လူစားေတြမွာ ဘိန္းႏွင့္ ဘိန္းစားေတြလိုျဖစ္ေနၿပီကိုး၊ . . . အခုလည္း ဒို႔ လူေတြမွာ ဘိန္းစြဲေနတဲ့ ဘိန္းစားေတြ ဘိန္းျဖတ္ခိုင္းသလို ျဖစ္ေနၿပီ၊ ဟို ကြန္ျမဴနစ္မ်ားက ဘာသာဟာ ဘိန္းပဲလို႔ ေျပာတာ ေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးေတာ့ ဒီေနရာမွာ တကယ္မွန္တာကိုး ဒကာႀကီးရဲ႕''
ဟု ဦးဥကၠ႒ကိုယ္တိုင္- ေျပာေဟာခဲ့ရာ တရားေတာ္ကို ႐ိုေသေလးစား၍ ရတနာသံုးပါးကို ကိုးကြယ္ ဆည္းကပ္ေနျခင္းကို ဦးဥကၠ႒က အစြဲဥပါဒါန္ဟူ၍လည္းေကာင္း ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔အား ဘိန္းစားမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းကာ ဘိန္းစြဲသလို စြဲေနၾကသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း ဖိႏွိပ္၍ ဆိုလိုက္ျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

ဗုဒၶဝါဒသည္ ရီလီဂ်င္းလား

ဗုဒၶဝါဒသည္ နတ္မ်ားကို ႐ိုေသျခင္း, နတ္ဘုရားကို ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္း, မွားယြင္းေသာ ကိုးကြယ္မႈႏွင့္ စပ္သည့္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔စိတ္ ရွိေနရသည္ မဟုတ္။ (အျပင္အပမွ)အေၾကာင္းျပဳဖန္တီးေသာ (ျဗဟၼာ, ဗိႆႏိုး, တန္ခိုးရွင္, ထာဝရ, ခိုဒါ စသည္တို႔၏) ၾသဇာအာဏာ မရွိပံုကို ေဖာ္ျပေသာ ဘာသာေရး သေဘာတရား ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶဝါဒသည္ ႐ုပ္ႏွင့္နာမ္ရွိသမွ် အားလံုး၏သဘာဝမွန္ကို နားလည္မႈ ရေစတတ္ေသာဝါဒျဖစ္သည္။ ထာဝရဝါဒီတို႔၏ နတ္ဘုရားမ်ားကို ယံုၾကည္ျခင္း, ေၾကာက္လန္႔ျခင္း, ဆုေတာင္းျခင္း, ကိုးကြယ္ဝတ္ျပဳျခင္း ဟူေသာ Rite and Ritual ႏွင့္ လံုးလံုး မဆက္စပ္ဆုိင္ေပ။

ဗုဒၶဘာသာသည္ ဘိန္းႏွင့္တူသလား

ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမဟူသမွ်, စကားေတာ္ဟူသမွ်သည္ ဗုဒၶဘာသာ မည္၏၊ ထိုမွတဆင့္ ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္အားထား ပြားမ်ားဆည္းကပ္ျခင္းကိုေခၚ၏၊

ဘာသာတရားသည္ ဘိန္းႏွင့္ တူသည္ဆိုေသာ စကားသည္ ကြန္ျမဴနစ္တို႔က ဆိုလာေသာအခါ ယံုၾကည္မႈသက္သက္ကို အေျခခံ၍ျဖစ္ေသာ ဘာသာတရား (ဥပမာ-ထာဝရဝါဒီ, ဣႆရဝါဒီ, ခိုဒါဝါဒီ) တို႔ကို ရည္ၫႊန္း၍ သူတို႔၏႐ႈေထာင့္မွ ဆိုေသာစကား ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလြန္ ခိုင္လံုေသာ မွန္ကန္တိက်သည့္ စကား ျဖစ္သည္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ ဘာသာဟူသည္ကား ဗိုလ္ ၅-ပါးကို အေျခခံေသာေၾကာင့္ ဘိန္းစား ဘိန္းကို စြဲျခင္းႏွင့္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မတူညီေပ၊ ဘိန္းသည္ ဘိန္းစား၏ စိတ္ႏွလံုးကို ယစ္မူး မိန္းေမာေစ၍ အမွန္တရားကို လႊမ္းမိုး ဖံုးအုပ္ပစ္ႏိုင္ေသာ သတၱိ ရွိသည္၊ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔၏ သဒၶါတရားမွာကား ဤသို႔ ေတြေဝမိန္းေမာေစျခင္း မရွိ၊ အမွန္တရားကို ဖံုးကြယ္ျခင္း မျပဳ၊ ၾကည္ၾကည္လင္လင္ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းႏွင့္ အမွန္တရားသို႔ ဦးတည္ၫႊန္ျပေသာ သတၱိသာ ရွိေပသည္၊ ေရေနာက္ကို ၾကည္လင္ေစတတ္ေသာ ပတၱျမားေက်ာက္ႏွင့္ သဒၶါတရားကို ဥပမာျပဳ ၾကသည္၊ လက္ေတြ႕အားျဖင့္လည္း ရတနာသံုးပါးကို ယံုၾကည္သဒၶါ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္ ေအာက္ေမ့ႏွလံုးသြင္းေသာ ပုဂၢိဳလ္မွာ ရာဂ-ေဒါသ-ေမာဟမလႊမ္း ေျဖာင့္တန္းစြာ ရတနာသံုးပါးသို႔ ထိေရာက္၏၊ ဓမၼႏွင့္စပ္ေသာ ပီတိပါေမာဇၨ ျဖစ္သည္၊ စိတ္ခ်မ္းသာျခင္း, ကိုယ္ခ်မ္းသာျခင္း, စိတ္တည္ၾကည္ျခင္းကို ရရွိေပသည္။ တဏွာေပမႏွင့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ျဖစ္ေသာ ၾကည္လင္ေသာ သဒၶါတရားကို ရရွိျခင္း, အက်ိဳးမဲ့တရားမ်ား ကင္းေပ်ာက္၍ အက်ိဳးစီးပြားမ်ား ေရာက္လာျခင္းတည္းဟူေသာ ဆုလာဘ္မ်ားကို မေတာင္းဘဲႏွင့္ အလိုလို ရရွိႏိုင္ေၾကာင္း သိရေပသည္။

အေမွ်ာ္ႏွင့္ အေၾကာက္

ဘုရားရွင္၏ အဆံုးအမေတာ္တြင္ကား အက်ိဳးကိုျပ၍ လည္းေကာင္း, အျပစ္ကိုျပ၍လည္းေကာင္း, ဆံုးမေတာ္မူေသာ ေဒသနာေတာ္မ်ားမွာ မေရမတြက္ႏိုင္ေအာင္ ရွိ၏၊ ဤသို႔ အက်ိဳးကို ျပျခင္းသည္ ေၾကာက္ေအာင္ ေျခာက္လွန္႔သည္ဟူ၍ လည္းေကာင္း၊ အေမွ်ာ္ခိုင္းသည္ ဟူ၍လည္းေကာင္း မဆိုႏိုင္။

အေၾကာင္းအက်ိဳးကိုသာျပ၍ ဆံုးမေတာ္မူပံုကို အျမြက္မွ် ျပအံ့။

(က) မေကာင္းမႈကို ျပဳေသာသူသည္ ယခုဘဝ၌လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ဘဝ၌လည္းေကာင္း၊ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ ၂-တန္ေသာ ဘဝ၌လည္းေကာင္း ပူပန္ဆင္းရဲရ၏၊ ငါသည္ မေကာင္းမႈကို ျပဳမိၿပီ ဟု ေတြးေတာပူပန္၏၊ ဒုဂၢတိဘံုသို႔ ေရာက္ေသာ္ ပို၍ပင္ ပူပန္ဆင္းရဲရ၏။

(ခ) ေကာင္းမႈျပဳေသာ သူသည္ ယခုဘဝ၌လည္းေကာင္း၊ ေနာင္ဘဝ၌လည္းေကာင္း၊ ပစၥဳပၸန္ တမလြန္ ၂-တန္ေသာ ဘဝ၌လည္းေကာင္း ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးရ၏၊ မိမိ၏လုပ္ငန္း စင္ၾကယ္ေကာင္းျမတ္မႈကိုၾကည့္၍ သူသည္ အဖန္တလဲလဲ ဝမ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးရေပ၏။

(ဂ) သတၱဝါတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ မေကာင္းမႈကို ျပဳမိလွ်င္ ထိုမေကာင္းမႈကို ထပ္တလဲလဲ မျပဳမိေစသင့္၊ မေကာင္းမႈ၌ေတာင့္တျခင္း ဆႏၵကို မျပဳရာ၊ မေကာင္းမႈ မ်ားလွ်င္ ဆင္းရဲေသာအက်ိဳး ရွိ၏။

(ဃ) သတၱဝါတစ္ဦးတစ္ေယာက္သည္ ကုသိုလ္ကို ျပဳမိလွ်င္ ထိုကုသိုလ္ကို ထပ္ကာတလဲလဲ ျပဳရာ၏၊ ေကာင္းမႈ၌ ေတာင့္တျခင္း ဆႏၵကိုျပဳရာ၏၊ ေကာင္းမႈ မ်ားျပားလွ်င္ ခ်မ္းသာေသာ အက်ိဳး ရွိ၏။

ဤအဆံုးအမမ်ားတြင္ ''မေကာင္းမႈ မ်ားျပားလွ်င္ ဆင္းရဲေသာ အက်ိဳး ရွိ၏၊ ေကာင္းမႈ မ်ားျပားလွ်င္ ခ်မ္းသာေသာ အက်ိဳး ရွိ၏''ဟူေသာ အဆံုးအမသည္ အျပစ္ႏွင့္အက်ိဳးကို ႐ိုး႐ိုးကေလး ျပကာ ဆံုးမေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္။

ရာဟုလာကို ဆံုးမေတာ္မူပံုကား

''ရာဟုလာ . . . ငါ ေမးမည့္ စကားကို သင္ ဘယ္လို သေဘာရသနည္း၊ ေၾကးမံုမွန္ျပင္သည္ အဘယ္အက်ိဳး ရွိပါသနည္း ရာဟုလာ၊ အျပစ္ကို ဆင္ျခင္ျခင္း အက်ိဳး ရွိပါသည္ ဘုရား၊ ရာဟုလာ . . . ဤနည္းအတိုင္းပင္ စဥ္းစားဆင္ျခင္ကာ ကိုယ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရမည္, ႏႈတ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ ရမည္, စိတ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္ရမည္၊ ရာဟုလာ . . . ကိုယ္ျဖင့္ အလုပ္လုပ္မည္ရွိေသာအခါ ငါ၏ ဤကာယကံမႈသည္ မိမိအတြက္လည္း ဆင္းရဲပင္ပန္း, သူတပါးအတြက္လည္း ဆင္းရဲပင္ပန္း, မိမိ သူတပါး ႏွစ္ဦးသားအတြက္လည္း ဆင္းရဲပင္ပန္းဖို႔ ျဖစ္ေလမည္လားဟု ဆင္ျခင္ရမည္၊ ငါ၏ ဤကာယကံမႈသည္ ဆင္းရဲကို ျဖစ္ေစ၍ ဆင္းရဲေသာအက်ိဳး ရွိေသာ ကံမ်ားျဖစ္ေလမလားဟု ဆင္ျခင္ရာ၏၊ ရာဟုလာ . . . အကယ္၍ သင္ ဆင္ျခင္ေသာအခါ မိမိလည္း ဆင္းရဲ၊ သူတပါးလည္း ဆင္းရဲဖုိ႔ ျဖစ္သည္၊ ဒုကၡကိုျဖစ္ေစ၍ ဆင္းရဲေသာ အက်ိဳးရွိသည္ဟု သင္ ထင္ျမင္လွ်င္ ဤသို႔ေသာ ကာယကံကို သင္ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် မျပဳသင့္၊ ရာဟုလာ အကယ္၍ သင္ ဆင္ျခင္ေသာအခါ မိမိလည္း ဆင္းရဲ, သူတပါးလည္း ဆင္းရဲဖုိ႔ မျဖစ္၊ ခ်မ္းသာျခင္းကို ျဖစ္ေစ၍ ခ်မ္းသာေသာအက်ိဳး ရွိသည္ဟု သင္ ထင္ျမင္လွ်င္ ဤသို႔ေသာ ကာယကံကို သင္ မခြၽတ္ျပဳရမည္။'' (ဝစီကံ, မေနာကံ အလားတူ)။ (မဇၩိမပဏၰာသပါဠိေတာ္၊ အမၺလ႒ိက ရာဟုေလာဝါဒသုတ္)

အက်ိဳးကို ျပကာ ဆံုးမေတာ္မူလ်က္ တစ္ထပ္တည္းသာ စားျခင္း၏အက်ိဳးကို ေဟာေတာ္မူပံုကား

''ရဟန္းတို႔ . . . ငါသည္(ညစာမစားဘဲ)တစ္ထပ္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ . . . တစ္ထပ္ဆြမ္းကို ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေသာအခါ အနာေရာဂါကင္းျခင္း, အားအင္ႏွင့္ျပည့္စံုျခင္း, ခ်မ္းသာစြာေနႏိုင္ျခင္းကို ငါဘုရား သတိျပဳမိေတာ္မူ၏၊ ရဟန္းတို႔ . . . လာၾကကုန္၊ သင္တို႔လည္း (ညစာမစားဘဲ) တစ္ထပ္ဆြမ္းကို စားၾကကုန္ေလာ့၊ သင္တို႔လည္း တစ္ထပ္ဆြမ္းကို စားလွ်င္ အနာေရာဂါကင္းျခင္း, အားအင္ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္း, ခ်မ္းသာစြာ ေနႏိုင္ျခင္းကို (သင္တို႔ကိုယ္တိုင္) ေကာင္းစြာ သိၾကေပလိမ့္မည္''

အ႒ကထာဆရာ၏ မွတ္ခ်က္

''ဘုရားရွင္တို႔သည္ ေဘးကို ျပကာ ၿခိမ္းေျခာက္၍ ပယ္စြန္႔ေစေတာ္မမူၾကေခ်၊ အက်ိဳးကို ျပ၍သာ ပယ္စြန္႔ေစေတာ္မူၾကျမဲ ျဖစ္သည္၊ ဤသို႔ အက်ိဳးျပဳပယ္စြန္႔ေစလိုက္ေသာ္ သတၱဝါတို႔သည္ လြယ္ကူစြာ ပယ္စြန္႔ၾကေလသည္''

အထက္ပါ သဘာဝယုတၱိ အာဂမယုတၱိတို႔ကို ေထာက္၍ ဗုဒၶဝါဒသည္ အေမွ်ာ္ အေၾကာက္၊ တစ္နည္း (Reward and Punishment) ဆုလာဘ္ႏွင့္ အျပစ္ဒဏ္ကို ျပကာ ေျခာက္ခ်ည္တစ္လွည့္ ေျမႇာက္ခ်ည္တစ္ခါ ျပဳလုပ္တတ္ေသာ ဖန္ဆင္းရွင္ ထာဝရဝါဒီတို႔၏ ဘာသာမ်ိဳး မဟုတ္၊ အက်ိဳးအေၾကာင္းကို ျပ၍ဆံုးမတတ္ေသာ ဘာသာ သာျဖစ္သည္၊ နတ္ျပည္ႏွင့္ ငရဲျပည္ကို ျပျခင္းမွာလည္း ေျမႇာက္လို ေျခာက္လို၍ မဟုတ္ဘဲ အရွိသေဘာျဖစ္၍ ရွိေၾကာင္းကို ျပျခင္းသာျဖစ္သည္၊ ဤလမ္းသြားလွ်င္ ဤအရပ္သို႔ ေရာက္၍ ထိုလမ္းေလွ်ာက္လွ်င္ ထိုအရပ္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္း ျပေတာ္မူျခင္းသာ ျဖစ္သည္။

အကယ္ပင္ အက်ိဳးကို လိုလားေသာ မိဘဆရာသမားတို႔က ခ်ဳပ္ခ်ယ္၍ အတင္းအက်ပ္ တရားအက်င့္ကို က်င့္ၾကံခိုင္းေစကာမူ (ဝါ)သာသနာေတာ္၏ အဆံုးအမကို မက်င့္လိုဘဲ က်င့္ရေစကာမူ သာသနာေတာ္၏ က်င့္စဥ္ကား က်င့္သူကို လမ္းဆံုးပန္းတိုင္ျဖစ္ေသာ အႏုပါဒါပရိနိဗၺာန္တိုင္ေအာင္ အက်ိဳးျပဳသည္သာ ျဖစ္၏။
စတုကၠ အႏုေသာတသုတ္၌ ျမတ္စြာဘုရား ေဟာမိန္႔ေတာ္မူသည္။

သမၼာဒိ႒ိသုေတသနဝါဒီတို႔၏ ''ကိုးကြယ္''ဟူေသာ စကားႏွစ္လံုးကို ပုဒ္ခြဲကာ ကိုး=အားကိုးသည္၊ အားကိုးျခင္းသည္ လိုခ်င္ျခင္း ျဖစ္၍ ေလာဘ=အေမွ်ာ္ ျဖစ္သည္၊ ကြယ္=ကာကြယ္သည္၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ ေၾကာက္ရြံ႕ထိတ္လန္႔ျခင္း=ေဒါသ အေၾကာက္ ျဖစ္သည္၊ ေလာဘ ေဒါသသည္ ေမာဟေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ၾကံၾကံဖန္ဖန္ သမၻာရပရိေစၧဒ ျပဳၾကျခင္းသည္ စိတ္မမွန္ေသာ သူတို႔၏ စကားသာ ျဖစ္သည္ဟု အမွတ္(၂) သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္ ဆရာေတာ္မ်ားက သံုးသပ္ေတာ္မူၾကသည္။


Read more ...

July 29, 2010

အတိတ္အနာဂါတ္ကုိသိျမင္ျခင္းရဲ႕ စြမ္းရည္

တိပိဋက | 6:48 PM | 1 Comment so far

အတိတ္အနာဂါတ္၊ အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္…ဗုဒၶသာသနာမွာ အတိတ္အနာဂါတ္ဟာ လြန္စြာ အေရးၾကီးလွပါတယ္… ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေျခခံယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိအပုိင္းမွာပင္ အတိတ္၊ အနာဂါတ္က ပါဝင္ေနပါတယ္… အသက္တုိရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း အသက္ရွည္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းအစရွိသည္တို႔မွာ အတိတ္ကံနဲ႔ မ်ားစြာစပ္ဆက္ေနပါတယ္… ပါဏာတိပါတကုိ မေရွာင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အသက္တုိရတယ္.. ပါဏာတိပါတကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အသက္ရွည္ရတယ္. အဲဒီလို အစရွိသည္ျဖင့္ အတိတ္ကံနဲ႔ စပ္ဆက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိပါတယ္. ..

ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ပတ္သက္ပီ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ႏွစ္ပုိင္းရွိပါတယ္. အစဥ္အလာမိရုိးဖလာ စကားအားျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္း.နဲ႔ ကုိယ္တုိင္လက္ေတြ႔ရႈပြား၍ ယံုၾကည္ျခင္းဆုိပီ ႏွစ္ပုိင္းရွိပါတယ္.. ဗုဒၶဘာသာအတြင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ခါစ၌ မိရုိးဖလာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လံုေလာက္ပါေသာ္လည္း. .. ဝိပႆေကန ပန ကမၼႏၲရၪၥ ဝိပါကႏၲရၪၥ ဧကေဒသေတာ ဇာနိတဗၺံ။ (ဝိသုဒၶိ၊၂၊၂၃၇။) အဆုိအရ ဝိပႆနာ အားထုတ္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ကံ၊ ကံရဲ႕ အက်ဳိးကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳသိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္… အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အတိတ္၊ အနာဂါတ္နဲ႔ ပက္သက္ပီ ယံုမွား သံသယျဖစ္ေနတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာက္လႊင့္စင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္… တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြက လာလွည့္ပါ။ ရႈလွည့္ပါလုိ႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းငွါ ထုိက္တန္တဲ့ တရားေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္..

သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ခဇၨနီယသုတၱန္အဆုိအရ… အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏ၊ ျဗဟၼဏပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အတိတ္က ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ သိႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ပါဠိေတာ္နဲ႔ အ႒ကထာက ဖြင့္ဆုိထားပါတယ္.. ဒီေတာ့ အထက္က ဝိသုဒၶိမဂ္အဆုိအရ ကံ၊ ကံရဲ႕ အက်ဳိးကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသသိရမယ္.. ခဇၨနီယသုတၱန္အဆုိအရလည္း သိႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ အတိတ္၊ အနာဂါတ္လမ္းခရီးဟာ အဆင့္ျမင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ လမ္းခရီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္… ဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ တရားေဒသနာေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္. အယူဝါဒမွားမ်ားကို တုိက္ဖ်က္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့၇ပါတယ္.. သာသနာေတာ္ရဲ႕ ေပတံၾကီးမ်ားသဖြယ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္.

ဘယ္လုိ ေပတံေတြ ျဖစ္သလဲဆုိရင္… ဒီေန႔ေခတ္မွာ မိမိကိုယ္ကို တရားထူးရသူ ေၾကာ္ၿငာသူေတြ ရွိၾကပါတယ္. ဘယ္ဉာဏ္စဥ္ကုိ ေရာက္ေနပီဟု ေျပာဆုိသူေတြ ရွိၾကပါတယ္.. တစ္မဂ္တစ္ဖုိလ္ရပီဟု ေျပာသူက ေျပာၾကပါတယ္. .. အဲဒီသူေတြအတြက္ ေပတံတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္.. အတိတ္၊ အနာဂတ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ မထြင္းေဖာက္ႏုိင္ဘဲ သံသရာမွာ လြန္ေျမာက္သြားတဲ့ သူဆုိတာ အိမ္မက္ရဲ႕ အတြင္း`၌ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့စဖူးပါလို႔ ဝိသုဒိၶိမဂ္အ႒ကထာၾကီးမွာ ေျပာတဲ့အတုိင္း မိမိတရား ရမရ.. အတိတ္၊ အနာဂတ္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳပီပီလားဟု ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္.. မသိေသးပါဟု အေျဖထြက္ပါက မိမိေျပာေနတဲ့ တရားထူးမွာ ဘုရားဆုိလိုတဲ့ တရားထူး မဟုတ္ေသးဟု နားလည္ရာ၏။

အနတၱလကၡဏာတုိ႔လို ထုိထိုသုတၱန္ေတြမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ေတပရိဝဋၬ ေဒသနာနည္းနဲ႔ တရားေဒသနာေတြကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္.. အဲဒီသုတၱန္ေဒသနာေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အစရွိသည္ျဖင့္ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကာလသံုးပါးလံုးမွာရွိတဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကုိ လကၡဏာေရးသံုးတန္တင္ ဝိပႆနာရႈဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ညြန္ၾကားထားခဲ့ပါတယ္.. ဒီေတာ့ အတိတ္ကုိ ျမင္မွ အတိတ္ကို ဝိပႆနာ ရႈလို႔ရမယ္… အနာဂါတ္ကို ျမင္မွ အနာဂတ္ကုိ ဝိပႆနာ ရႈလို႔ရမယ္.. အတိတ္၊ အနာဂတ္က ျမင္နုိင္သလားဆုိ၇င္ ျမင္ႏုိ္င္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား တရားရႈကြက္ ေဒသနာေဟာေပးေတာ္္မူခဲ့တယ္လို႔ ခံမွန္းလို႔ရတယ္.. ဒါဆုိရင္ အတိတ္ဆုိတာျဖစ္ပီပီ။ ဘယ္လုိ ရႈမွာလဲ။ အနာဂါတ္ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ေသးတာ ဘယ္လုိလုပ္ ဝိပႆနာရႈမွာလဲဟု ေမးစရာရွိလားပါတယ္.. ဟုတ္ပါတယ္. အတိတ္ရုပ္နာမ္နဲ႔ အနာဂါတ္ရုပ္နာမ္ေတြဟာ.. ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ မျဖစ္ရေသးတာဆုိေတာ့ ရႈလုိ႔ရပါ့မလားဟု သံသယျဖစ္စရာပါ…. ဒါေပမဲ့ ခဏပစၥဳပၸန္ရဲ႕ သေဘာကို နားလည္းရင္ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖက ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္…

ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိတာ ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရတရားတုိ႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္ပ်က္(ဥပါဒ္၊ဌီ၊ဘင္)သေဘာပါ.. အဲဒီျဖစ္တည္ပ်က္သေဘာကို ရႈႏုိင္ရင္ ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ နာမ္တရားရဲ႕ သေဘာက တစ္ၾကိမ္မွာ ႏွစ္ခု မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး.. အဲဒီေတာ့ ေရွးနာမ္တရားေတြ ျဖစ္ပီပ်က္သြားပီမွသာ ေနာက္နာမ္တရားတုိ႔ျဖင့္ ေရွးနာမ္တရားတုိ႔ရဲ႕ ဥပါဒ္ဌီဘင္္ကုိ ျမင္ေအာင္ရႈရပါတယ္.. အဲဒီေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရွးနာမ္တရားေတြဟာ အတိတ္နာမ္တရားေတြျဖစ္ေနပါပီ.. ဒါကုိပဲ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အတိတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈလုိ႔မရဘူးဆုိရင္ ရႈစရာကုိ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္.. ရုပ္နာမ္သခၤါတရားမ်ားကုိ ရႈတဲ့ခါမွာ ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိက္ေအာင္ ရႈႏုိင္ဖုိ႔သာ လုိရင္းျဖစ္ပါတယ္. .. ဒါဆုိရင္ အတိတ္၊ အနာဂတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္က်က်ရႈတယ္ဟု သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္..

အတိတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ျပန္ရႈရင္ မိမိရဲ႕ အတိတ္သံသရာခရီးတခ်ဳိ႕ကုိ ျပန္္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္.. အတိတ္သံသရာခရီးကို ျပန္ျမင္ျခင္းအားျဖင့္ သံေဝဂျဖစ္စရာေတြ ရွိပါတယ္. သခၤန္းစာယူစရာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္. ဘဝန႔ဲရင္းခဲ့ရတဲ့ သခၤန္းစာမ်ားကို ေတြ႔ရွိျခင္းအားျဖင့္ ေနာက္္ထပ္တဖန္ အမွားမ်ားကို မလြန္က်ဴးႏုိင္ေတာ့ပါ.. အယူမွား မိစၧာဒိ႒ိမ်ားျဖစ္တဲ့ ဘဝဆုိတာ ပခက္နဲ႔ ေခါင္းၾကားမွာပဲ ရွိတယ္.. ေသပီရင္းျပတ္တယ္။ သတၲဝါေတြကို ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးက ဖန္ဆင္းတယ္။ အေၾကာင္းတရား၊ အက်ဳိးတရားမရွိဘူးအစရွိတဲ့ အယူဝါဒဆုိးၾကီးမ်ားကို ေပ်ာက္ကြယ္ႏုိင္ပါတယ္..

အတိတ္၊ အနာဂတ္ကုိ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳသိခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိလည္း ပိုမုိခုိင္ခ့ံလာမွာပါ.. အတိတ္၊ အနာဂတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ယံုမွားမႈ ဝိစိကိစၧာအမ်ဳိးမ်ဳိးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပတယ္…

Read more ...

July 26, 2010

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီးသား အဓမၼ၀ါဒမ်ား

Dr Phyo Wai Kyaw | 11:44 PM | Be the first to comment!
နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖဲြ႔ကေရြးခ်ယ္သည့္ နိုင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္မ်ားသာ ပါဝင္ေသာ နိုင္ငံေတာ္ သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ႔မ်ား (၁-၁၆)၏

ဓမၼ - အဓမၼ အျငင္္းပြားမႈခင္း ဆံံုုုးျဖတ္ခ်က္မ်ား

မစုိးရိမ္စာသင္သား(ေကာက္ႏုတ္္တင္ျပ ပူေဇာ္သည္)

နိုင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ့(၁-၁၆)၏ သဘာပတိဆရာေတာ္ျကီး(၁၆)ပါး

၁။ ဘဒၵႏ ၱသုဒႆန (ကိုိုင္္းကုန္္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)
၂။ဘဒၵႏ ၱေဃာသိတာဘိဝံသ (ေဃာသိတာရံုံုဆရာေတာ္ဘုရားျကီး)
၃။ ဘဒၵႏ ၱျသဘာသ(သရက္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၄။ ဘဒၵႏ ၱဝါေသဌာဘိဝံသ(ေရႊက်င္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၅။ ဘဒၵႏ ၱဝိဇယ (ကြမ္္းးျခံကုန္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၆။ ဘဒၵႏ ၱတိကၡိျႏၵိိယ (ေက်ာင္္းေတာ္ရာေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၇။ဘဒၵႏ ၱေဝပုလႅာဘိဝံံသ (ပတၱျမားဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၈။ ဘဒၵႏ ၱဝဏၰသာရ (ဘုရားသံုံုံးဆူဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၉။ ဘဒၵႏ ၱတိႆ (က်ဳိက္သီမြန္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၁ဝ။ ဘဒၵႏ ၱပညာေဇာတ (သာသနာ့မ့မ႑ိိုုင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၁။ ဘဒၵႏ ၱေမဓိယ (တူူးေမာင္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၂။ ဘဒၵႏ ၱဂႏၶမာဘိဝိဝံသ (ဖက္ပင္အိုိင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၂။ ဘဒၵႏ ၱဂႏၶမာဘိဝိဝံသ (ဖက္ပင္အိုိင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၄။ ဘဒၵႏ ၱေခမိကာဘိဝံသ ( ေခမာဝင္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၁၅။ ဘဒၵႏ ၱကုမာရာဘိဝံသ (ဗန္္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၅။ ဘဒၵႏ ၱကုမာရာဘိဝံသ (ဗန္္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)



(၁)ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒဝိနိစၧယ

(၂) လူေသလူျဖစ္ဝါဒဝိနိစၧယ

(၃) ေျကာင္ပန္းေတာရဝါဒဝိနိစၧယ

(၄) ေက်ာက္ပံုေတာရဝါဒဝိနိစၧယ
ျမတ္စြာဘုရား၏ဝါဒနွင့္ ေက်ာက္ပံုေတာရဝါဒနိႈင္းယွဥ္ခ်က္

(၅) ဦးမာလာဝရ(ေရတာရွည္)ဝါဒဝိနိစၧယ

(၆) ဓမၼနီတိဝါဒဝိနိစၧယ

(၇)မိုးညို(ေျမာက္ဥကၠလာပ)ဝါဒ

(၈)ထြန္းတံုးလက္က်န္ဦးထင္ဝါဒဝိနိစၧယ

(၉) တံြေတးျမဳိ႔နယ္ ဦးပုညစာရ၏ သိမ္သမုတ္မႈဆိုင္ရာဝါဒဝိနိစၧယ

(၁ဝ)နယ္သိမ္းသိမ္သမုတ္မႈဆိုင္ရာဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၁) စမ္းကေလးဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၂) မိုးကုတ္ဝိနိစၧယ

(၁၃) ဘိကၡုနီဘာဝါဘာဝဝိနိစၧယ

(၁၄) ေအာင္ဆန္းေတာရဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၅) မိုးညွင္းျမို့၊ အေရွ့ရိပ္သာေခမိႏၵဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၆) မိုးညွင္းျမို့၊ အေရွ့ရိပ္သာေခမိနၵဝါဒ ျမစ္ျကီးနားျမိဳ႔ဝိစိတၲသာရဝါဒဝိနိစၧယ




.....
နိုင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ႔အမွတ္(၂)၏ ေပါင္းရံုးသံုးသပ္ခ်က္

သာသနာ့အတြင္းရန္သူမ်ားေျကာင့္ သာသနာအက်ဳိးယုတ္ပံုမ်ား

အဂတိလိုက္စားမိေသာ ဝိနည္းဓိုရ္ဆရာေတာ္ျကီးနွစ္ပါး

နိုင္ငံေတာ္သံဃဝိနိစၧယအဖဲြ့(၉)၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (မိုးျပာဂိုဏ္းအမႈေဟာင္းကိစၥ)

အဓမၼဝါဒဝိနိစၧယဆိုင္ရာညႊန္ျကားလႊာမ်ား

ဝိနိစၧယဆိုင္ရာဥပေဒမ်ား

ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းပါ။
Read more ...

July 13, 2010

ေမာဟ၏ သေဘာသဘာ၀

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) | 7:41 AM | | Be the first to comment!

ကၽြန္ေတာ္သည္ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာ စာအုပ္တုိ႔ကုိ ဖတ္႐ႈၿပီး ကိုယ္တိုင္မေ၀ခြဲ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကုိ တင္ျပလုိပါသည္။
- ေမာဟ (ေစတသိက္)သည္ သိသင့္တာကုိ မသိ၊ မသိသင့္တာကို သိသည္ဟုအခ်ဳိ႕ စာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
- ေမာဟ (ေစတသိက္)သည္ အာ႐ံု၏ သေဘာကုိ ဖံုးလႊမ္းတတ္သျဖင့္ အမွန္ေတြကုိ မသိမလို အမွားေတြကုိလည္း မသိ၊ ဘာကုိမွ မသိေၾကာင္း အခ်ဳိ႕စာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဟ၏ ကိစၥ (အလုပ္တာ၀န္) ကို ပရိယတၱိပညာ႐ွင္မ်ားက ေျဖၾကားေပးလိမ့္မည္ဟူေသာ အားကုိးျဖင့္ ျမတ္ပန္းရဂုံစင္ျမင့္သုိ႔ တင္လိုက္ရပါသည္။
ရတနာပံု ေမာင္သစ္
ေမာဟ၏ သေဘာ
၃၉၀။ ထိုအခါ၌ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟ´ ဟူသည္ အဘယ္သေဘာ ျဖစ္သနည္း။
ထိုအခါ၌ အၾကင္ မသိျခင္းသေဘာ `အညာဏ´၊ (အမွန္တရားကို) မျမင္ျခင္းသေဘာ `အဒႆန´ ၊ ထိုးထြင္း၍ မသိတတ္ေသာ သေဘာ `အနဘိသမယ´။ (အမွန္တရားအား) ေလ်ာ္စြာ မသိတတ္ေသာသေဘာ `အနႏုေဗာဓ´။ (အနိစၥစသည္တို႔ႏွင့္ယွဥ္၍) မသိတတ္ ေသာ သေဘာ (မွားယြင္းစြာ သိတတ္ေသာသေဘာ) `အသေမၺာဓ´ ၊ ထိုးထြင္း၍ မသိျခင္း သေဘာ `အပၸဋိေ၀ဓ´။ (အနိစၥစသည္ျဖင့္) မယူတတ္ေသာ သေဘာ `အသံဂါဟန´၊ (အမွန္တရားကို) သက္၀င္၍ မယူတတ္ေသာသေဘာ `အပရိေယာဂါဟန´၊ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မ႐ႈတတ္ေသာ (အနိစၥစသည္ကို နိစၥစသည္ဟု မညီမၫြတ္ ႐ႈတတ္ေသာ) သေဘာ `အသမေပကၡန´ ၊ မဆင္ျခင္တတ္ေသာ သေဘာ `အပစၥေ၀ကၡန´ ၊ မ်က္ေမွာက္ မ႐ႈတတ္ေသာ သေဘာ (အေကာင္းအဆိုးကို မေ၀ခဲြတတ္ေသာ သေဘာ) `အပစၥကၡကမၼ´၊ (စိတ္) ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းမႈကို ဖ်က္ဆီးေၾကာင္း သေဘာ `ဒုေမၼဇၩ´၊ လူမိုက္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာ `ဗာလ်´ ၊ ေကာင္းစြာ (ခဲြခြဲျခားျခား) အျပားအားျဖင့္ မသိတတ္ေသာ သေဘာ `အသမၸဇည´၊ ေတြေ၀ျခင္းသေဘာ `ေမာဟ´ ၊ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္း သေဘာ `ပေမာဟ´။ (တရားအားလုံး၌) ထက္၀န္းက်င္ ေတြေ၀ျခင္း သေဘာ `သေမၼာဟ´၊ သိအပ္သည္ကို မသိျခင္း (သစၥာေလးပါးကို မသိျခင္း) သေဘာ `အ၀ိဇၨာ´။ (၀ဋ္ဆင္းရဲ၌) နစ္ျမဳပ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈ သေဘာ `အ၀ိေဇၨာဃ´။ (၀ဋ္ဆင္းရဲ၌) ယွဥ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာေယာဂ´ ၊ အစဥ္ ကိန္း၀ပ္တတ္ေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာႏုသယ´။ (ကိေလသာတို႔၏) ထႂကြ ေသာင္းက်န္းျခင္း မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာပရိယု႒ာန´။ (စီးပြားခ်မ္းသာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ပင္တတ္သျဖင့္) တံခါးက်ည္ (မင္းတုတ္) ႏွင့္ တူေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာလဂႌ´ ၊ အကုသိုလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ျဖစ္ေသာ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟအကုသလမူလ´ သည္ (ရွိ၏)။ ထိုအခါ၌ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟ´ ဟူသည္ ဤသေဘာ ျဖစ္၏။
အထက္ပါ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားသည္ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္မွ ေမာဟ၏ ပရိယာယ္ပုဒ္မ်ား ျဖစ္၏။
သၿဂၤိဳဟ္ဘာသာဋီကာမွ ေမာဟႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
ေမာဟ။ ။ မုယွတီတိ ေမာေဟာ နာမ, ဧေသာ အညာဏလကၡေဏာ၊ အာလမၺနသဘာ၀စၧာဒ ရေသာ-ႏၶကာ႐ုပ႒ာေနာ၊ အေယာနိေသာမနသိကာရ - ပဒ႒ာေနာတိ သညိေတာ။
၀စနတၳ, လကၡဏာ။ ။[မုယွတီတိ-အာ႐ံု၌ ေတြေ၀တတ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ေမာေဟာ နာမ- ေမာဟမည္၏၊ ဧေသာ - ဤေမာဟသည္၊ အညာဏလကၡေဏာ၊ ဉာဏ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ လကၡဏာ႐ွိ၏။] -မုယွတိအရ အာ႐ံု၌ ေတြေ၀ျခင္းဟူရာ၌ ၀ိစိကိစၧာ သေဘာကဲ့သုိ႔ မဆံုးျဖတ္ႏုိင္ဘဲ ေ၀ေတေတျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္, အာ႐ံု၏ အမွန္သေဘာကို မသိျခင္းပင္တည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ မုယွတိကို `နဗုဇၩတိ´ဟု ဋီကာတို႔ ဖြင့္ၾကသည္၊ ဘ၀င္က်၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို မသိ႐ံုသက္သက္မဟုတ္, ဉာဏ္သည္ အမွန္ကုိသိသကဲ့သုိ႔ ေမာဟသည္ အမွားကုိသိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဉာဏ္၏ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ျခင္း လကၡဏာ႐ွိသည္။
ရသ,ပစၥဳပ႒ာန္။ ။[အလမၺသဘာ၀စၧာဒရေသာ - အာ႐ံု၏ သေဘာမွန္ကုိ ဖံုးကြယ္ျခင္း ကိစၥ႐ွိ၏၊ အႏၶကာရဥပ႒ာေနာ - ပညာစကၡဳကို ကန္းေအာင္ျပဳတတ္ေသာတရားဟု ေယာဂီတို႔ ဉာဏ္အားထင္လာ၏။] -အာ႐ံု၏ ဟုတ္မွန္ေသာသေဘာဟူသည္ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔၏ မေကာင္းဆုိး၀ါးေသာ သေဘာ,သုစ႐ိုက္တုိ႔၏ ေကာင္းေသာသေဘာ, ဒုကၡသစၥာစသည္တုိ႔၏ သေဘာ, အတိတ္ဘ၀ႏွင့္ အနာဂတ္ဘ၀တို႔႐ွိျခင္းသေဘာ, ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၏ သေဘာစသည္ တည္း။ ဤသေဘာမ်ိဳးကုိ မသိေအာင္ ကာကြယ္ဖံုးလႊမ္းထားျခင္းသည္ ေမာဟ၏ ကိစၥတည္း၊ ဤဖံုးလႊမ္းကာကြယ္မႈေၾကာင့္ပင္ ဒုစ႐ိုက္သေဘာကုိ သိၿပီးေသာ ပညာ႐ွိျဖစ္ေစကာမူ ေမာဟ ၀င္လာေသာ အခါ ထုိဒုစ႐ိုက္တုိ႔၏ အျပစ္ကို မျမင္ႏုိင္ဘဲ ျပဳမွားမိၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ `ဤ ေမာဟသည္ ႐ွိၿပီးေသာ ပညာစကၡဳကို ကန္းေအာင္ျပဳတတ္ေသာတရား´ဟု ေယာဂီတို႔ ဉာဏ္မွာ ထင္လာသည္။
ပဒ႒ာန္။ ။[အေယာနိေသာမနသိကာရပဒ႒ာေနာတိ - အေယာနိေသာမနသိ ကာရလွ်င္ နီးစြာေသာအေၾကာင္း႐ွိ၏ဟူ၍၊ သညိေတာ - မွတ္အပ္၏။] -`အေယာနိေသာ ဘိကၡေ၀ မနသိကေရာေတာ အႏုပၸႏၷာ ေစ၀ အကုသလာ ဓမၼာ ဥပပဇၨႏၲိ´ႏွင့္အညီ မသင့္မတင့္ ႏွလံုးသြင္းသူ၏ သႏၲာန္၌ အကုသုိလ္တရား တိုးပြားၿမဲျဖစ္ရကား အေယာနိေသာမနသိကာရ သည္ ေမာဟ၏ နီးစြာေသာ အေၾကာင္းတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ပဒ႒ာန္မပါေသာ အကုသုိလ္အရာ၌ ဤအေယာနိေသာမနသိကာရကို ပဒ႒ာန္ဟုမွတ္ပါ၊ ေမာဟႏွင့္စပ္၍ အျခားမွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားကုိ ပစၥည္းပုိင္း အ၀ိဇၨာပုဒ္၌ ႐ႈပါ။
[ေဆာင္] သေဘာမွန္ရာ, ဖံုးကြယ္ကာ၍, ပညာစကၡဳ, ကန္းေအာင္ျပဳလွ်င္း, မိုက္မဲျခင္း, မယြင္းေမာဟသေဘာတည္း။ (၁၂၁)
ဆရာေတာ္ညႊန္းသည့္အတိုင္း ပစၥည္းပိုင္း အ၀ိဇၨာပုဒ္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ အ၀ိဇၨာ။ ။ န ၀ိဒတိ- မသိတတ္၊ ဣတိ- ထို႔ေၾကာင့္၊ အ၀ိဇၨာ- အ၀ိဇၨာမည္၏။ တရားကိုယ္အားျဖင့္ ေမာဟတည္း။ ဤအ၀ိဇၨာသည္ သိထိုက္ေသာ အရာဌာနကို မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မသိတတ္၊ မိမိႏွင့္ ယွဥ္ဘက္ အကုသိုလ္စိတ္ ေစတသိက္မ်ားကိုလည္း ေကာင္း၊ မိမိကိန္းရာ သတၱ၀ါကိုလည္းေကာင္း မသိေစတတ္။ မ်က္စိ၌ တိမ္သလာ ဖံုးလႊမ္းေနသူသည္ တိမ္သလာအတြက္ေၾကာင့္ ျမင္သင့္ျမင္ထိုက္ေသာ အရာဌာနကို မျမင္ရသကဲ့သို႔တည္း။ ဤအ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းရာဌာနကို `သစၥာေလးပါး ပုဗၺႏၲ အပရႏၲ ပုဗၺႏၲာပရႏၲ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္´-ဟု အဘိဓမၼာနည္းအားျဖင့္ ရွစ္ဌာနျပ၏။ ထိုတြင္ ဘံုသံုးပါး၌ ရွိရွိသမွ် နာမ္႐ုပ္ေတြသည္ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္းတည္း။ ထိုဒုကၡေတြကို ဒုကၡဟု မသိမျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ဒုကၡသစၥာကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာပင္တည္း။ ထို႔အတူ တဏွာ ေလာဘကို ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းမွန္း မသိျခင္း၊ နိဗၺာန္ကို ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ရာမွန္း မသိျခင္းသည္ သမုဒယ နိေရာဓ မဂၢသစၥာကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာပင္တည္း။
အႏၲ၏ အနက္။ ။ ပုဗၺႏၲ-စသည္၌ အႏၲသဒၵါသည္ အဖို႔အစုဟူေသာ အနက္ကို ေဟာ၏။ အခ်ိဳ႕ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ ေရွးအတိတ္ဘ၀၌ ျဖစ္ခဲ့သည္ကို မယံုၾကည္၊ ယခုဘ၀မွ ထာ၀ရဘုရား စသူတို႔ ဖန္ဆင္း၍ ျဖစ္ရသည္ဟု မွတ္ထင္၏။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀၌ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ဦးမည္ကိုကား ယံုၾကည္၏။ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `ပုဗၺေႏၲ အညာဏံ´ အရ အတိတ္ဘ၀၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစု၌ ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ အခ်ိဳ႕ကား ေရွးအတိတ္က ျဖစ္ခဲ့ရပံုကို ယံုၾကည္၏၊ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဘ၀၌ ရဟႏၲာမျဖစ္ေသး သမွ် ဆက္လက္ျဖစ္ရဦးမည္ကို မယံုၾကည္၊ ေသလွ်င္ ၿပီးတာပဲ-ဟူေသာ ဥေစၧဒဒိ႒ိဘက္သို႔ သက္၀င္လ်က္ ရွိ၏။ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `အပရေႏၲ အညာဏံ´ အရ ေနာက္ေနာက္ဘ၀၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစုကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ အခ်ိဳ႕ကား ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ကိုပင္ မယံုၾကည္၊ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `ပုဗၺႏၲာပရေႏၲ အညာဏံ´အရ ေရွ႔ေနာက္ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစုကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။
ထို႔ျပင္ အ၀ိဇၨာသည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသး၏။ အ၀ိဇၨာစသည္က အေၾကာင္း၊ သခၤါရစသည္က အက်ိဳး၊ အ၀ိဇၨာစေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္သာ သခၤါရစေသာ အက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရသည္ဟု နားမလည္ေအာင္ ဖုံးလႊမ္းကြယ္ကာသည္ ဟူလို။ ဤအ၀ိဇၨာသည္ အဆင့္ဆင့္ေထာက္ဆ၍ အထူးအပါးကြဲျပား၏။ ကုသိုလ္အကုသိုလ္မွန္းကိုမွ် မသိေအာင္ ဖံုးလႊမ္းထားေသာ အ၀ိဇၨာသည္ အလြန္ထူပိန္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွန္း သိတတ္၍ အကုသိုလ္အခ်က္ေပၚလာလွ်င္ `မေတာ္ပါတကား´ဟု ေရွာင္ရွားတတ္၊ ကုသိုလ္ဟူသမွ်ကို ျပဳတတ္လွ်င္ အ၀ိဇၨာ အေတာ္ပါးလွပ္ေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ အ၀ိဇၨာကင္းဖို႔ အေရးမွာ မ်ားစြာေ၀းပါေသး၏။ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္အျဖစ္ေရာက္၍ သစၥာေလးပါးစသည္ကို ထြင္းေဖာက္သိျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အ၀ိဇၨာမွာ ပါးသည္ထက္ ပါး႐ံုသာ ရွိေသး၏။ ရဟႏၲာအျဖစ္က်မွ အ၀ိဇၨာအားလံုးကင္းေလသည္။ ဤေနရာ၀ယ္ `သစၥာေလးပါး စသည္ကို သိသည္´ ဟု ဆိုရာ၌ ယခုကာလ သၿဂၤိဳဟ္သ႐ုပ္ခြဲသမားတို႔ အသိမ်ိဳးကဲ့သို႔ သ႐ုပ္ေရတြက္တတ္ေသာ အသိမ်ိဳးမဟုတ္၊ သ႐ုပ္ေရတြက္တတ္မႈမွာ သညာသိ (အမွတ္သိ) မ်ိဳးသာတည္း၊ ဉာဏ္သိမဟုတ္ေသး။ ဉာဏ္ျဖင့္ ဒုကၡသေဘာ သမုဒယသေဘာ စသည္ကို သိမွသာ အသိဟု မွတ္ပါ။
အ၀ိဇၨာကင္းေသာ္လည္း အကုန္မသိ။ ။ အ၀ိဇၨာကင္း၍ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာအခါ ေလာကီ ေလာကုတၱရာအားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ သိၿပီဟု မမွတ္ရ၊ သိသင့္သိထိုက္ သေလာက္ သစၥာေလးပါးစသည္ကို သိျခင္းသာလွ်င္ လိုရင္းတည္း။ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာ္လည္း ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာ မဟုတ္လွ်င္ ပိဋကကို တမင္သင္ယူမွ တတ္ႏိုင္သည္။ ပိဋကတတ္ေသာ္ လည္း သူတစ္ပါး၏ အဇၥၽာသယကို က်နစြာမသိ၊ အာသယာႏုသယဉာဏ္ ဣၿႏၵိယပေရာ ပရိယတိၱဉာဏ္ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္သာလွ်င္ သိဖြယ္အားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ သိျမင္ေတာ္မူႏိုင္သည္၊ ထိုကဲ့သို႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ မသိျမင္ျခင္းမွာ အ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းမႈမဟုတ္၊ မိမိဉာဏ္၏ သတၱိနည္းမႈသာ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ- ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္၀ယ္ အေ၀းမွာတည္ေသာ ႐ူပါ႐ံုကို မျမင္ျခင္းသည္ အေမွာင္၏ ကာကြယ္မႈေၾကာင့္မဟုတ္၊ မိမိစကၡဳ၏ သတၱိနည္းမႈသာ ျဖစ္သကဲ့သို႔တည္း။
ဆက္ဦးအံ့- ဘုရားရွင္ကလြဲလွ်င္ အရွင္သာရိပုၾတာသည္ ဉာဏ္ေတာ္အႀကီးဆံုးတည္း။ ထိုအရွင္သာရိပုၾတာသည္ပင္ မိမိတပည့္ ရဟန္းကေလးအား ကမၼ႒ာန္းအေပး မွားခဲ့ဘူး၏။ ရဟန္းကေလးကား ငယ္ရြယ္သူတည္း၊ `ငယ္ရြယ္သူ႔ စိတ္ဓါတ္သည္ ကာမဘက္၌ ညြတ္တတ္၏´ဟု ႏွလံုးျပဳ၍ အသုဘကမၼ႒ာန္းကို ေပးေလရာ၊ စ႐ိုက္ႏွင့္ မတဲ့ေသာေၾကာင့္ ေလးလပတ္လံုး အားထုတ္ေသာ္လည္း တရားထူးမရ၊ နိမိတ္ကေလးမွ် မထင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား အရွင္သာရိပုၾတာက အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ငယ္ရြယ္သူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘ၀ငါးရာေလာက္ ေရႊပန္းထိမ္သည္ခ်ည္း လုပ္ခဲ့ဘူး၍ နီျမန္းေသာ ေရႊမ်ားကို ၾကည့္႐ႈရဖန္မ်ားေသာေၾကာင့္ အဇၥၽာသယႏွင့္တန္ေအာင္ ဘုရားရွင္က ပဒုမာၾကာနီပန္းကို ဖန္ဆင္းျပလ်က္ အနိစၥသေဘာကို ေဖာ္ျပေတာ္မူေလေသာ္ တေန႔ခ်င္းျဖင့္ တရားေပါက္၍ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၲာျဖစ္ပါလ်က္ အားလံုးကို မသိျခင္းမွာ ဉာဏ္သတၱိကုန္မႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။ အ၀ိဇၨာဖံုးလႊမ္းမႈေၾကာင့္ မဟုတ္။ အ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းရာ ဌာနမွာ သစၥာေလးပါးႏွင့္ ပုဗၺႏၲစေသာ တရားစုသာ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ပါ။
ဤမွ်ျဖင့္ ေမာဟ၏ သေဘာသဘာ၀ ေပၚလြင္ထင္ရွားၿပီဟု ထင္ပါသည္။ အခ်ဳပ္မွာ ေမာဟသည္ အမွန္ကို မသိသျဖင့္ အမွားကိုသာ သိ၏-ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဘာကိုမွ် မသိျခင္း-ဟုေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ မသိျခင္းမွန္သမွ် ေမာဟမဟုတ္ပါ။ မိမိမျမင္ဘူးေသာသူ မေရာက္ဘူးေသာေဒသတို႔၏ အမည္နာမစသည္ကို မသိျခင္းမ်ိဳးသည္ ေမာဟမဟုတ္ပါ။
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Read more ...

June 24, 2010

ဘုရားကုိ အထင္ေသးသူ

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) | 7:13 AM | Be the first to comment!

`နေမာ ေတ ပုရိသာဇညာ၊ နေမာ ေတ ပုရိသုတၱမ။
သဗၺညဴသိ မဟာ၀ီရ၊ ေလာကေဇေ႒ နရာသဘ။´
`ေယာက်္ားအာဇာနည္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား၊ အ႐ွင္ဘုရားအား ႐ွိခိုးပါ ၏။ ေယာက်္ားျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အ႐ွင္ဘုရားအား ႐ွိခိုးပါ၏၊ လံု႔လႀကီး ေတာ္မူေသာ၊ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေတာ္မူေသာ၊ လူတုိ႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အ႐ွင္ဘုရားသည္ တရားအလံုးစံုကို သိေတာ္မူပါေပ၏။´
စာေရးသူသည္ အထက္ပါ အပါဒါန္ပါဠိေတာ္လာ ဂါထာကေလးကို မွတ္စုထုတ္ေနခုိက္ လႈိင္သာယာမွ မိတ္ေဆြဦးပဥၨင္းတစ္ပါး ေရာက္လာသည္။ စကားစျမည္ ေျပာဆိုၾကရင္း မုိးျပာ ဂိုဏ္း အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည္။
`ဦးဇင္း၊ မုိးျပာဂုိဏ္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာ သံုးပါးပဲလုိ႔ ဘုရားေဟာထားတာ ႐ွိတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးကုိ သဗၺညဳတဉာဏ္ရတဲ့ အေၾကာင္း ၀န္ခံထားတာလဲ ႐ွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္တဲ့။
`တကယ္လုိ႔ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာသံုးပါးကုိ ဆုိလာတာပါလုိ႔ ဘုရား ေဟာခဲ့တာမွန္ရင္ သူ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရပါတယ္၊ အကုန္သိပါတယ္လုိ႔ ၀န္ခံတယ္ဆုိတာ မွားရမယ္တဲ့။ တစ္ခုမွန္ရင္ တစ္ခုမွားရမယ္ေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရာ။
`ဘုရားဆုိတာ မႂကြား၀ါတတ္သူမုိ႔လုိ႔ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာသံုးပါးပါပဲ ဆိုတဲ့စကားသာ ဘုရားေဟာ အစစ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္-တဲ့။
`ေနာက္ၿပီး နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိလုိ႔႐ွိရင္ နိဗၺာန္ဟာ အႏွစ္သာရ ဘာမွမ႐ွိဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ နိဗၺာန္ဟာ အတၱပါတဲ့။ ဦးဇင္း အဲဒီျပႆနာေတြ ေျဖ႐ွင္းဖူးတယ္ လုိ႔ၾကားပါတယ္။ လုပ္ပါအံုး၊ လင္းစမ္းပါအံုး´
`ကိုယ္ေတာ္လဲ စာၾကည့္ႏုိင္သားပဲ။ ကုိယ့္ဟာကို ပါဠိေတာ္႐ွာဖတ္ၿပီး ႏႈိင္းယွဥ္ ေလ့လာၾကည့္ေပါ့´
`ဟာ ဦးဇင္းကလဲ အဲဒီလို အေျဖ႐ွာရတဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္လို႔ လာေမးတာေပါ့´
`ကုိယ္ေတာ္တုိ႔က အဲဒါေတြ ခြက်တာပဲ။ ကုိယ္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုမ်ိဳး ဒကာ-ဒကာမ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးပါၿပီတဲ့၊ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ´
`အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေနာက္မွ စာၾကည့္ၿပီး ေျပာပါမယ္လုိ႔ လုပ္ရမွာေပါ့´
`ကဲကဲ-ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေစ်းကိုင္လိုက္တာလုိ႔ ကိုယ္ေတာ္မေျပာခင္ ႐ွင္းျပပါ့မယ္။ ေနအံုး၊ တပည့္ေတာ္ ေဆာင္းပါးေရးတုန္းက ပရင့္ထုတ္ထားတဲ့ စာ႐ြက္ေတြ ႐ွိတယ္။ သေဘာတူရာ ဖုိင္တဲြၿပီးသိမ္းထားတယ္ အဲဒါဖတ္ၾကည့္ရင္ ႐ွင္းသြားလိမ့္မယ္´
`အဲဒီေခတ္က ဗုဒၶေကာလာဟလအရ ဘုရားျဖစ္ခ်င္သူေတြ အိႏၵိယတစ္၀ိုက္မွာ ဘယ္ ေလာက္မ်ားမယ္၊ ဘုရားရဲ႕ သာ၀ကရင္း ျဖစ္ခ်င္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမယ္ ဆုိတာ မွန္း ၾကည့္လိုက္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုရားမပြင့္ခင္ ဘုရားလုိ၀န္ခံတဲ့သူ ေျခာက္ေယာက္႐ွိေနၿပီ။ သူတုိ႔ကို ယံုၾကည္လို႔ ဆည္းကပ္တဲ့သူေတြ ႐ွိသလို၊ ေလ့လာေနတဲ့သူေတြလဲ ႐ွိတယ္။ မဟာပု ရိသလကၡဏာက်မ္းအရ ဘုရားတစ္ဆူရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကိုလဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားက သိေနၾကလိမ့္မယ္။
`ဘုရားအမည္ခံ တိတၱိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ နိဂဏၭနာဋပုတၱရဲ႕ ၀ါဒဟာ အခုခ်ိန္ထိေတာင္ သက္တမ္း႐ွည္ၿပီး အိမ္ႏၵိယမွာ ဂ်ိန္းဘာသာ-ဂ်ိန္း၀ါဒဆိုၿပီး တည္႐ွိဆဲ ကုိး ကြယ္ဆဲပဲ။ မဟာ၀ီဒလုိ႔လဲေခၚတဲ့ အဲဒီ နိဂဏၭနာဋပုတၱဟာ အသက္ ၃၀-မွာ ေတာထြက္၊ ၁၂-ႏွစ္တုိင္တုိင္ တပအက်င့္ေတြကို က်င့္ၿပီး ၄၂-ႏွစ္မွာ သူ႔ကိုသူ ဘုရားျဖစ္ၿပီလုိ႔ ေၾကညာသ တဲ့။ သူ႔ရဲ႕၀ါဒက ဘုရားေဟာတဲ့ သဗၺပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ၀ါဒပါပဲ။
`သူက သူ႔ကိုသူ ဘုရားလုိ႔ ၀န္ခံထားတဲ့အခါမွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ႂကြားပံုကုိ ဒီသုတ္ မွာၾကည့္-
`ဥဒါယီ၊ သုိ႔ျဖစ္မူ ငါ တရားေဟာရမည့္ အေၾကာင္းကုိ သင္ စ၍ ေျပာေလာ့´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အ႐ွင္ဘုရား၊ ယခင္ယခင္ေန႔တုိ႔ိက`အလံုးစံုကို သိ၏၊ အလံုးစံုကုိ ျမင္၏၊ ငါသြားေန သည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏´ ဟု အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံေသာသူ႐ွိ၏။
`ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ အကၽြႏ္ုပ္က ေ႐ွးအဖို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျပႆနာမ်ားကုိ ေမးသည္ ႐ွိေသာ္ အေၾကာင္းတစ္ပါးျဖင့္ အၾကာင္းတစ္ပါးကုိ ဖံုးလႊမ္း၏၊ အပသုိ႔ စကားကုိ ေရာက္ေစ၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကိုလည္း ထင္စြာျပဳ၏။
`ထိုအကၽြႏ္ုပ္အား ျမတ္စြာဘုရားကိုသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ `ေဩာ္…ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေသာျမတ္စြာဘုရား၊ ဪ... ေကာင္းေသာစကားကို ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားတို႔ကို ေကာင္းစြာ ကၽြမ္းက်င္ေတာ္မူ၏´ ဟု ေအာက္ေမ့ မိပါ၏။´
`ဥဒါယီ၊ (ပ) ထိုသူသည္ မည္သူနည္း´
`အ႐ွင္ဘုရား၊ နာဋ၏သား နိဂဏၭပါတည္း´ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ (မဇၩိမပဏၰာသ၊ စူဠသ ကုလုဒါယိသုတ္)
`အဂုၤတၱိဳရ္၊ န၀ကနိပါတ္၊ ေလာကာယတိကသုတ္အရ သူမွ အဲဒီလုိ၀န္ခံတာ မဟုတ္ ဘူး။ ပူရဏ ကႆပလဲ အဲဒီလုိ ၀န္ခံတာပဲဗ်။ နိဂဏၭက လည္တယ္။ ျပႆနာကုိ တတ္ႏိုင္သ ေလာက္ ဟာကြက္မ႐ွိေအာင္ ျပင္ဆင္တတ္တယ္။ သူက အကုန္သိတယ္။ အကုန္ သိ႐ံုမကဘူး အၿမဲတမ္းလဲ သိေနတယ္လို႔ ၀န္ခံတယ္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတေလ လူတစ္ေယာက္မွ မ႐ွိတဲ့အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံမိတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ လူမ ႐ွိမွန္း အစကတဲက မသိဘူးလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါ လူမ႐ွိမွန္း သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကံတရားက လူ႐ွိ႐ွိ မ႐ွိ႐ွိ ဒီအိမ္ကို သြားရမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ အၾကာင္းျပတယ္။ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
`သႏၵက၊ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာဆရာသည္ အလံုးစံုကို သိ၏၊ အလံုးစံုကိုျမင္၏။ `ငါသြားေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏´ ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံ၏။
ထိုဆရာသည္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ အိမ္သုိ႔လည္း ၀င္၏၊ ဆြမ္းလည္းမရ ေခြးလည္း ကိုက္၏၊ ၾကမ္းေသာဆင္ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံု၏၊ (ပ) လမ္းခရီးကိုလည္းေကာင္း ေမး၏။
`ထိုဆရာသည္ `ဤအမႈသည္ အသုိ႔ပါနည္း´ ဟု ေမးသည္႐ွိေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ အိမ္ကို ငါ ၀င္သင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၀င္၏။ ဆြမ္းကိုလည္း မရသင့္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မရခဲ့။
`ေခြးသည္ ကိုက္သင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုက္၏၊ ၾကမ္းေသာဆင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏၊ ၾကမ္းေသာ ျမင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏၊ ၾကမ္ေသာႏြား ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏။
`မိန္းမ၏လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ား၏လည္းေကာင္း၊ အမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အႏြယ္ ကိုလည္းေကာင္း ေမးသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမး၏။ ႐ြာ၏လည္းေကာင္း၊ နိဂံုး၏လည္းေကာင္း၊ အမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ လမ္းခရီးကိုလည္းေကာင္း ေမးသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမး၏´ဟု (ေျဖဆုိ၏)။ (မဇၩိမ ပဏၰာသ၊ သႏၵကသုတ္)
`နိဂဏၭရဲ႕ အေျဖက မပုိင္ဘူးလား။ အဲဒီလိုအရာရာကို ေ႐ွးကံခ်ည္းပဲ လႊဲခ်တတ္တဲ့ နိဂဏၭေတြကို ဘုရားက ဒီလုိမိန္႔ဖူးတယ္။
`ရဟန္းတို႔၊ အကယ္၍ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ေ႐ွးကံေၾကာင့္ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကို ခံစားရကုန္ သည္ျဖစ္အံ့၊ ရဟန္းတုိ႔ နိဂဏၭတို႔သည္ ယခုဘ၀၌ ဤသို႔သေဘာ႐ွိေသာ ဆင္းရဲျပင္းထန္ အခံ ခက္ေသာ ေ၀ဒနာတုိ႔ကို ခံစားရကုန္ေသာၾကာင့္ မခၽြတ္ဧကန္ ေ႐ွးက မေကာင္းမႈကံကို ျပဳခဲ့သူ တို႔ ျဖစ္ကုန္၏´ (မ၊ ၃၊ ေဒ၀ဒဟသုတ္)
`ဘုရား႐ွင္က သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ၀န္ခံတယ္ဆိုတဲ့သုတ္က ဘယ္သုတ္လဲ´
`ဒဟရသုတ္ေလ၊ ဒီမွာၾကည့္။ မေသနဒီေကာသလမင္းသည္ `အ႐ွင္ေဂါတမသည္ လည္း အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍သိ၏´ ဟူ၍ ၀န္ခံသေလာဟု ျမတ္စြာ ဘုရားအား ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ `အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ထိုးထြင္း၍သိ၏´ဟူေသာ စကားကုိ ေကာင္းစြာဆိုလိုသူသည္ ငါ့ကိုသာလွ်င္ (ရည္ၫႊန္း၍) ဆုိသည္ ျဖစ္ရာ၏။ မင္းႀကီး၊ မွန္၏။ ငါသည္ အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍သိ၏´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (ေကာသလ သံယုတ္၊ ဒဟရသုတ္)
`ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ သတိထားရမွာက သဗၺညဴ-ဆုိတာ သဗၺ-အကုန္။ ညဴ-သိတာ။ အကုန္သိတယ္လုိ႔သာ ၀န္ခံတာ။ ဘုရားက အိပ္ေနတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ၊ ႏိုးေနတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ ငါဘုရားအၿမဲမျပတ္သိေနတယ္လုိ႔ ၀န္မခံဘူး။ အဲဒီလို သိႏိုင္တာမ်ိဳးလဲ မ႐ွိဘူး။ ဆင္ျခင္ လိုက္ရင္ေတာ့ အကုန္သိႏုိင္တယ္၊ မသိေအာင္ ဘယ္အရာကမွ မတားဆီးႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ အနာ၀ရဏဉာဏ္လုိ႔လဲ ေခၚတယ္။ ၀စၧပရိဗုိဇ္ေမးတုန္းက ဘုရားက ဒီလုိ ေျဖတယ္။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ ျမင္၏၊ ငါသြားေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေန သည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ၾကားဖူးပါ၏။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ သိ၏၊ (ပ) အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္ သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏- ဟု အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္အျမင္ကို ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ေျပာဆုိေသာသူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္၏ေလာ´ (ပ) ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။
`၀စၧ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ သိ၏၊ (ပ) အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈ ထင္၏ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကို ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ေျပာဆုိသူတို႔သည္ ငါ၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူတို႔ မဟုတ္ကုန္၊(ပ)´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ထိုသို႔မဟုတ္မူ အဘယ္သုိ႔ေျပာဆိုေသာ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္သနည္း၊ (ပ)´ဟု(ေလွ်ာက္၏)။
`၀စၧ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၀ိဇၨာသံုးပါး႐ွိ၏ဟု ေျပာဆိုေသာ သူသည္ အမွန္အားျဖင့္ ငါ၏ စကားအရ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ ငါ့ကို မမွန္ေသာစကားျဖင့္လည္း မစြပ္စြဲရာ´ (မ၊ ျမန္၊ ၂၊ ေတ၀ိဇၨ၀စၧသုတ္)
ေတ၀ိဇၨသုတ္မွာ ဘုရားက အဲဒီလို အကုန္သိ-အၿမဲသိ ဆုိတာကို ပယ္လုိက္ေတာ့ လူထုထဲမွာ ေျပာစရာစကားတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနမွာေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေကာသလမင္းႀကီးက ဘုရားကုိ ေလွ်ာက္ထားပံုၾကည့္-
ထိုအခါ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား`အ႐ွင္ဘုရား၊ `တရားအလံုးစံုကုိ သိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကုိ ျမင္ေသာ၊ အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္ပညာ႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသို႔ ၀န္ခံႏိုင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္´ ဟု ရဟန္းေဂါတမဆုိ၏ ဟူ၍ အကၽြႏ္ုပ္ ၾကားရပါ၏။
`အ႐ွင္ဘုရား တရားအလံုးစံုကုိသိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကိုျမင္သာ အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္ အျမင္႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏုိင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္ လည္းေကာင္း မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသုိ႔ (၀န္ခံႏိုင္) ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္´ဟု ရဟန္းေဂါတမသည္ ဆုိ၏ဟု ေျပာဆုိၾကေသာ သူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားအတုိင္း ေျပာဆုိၾကပါကုန္သေလာ၊ (ပ)´ ဟု ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ တရား,အလံုးစံုကုိ သိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကုိ ျမင္ေသာ အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာလည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္ လည္းေကာင္း မ႐ွိ၊ ဤသို႔ ၀န္ခံႏုိင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္ဟု ႐ဟန္းေဂါတမဆုိ၏´ ဟု ေျပာဆိုၾကေသာ သူတို႔သည္ ငါ့စကားအတုိင္း ေျပာဆိုၾကသည္မဟုတ္ကုန္၊ ထိုသူတို႔ သည္ မဟုတ္မမွန္ေသာ အၾကာင္းအရာျဖင့္လည္း ငါ့ကုိစြပ္စြဲၾကကုန္၏´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ၀ိဋဋဴဘစ္စစ္သူႀကီးကို ေခၚ၍ `စစ္သူႀကီး၊ အဘယ္သူသည္ ဤစကားကုိ နန္းေတာ္အတြင္း၌ ေျပာၾကားလာပါသနည္း´ဟု ေမးျမန္း၏။
`မင္းႀကီး၊ အကာသအႏြယ္ျဖစ္ေသာ သဥၨယပုဏၰားသည္ ေျပာၾကားပါ၏´ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ တစ္ေယာက္ေသာ မင္းခ်င္းကို ေခၚ၍ `အေမာင္ေယာက်္ား၊ အသင္လာခဲ့ေလာ့။ ငါ၏စကားျဖင့္ အကာသအႏြယ္ ျဖစ္ေသာ သဥၨယ ပုဏၰားကုိ `အ႐ွင္၊ သင့္ကို ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ေခၚ၏´ ဟု ဆုိ၍ ေခၚေခ်ေလာ့´ ဟု မိန္႔၏။
`အ႐ွင္မင္းျမတ္၊ ေကာင္းပါၿပီ´ ဟူ၍ သာလွ်င္ ထိုမင္းခ်င္းသည္ ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထား၍ အာကာသအႏြယ္ျဖစ္ေသာ သဥၨယပုဏၰား႐ွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ `အ႐ွင္၊ သင့္အား ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး ေခၚ၏´ ဟု ေျပာၾကားေလ၏။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား `အ႐ွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ တစ္စံုတစ္ခုကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေဟာေတာ္မူေသာစကားသည္ ႐ွိတန္ရာ၏၊ ထိုစကား ကုိပင္ လူအမ်ားက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္အားျဖင့္ သိမွတ္ေနရာပါ၏။ အ႐င္ဘုရား၊ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရား ဆုိဖူး၏ဟု မွတ္မိပါသေလာ´ ဟု ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ တစ္ႀကိမ္တဲျဖင့္သာလွ်င္ အလံုးစံကုိ သိႏိုင္ေသာ အလံုးစံုကို ျမင္ႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိ။ ဤသုိ႔ (သိႏိုင္ ျမင္ႏုိင္) ေသာ အေၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသို႔ စကားေျပာဖူးသည္ကို ငါမွတ္မိ၏´ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ တစ္ႀကိမ္တဲျဖင့္သာလွ်င္ အလံုးစံုကုိ သိႏိုင္ေသာ အလံုးစံုကုိ ျမင္ႏိုင္ ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိ၊ ဤသို႔ သိႏိုင္-ျမင္ႏိုင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ အၾကာင္းမွန္ သေဘာကုိ မိန္႔ဆိုေတာ္မူေပ၏။ အ႐ွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းခိုင္လံုေသာ သေဘာကုိ မိန္႔ဆိုေတာ္မူေပ၏´။ (မ၊ ျမန္၊ ၂၊ ကဏၰတတၳလသုတ္)
`ကဲ-ဒီသုတ္အရ ျမတ္စြာဘုရားက အကုန္သိတယ္ဆိုတာကုိ မပယ္ဘူး။ တစ္ႀကိမ္ထဲ နဲ႔အကုန္သိတာ၊ အၿမဲသိေနတာကိုသာ ပယ္တယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားသြားၿပီေပါ့။ ကထာ၀တၳဳ က်မ္းက အေမးအေျဖကေလး ဆက္ၾကည့္ပါအံုး´
သက၀ါဒီ။ ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားအစြမ္းသည္ တပည့္ `သာ၀က´ တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံ ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဪ... ဆက္ဆံပါ၏။
သက၀ါဒီ။ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မာရ္ငါးပါးတုိ႔ကို ေအာင္ျမင္ပါသေလာ လူနတ္တို႔ကို ဆံုးမတတ္ပါသေလာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္ (သိဖြယ္တရားတုိ႔ကို) သိပါသေလာ၊ အလံုးစံကုိ ျမင္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တုိ႔၏) အ႐ွင္သခင္ ျဖစ္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တို႔၏) ကုိကြယ္ရာ ျဖစ္ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဪ... ဟုတ္ပါ၏။
သက၀ါဒီ။ ။ တပည့္ `သာ၀က´ သည္လည္း မာရ္ငါးပါးတို႔ကို ေအာင္ျမင္ပါသေလာ၊ လူနတ္တို႔ကို ဆံုးမတတ္ပါသေလာ၊ မေဖာက္မျပန္ ကိုယ္တိုင္ (သိဖြယ္တရားတုိ႔ကို) သိပါသ ေလာ၊ အလံုးစံုကို သိပါသေလာ၊ အလံုးစံုကုိ ျမင္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တုိ႔၏) အ႐ွင္သခင္ ျဖစ္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တို႔၏) ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဤသုိ႔ကား မဆုိသင့္ပါ။ ပ။ (ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္၊ ဗလကထာ)
`သဗၺညဳတဉာဏ္အေၾကာင္းေတာ့ ႐ွင္းသြားပါၿပီ။ နိဗၺာန္ရဲ႕ အနတၱျဖစ္ပံုကေလး ဆက္႐ွင္းျပပါအံုး။ ကုိယ္ေတာ့္ရဲ႕ ျမတ္ပန္းရဂံုမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲကအတုိင္း `သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ၊ သေဗၺ သခၤါရာ ဒုကၡာ-သခၤါရတရားအားလံုးဟာ အနိစၥ ဒုကၡ´လုိ႔ ေဟာထားၿပီး အနတၱျဖစ္တဲ့ တရားက်မွ သေဗၺ သခၤါရာလုိ႔ မေဟာဘဲ `သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ´လုိ႔ ေဟာေတာ္ မူတဲ့အတြက္ သခၤါရတရားအားလံုးသာ အနတၱျဖစ္တာ မဟုတ္ေသးဘူး။ အသခၤတျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္လဲ အနတၱျဖစ္တယ္။ အနတၱမည္တယ္။
`ေနာက္ၿပီး ပရိ၀ါပါဠိေတာ္မွာ လာတဲ့`နိဗၺာနေဥၥစ ပညတၱိ၊ အနတၱာဣတိ နိစၧယာ´ ဆိုတဲ့ ပါဠိအရ နိဗၺာန္ရဲ႕ ပညတ္ကို အနတၱလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ရမယ္ ဆိုတာေတြ တပည့္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ႐ွင္မုိးျပာ ေျပာသလို နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိေတာ့ နိဗၺာန္သည္ အႏွစ္သာရ မ႐ွိဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေရာက္မသြားဘူးလား´
ကိုယ္ေတာ့္လို လူေတြေၾကာင့္ မိစၧာဒိ႒ိသမားေတြ ေခါင္းေထာင္ေနသာ။ ကိုယ္ၾကားဖူး ေနက် အနက္ကေလးနဲ႔ အေပၚယံ အဓိပၸာယ္ကေလး ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိ႔မရဘူးေလ။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ တပည့္ေတာ္ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးထဲက ေက်င္းဒကာမႀကီးလို ျဖစ္ေနၿပီ။
`ေတာ႐ြာတစ္႐ြာမွာ ေက်ာင္းဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က ဥပုသ္ေန႔ဆိုရင္ ေက်ာင္းလာ ဥပုသ္ေစာင့္လို႔ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါ အနိစၥ- ဒုကၡ- အနတၱဆိုတာကို အက်ယ္ႀကီး ဆုိဆိုၿပီး စိပ္တာ တဲ့။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာေတာ္က `ဒကာမႀကီး၊ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါမွာ အနက္အ ဓိပၸာယ္ကုိပါ ထည့္ဆုိၿပီး စိပ္ရတယ္´ ဆုိေတာ့ `အနိစၥ၊ အၿမဲမ႐ွိ။ ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲ၏။ အနတၱ၊ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိမပိုင္ ေက်ာင္းဒကာႀကီးသာ ပိုင္သည္´လို႔ စိပ္သတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ အဲဒီေက်ာင္း ဒကာမႀကီးရဲ႕ အနတၱ အနက္ေပးပံု ႀကိဳက္ရဲ႕လား´
`ဒီိလိုဆိုရင္ `သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ´ မွာ `အနတၱာ´ ကို ဘယ္လို အနက္ေပးရမွာလဲ´
`အနတၱဆိုတာ `န´ နဲ႔ `အတၱ´ ေပါင္းထားတာေလ။ ကိုယ္ေတာ္ အႀကီးတန္းတုန္းက က်က္ခဲ့တဲ့ အဘိဓာန္မွာ `အတၱ´ရဲ႕ အနက္ကို ဘယ္ႏွခ်က္ျပလဲ´
`မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ကုိယ္တို႔ စိတ္တုိ႔ကို ေဟာတယ္ထင္တယ္´
`စိေတၱ ကာေယ သဘာေ၀ စ၊ ေသာ အတၱာ ပရမတၱနိ-ေလ။ သဒၵါဟာ (၁) စိတ္ (၂)ကိုယ္ (၃) သေဘာတရား၊ (၄) တိတၳိတို႔သည္ ႀကံဆအပ္ေသာ ပရမအတၱ-လုိ႔ အနက္ေလး မ်ိဳးကို ေဟာႏုိင္တယ္။ အဓိပၸာယ္ေလးမ်ိဳး ထြက္တယ္ေပါ့။
`ဥပမာ-အတၱသမၼာပဏိဓိမွာ အတၱသဒၵါက စိတ္ကိုေဟာတယ္။ အတၱသမၼာပဏိဓိ- စိတ္ကိုေကာင္းစြာ ထားျခင္းလို႔ အနက္ေပးရမွာေပါ့။
`တပည့္ေတာ္တို႔ က်က္ခဲ့ရတဲ့ ဘိကၡဳနီပါတိေမာက္မွာ - ယာ ပန ဘိကၡဳနီ အတၱာနံ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ ေရာေဒယ်၊ ပါစိတၱိယံ။ ယာ ပန ဘိကၡဳနီ အၾကင္ရဟန္းမသည္၊ အတၱာနံ ကုိယ္တုိင္။ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ၊ ထု၍ ထု၍။ ေရာေဒယ်၊ ငိုျငားအံ့။ ပါစိတၱိယံ၊ ပါစိတ္အာပတ္သင့္ ၏-ဆုိတဲ့ သိကၡာပုဒ္မွာ အတၱသဒၵါက ကိုယ္ကို ေဟာတယ္။
`ေနာက္ `အတၱဒီပါ ဘိကၡေ၀ ၀ိဟရထ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔၊ အတၱဒီပါ၊ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ္ ကုသုိလ္တရားတည္းဟူေသာ မွီခုိရာကၽြန္း ႐ွိကုန္သည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟာရထ၊ ေနၾကကုန္ေလာ့။´ လဲဒီလုိ ပါဠိေတြမွာ အတၱသဒၵါက သေဘာတရားဆုိတဲ့ အနက္ကို ေဟာတယ္။
`ဒါေပမဲ့ နိႆယတို႔ ၊ ျမန္မာျပန္တုိ႔ ၾက့ည့္ရင္ေေတာ့ ေပး႐ိုးေပးစဥ္အတိုင္း အတၱ-ဆုိရင္ မိမိ၊ မိမိကိုယ္ ဒီလိုေတြပဲ ေတြ႔ရမယ္။ သို႔ေသာ္လဲ မိမိအရ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ကို၊ တစ္ခါတစ္ရံ ကုိယ္ကို ေကာက္ရမယ္ဆိုတာ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြ ၾကည့္ၾကည့္ေပါ့ ကုိယ္ေတာ္ရာ။
`ေနာင္ဆံုးအေရးႀကီးတဲ့အတၱ-သဒၵါရဲ႕အနက္က တိတၱိေတြ ေတြးေခၚႀကံဆခ်က္က ဥပမာ မ်က္စိက အဆင္းကို ျမင္တဲ့ေနရာမွာ မ်က္စိကလဲ႐ုပ္၊ အဆင္းကိုလဲ ႐ုပ္၊ ႐ုပ္႐ုပ္ခ်င္း မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ကိုယ္ထဲမွာ ျမင္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ အရာတစ္ခု ႐ွိရမယ္။ အဲဒီ ျမင္တဲ့အရာကို ေကာင္း-မေကာင္း ခံစားတာလဲ သူပဲျဖစ္ရမယ္-စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကံစည္ၾကတာေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရာ။
`ေနာက္ ဘယ္လို ႀကံစည္ၾကသလဲဆုိေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အတၱကေလးေတြ ကိုယ္စီ႐ွိၾကတယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ အဲဒီအတၱကေလးေတြရဲ႕ ပင္မ ျဖဴစင္တဲ့ ပရမအတၱႀကီး ႐ွိရမယ္။ သတၱ၀ါကိုယ္စီမွာ ႐ွိၾကတဲ့ အတၱကေလးေတြဟာ မျဖဴစင္ေသးသမွ် သံသရာမွာ ၾကင္လယ္ၾကရမယ္။ ျဖဴစင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ ေကာင္းကင္ဘံုက ပရမအတၱႀကီးနဲ႔ ပူးေပါင္းခြင့္ရၿပီ ထာ၀ရခ်မ္းသာကို ခံစားရမယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။
`တပည့္ေတာ္တို႔ ေထရ၀ါဒစာေပက ေျပာတဲ့နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိတဲ့ ေနရာမွာ အဲဒီအတၱကုိ အဓိက ပယ္ခ်င္တာ။ က်န္တဲ့ ကိုယ္-စိတ္စတဲ့ အတၱရဲ႕အနက္ေတြက သံသယ ျဖစ္စရာ သိပ္မ႐ွိဘူး။ ဗုဒၶဘာသာမွတစ္ပါး က်န္တဲ့ အျခားျခားေသာ ဘာသာႀကီးေတြရဲ႕ နိဗၺာန္ မွာက မပ်က္စီးႏိုင္ေတာ့တဲ့ အသက္- လိပ္ျပာ- ၀ိညာဥ္- အတၱဆိုတဲ့ ထာ၀ရနာမ္ဓာတ္႐ွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာင္ မဟာယာနတို႔ ဇင္တို႔ရဲ႕ နိဗၺာန္က ထာ၀ရေပ်ာ္စံရာ ဌာနပဲ။ အတၱႏွင့္ မကင္းဘူး။
`အသာရကေ႒န အနတၱာ-အရ အႏွစ္မ႐ွိေသာေၾကာင့္ အနတၱ-ဆိုတဲ့ေနရာမွာလဲ အဲဒီ အတၱဆိုတဲ့ အႏွစ္မ႐ွိတာကို ေျပာတာ။ နိစၥသာရ-နိစၥ အႏွစ္၊ သုခသာရ-သုခအႏွစ္ေတြ ကေတာ့ ႐ွိတယ္ေပါ့´
`႐ွင္းပါၿပီ၊ ႐ွင္းပါၿပီ။ သာဓုပါဘုရား´
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Read more ...

၀သလ(သူယုတ္)တုိ႔၏ အက်င္႔

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 12:52 AM | | 43 Comments so far


ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဧကေစၥာ မိစၦာဒိဌိေကာ ေဟာတိ။ ၊ပ၊
မိစၦာဥာဏီ ေဟာတိ။ မိစၦာ၀ိမုတၱိ ေဟာတိ။
အယံ ၀ုစၥတိ ဘိကၡေ၀ ပါေပ။
ဒုတိယပါပဓမၼသုတ္
(အဂုၤတၱဳိလ္၊ ၁၊ ၅၄၅)

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႔ေသာသူသည္ မွားေသာအယူရွိ၏။ မွားေသာ အသိဥာဏ္ ရွိ၏။ မွားေသာ လြတ္ေျမာက္မႈ ရွိ၏။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသူကုိ သူယုတ္ဟု ဆုိအပ္၏။ (အဂုၤတၱဳိလ္၊ ျမန္မာျပန္၊ ၅၆)

ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဧကေစၥာ မိစၦာဒိဌိေကာ ေဟာတိ။ ၊ပ၊
ပရဥၥ မိစၦာဒိဌိယာ သမာဒေပတိ။ အတၱနာစ မိစၦာဥာဏီ ေဟာတိ၊ ပရဥၥ မိစၦာဥာေဏ သမာဒေပတိ။ -ပ-။
အယံ ၀ုစၥတိ ဘိကၡေ၀ ပါေပန ပါပတေရာ။
ဒုတိယပါပဓမၼသုတ္
(အဂုၤတၱဳိလ္၊ ၁၊ ၅၄၅)

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႔ေသာသူသည္ မိမိလည္း မွားေသာအယူရွိ၏။ သူတစ္ပါးကုိလည္း မွားေသာ အယူ၌ ေဆာက္တည္ေစ၏။ -ပ-။ မိမိလည္း မွားေသာ အသိဥာဏ္ ရွိ၏။
သူတပါးတုိ႔ကုိလည္း မွားေသာ အသိဥာဏ္၌ ေဆာက္တည္ေစ၏။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသူကုိ သူယုတ္ထက္ ယုတ္ေသာ သူယုတ္(အယုတ္မာဆုံး) ဟု ဆုိအပ္၏။

ဤဘုရားေဟာ ေဒသနာေလးကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖတ္မိရင္း
သူယုတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကုိ ေရးဖုိ႔ရန္အတြက္စိတ္မသက္မသာ ရွိလွေပ၏။ နိဗၺာန္ ၀ိပႆနာဆုိတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ၾကီးကုိ တြင္တြင္သုံးျပီး မုိက္တြင္းနက္ေနလုိက္ပုံမ်ား
ဘယ္လုိဆုံးမရင္ ျဖစ္မလဲဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ စဥ္းစားေနမိေသာ္လည္း အေျဖထြက္မလာေခ်။
မေျပာဘဲ ဒီအတုိင္းထားျပန္ရင္လည္း ေရႊျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ အႏၱရာယ္ဆုိးၾကီးက်ေရာက္ေပေတာ႔မည္။
ထုိေၾကာင္႔ ယခုေရးျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မိစၧာဒိဌိၾကီး ခ်စ္ငယ္(ဒႆန) ေနာက္လုိက္လက္ပါးေစမ်ားအတြက္
ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းမဟုတ္ေခ်။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ သိထားေစရန္ အလုိ႔ငွါ ခ်စ္ငယ္(ဒႆန)၏ အက်င္႔စရုိက္ကုိ
သိေအာင္ေဖာ္ထုတ္ျပမယ္႔ အသံဖုိင္ေလးတခုကုိ တင္ျပေပးခ်င္ပါ၏။
အသံဖုိင္ေလး မတင္မွီ http://mmfreethinker.wordpress.com/2010/03/21/we-need-to-know-clearly/ မွ
ကုိသင္ကာရဲ႕ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိ အရင္ေဖာ္ျပေပးပါအုံးမည္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ဒီရက္ထဲ ပုိ႔စ္မေရးျဖစ္၊ ေဒါက္တာလြဏ္းေဝ (အလွတရား) က ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြ ေရးေနေသာ ဆရာၾကီးတစ္ပါး၏ ဘဲြ႔ထူးတစ္ခု
လာျပျပီး ဝိုင္းရွာေပးပါ ေျပာသည္။ က်ေနာ့္ အေတြးမ်ား ၂၀၀၅ သို့ ျပန္ေရာက္သြားသည္။

(၂)

“နိဗၺာန္”ဆိုေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္မိျပီး အေတာ္ပင္ ဘဝင္မက်ျဖစ္မိသည္။ ပထမတခ်က္က ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြထဲမွာ
ကိုယ္တိုင္တရားေပါက္သလိုလို ေနာက္သလို ရြတ္သလို ေရးထားတာ ျဖစ္သည္။
ေနာက္တခ်က္က ထိုစာအုပ္ကို အဂၤလိပ္လိုေရာ နွစ္ဘာသာ ထည့္ထားတာ ျဖစ္သည္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ပိုျပီး စိတ္ပ်က္သည္။
သို႔ႏွင့္ ထိုစာအုပ္ကို ေဝဖန္ေသာ ေဆာင္းပါးတခုေရးျပီး ဂ်ာနယ္မွာ ထည့္သည္။
ဥပမာ – ရုပ္ကို Body ဆိုျပီး ပစၥလကၡတ္ ဘာသာျပန္တာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အဲသေလာက္မတိမ္ဟု အေတာ္ေလးေဝဖန္ပစ္လိုက္သည္။

တရားေတြ တြင္တြင္ေဟာေသာ ထိုဆရာၾကီး ေဒါသူပုန္ထကာ အင္လ်ားကန္ေစာင္းက အိုင္ဘီစီမွာ သူ့ကို ေဝဖန္ရေကာင္းလားဟု
ပဲြၾကီးတပဲြလုပ္ကာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ ေျပာေလဆိုေလေတာ့၏။ ထိုစဥ္က ၂၀၀၅ ခုနွစ္ဟု မွတ္မိသည္။

(၃)

အင္း … အခုလည္း လာေတြ႔ေနျပန္ျပီဟု ျပံဳးမိသည္။ ၂၀၀၆ မွစ၍ သူသည္ ဘာသာေရးသိပၸံျဖင့္ ပါရဂူဘဲြ႔ကို လန္ဒန္က ရသည္ဟုဆိုတာ နာမည္ေရွ့က ေဒါက္တာတပ္သည္။
ေနာက္ကေနလည္း Ph.D လန္ဒန္ေတြ ဘာေတြထည့္သည္။ အဲဒါကို စံုစမ္းၾကည့္သူေတြက စံုစမ္းရာမွ က်ေနာ္က မေန့ကမွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။

စကားစပ္မိ၍ ေျပာၾကရာ ထိုဆရာၾကီးေျပာသည့္ Cloverfield University သည္ လန္ဒန္ေရာ အဂၤလန္မွာပါ မရိွ။
နာမည္ဆင္တာဟူ၍ Cranfield University သာ ရိွသည္။
ထိုတကၠသိုလ္ကလည္း စီးပြားေရးနွင့္ ကြန္ပ်ဴတာဘာသာရပ္မ်ား အထူးသင္ေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။

ကိုလြဏ္းေဝနွင့္ က်ေနာ္ Cloverfield University ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရာ ေအာက္ပါလင့္ခ္မ်ား ေတြ႔မိၾကသည္။

ပနားမားဖိုရမ္ – ထိုတကၠသိုလ္သည္ ပနားမားမွာ ရိွသလိုလိုေျပာၾက၍ ေဆြးေႏြးထားၾကသည္။
ေနာက္ဖိုရမ္တခုျဖစ္ေသာ ဘစ္ဇနက္ပိုဒီယမ္ တြင္ ထိုတကၠသိုလ္မွာ တကယ္မရိွ။
အီးေဘမွ လက္မွတ္အတုေရာင္းစားေနေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားၾကသည္။ မေက်နပ္ပါက ဂူဂယ္လင္း လုပ္ၾကပါကုန္။

(၄)

ထိုဆရာၾကီးသည္လည္း အသိုင္းအဝိုင္းမေသးဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဖူးသည္။ တကၠသိုလ္ဆရာေဟာင္းလည္း ျဖစ္၍ တပည့္ ေနာက္လိုက္ မနည္း။

သူ့အယူအဆေတြကို ပလန္းနက္မွာ ေဝဖန္ထားၾကတာ၊ စိန္ေခၚထားၾကတာေတြဖတ္ရသည္။

အယူအဆေရးရာ၊ ထိုဆရာၾကီး ရဟန္းဝတ္စဥ္ ေပၚေသာျပႆနာမ်ား နွင့္ စာအုပ္ေဝဖန္ခ်က္တို့ကို မေရးလိုေတာ့ျပီ။
သို့ေသာ္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သည့္ ကိစၥမ်ဳိးကေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိသင့္ပါသည္။
သူက သမာပတ္ဝင္စားတာ၊ ရဟနၱာကိစၥေတြ တြင္တြင္ ေျပာ၊ စာအုပ္ေတြက ထုတ္ေနေတာ့ မဟုတ္ရင္ အလိမ္မိေန မခက္လား။
ျမန္မာျပည္မွာက တနိုင္ငံလံုး အလိမ္ထိေနရတာေတြ မ်ားလြန္းေနျပီေလ။ :)

သင္ကာ

မတ္လ၊ ၂၀၁၀
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


ဦးဇင္းအေနနဲ႔ေတာ႔ အမ်ားၾကီး ေရးခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔ပါဘူး
ကဲ အရိယာၾကီးဆုိသူ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႕ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကုိ ၾကိမ္းေမာင္းထားတဲ႔
အသံေလး နားေထာင္ၾကည္႔ၾကပါဦးေနာ္
ေအာက္မွာ ေဒါင္းလုိက္ပါ
http://www.mediafire.com/?otjmro2y5mj


အရွင္၀ရသာမိ
ဓမၼဥပေဒ ျပန္႔ပြါးေရးအသင္းခ်ဳပ္
Read more ...

June 22, 2010

မက်က္တက်က္ အႏၲရာယ္ ႏွင့္ ဦးခ်စ္ငယ္တပည့္

Dr Phyo Wai Kyaw | 12:43 PM | | 8 Comments so far
မိမိတုိ႔ရဲ႔ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္းက ေဖာ္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြဟာ ၾသ၀ါဒါစရိယ ဆရာေတာ္မ်ား၊ နာယက ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ ဆုံးမညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား၊ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ရဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ ေလ့လာျပီးမွ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းရဲ႔မူ၀ါဒနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကုိ ဖတ္ရႈမိတဲ့အခါေတြမွာလည္း ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔အညီ အသင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အေရးၾကီးတဲ့ေနရာေတြမွာ က်မ္းဂန္အကုိးအကားမ်ား မလြတ္ေစဘဲ အျငင္းပြားစရာေပၚေပါက္လာရင္ ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိၾကီးမ်ားကုိ ေမးျမန္းစုံစမ္းျပီးမွ သိကၡာရွိရွိတင္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာလုိတယ္။

မိမိတုိ႔အသင္းဟာလည္း သာသနာႏွစ္ ၂၅၅၃ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည္႔ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္)ေန႔ (၃ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၉) မွာတစ္သီးပုဂၢလ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ အဓမၼ၀ါဒ ေဖာ္ထုတ္- တားဆီး-ဖယ္ရွားေရးအဖြဲ႔၊ ဓမၼရံသီ ႏွင္႔ ဓမၼရတနာ ဓမၼကေလာင္ရွင္မ်ား အဖြဲ႔၊ ျမတ္ပန္းရဂုံ ဓမၼကေလာင္ရွင္မ်ား အဖြဲ႔၊ သဒၶါဓိက လူငယ္အဖြဲ႔၊ ေမတၱာတံခြန္ အသင္းတုိ႔ ပူးေပါင္း၍ ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့အသင္းျဖစ္ျပီး သီတင္းကြၽတ္ လျပည္႔ေက်ာ္ ၁ ရက္(၄ရက္ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၉)တြင္ အသင္းခ်ဳပ္၏ နာယကအဖြဲ႔၊ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ တုိ႔ကို ေရြးခ်ယ္၍ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

အင္တာနက္ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အသင္းရဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြကုိ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္း ၀ဘ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေဖာ္ျပရျပီး တခ်ိဳ႔ကုိေတာ့ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပရတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကုိ ေလ့လာမႈအားနည္းတဲ့ အြန္လုိင္းသတင္း႒ာနတစ္ခုဟာ တည္းမျဖတ္တဲ့ စာမ်က္ႏွာကေန အသင္းရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ပါ၀င္တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအျပင္ အျခားသံဃာေတာ္အခ်ိဳ႔ကုိ သေရာ္ေမာ္ကား ျပဳတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ေဖာ္ျပထားတာ ရွိပါတယ္။

အမွန္တရားကို လုိလားလွပါတယ္ဆုိတဲ့ အဆုိပါ သတင္း႒ာနက ၀ုိင္းေတာ္သားမ်ားဟာ ဓမၼရံသီစာမ်က္ႏွာနဲ႔တကြ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုက ထုတ္တဲ့ အျခားေသာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းမ်ား၊ အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာပင္ အလြယ္တကူရွာေဖြ ေလ့လာႏုိင္တဲ့ ၀ိနိစၧယမ်ား၊ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔က ထုတ္တဲ့ ညႊန္ၾကားလႊာမ်ား၊ အသင္းက ဦးထိပ္ထားတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မုံရြာေနဇာတုိ႔၊ ဓမၼဓူတအရွင္ပညိႆရတုိ႔ အပါအ၀င္ အျခားေသာ ပရိယတ္ပဋိပတ္ ႏွစ္သြယ္ျပည့္၀တဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား ေရးသားတဲ့ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကုိ ေလးငါးဆယ္လေနလုိ႔ တစ္ပုဒ္မွ်ပင္မဖတ္ဖူးတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။ အမွန္တရားကုိ ဘယ္ေလာက္လုိလားပါတယ္ပဲဆုိဆုိ နည္းပါးတဲ့ ဗဟုသုတ၊ ေလ်ာ့လ်ဲတဲ့ သတင္းဌာန မူ၀ါဒေအာက္မွာ အမ်ားျပည္သူဖတ္ရႈတဲ့ စာေပအဆင့္အတန္းတစ္ရပ္ မီေအာင္မေရးသားထားတဲ့ စာေရးသူ၊ အဆင့္အတန္းမီေအာင္ မတည္းျဖတ္ထားတဲ့ အယ္ဒီတာလက္ေအာက္က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဟာ အမွန္တရား အနားကုိ နည္းနည္းမွေတာင္ သီႏုိင္မယ္လုိ႔ မိမိတုိ႔မထင္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးအေျခအေနႏွင့္ ယွဥ္တြဲသုံးသပ္ႏုိင္ရန္ သူတုိ႔ကေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ေတာင္ မဆီမဆုိင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးကာ ဂုဏ္တင္ထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပတ္သက္ေနသလဲေတာ့ မသိပါ။

အခုေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ အဲဒီ သတ္ပုံကစျပီး တည္းျဖတ္စရာ ဗရပြျဖစ္ေနတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ေခ်ပေရးသားတဲ့ ေဆာင္းပါးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေခ်ပစရာလည္း မလုိပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္ မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးခ်စ္ငယ္(ဒႆန)နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြကုိ မိမိတစ္ဦးတည္းရဲ႔ အျမင္နဲ႔ စာဖတ္သူမ်ား ခ်ိန္ထုိးေလ့လာႏုိင္ေအာင္ ေဖာ္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို တားဆီးဘို ့ဆို လုပ္လာၾကေတာ့ ဦးခ်စ္ငယ္လဲ အဓမၼ၀ါဒီစာရင္း ထဲပါလာပါတယ္။ သူ ့အေၾကာင္းကို သိေနတာ ၾကာလွပါျပီ။ ဒါေပမဲ ့အခုလုိ အဖြဲ႔နဲ႔ တကယ္တမ္း ေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္လာေတာ့ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ သူ႔အမွားေတြကို ထည့္ျပီး မေရးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ။(လက်္ာရဲ ့စာတန္းမွာ အစြန္းအစပါတာေလးနဲ ့ဘဲ ထားလိုက္ပါေတာ့လို ့ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိပါတယ္ )

ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ သူ ့ ပရိသတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၾကက္ပြဲသာသာမို႔ သာသနာေရးကို ခုေနခါ အေႏွာင့္အယွက္ျပဳနိုင္တဲ ့ အစြမ္းအစက မရွိသေလာက္ကို ကိုယ္က သြားေရးမွ ေၾကာ္ျငာေပးသလိုျဖစ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ အေရးယူခံထားရတဲ့ သာသနာျပဳ လူစြမ္းေကာင္းၾကီးဆိုျပီး "ခြေကာင္ေတြ အသိုက္အ၀ိုင္း"ထဲ ထင္ေပၚေနရင္ အခက္ဆိုျပီး လက္ေရွာင္ေပးထားတာပါ ။

ခုေတာ့လဲ သင့္သေလာက္ ေဖာ္ျပဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရျပန္ပါျပီ။

စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ႔ အဲဒီသတင္း႒ာနက ေဆာင္းပါးကုိ မဖတ္ရႈဖူးဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ေဆာင္းပါးကုိ တန္းျပီးဖတ္ရရင္ သိပ္ျပီး လိပ္ပတ္လည္မယ္ေတာ့ မထင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီကအႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ အခုလုိ ဆြဲထုတ္ျပလုိက္ပါမယ္။

လုိရင္းေရာက္ေအာင္ မေရးသားႏုိင္တဲ့ အဲဒီစာကို လုိရင္း ဆြဲထုတ္ျပရတာကေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ၾကိဳစားျပီး ဘာသာျပန္ဖတ္ရႈလုိက္တဲ့အခါမွာ အခုလုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

၁)အသင္းက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားကို စြပ္စြဲေနပါတယ္ဆိုတဲ ့ စြပ္စြဲခ်က္

၂) ခုလုပ္ေဆာင္ေနတာဟာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား (ပိန္ေဖါင္း အုပ္စုဆိုျပီး နာမည္ကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ေဖၚျပထားတယ္ ) ရဲ ့ အသိုက္အ၀န္းက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားနဲ ့ မတည့္လို ့ဆိုတဲ ့ စြဲခ်က္

၃)"ဆရာျမတ္ " တနည္း" ေဒါက္တာ "ခ်စ္ငယ္ PhD (Cloverfield university) ဟာ အရိယာၾကီးပဲ မျပစ္မွားနဲ ့ ဆိုတဲ ့အခ်က္

၄)ခုခါမွာ သာသနာျပဳေနၾကတဲ ့ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ( သီတဂူဆရာေတာ္ကို ရိတ္တိတ္တိတ္ခ်ိတ္ ထားတာေတြ႔ရ)ဟာ ၀ိနည္းမလိုက္နာပါဘူး ။ မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲအခ်က္

အပါအ၀င္ စြဲခ်က္ေလးမ်ိဳးကုိ အဓိက ေတြ႔ရပါတယ္။


ဒီေနရာမွာ နံပါတ္(၄)အခ်က္ကိုေတာ့ ေျဖရွင္းစရာမလို ။ ဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတဲ ့ ဆရာေတာ္မ်ားထံ လွဴတန္းဘူးသူတိုင္း အသိပါ။ ဘယ္ေလာက္ စနစ္တက် လုပ္ရတယ္ဆိုတာကို ။

၁)ကိုစျပီးၾကည့္ရေအာင္ ။ အခု ဓမၼဥပေဒျပန္ ့ပြားေရးအသင္းသားေတြေရးခဲ ့တဲ ့စာေတြဟာ နက္ထဲမွာ ထင္ရွားစြာ ဖတ္လို ့ရပါတယ္။ ဘယ္စာမ်ား မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားကို စြပ္စြဲတာ ပါပါသလဲ ။ ေထာက္ျပပါ ။ မစြပ္စြဲခဲ့တဲ ့ အျပင္ မိုးကုတ္ ၀ိနိစၧယနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ သံသယရွိနိုင္တဲ့ မိမိကုိယ္တုိင္ ပရိသတ္ကုိ ရွင္းျပခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ အက်ယ္ကုိသိလုိရင္ ေအာက္က အကိုးေလး တခ်က္ေလာက္ၾကည့္ပါ ။ click here ဒီေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားကိုစြပ္စြဲတယ္ဆိုတဲ ့ အခ်က္ဟာ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္သာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

(၂)အခ်က္ကိုၾကည့္ရေအာင္

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ရဲ ့ တပည့္တပန္းမ်ားဆိုတဲ ့ ကိစၥမွာလဲ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားရိပ္သာနည္းမ်ားကို ေသာ္လည္းေကာင္း စြပ္စြဲေဟာေျပာခ်က္ ရွိပါက သက္ေသျပရန္တာ၀န္မွာ ေရးသူရဲ ့တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္း၀င္မ်ားဟာ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသုံးပါးရဲ႔ တပည့္သာ၀ကမ်ားသာျပီး လယ္တီဆရာေတာ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ စတဲ့ ပဋိပတၱိအေက်ာ္ ဆရာေတာ္တုိ႔ရဲ႔ တရားနည္းလမ္းမ်ားကုိ အားထုတ္ဖူးသူမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေျခအျမစ္မရွိေရးသားတဲ့ အေရးအသားနဲ႔ ေဘာင္၀င္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေရးတဲ့ပုံစံက  အကုိးအကားမပါတဲ့အျပင္ နည္းလမ္းမက်ပါဘူး။ သံဃာမ်ား မညီမညြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေခ်ာပစ္ ဂိုဏ္းခြဲရာက်ေနပါတယ္။

(၃)ဒါကေတာ့ အသားပါဘဲ ။

ကဲ "ဆရာျမတ္ " " ေဒါက္တာ " ခ်စ္ငယ္ Ph D (Cloverfield University, UK) ကို ေလ့လာၾကရေအာင္ ။ ပထမဆံုး သူ ့ရဲ ့ ေဒါက္တာ cloverfild university ၾကီးကို အရင္ေျပာရပါ့မယ္ ။ မွန္ပါတယ္ ။ အဂၤလန္ရဲ ့ ျမိဳ ့ေတာ္ လန္ဒန့္ျမိဳ ့ၾကီးမွာ ယူနီဗာစီတီ ဆိုတာေတြ ေပါလွပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့တကၠသုိလ္ ေတြအကုန္လံုးကုိ ယူေက ပညာေရး႒ာနက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျပီး ႏွစ္စဥ္ စာရင္းထုတ္ျပန္ေပးရပါတယ္ ။ ေဟာဒီမွာၾကည့္ပါ။ ယူေကက C နဲ ့စတဲ ့ ယူနီေတြ စာရင္း

ကဲ

မရွိတဲ ့ တကၠသုိလ္တစ္ခုက ဘယ္လိုမ်ား အၾကင္ဆရာျမတ္ကုိ ဘယ္လုိမ်ား PhD ဘြဲ႔ထူးၾကီးေပးလုိက္ ႏုိင္ပါသလဲ။ အရိယာတေယာက္ ဟာ ကိုယ္မရတဲ့ ဘြဲ ့ဒီဂရီကို တပ္ပါ့မလားဗ်ာ ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အရိယာဖယ္ထားပါေလ။ သာမန္ မိမိကိုယ္ကိုေလးစားတဲ ့ ပညာရွင္တေယာက္ေတာင္ အလုပ္အျပင္မွာ မိမိဘာဘြဲ ့ေတြရတယ္ဆိုတာ ထုတ္ေျပာေလ့မရွိပါ ။


"အရိယာဆိုတာ ထုတ္မေျပာရဲၾကတဲ ့ အဖြဲ ့ေတြထဲမွာ သူရဲေကာင္းၾကီး ဦးခ်စ္ငယ္ကဘဲ ထုတ္ေျပာတာ ။ "
ဒါနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ပထမဆံုး သိရမွာက အရိယာ သံဃာေတာ္မ်ားဘာလို ့ ထုတ္မေျပာလဲဆိုတာကိုပါ။
ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အက်ယ္ေရးစရာမလို ။ ဘူတာေရာစနသိကၡာပုဒ္ ကုိ ေလ့လာဖူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အဲဒီ၀ါက်မ်ိဳးကုိ ေရးသားမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာလုိပါတယ္။

''အၾကင္ရဟန္းသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေသာ သူအား လူတို႔၏ ကုသိုလ္ ကမၼပထ တရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္တရားကို ေျပာၾကားျငားအံ့၊ ေျပာတိုင္း ဟုတ္မွန္ေသာ္ ထိုရဟန္းအား ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ၏။ 57, 8 - 69


စာဖတ္သူမ်ား အဲဒီသိကၡာပုဒ္ရဲ႔ အက်ယ္ကုိ ေလ့လာႏုိင္ဖုိ႔ လင့္ခ္ေဖာ္ျပပါမယ္။ ဦးခ်စ္ငယ္ဟာ လူျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းသိကၡာပုဒ္မ်ားနဲ႔ မဆုိင္ဘူးလုိ႔ လွည့္ပတ္ျငင္းဆန္ရင္ ဆန္ႏုိင္ေပမယ့္ အရိယာတုိ႔ရဲ႔ အလုိဆုိးနည္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တေစ့တေစာင္း သိရွိျပီးခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ဖုိ႔ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖာ္ျပရတဲ့ အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႔ အထုပၸတၱိကုိ (သူ႔အေျပာမဟုတ္ဘဲ)တိတိက်က် သိသူမ်ားပါရင္ေတာ့ အဲဒီသိကၡာပုဒ္ကုိ ဖတ္ရရုံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာကုိဆုိလုိသလဲ တန္းျပီး သေဘာေပါက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Click here


တတိယအခ်က္

" ငါနိဗၺာန္ျမင္တယ္ကြ ၊ ငါေျပာတာယံု" ဆုိတဲ့ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႔ အေျပာအဆုိနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေ၀ဖန္လုိတယ္။

နိဗၺာန္ျမင္တယ္ဆိုတာ မဂ္ဥာဏ္ရမွပါ .။ မဂ္အခိုက္ ၀ီထိကို ေယာဂီေတာင္ သိဘို ့ခက္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ေယာဂီမဂ္ရတာ မွန္မမွန္ဆိုတာ စစ္မရေတာ့ဘူးလား ။ အဲလိုသာ စစ္ေဆးမရဘဲ မ်က္စိမွိတ္ယုံၾကည္ရတဲ့ ဘာသာတရား တစ္ရပ္ ဆုိမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္မေနေတာ့ဘူး။ ေတြ ့တဲ ့ လူက ငါ ဘာကြလို ့ေျပာတိုင္းသာ ယံုရမယ္ဆို "ဆိုင္းဘာဘာ" ၾကီးကို ကိုးကြယ္ေနတာ ၾကာေပါ့ ။

ဆရာခ်စ္ငယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းသာသိရင္ အဲဒီဆရာခမ်ာမွာ အဲလိုစစ္မယ္ဆိုတဲ ့ အသံၾကားရင္ ရာမဆိုတဲ ့ အသံၾကားတဲ ့ ဒႆဂီရိေလာက္ကို ေၾကာက္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ ခုခ်ိန္ထိကို သံဃာ့အဖြဲ ့အစည္းအဆင့္ဆင့္ကို ဂြတိုက္ ေၾကြးေၾကာ္ေနတာဘဲၾကည့္ပါေတာ့။

(ဆက္ေရးရင္ က်မ္းေလးရံု ၊ လက္ေညာင္းရံုမို ့ သိသာရံုသာ တိုစိေရးလိုက္ရပါတယ္ ။ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလိုပါက ဖိတ္ေခၚပရေစ။ မိမိေရးတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈကုိေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္ တာ၀န္ယူႏုိင္မွ ေရးဖုိ႔ အၾကံျပဳလုိပါတယ္။ )

ေလာကနီတိဆရာက ခုလုိ ေရးပါတယ္။

"အပၸပေညာ မဟာသေကာ အပၸပူေရာ ဃေဋာေခါေဘ"
"ေတာ္လြန္းရင္ အႏၲရာယ္မရွိ။
ညံ့လြန္းရင္ အႏၲရာယ္မရွိ။
မညံ့တညံ့ ၀ါ မက်က္တက်က္က အႏၲရာယ္ရွိတယ္။"

သတင္းဌာနမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ အာေဘာ္မဟုတ္ရင္လည္း မွတ္ခ်က္နဲ႔တကြ စည္းကမ္းတက် ေဖာ္ျပေပးေစလုိပါတယ္။ မိမိတုိ႔ အာေဘာ္ဆုိရင္လည္း ၀န္ခံခ်က္နဲ႔တကြ ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ေဆာင္းပါးမ်ားဟာ စကားေဖာင္းပြရုံမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ လူေခၚတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ တင္တယ္လုိ႔ ယူဆစရာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး လူမေခၚသင့့္ေၾကာင္း ေရးသားရင္း...

ေဒါက္တာတင့္ဦး


Read more ...
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

Search

သြဝါဒါစရိယဆရာတော်များ

-ေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ(ဓမၼဒူတ)

-အရွင္ဇနိႏၵသာရ(မုံရြာေနဇာ)

Blogroll

-အရွင္အဂၢဥာဏ(ေျမာင္းျမ)
-အရွင္တိကၡိၿႏၵိယာဘိ၀ံသ (မစုိးရိမ္တုိက္သစ္)၊
-အရွင္နာဒရ (ဟုိပင္)၊
-အရွင္ဣႏၵာစကၠာဘိ၀ံသ(မစုိးရိမ္ေက်ာင္းတုိက္)၊
-အရွင္နႏၵာဘိ၀ံသ (မစုိးရိမ္တုိက္သစ္)၊
-အရွင္ပညာသိရီ (ဗဟန္း)၊
-အရွင္ဣႏၵာစရိယာဘိ၀ံသ(မစုိးရိမ္စာသင္သား)
-အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
အရှင်တိက္ခဉာဏာလင်္ကာရ၏ သီရိလင်္ကာနှင့် ဘာသာရေးအမွေ အခန်းဆက်ဆောင်းပါးကို pdf အနေဖြင့် ဒေါင်းလုပ်ချနိုင်ပြီ ဖြစ်သည်။ click here သီရိလင်္ကာနိုင်ငံတွင် မျိုးဆက်သစ်များကို ဘာသာသွေးများ မွေးမြူ ပျိုးထောင်ပေးနေပုံများကို လေ့လာထားသော ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းမွန် အမြော်အမြင်ကြီးသည့် ဆောင်းပါးရှည် ဖြစ်သည်။

Popular Posts

Categories

မစုိးရိမ္စာသင္သား အဓမၼ၀ါဒမုိးျပာ အဓမၼ၀ါဒဓမၼေစတီ အျခားကေလာင္ရွင္မ်ား ဆူနာမီ အဓမ္မဝါဒ မိုးပြာ သုတ အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ) ညြန္ၾကားလြာ သီရိလကၤာႏွင့္ဘာသာေရးအေမြ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ မွ်ေ၀ခံစား အသင်းအကြောင်း ခ်စ္ငယ္ဒႆန မိစၦာဒိဌိမ်ား လူေသလူျဖစ္ ဝိနိစၧယေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား ေဆာင္းပါး ေ၀ဖန္ေရး ၀ိနိစၧယ Dhammasadi ဓမၼမိတ္ေဆြ လူေသလူျဖစ္ အဓမၼ၀ါဒကြင္းဆက္ အမွားႏွင့္အမွန္ အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) ဥပသကာ ဦးေကာ၀ိဒ(ျမိတ္) ေတာင္သာေအာင္ ေဒါက္တာတင့္ဦး E-books ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ စ်င္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီးသား အဓမၼ၀ါဒမ်ား ညွန်ကြားလွှာ ညႊန္ၾကားလႊာမ်ား ထက္စုႏွင္းဆီ ဒုႆီသုိ႔သာ ဓမၼကဗ်ာ ဓမၼဓူတအရွင္ပညာေဇာတ ဗာဟိရာနိစၥသုတ္ ဗုဒၶသာသနာ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလုိ႔မရႈႏွင့္ ဘာသာျပန္အလြဲမ်ား မက်က္တက်က္အႏၲရာယ္ မင္းတုန္းမင္း မစုိးရိမ္ စာသင္သား မဟာ္စည္ဆရာေတာ္ လြဲခ်က္ကယ္မနာရေအာင္ သတင္းစာ သတၱ၀ါတို႔၏ ၃၁- ဘံု သန္႔ရွင္းသာသနာေဆာင္ရြက္စရာ သမၼဳတိရသံဃာ့အဖြဲ႔ သီတဂူဆရာေတာ္ အခ်က္သုံးခ်က္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ျပင္ေစခ်င္ အတိတ္အနာဂါတ္ကုိသိျမင္ျခင္းရဲ႕ စြမ္းရည္ အနာဂတ္ေဘး အရွင္ေဃာသိတ အရွင္ေလာကနာထ အရွင္၀ရသာမိ အလဇၨဓမၼအမိန္႔ေတာ္ျပန္တမ္း အလွတရား အာဏာစက္ဓမၼစက္ အေမး+အေျဖ ဥာဏ္၀င္း(ပင္လယ္ဘူး) ဦးေအးေမာင္ ဥဳံအမွန္တရား ေက်ာက္သေဘာၤ၀ါဒ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ ေနာက္ဆုံးေပၚတရား ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ၀ရဇိန္ ၀ိပႆနာအတုလုပ္ေရာင္းခ်သူမ်ား ၀ိဘဇၨ၀ါဒီ
Powered by Blogger.

Categories