July 29, 2010

အတိတ္အနာဂါတ္ကုိသိျမင္ျခင္းရဲ႕ စြမ္းရည္

တိပိဋက | 6:48 PM | 1 Comment so far

အတိတ္အနာဂါတ္၊ အေၾကာင္း နည္းနည္းေျပာခ်င္ပါတယ္…ဗုဒၶသာသနာမွာ အတိတ္အနာဂါတ္ဟာ လြန္စြာ အေရးၾကီးလွပါတယ္… ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အေျခခံယံုၾကည္ခ်က္ျဖစ္တဲ့ ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိအပုိင္းမွာပင္ အတိတ္၊ အနာဂါတ္က ပါဝင္ေနပါတယ္… အသက္တုိရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း အသက္ရွည္ရတဲ့အေၾကာင္းရင္းအစရွိသည္တို႔မွာ အတိတ္ကံနဲ႔ မ်ားစြာစပ္ဆက္ေနပါတယ္… ပါဏာတိပါတကုိ မေရွာင္ခဲ့တဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အသက္တုိရတယ္.. ပါဏာတိပါတကုိ ေရွာင္ၾကဥ္ခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ အသက္ရွည္ရတယ္. အဲဒီလို အစရွိသည္ျဖင့္ အတိတ္ကံနဲ႔ စပ္ဆက္ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ား ရွိပါတယ္. ..

ကမၼႆကတာ သမၼာဒိ႒ိနဲ႔ ပတ္သက္ပီ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြရဲ႕ ယံုၾကည္ခ်က္မွာ ႏွစ္ပုိင္းရွိပါတယ္. အစဥ္အလာမိရုိးဖလာ စကားအားျဖင့္ ယံုၾကည္ျခင္း.နဲ႔ ကုိယ္တုိင္လက္ေတြ႔ရႈပြား၍ ယံုၾကည္ျခင္းဆုိပီ ႏွစ္ပုိင္းရွိပါတယ္.. ဗုဒၶဘာသာအတြင္းသုိ႔ ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္ခါစ၌ မိရုိးဖလာ ယံုၾကည္ခ်က္ျဖင့္ လံုေလာက္ပါေသာ္လည္း. .. ဝိပႆေကန ပန ကမၼႏၲရၪၥ ဝိပါကႏၲရၪၥ ဧကေဒသေတာ ဇာနိတဗၺံ။ (ဝိသုဒၶိ၊၂၊၂၃၇။) အဆုိအရ ဝိပႆနာ အားထုတ္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ဟာ ကံ၊ ကံရဲ႕ အက်ဳိးကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသ ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳသိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္… အဲဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ အတိတ္၊ အနာဂါတ္နဲ႔ ပက္သက္ပီ ယံုမွား သံသယျဖစ္ေနတာေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား ေပ်ာက္လႊင့္စင္သြားမွာျဖစ္ပါတယ္… တကယ္ေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ တရားေတာ္ေတြက လာလွည့္ပါ။ ရႈလွည့္ပါလုိ႔ ဖိတ္ေခၚျခင္းငွါ ထုိက္တန္တဲ့ တရားေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္..

သံယုတ္ပါဠိေတာ္ ခဇၨနီယသုတၱန္အဆုိအရ… အခ်ဳိ႕ေသာ သမဏ၊ ျဗဟၼဏပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ အတိတ္က ဥပါဒါနကၡႏၶာငါးပါးကို ဝိပႆနာဉာဏ္နဲ႔ သိႏုိင္တယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ပါဠိေတာ္နဲ႔ အ႒ကထာက ဖြင့္ဆုိထားပါတယ္.. ဒီေတာ့ အထက္က ဝိသုဒၶိမဂ္အဆုိအရ ကံ၊ ကံရဲ႕ အက်ဳိးကုိ တစ္စိတ္တစ္ေဒသသိရမယ္.. ခဇၨနီယသုတၱန္အဆုိအရလည္း သိႏုိင္တယ္ဆုိေတာ့ အတိတ္၊ အနာဂါတ္လမ္းခရီးဟာ အဆင့္ျမင့္ ဗုဒၶဘာသာေတြ ေလွ်ာက္လွမ္းရမယ့္ လမ္းခရီး တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္… ဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ႕ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ တရားေဒသနာေတာ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္. အယူဝါဒမွားမ်ားကို တုိက္ဖ်က္ဖို႔ အေကာင္းဆံုးလက္နက္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ခဲ့၇ပါတယ္.. သာသနာေတာ္ရဲ႕ ေပတံၾကီးမ်ားသဖြယ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္.

ဘယ္လုိ ေပတံေတြ ျဖစ္သလဲဆုိရင္… ဒီေန႔ေခတ္မွာ မိမိကိုယ္ကို တရားထူးရသူ ေၾကာ္ၿငာသူေတြ ရွိၾကပါတယ္. ဘယ္ဉာဏ္စဥ္ကုိ ေရာက္ေနပီဟု ေျပာဆုိသူေတြ ရွိၾကပါတယ္.. တစ္မဂ္တစ္ဖုိလ္ရပီဟု ေျပာသူက ေျပာၾကပါတယ္. .. အဲဒီသူေတြအတြက္ ေပတံတစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ရတယ္.. အတိတ္၊ အနာဂတ္နဲ႔ ပက္သက္တဲ့ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ဉာဏ္ျဖင့္ မထြင္းေဖာက္ႏုိင္ဘဲ သံသရာမွာ လြန္ေျမာက္သြားတဲ့ သူဆုိတာ အိမ္မက္ရဲ႕ အတြင္း`၌ေသာ္လည္း တစ္ေယာက္မွ် မရွိခဲ့စဖူးပါလို႔ ဝိသုဒိၶိမဂ္အ႒ကထာၾကီးမွာ ေျပာတဲ့အတုိင္း မိမိတရား ရမရ.. အတိတ္၊ အနာဂတ္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳပီပီလားဟု ေမးျမန္းႏုိင္ပါတယ္.. မသိေသးပါဟု အေျဖထြက္ပါက မိမိေျပာေနတဲ့ တရားထူးမွာ ဘုရားဆုိလိုတဲ့ တရားထူး မဟုတ္ေသးဟု နားလည္ရာ၏။

အနတၱလကၡဏာတုိ႔လို ထုိထိုသုတၱန္ေတြမွာ ျမတ္စြာဘုရားက ေတပရိဝဋၬ ေဒသနာနည္းနဲ႔ တရားေဒသနာေတြကို ေဟာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္.. အဲဒီသုတၱန္ေဒသနာေတြကို ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အတီတာနာဂတပစၥဳပၸႏၷံ အစရွိသည္ျဖင့္ အတိတ္၊ အနာဂတ္၊ ပစၥဳပၸန္ကာလသံုးပါးလံုးမွာရွိတဲ့ ဥပါဒါနကၡႏၶာေတြကုိ လကၡဏာေရးသံုးတန္တင္ ဝိပႆနာရႈဖုိ႔ ျမတ္စြာဘုရား ညြန္ၾကားထားခဲ့ပါတယ္.. ဒီေတာ့ အတိတ္ကုိ ျမင္မွ အတိတ္ကို ဝိပႆနာ ရႈလို႔ရမယ္… အနာဂါတ္ကို ျမင္မွ အနာဂတ္ကုိ ဝိပႆနာ ရႈလို႔ရမယ္.. အတိတ္၊ အနာဂတ္က ျမင္နုိင္သလားဆုိ၇င္ ျမင္ႏုိ္င္လို႔ ျမတ္စြာဘုရား တရားရႈကြက္ ေဒသနာေဟာေပးေတာ္္မူခဲ့တယ္လို႔ ခံမွန္းလို႔ရတယ္.. ဒါဆုိရင္ အတိတ္ဆုိတာျဖစ္ပီပီ။ ဘယ္လုိ ရႈမွာလဲ။ အနာဂါတ္ဆိုတာ ျဖစ္မွ မျဖစ္ေသးတာ ဘယ္လုိလုပ္ ဝိပႆနာရႈမွာလဲဟု ေမးစရာရွိလားပါတယ္.. ဟုတ္ပါတယ္. အတိတ္ရုပ္နာမ္နဲ႔ အနာဂါတ္ရုပ္နာမ္ေတြဟာ.. ျဖစ္ၿပီးတာနဲ႔ မျဖစ္ရေသးတာဆုိေတာ့ ရႈလုိ႔ရပါ့မလားဟု သံသယျဖစ္စရာပါ…. ဒါေပမဲ့ ခဏပစၥဳပၸန္ရဲ႕ သေဘာကို နားလည္းရင္ ဒီေမးခြန္းရဲ႕ အေျဖက ရွင္းသြားပါလိမ့္မယ္…

ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိတာ ရုပ္နာမ္ဓမၼသခၤါရတရားတုိ႔ရဲ႕ ျဖစ္တည္ပ်က္(ဥပါဒ္၊ဌီ၊ဘင္)သေဘာပါ.. အဲဒီျဖစ္တည္ပ်က္သေဘာကို ရႈႏုိင္ရင္ ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိက္ပါတယ္၊ အဲဒီမွာ နာမ္တရားရဲ႕ သေဘာက တစ္ၾကိမ္မွာ ႏွစ္ခု မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး.. အဲဒီေတာ့ ေရွးနာမ္တရားေတြ ျဖစ္ပီပ်က္သြားပီမွသာ ေနာက္နာမ္တရားတုိ႔ျဖင့္ ေရွးနာမ္တရားတုိ႔ရဲ႕ ဥပါဒ္ဌီဘင္္ကုိ ျမင္ေအာင္ရႈရပါတယ္.. အဲဒီေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေရွးနာမ္တရားေတြဟာ အတိတ္နာမ္တရားေတြျဖစ္ေနပါပီ.. ဒါကုိပဲ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အတိတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈလုိ႔မရဘူးဆုိရင္ ရႈစရာကုိ မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္.. ရုပ္နာမ္သခၤါတရားမ်ားကုိ ရႈတဲ့ခါမွာ ခဏပစၥဳပၸန္ဆုိက္ေအာင္ ရႈႏုိင္ဖုိ႔သာ လုိရင္းျဖစ္ပါတယ္. .. ဒါဆုိရင္ အတိတ္၊ အနာဂတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ရႈေသာ္လည္း ပစၥဳပၸန္က်က်ရႈတယ္ဟု သေဘာသက္ေရာက္ပါတယ္..

အတိတ္ရုပ္နာမ္ကုိ ျပန္ရႈရင္ မိမိရဲ႕ အတိတ္သံသရာခရီးတခ်ဳိ႕ကုိ ျပန္္ျမင္ႏုိင္ပါတယ္.. အတိတ္သံသရာခရီးကို ျပန္ျမင္ျခင္းအားျဖင့္ သံေဝဂျဖစ္စရာေတြ ရွိပါတယ္. သခၤန္းစာယူစရာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္. ဘဝန႔ဲရင္းခဲ့ရတဲ့ သခၤန္းစာမ်ားကို ေတြ႔ရွိျခင္းအားျဖင့္ ေနာက္္ထပ္တဖန္ အမွားမ်ားကို မလြန္က်ဴးႏုိင္ေတာ့ပါ.. အယူမွား မိစၧာဒိ႒ိမ်ားျဖစ္တဲ့ ဘဝဆုိတာ ပခက္နဲ႔ ေခါင္းၾကားမွာပဲ ရွိတယ္.. ေသပီရင္းျပတ္တယ္။ သတၲဝါေတြကို ဖန္ဆင္းရွင္ၾကီးက ဖန္ဆင္းတယ္။ အေၾကာင္းတရား၊ အက်ဳိးတရားမရွိဘူးအစရွိတဲ့ အယူဝါဒဆုိးၾကီးမ်ားကို ေပ်ာက္ကြယ္ႏုိင္ပါတယ္..

အတိတ္၊ အနာဂတ္ကုိ ကိုယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳသိခဲ့မယ္ဆုိရင္ ကမၼႆကတာသမၼာဒိ႒ိလည္း ပိုမုိခုိင္ခ့ံလာမွာပါ.. အတိတ္၊ အနာဂတ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ယံုမွားမႈ ဝိစိကိစၧာအမ်ဳိးမ်ဳိးလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါမယ္ဆုိတဲ့အေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရေပတယ္…

Read more ...

July 26, 2010

ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီးသား အဓမၼ၀ါဒမ်ား

Dr Phyo Wai Kyaw | 11:44 PM | Be the first to comment!
နိုင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖဲြ႔ကေရြးခ်ယ္သည့္ နိုင္ငံေတာ္ ဗဟိုသံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္မ်ားသာ ပါဝင္ေသာ နိုင္ငံေတာ္ သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ႔မ်ား (၁-၁၆)၏

ဓမၼ - အဓမၼ အျငင္္းပြားမႈခင္း ဆံံုုုးျဖတ္ခ်က္မ်ား

မစုိးရိမ္စာသင္သား(ေကာက္ႏုတ္္တင္ျပ ပူေဇာ္သည္)

နိုင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ့(၁-၁၆)၏ သဘာပတိဆရာေတာ္ျကီး(၁၆)ပါး

၁။ ဘဒၵႏ ၱသုဒႆန (ကိုိုင္္းကုန္္းဆရာေတာ္ဘုရားၾကီး)
၂။ဘဒၵႏ ၱေဃာသိတာဘိဝံသ (ေဃာသိတာရံုံုဆရာေတာ္ဘုရားျကီး)
၃။ ဘဒၵႏ ၱျသဘာသ(သရက္ေတာဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၄။ ဘဒၵႏ ၱဝါေသဌာဘိဝံသ(ေရႊက်င္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၅။ ဘဒၵႏ ၱဝိဇယ (ကြမ္္းးျခံကုန္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၆။ ဘဒၵႏ ၱတိကၡိျႏၵိိယ (ေက်ာင္္းေတာ္ရာေရႊက်င္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၇။ဘဒၵႏ ၱေဝပုလႅာဘိဝံံသ (ပတၱျမားဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၈။ ဘဒၵႏ ၱဝဏၰသာရ (ဘုရားသံုံုံးဆူဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၉။ ဘဒၵႏ ၱတိႆ (က်ဳိက္သီမြန္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၁ဝ။ ဘဒၵႏ ၱပညာေဇာတ (သာသနာ့မ့မ႑ိိုုင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၁။ ဘဒၵႏ ၱေမဓိယ (တူူးေမာင္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၂။ ဘဒၵႏ ၱဂႏၶမာဘိဝိဝံသ (ဖက္ပင္အိုိင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၂။ ဘဒၵႏ ၱဂႏၶမာဘိဝိဝံသ (ဖက္ပင္အိုိင္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၄။ ဘဒၵႏ ၱေခမိကာဘိဝံသ ( ေခမာဝင္္းဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)

၁၅။ ဘဒၵႏ ၱကုမာရာဘိဝံသ (ဗန္္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)
၁၅။ ဘဒၵႏ ၱကုမာရာဘိဝံသ (ဗန္္းေမာ္ဆရာေတာ္ဘုရားျကီီး)



(၁)ေက်ာက္သေဘၤာဝါဒဝိနိစၧယ

(၂) လူေသလူျဖစ္ဝါဒဝိနိစၧယ

(၃) ေျကာင္ပန္းေတာရဝါဒဝိနိစၧယ

(၄) ေက်ာက္ပံုေတာရဝါဒဝိနိစၧယ
ျမတ္စြာဘုရား၏ဝါဒနွင့္ ေက်ာက္ပံုေတာရဝါဒနိႈင္းယွဥ္ခ်က္

(၅) ဦးမာလာဝရ(ေရတာရွည္)ဝါဒဝိနိစၧယ

(၆) ဓမၼနီတိဝါဒဝိနိစၧယ

(၇)မိုးညို(ေျမာက္ဥကၠလာပ)ဝါဒ

(၈)ထြန္းတံုးလက္က်န္ဦးထင္ဝါဒဝိနိစၧယ

(၉) တံြေတးျမဳိ႔နယ္ ဦးပုညစာရ၏ သိမ္သမုတ္မႈဆိုင္ရာဝါဒဝိနိစၧယ

(၁ဝ)နယ္သိမ္းသိမ္သမုတ္မႈဆိုင္ရာဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၁) စမ္းကေလးဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၂) မိုးကုတ္ဝိနိစၧယ

(၁၃) ဘိကၡုနီဘာဝါဘာဝဝိနိစၧယ

(၁၄) ေအာင္ဆန္းေတာရဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၅) မိုးညွင္းျမို့၊ အေရွ့ရိပ္သာေခမိႏၵဝါဒဝိနိစၧယ

(၁၆) မိုးညွင္းျမို့၊ အေရွ့ရိပ္သာေခမိနၵဝါဒ ျမစ္ျကီးနားျမိဳ႔ဝိစိတၲသာရဝါဒဝိနိစၧယ




.....
နိုင္ငံေတာ္သီးျခားဝိနည္းဓိုရ္အဖဲြ႔အမွတ္(၂)၏ ေပါင္းရံုးသံုးသပ္ခ်က္

သာသနာ့အတြင္းရန္သူမ်ားေျကာင့္ သာသနာအက်ဳိးယုတ္ပံုမ်ား

အဂတိလိုက္စားမိေသာ ဝိနည္းဓိုရ္ဆရာေတာ္ျကီးနွစ္ပါး

နိုင္ငံေတာ္သံဃဝိနိစၧယအဖဲြ့(၉)၏ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ (မိုးျပာဂိုဏ္းအမႈေဟာင္းကိစၥ)

အဓမၼဝါဒဝိနိစၧယဆိုင္ရာညႊန္ျကားလႊာမ်ား

ဝိနိစၧယဆိုင္ရာဥပေဒမ်ား

ဒီေနရာမွာ ေဒါင္းပါ။
Read more ...

July 13, 2010

ေမာဟ၏ သေဘာသဘာ၀

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) | 7:41 AM | | Be the first to comment!

ကၽြန္ေတာ္သည္ အဘိဓမၼာဆုိင္ရာ စာအုပ္တုိ႔ကုိ ဖတ္႐ႈၿပီး ကိုယ္တိုင္မေ၀ခြဲ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေမးခြန္းတစ္ခုကုိ တင္ျပလုိပါသည္။
- ေမာဟ (ေစတသိက္)သည္ သိသင့္တာကုိ မသိ၊ မသိသင့္တာကို သိသည္ဟုအခ်ဳိ႕ စာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
- ေမာဟ (ေစတသိက္)သည္ အာ႐ံု၏ သေဘာကုိ ဖံုးလႊမ္းတတ္သျဖင့္ အမွန္ေတြကုိ မသိမလို အမွားေတြကုိလည္း မသိ၊ ဘာကုိမွ မသိေၾကာင္း အခ်ဳိ႕စာမ်ားတြင္ ေတြ႕ရသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ေမာဟ၏ ကိစၥ (အလုပ္တာ၀န္) ကို ပရိယတၱိပညာ႐ွင္မ်ားက ေျဖၾကားေပးလိမ့္မည္ဟူေသာ အားကုိးျဖင့္ ျမတ္ပန္းရဂုံစင္ျမင့္သုိ႔ တင္လိုက္ရပါသည္။
ရတနာပံု ေမာင္သစ္
ေမာဟ၏ သေဘာ
၃၉၀။ ထိုအခါ၌ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟ´ ဟူသည္ အဘယ္သေဘာ ျဖစ္သနည္း။
ထိုအခါ၌ အၾကင္ မသိျခင္းသေဘာ `အညာဏ´၊ (အမွန္တရားကို) မျမင္ျခင္းသေဘာ `အဒႆန´ ၊ ထိုးထြင္း၍ မသိတတ္ေသာ သေဘာ `အနဘိသမယ´။ (အမွန္တရားအား) ေလ်ာ္စြာ မသိတတ္ေသာသေဘာ `အနႏုေဗာဓ´။ (အနိစၥစသည္တို႔ႏွင့္ယွဥ္၍) မသိတတ္ ေသာ သေဘာ (မွားယြင္းစြာ သိတတ္ေသာသေဘာ) `အသေမၺာဓ´ ၊ ထိုးထြင္း၍ မသိျခင္း သေဘာ `အပၸဋိေ၀ဓ´။ (အနိစၥစသည္ျဖင့္) မယူတတ္ေသာ သေဘာ `အသံဂါဟန´၊ (အမွန္တရားကို) သက္၀င္၍ မယူတတ္ေသာသေဘာ `အပရိေယာဂါဟန´၊ ညီညီၫြတ္ၫြတ္ မ႐ႈတတ္ေသာ (အနိစၥစသည္ကို နိစၥစသည္ဟု မညီမၫြတ္ ႐ႈတတ္ေသာ) သေဘာ `အသမေပကၡန´ ၊ မဆင္ျခင္တတ္ေသာ သေဘာ `အပစၥေ၀ကၡန´ ၊ မ်က္ေမွာက္ မ႐ႈတတ္ေသာ သေဘာ (အေကာင္းအဆိုးကို မေ၀ခဲြတတ္ေသာ သေဘာ) `အပစၥကၡကမၼ´၊ (စိတ္) ျဖဴစင္ သန္႔ရွင္းမႈကို ဖ်က္ဆီးေၾကာင္း သေဘာ `ဒုေမၼဇၩ´၊ လူမိုက္ျဖစ္ေၾကာင္း သေဘာ `ဗာလ်´ ၊ ေကာင္းစြာ (ခဲြခြဲျခားျခား) အျပားအားျဖင့္ မသိတတ္ေသာ သေဘာ `အသမၸဇည´၊ ေတြေ၀ျခင္းသေဘာ `ေမာဟ´ ၊ ျပင္းစြာေတြေ၀ျခင္း သေဘာ `ပေမာဟ´။ (တရားအားလုံး၌) ထက္၀န္းက်င္ ေတြေ၀ျခင္း သေဘာ `သေမၼာဟ´၊ သိအပ္သည္ကို မသိျခင္း (သစၥာေလးပါးကို မသိျခင္း) သေဘာ `အ၀ိဇၨာ´။ (၀ဋ္ဆင္းရဲ၌) နစ္ျမဳပ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈ သေဘာ `အ၀ိေဇၨာဃ´။ (၀ဋ္ဆင္းရဲ၌) ယွဥ္ေစတတ္ေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာေယာဂ´ ၊ အစဥ္ ကိန္း၀ပ္တတ္ေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာႏုသယ´။ (ကိေလသာတို႔၏) ထႂကြ ေသာင္းက်န္းျခင္း မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာပရိယု႒ာန´။ (စီးပြားခ်မ္းသာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ေအာင္ ပိတ္ပင္တတ္သျဖင့္) တံခါးက်ည္ (မင္းတုတ္) ႏွင့္ တူေသာ မသိမႈသေဘာ `အ၀ိဇၨာလဂႌ´ ၊ အကုသိုလ္တို႔၏ အေျခအျမစ္ျဖစ္ေသာ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟအကုသလမူလ´ သည္ (ရွိ၏)။ ထိုအခါ၌ ေတြေ၀မႈ `ေမာဟ´ ဟူသည္ ဤသေဘာ ျဖစ္၏။
အထက္ပါ ဖြင့္ဆိုခ်က္မ်ားသည္ ဓမၼသဂၤဏီပါဠိေတာ္ျမန္မာျပန္မွ ေမာဟ၏ ပရိယာယ္ပုဒ္မ်ား ျဖစ္၏။
သၿဂၤိဳဟ္ဘာသာဋီကာမွ ေမာဟႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ေရးသားခ်က္မ်ားကို ေဖာ္ျပပါဦးမည္။
ေမာဟ။ ။ မုယွတီတိ ေမာေဟာ နာမ, ဧေသာ အညာဏလကၡေဏာ၊ အာလမၺနသဘာ၀စၧာဒ ရေသာ-ႏၶကာ႐ုပ႒ာေနာ၊ အေယာနိေသာမနသိကာရ - ပဒ႒ာေနာတိ သညိေတာ။
၀စနတၳ, လကၡဏာ။ ။[မုယွတီတိ-အာ႐ံု၌ ေတြေ၀တတ္သည္၏ အျဖစ္ေၾကာင့္၊ ေမာေဟာ နာမ- ေမာဟမည္၏၊ ဧေသာ - ဤေမာဟသည္၊ အညာဏလကၡေဏာ၊ ဉာဏ္၏ ဆန္႔က်င္ဘက္ လကၡဏာ႐ွိ၏။] -မုယွတိအရ အာ႐ံု၌ ေတြေ၀ျခင္းဟူရာ၌ ၀ိစိကိစၧာ သေဘာကဲ့သုိ႔ မဆံုးျဖတ္ႏုိင္ဘဲ ေ၀ေတေတျဖစ္ေနျခင္းမဟုတ္, အာ႐ံု၏ အမွန္သေဘာကို မသိျခင္းပင္တည္း၊ ထို႔ေၾကာင့္ မုယွတိကို `နဗုဇၩတိ´ဟု ဋီကာတို႔ ဖြင့္ၾကသည္၊ ဘ၀င္က်၍ အိပ္ေပ်ာ္ေနသလို မသိ႐ံုသက္သက္မဟုတ္, ဉာဏ္သည္ အမွန္ကုိသိသကဲ့သုိ႔ ေမာဟသည္ အမွားကုိသိ၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဉာဏ္၏ဆန္႔က်င္ဘက္ ျဖစ္ျခင္း လကၡဏာ႐ွိသည္။
ရသ,ပစၥဳပ႒ာန္။ ။[အလမၺသဘာ၀စၧာဒရေသာ - အာ႐ံု၏ သေဘာမွန္ကုိ ဖံုးကြယ္ျခင္း ကိစၥ႐ွိ၏၊ အႏၶကာရဥပ႒ာေနာ - ပညာစကၡဳကို ကန္းေအာင္ျပဳတတ္ေသာတရားဟု ေယာဂီတို႔ ဉာဏ္အားထင္လာ၏။] -အာ႐ံု၏ ဟုတ္မွန္ေသာသေဘာဟူသည္ ဒုစ႐ိုက္တရားတို႔၏ မေကာင္းဆုိး၀ါးေသာ သေဘာ,သုစ႐ိုက္တုိ႔၏ ေကာင္းေသာသေဘာ, ဒုကၡသစၥာစသည္တုိ႔၏ သေဘာ, အတိတ္ဘ၀ႏွင့္ အနာဂတ္ဘ၀တို႔႐ွိျခင္းသေဘာ, ပဋိစၥသမုပၸါဒ္၏ သေဘာစသည္ တည္း။ ဤသေဘာမ်ိဳးကုိ မသိေအာင္ ကာကြယ္ဖံုးလႊမ္းထားျခင္းသည္ ေမာဟ၏ ကိစၥတည္း၊ ဤဖံုးလႊမ္းကာကြယ္မႈေၾကာင့္ပင္ ဒုစ႐ိုက္သေဘာကုိ သိၿပီးေသာ ပညာ႐ွိျဖစ္ေစကာမူ ေမာဟ ၀င္လာေသာ အခါ ထုိဒုစ႐ိုက္တုိ႔၏ အျပစ္ကို မျမင္ႏုိင္ဘဲ ျပဳမွားမိၾကေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ `ဤ ေမာဟသည္ ႐ွိၿပီးေသာ ပညာစကၡဳကို ကန္းေအာင္ျပဳတတ္ေသာတရား´ဟု ေယာဂီတို႔ ဉာဏ္မွာ ထင္လာသည္။
ပဒ႒ာန္။ ။[အေယာနိေသာမနသိကာရပဒ႒ာေနာတိ - အေယာနိေသာမနသိ ကာရလွ်င္ နီးစြာေသာအေၾကာင္း႐ွိ၏ဟူ၍၊ သညိေတာ - မွတ္အပ္၏။] -`အေယာနိေသာ ဘိကၡေ၀ မနသိကေရာေတာ အႏုပၸႏၷာ ေစ၀ အကုသလာ ဓမၼာ ဥပပဇၨႏၲိ´ႏွင့္အညီ မသင့္မတင့္ ႏွလံုးသြင္းသူ၏ သႏၲာန္၌ အကုသုိလ္တရား တိုးပြားၿမဲျဖစ္ရကား အေယာနိေသာမနသိကာရ သည္ ေမာဟ၏ နီးစြာေသာ အေၾကာင္းတည္း။
မွတ္ခ်က္။ ။ ပဒ႒ာန္မပါေသာ အကုသုိလ္အရာ၌ ဤအေယာနိေသာမနသိကာရကို ပဒ႒ာန္ဟုမွတ္ပါ၊ ေမာဟႏွင့္စပ္၍ အျခားမွတ္သားဖြယ္ရာမ်ားကုိ ပစၥည္းပုိင္း အ၀ိဇၨာပုဒ္၌ ႐ႈပါ။
[ေဆာင္] သေဘာမွန္ရာ, ဖံုးကြယ္ကာ၍, ပညာစကၡဳ, ကန္းေအာင္ျပဳလွ်င္း, မိုက္မဲျခင္း, မယြင္းေမာဟသေဘာတည္း။ (၁၂၁)
ဆရာေတာ္ညႊန္းသည့္အတိုင္း ပစၥည္းပိုင္း အ၀ိဇၨာပုဒ္ကို ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္။ အ၀ိဇၨာ။ ။ န ၀ိဒတိ- မသိတတ္၊ ဣတိ- ထို႔ေၾကာင့္၊ အ၀ိဇၨာ- အ၀ိဇၨာမည္၏။ တရားကိုယ္အားျဖင့္ ေမာဟတည္း။ ဤအ၀ိဇၨာသည္ သိထိုက္ေသာ အရာဌာနကို မိမိကိုယ္တိုင္လည္း မသိတတ္၊ မိမိႏွင့္ ယွဥ္ဘက္ အကုသိုလ္စိတ္ ေစတသိက္မ်ားကိုလည္း ေကာင္း၊ မိမိကိန္းရာ သတၱ၀ါကိုလည္းေကာင္း မသိေစတတ္။ မ်က္စိ၌ တိမ္သလာ ဖံုးလႊမ္းေနသူသည္ တိမ္သလာအတြက္ေၾကာင့္ ျမင္သင့္ျမင္ထိုက္ေသာ အရာဌာနကို မျမင္ရသကဲ့သို႔တည္း။ ဤအ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းရာဌာနကို `သစၥာေလးပါး ပုဗၺႏၲ အပရႏၲ ပုဗၺႏၲာပရႏၲ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္´-ဟု အဘိဓမၼာနည္းအားျဖင့္ ရွစ္ဌာနျပ၏။ ထိုတြင္ ဘံုသံုးပါး၌ ရွိရွိသမွ် နာမ္႐ုပ္ေတြသည္ ဒုကၡသစၥာေတြခ်ည္းတည္း။ ထိုဒုကၡေတြကို ဒုကၡဟု မသိမျမင္ႏိုင္ျခင္းသည္ ဒုကၡသစၥာကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာပင္တည္း။ ထို႔အတူ တဏွာ ေလာဘကို ဒုကၡျဖစ္ေၾကာင္းမွန္း မသိျခင္း၊ နိဗၺာန္ကို ဒုကၡ၏ ခ်ဳပ္ရာမွန္း မသိျခင္းသည္ သမုဒယ နိေရာဓ မဂၢသစၥာကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာပင္တည္း။
အႏၲ၏ အနက္။ ။ ပုဗၺႏၲ-စသည္၌ အႏၲသဒၵါသည္ အဖို႔အစုဟူေသာ အနက္ကို ေဟာ၏။ အခ်ိဳ႕ပုထုဇဥ္မ်ားသည္ ေရွးအတိတ္ဘ၀၌ ျဖစ္ခဲ့သည္ကို မယံုၾကည္၊ ယခုဘ၀မွ ထာ၀ရဘုရား စသူတို႔ ဖန္ဆင္း၍ ျဖစ္ရသည္ဟု မွတ္ထင္၏။ သို႔ေသာ္ ေနာက္ေနာက္ဘ၀၌ ဆက္ကာဆက္ကာ ျဖစ္ဦးမည္ကိုကား ယံုၾကည္၏။ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `ပုဗၺေႏၲ အညာဏံ´ အရ အတိတ္ဘ၀၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစု၌ ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ အခ်ိဳ႕ကား ေရွးအတိတ္က ျဖစ္ခဲ့ရပံုကို ယံုၾကည္၏၊ သို႔ေသာ္ ေနာက္ဘ၀၌ ရဟႏၲာမျဖစ္ေသး သမွ် ဆက္လက္ျဖစ္ရဦးမည္ကို မယံုၾကည္၊ ေသလွ်င္ ၿပီးတာပဲ-ဟူေသာ ဥေစၧဒဒိ႒ိဘက္သို႔ သက္၀င္လ်က္ ရွိ၏။ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `အပရေႏၲ အညာဏံ´ အရ ေနာက္ေနာက္ဘ၀၌ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစုကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ အခ်ိဳ႕ကား ေရွးဘ၀ ေနာက္ဘ၀ကိုပင္ မယံုၾကည္၊ ထိုသူ၏ အ၀ိဇၨာသည္ `ပုဗၺႏၲာပရေႏၲ အညာဏံ´အရ ေရွ႔ေနာက္ ျဖစ္ေသာ ခႏၶာ အာယတန ဓါတ္အစုကို ဖံုးလႊမ္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။
ထို႔ျပင္ အ၀ိဇၨာသည္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္တရားကို ဖံုးလႊမ္းတတ္ေသး၏။ အ၀ိဇၨာစသည္က အေၾကာင္း၊ သခၤါရစသည္က အက်ိဳး၊ အ၀ိဇၨာစေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္သာ သခၤါရစေသာ အက်ိဳးမ်ား ျဖစ္ရသည္ဟု နားမလည္ေအာင္ ဖုံးလႊမ္းကြယ္ကာသည္ ဟူလို။ ဤအ၀ိဇၨာသည္ အဆင့္ဆင့္ေထာက္ဆ၍ အထူးအပါးကြဲျပား၏။ ကုသိုလ္အကုသိုလ္မွန္းကိုမွ် မသိေအာင္ ဖံုးလႊမ္းထားေသာ အ၀ိဇၨာသည္ အလြန္ထူပိန္းေသာ အ၀ိဇၨာတည္း။ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္မွန္း သိတတ္၍ အကုသိုလ္အခ်က္ေပၚလာလွ်င္ `မေတာ္ပါတကား´ဟု ေရွာင္ရွားတတ္၊ ကုသိုလ္ဟူသမွ်ကို ျပဳတတ္လွ်င္ အ၀ိဇၨာ အေတာ္ပါးလွပ္ေလၿပီ။ သို႔ေသာ္ အ၀ိဇၨာကင္းဖို႔ အေရးမွာ မ်ားစြာေ၀းပါေသး၏။ ေသာတာပန္ သကဒါဂါမ္ အနာဂါမ္အျဖစ္ေရာက္၍ သစၥာေလးပါးစသည္ကို ထြင္းေဖာက္သိျမင္ႏိုင္ေသာ္လည္း အ၀ိဇၨာမွာ ပါးသည္ထက္ ပါး႐ံုသာ ရွိေသး၏။ ရဟႏၲာအျဖစ္က်မွ အ၀ိဇၨာအားလံုးကင္းေလသည္။ ဤေနရာ၀ယ္ `သစၥာေလးပါး စသည္ကို သိသည္´ ဟု ဆိုရာ၌ ယခုကာလ သၿဂၤိဳဟ္သ႐ုပ္ခြဲသမားတို႔ အသိမ်ိဳးကဲ့သို႔ သ႐ုပ္ေရတြက္တတ္ေသာ အသိမ်ိဳးမဟုတ္၊ သ႐ုပ္ေရတြက္တတ္မႈမွာ သညာသိ (အမွတ္သိ) မ်ိဳးသာတည္း၊ ဉာဏ္သိမဟုတ္ေသး။ ဉာဏ္ျဖင့္ ဒုကၡသေဘာ သမုဒယသေဘာ စသည္ကို သိမွသာ အသိဟု မွတ္ပါ။
အ၀ိဇၨာကင္းေသာ္လည္း အကုန္မသိ။ ။ အ၀ိဇၨာကင္း၍ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာအခါ ေလာကီ ေလာကုတၱရာအားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ သိၿပီဟု မမွတ္ရ၊ သိသင့္သိထိုက္ သေလာက္ သစၥာေလးပါးစသည္ကို သိျခင္းသာလွ်င္ လိုရင္းတည္း။ ရဟႏၲာျဖစ္ေသာ္လည္း ပဋိသမၻိဒါပတၱရဟႏၲာ မဟုတ္လွ်င္ ပိဋကကို တမင္သင္ယူမွ တတ္ႏိုင္သည္။ ပိဋကတတ္ေသာ္ လည္း သူတစ္ပါး၏ အဇၥၽာသယကို က်နစြာမသိ၊ အာသယာႏုသယဉာဏ္ ဣၿႏၵိယပေရာ ပရိယတိၱဉာဏ္ သဗၺညဳတဉာဏ္ရွင္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္သာလွ်င္ သိဖြယ္အားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ သိျမင္ေတာ္မူႏိုင္သည္၊ ထိုကဲ့သို႔ ေလာကီေလာကုတၱရာ အားလံုးကို ကုန္စင္ေအာင္ မသိျမင္ျခင္းမွာ အ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းမႈမဟုတ္၊ မိမိဉာဏ္၏ သတၱိနည္းမႈသာ ျဖစ္သည္။ ဥပမာ- ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္၀ယ္ အေ၀းမွာတည္ေသာ ႐ူပါ႐ံုကို မျမင္ျခင္းသည္ အေမွာင္၏ ကာကြယ္မႈေၾကာင့္မဟုတ္၊ မိမိစကၡဳ၏ သတၱိနည္းမႈသာ ျဖစ္သကဲ့သို႔တည္း။
ဆက္ဦးအံ့- ဘုရားရွင္ကလြဲလွ်င္ အရွင္သာရိပုၾတာသည္ ဉာဏ္ေတာ္အႀကီးဆံုးတည္း။ ထိုအရွင္သာရိပုၾတာသည္ပင္ မိမိတပည့္ ရဟန္းကေလးအား ကမၼ႒ာန္းအေပး မွားခဲ့ဘူး၏။ ရဟန္းကေလးကား ငယ္ရြယ္သူတည္း၊ `ငယ္ရြယ္သူ႔ စိတ္ဓါတ္သည္ ကာမဘက္၌ ညြတ္တတ္၏´ဟု ႏွလံုးျပဳ၍ အသုဘကမၼ႒ာန္းကို ေပးေလရာ၊ စ႐ိုက္ႏွင့္ မတဲ့ေသာေၾကာင့္ ေလးလပတ္လံုး အားထုတ္ေသာ္လည္း တရားထူးမရ၊ နိမိတ္ကေလးမွ် မထင္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဘုရားရွင္အား အရွင္သာရိပုၾတာက အေၾကာင္းကို ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ ငယ္ရြယ္သူပင္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘ၀ငါးရာေလာက္ ေရႊပန္းထိမ္သည္ခ်ည္း လုပ္ခဲ့ဘူး၍ နီျမန္းေသာ ေရႊမ်ားကို ၾကည့္႐ႈရဖန္မ်ားေသာေၾကာင့္ အဇၥၽာသယႏွင့္တန္ေအာင္ ဘုရားရွင္က ပဒုမာၾကာနီပန္းကို ဖန္ဆင္းျပလ်က္ အနိစၥသေဘာကို ေဖာ္ျပေတာ္မူေလေသာ္ တေန႔ခ်င္းျဖင့္ တရားေပါက္၍ ရဟႏၲာအျဖစ္သို႔ ေရာက္ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရဟႏၲာျဖစ္ပါလ်က္ အားလံုးကို မသိျခင္းမွာ ဉာဏ္သတၱိကုန္မႈေၾကာင့္သာ ျဖစ္၏။ အ၀ိဇၨာဖံုးလႊမ္းမႈေၾကာင့္ မဟုတ္။ အ၀ိဇၨာ၏ ဖံုးလႊမ္းရာ ဌာနမွာ သစၥာေလးပါးႏွင့္ ပုဗၺႏၲစေသာ တရားစုသာ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္ပါ။
ဤမွ်ျဖင့္ ေမာဟ၏ သေဘာသဘာ၀ ေပၚလြင္ထင္ရွားၿပီဟု ထင္ပါသည္။ အခ်ဳပ္မွာ ေမာဟသည္ အမွန္ကို မသိသျဖင့္ အမွားကိုသာ သိ၏-ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ဘာကိုမွ် မသိျခင္း-ဟုေတာ့ မဆိုႏိုင္ပါ။ တနည္းအားျဖင့္ မသိျခင္းမွန္သမွ် ေမာဟမဟုတ္ပါ။ မိမိမျမင္ဘူးေသာသူ မေရာက္ဘူးေသာေဒသတို႔၏ အမည္နာမစသည္ကို မသိျခင္းမ်ိဳးသည္ ေမာဟမဟုတ္ပါ။
အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Read more ...

June 24, 2010

ဘုရားကုိ အထင္ေသးသူ

အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) | 7:13 AM | Be the first to comment!

`နေမာ ေတ ပုရိသာဇညာ၊ နေမာ ေတ ပုရိသုတၱမ။
သဗၺညဴသိ မဟာ၀ီရ၊ ေလာကေဇေ႒ နရာသဘ။´
`ေယာက်္ားအာဇာနည္ ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရားအား၊ အ႐ွင္ဘုရားအား ႐ွိခိုးပါ ၏။ ေယာက်္ားျမတ္ျဖစ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အ႐ွင္ဘုရားအား ႐ွိခိုးပါ၏၊ လံု႔လႀကီး ေတာ္မူေသာ၊ ေလာက၏ အႀကီးအမွဴးျဖစ္ေတာ္မူေသာ၊ လူတုိ႔ထက္ ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား၊ အ႐ွင္ဘုရားသည္ တရားအလံုးစံုကို သိေတာ္မူပါေပ၏။´
စာေရးသူသည္ အထက္ပါ အပါဒါန္ပါဠိေတာ္လာ ဂါထာကေလးကို မွတ္စုထုတ္ေနခုိက္ လႈိင္သာယာမွ မိတ္ေဆြဦးပဥၨင္းတစ္ပါး ေရာက္လာသည္။ စကားစျမည္ ေျပာဆိုၾကရင္း မုိးျပာ ဂိုဏ္း အေၾကာင္း ေရာက္သြားသည္။
`ဦးဇင္း၊ မုိးျပာဂုိဏ္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲမွာ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာ သံုးပါးပဲလုိ႔ ဘုရားေဟာထားတာ ႐ွိတယ္။ ေကာသလမင္းႀကီးကုိ သဗၺညဳတဉာဏ္ရတဲ့ အေၾကာင္း ၀န္ခံထားတာလဲ ႐ွိတယ္လုိ႔ ဆုိၾကတယ္တဲ့။
`တကယ္လုိ႔ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာသံုးပါးကုိ ဆုိလာတာပါလုိ႔ ဘုရား ေဟာခဲ့တာမွန္ရင္ သူ သဗၺညဳတဉာဏ္ ရပါတယ္၊ အကုန္သိပါတယ္လုိ႔ ၀န္ခံတယ္ဆုိတာ မွားရမယ္တဲ့။ တစ္ခုမွန္ရင္ တစ္ခုမွားရမယ္ေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရာ။
`ဘုရားဆုိတာ မႂကြား၀ါတတ္သူမုိ႔လုိ႔ မိမိရတဲ့ သဗၺညဳတဉာဏ္ဆုိတာ ၀ိဇၨာသံုးပါးပါပဲ ဆိုတဲ့စကားသာ ဘုရားေဟာ အစစ္ျဖစ္သင့္ပါတယ္-တဲ့။
`ေနာက္ၿပီး နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိလုိ႔႐ွိရင္ နိဗၺာန္ဟာ အႏွစ္သာရ ဘာမွမ႐ွိဘူးဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ေရာက္ပါတယ္တဲ့။ နိဗၺာန္ဟာ အတၱပါတဲ့။ ဦးဇင္း အဲဒီျပႆနာေတြ ေျဖ႐ွင္းဖူးတယ္ လုိ႔ၾကားပါတယ္။ လုပ္ပါအံုး၊ လင္းစမ္းပါအံုး´
`ကိုယ္ေတာ္လဲ စာၾကည့္ႏုိင္သားပဲ။ ကုိယ့္ဟာကို ပါဠိေတာ္႐ွာဖတ္ၿပီး ႏႈိင္းယွဥ္ ေလ့လာၾကည့္ေပါ့´
`ဟာ ဦးဇင္းကလဲ အဲဒီလို အေျဖ႐ွာရတဲ့အလုပ္ကို မလုပ္ခ်င္လို႔ လာေမးတာေပါ့´
`ကုိယ္ေတာ္တုိ႔က အဲဒါေတြ ခြက်တာပဲ။ ကုိယ္ေတာ့္ကို အဲဒီလိုမ်ိဳး ဒကာ-ဒကာမ တစ္ေယာက္ေယာက္က ေမးပါၿပီတဲ့၊ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ´
`အဲဒီအခါက်ေတာ့ ေနာက္မွ စာၾကည့္ၿပီး ေျပာပါမယ္လုိ႔ လုပ္ရမွာေပါ့´
`ကဲကဲ-ထားလိုက္ပါေတာ့။ ေစ်းကိုင္လိုက္တာလုိ႔ ကိုယ္ေတာ္မေျပာခင္ ႐ွင္းျပပါ့မယ္။ ေနအံုး၊ တပည့္ေတာ္ ေဆာင္းပါးေရးတုန္းက ပရင့္ထုတ္ထားတဲ့ စာ႐ြက္ေတြ ႐ွိတယ္။ သေဘာတူရာ ဖုိင္တဲြၿပီးသိမ္းထားတယ္ အဲဒါဖတ္ၾကည့္ရင္ ႐ွင္းသြားလိမ့္မယ္´
`အဲဒီေခတ္က ဗုဒၶေကာလာဟလအရ ဘုရားျဖစ္ခ်င္သူေတြ အိႏၵိယတစ္၀ိုက္မွာ ဘယ္ ေလာက္မ်ားမယ္၊ ဘုရားရဲ႕ သာ၀ကရင္း ျဖစ္ခ်င္သူေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမယ္ ဆုိတာ မွန္း ၾကည့္လိုက္။ တပည့္ေတာ္တုိ႔ ဘုရားမပြင့္ခင္ ဘုရားလုိ၀န္ခံတဲ့သူ ေျခာက္ေယာက္႐ွိေနၿပီ။ သူတုိ႔ကို ယံုၾကည္လို႔ ဆည္းကပ္တဲ့သူေတြ ႐ွိသလို၊ ေလ့လာေနတဲ့သူေတြလဲ ႐ွိတယ္။ မဟာပု ရိသလကၡဏာက်မ္းအရ ဘုရားတစ္ဆူရဲ႕ သေဘာသဘာ၀ေတြကိုလဲ လူေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ားက သိေနၾကလိမ့္မယ္။
`ဘုရားအမည္ခံ တိတၱိဆရာႀကီး ေျခာက္ေယာက္ထဲမွာ နိဂဏၭနာဋပုတၱရဲ႕ ၀ါဒဟာ အခုခ်ိန္ထိေတာင္ သက္တမ္း႐ွည္ၿပီး အိမ္ႏၵိယမွာ ဂ်ိန္းဘာသာ-ဂ်ိန္း၀ါဒဆိုၿပီး တည္႐ွိဆဲ ကုိး ကြယ္ဆဲပဲ။ မဟာ၀ီဒလုိ႔လဲေခၚတဲ့ အဲဒီ နိဂဏၭနာဋပုတၱဟာ အသက္ ၃၀-မွာ ေတာထြက္၊ ၁၂-ႏွစ္တုိင္တုိင္ တပအက်င့္ေတြကို က်င့္ၿပီး ၄၂-ႏွစ္မွာ သူ႔ကိုသူ ဘုရားျဖစ္ၿပီလုိ႔ ေၾကညာသ တဲ့။ သူ႔ရဲ႕၀ါဒက ဘုရားေဟာတဲ့ သဗၺပုေဗၺကတေဟတုဒိ႒ိ၀ါဒပါပဲ။
`သူက သူ႔ကိုသူ ဘုရားလုိ႔ ၀န္ခံထားတဲ့အခါမွာ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ႂကြားပံုကုိ ဒီသုတ္ မွာၾကည့္-
`ဥဒါယီ၊ သုိ႔ျဖစ္မူ ငါ တရားေဟာရမည့္ အေၾကာင္းကုိ သင္ စ၍ ေျပာေလာ့´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
အ႐ွင္ဘုရား၊ ယခင္ယခင္ေန႔တုိ႔ိက`အလံုးစံုကို သိ၏၊ အလံုးစံုကုိ ျမင္၏၊ ငါသြားေန သည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏိုးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏´ ဟု အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံေသာသူ႐ွိ၏။
`ထုိပုဂၢိဳလ္သည္ အကၽြႏ္ုပ္က ေ႐ွးအဖို႔ကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျပႆနာမ်ားကုိ ေမးသည္ ႐ွိေသာ္ အေၾကာင္းတစ္ပါးျဖင့္ အၾကာင္းတစ္ပါးကုိ ဖံုးလႊမ္း၏၊ အပသုိ႔ စကားကုိ ေရာက္ေစ၏၊ အမ်က္ထြက္ျခင္း၊ စိတ္ဆိုးျခင္း၊ ႏွလံုးမသာယာျခင္းကိုလည္း ထင္စြာျပဳ၏။
`ထိုအကၽြႏ္ုပ္အား ျမတ္စြာဘုရားကိုသာလွ်င္ အေၾကာင္းျပဳ၍ `ေဩာ္…ဘုန္းေတာ္ ႀကီးေသာျမတ္စြာဘုရား၊ ဪ... ေကာင္းေသာစကားကို ဆုိေတာ္မူတတ္ေသာ ျမတ္စြာ ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ဤတရားတို႔ကို ေကာင္းစြာ ကၽြမ္းက်င္ေတာ္မူ၏´ ဟု ေအာက္ေမ့ မိပါ၏။´
`ဥဒါယီ၊ (ပ) ထိုသူသည္ မည္သူနည္း´
`အ႐ွင္ဘုရား၊ နာဋ၏သား နိဂဏၭပါတည္း´ဟု (ေလွ်ာက္၏)။ (မဇၩိမပဏၰာသ၊ စူဠသ ကုလုဒါယိသုတ္)
`အဂုၤတၱိဳရ္၊ န၀ကနိပါတ္၊ ေလာကာယတိကသုတ္အရ သူမွ အဲဒီလုိ၀န္ခံတာ မဟုတ္ ဘူး။ ပူရဏ ကႆပလဲ အဲဒီလုိ ၀န္ခံတာပဲဗ်။ နိဂဏၭက လည္တယ္။ ျပႆနာကုိ တတ္ႏိုင္သ ေလာက္ ဟာကြက္မ႐ွိေအာင္ ျပင္ဆင္တတ္တယ္။ သူက အကုန္သိတယ္။ အကုန္ သိ႐ံုမကဘူး အၿမဲတမ္းလဲ သိေနတယ္လို႔ ၀န္ခံတယ္။
ဒါေပမဲ့ တစ္ခါတေလ လူတစ္ေယာက္မွ မ႐ွိတဲ့အိမ္ကုိ ဆြမ္းခံမိတယ္။ အဲဒီအိမ္မွာ လူမ ႐ွိမွန္း အစကတဲက မသိဘူးလားလုိ႔ ေမးတဲ့အခါ လူမ႐ွိမွန္း သိပါတယ္၊ ဒါေပမဲ့ ကံတရားက လူ႐ွိ႐ွိ မ႐ွိ႐ွိ ဒီအိမ္ကို သြားရမယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ၿပီးသား ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ အၾကာင္းျပတယ္။ ဒီမွာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
`သႏၵက၊ ဤေလာက၌ အခ်ိဳ႕ေသာဆရာသည္ အလံုးစံုကို သိ၏၊ အလံုးစံုကိုျမင္၏။ `ငါသြားေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏´ ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံ၏။
ထိုဆရာသည္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ အိမ္သုိ႔လည္း ၀င္၏၊ ဆြမ္းလည္းမရ ေခြးလည္း ကိုက္၏၊ ၾကမ္းေသာဆင္ႏွင့္လည္း ေတြ႕ဆံု၏၊ (ပ) လမ္းခရီးကိုလည္းေကာင္း ေမး၏။
`ထိုဆရာသည္ `ဤအမႈသည္ အသုိ႔ပါနည္း´ ဟု ေမးသည္႐ွိေသာ္ ဆိတ္သုဥ္းေသာ အိမ္ကို ငါ ၀င္သင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ၀င္၏။ ဆြမ္းကိုလည္း မရသင့္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မရခဲ့။
`ေခြးသည္ ကိုက္သင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ကိုက္၏၊ ၾကမ္းေသာဆင္ႏွင့္ ေတြ႕ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏၊ ၾကမ္းေသာ ျမင္းႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏၊ ၾကမ္ေသာႏြား ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတြ႔ဆံု၏။
`မိန္းမ၏လည္းေကာင္း၊ ေယာက်္ား၏လည္းေကာင္း၊ အမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ အႏြယ္ ကိုလည္းေကာင္း ေမးသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမး၏။ ႐ြာ၏လည္းေကာင္း၊ နိဂံုး၏လည္းေကာင္း၊ အမည္ကိုလည္းေကာင္း၊ လမ္းခရီးကိုလည္းေကာင္း ေမးသင့္၏၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေမး၏´ဟု (ေျဖဆုိ၏)။ (မဇၩိမ ပဏၰာသ၊ သႏၵကသုတ္)
`နိဂဏၭရဲ႕ အေျဖက မပုိင္ဘူးလား။ အဲဒီလိုအရာရာကို ေ႐ွးကံခ်ည္းပဲ လႊဲခ်တတ္တဲ့ နိဂဏၭေတြကို ဘုရားက ဒီလုိမိန္႔ဖူးတယ္။
`ရဟန္းတို႔၊ အကယ္၍ သတၱ၀ါတုိ႔သည္ ေ႐ွးကံေၾကာင့္ ခ်မ္းသာ ဆင္းရဲကို ခံစားရကုန္ သည္ျဖစ္အံ့၊ ရဟန္းတုိ႔ နိဂဏၭတို႔သည္ ယခုဘ၀၌ ဤသို႔သေဘာ႐ွိေသာ ဆင္းရဲျပင္းထန္ အခံ ခက္ေသာ ေ၀ဒနာတုိ႔ကို ခံစားရကုန္ေသာၾကာင့္ မခၽြတ္ဧကန္ ေ႐ွးက မေကာင္းမႈကံကို ျပဳခဲ့သူ တို႔ ျဖစ္ကုန္၏´ (မ၊ ၃၊ ေဒ၀ဒဟသုတ္)
`ဘုရား႐ွင္က သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ၀န္ခံတယ္ဆိုတဲ့သုတ္က ဘယ္သုတ္လဲ´
`ဒဟရသုတ္ေလ၊ ဒီမွာၾကည့္။ မေသနဒီေကာသလမင္းသည္ `အ႐ွင္ေဂါတမသည္ လည္း အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍သိ၏´ ဟူ၍ ၀န္ခံသေလာဟု ျမတ္စြာ ဘုရားအား ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ `အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ ထိုးထြင္း၍သိ၏´ဟူေသာ စကားကုိ ေကာင္းစြာဆိုလိုသူသည္ ငါ့ကိုသာလွ်င္ (ရည္ၫႊန္း၍) ဆုိသည္ ျဖစ္ရာ၏။ မင္းႀကီး၊ မွန္၏။ ငါသည္ အတုမ႐ွိေသာ သဗၺညဳတဉာဏ္ကို ထိုးထြင္း၍သိ၏´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။ (ေကာသလ သံယုတ္၊ ဒဟရသုတ္)
`ဒါေပမဲ့ ဒီေနရာမွာ သတိထားရမွာက သဗၺညဴ-ဆုိတာ သဗၺ-အကုန္။ ညဴ-သိတာ။ အကုန္သိတယ္လုိ႔သာ ၀န္ခံတာ။ ဘုရားက အိပ္ေနတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ၊ ႏိုးေနတဲ့အခါမွာျဖစ္ေစ ငါဘုရားအၿမဲမျပတ္သိေနတယ္လုိ႔ ၀န္မခံဘူး။ အဲဒီလို သိႏိုင္တာမ်ိဳးလဲ မ႐ွိဘူး။ ဆင္ျခင္ လိုက္ရင္ေတာ့ အကုန္သိႏုိင္တယ္၊ မသိေအာင္ ဘယ္အရာကမွ မတားဆီးႏိုင္ဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သဗၺညဳတဉာဏ္ကုိ အနာ၀ရဏဉာဏ္လုိ႔လဲ ေခၚတယ္။ ၀စၧပရိဗုိဇ္ေမးတုန္းက ဘုရားက ဒီလုိ ေျဖတယ္။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ ျမင္၏၊ ငါသြားေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ရပ္ေန သည္ျဖစ္ေစ၊ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည္ျဖစ္ေစ၊ ႏုိးၾကားေနသည္ျဖစ္ေစ အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကုိ ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ၾကားဖူးပါ၏။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ သိ၏၊ (ပ) အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္ သည္ ေ႐ွး႐ႈထင္၏- ဟု အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္အျမင္ကို ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ေျပာဆုိေသာသူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္၏ေလာ´ (ပ) ဟု ေလွ်ာက္ထား၏။
`၀စၧ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ အလံုးစံုကုိ သိ၏၊ (ပ) အၿမဲမျပတ္ ဉာဏ္အျမင္သည္ ေ႐ွး႐ႈ ထင္၏ဟု အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္ကို ၀န္ခံ၏ ဟူ၍ ေျပာဆုိသူတို႔သည္ ငါ၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူတို႔ မဟုတ္ကုန္၊(ပ)´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ ထိုသို႔မဟုတ္မူ အဘယ္သုိ႔ေျပာဆိုေသာ အကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ ျမတ္စြာ ဘုရား၏ စကားအရ ေျပာဆုိသူမ်ား ျဖစ္ပါကုန္သနည္း၊ (ပ)´ဟု(ေလွ်ာက္၏)။
`၀စၧ၊ ရဟန္းေဂါတမသည္ ၀ိဇၨာသံုးပါး႐ွိ၏ဟု ေျပာဆိုေသာ သူသည္ အမွန္အားျဖင့္ ငါ၏ စကားအရ ေျပာဆုိျခင္း ျဖစ္ရာ၏၊ ငါ့ကို မမွန္ေသာစကားျဖင့္လည္း မစြပ္စြဲရာ´ (မ၊ ျမန္၊ ၂၊ ေတ၀ိဇၨ၀စၧသုတ္)
ေတ၀ိဇၨသုတ္မွာ ဘုရားက အဲဒီလို အကုန္သိ-အၿမဲသိ ဆုိတာကို ပယ္လုိက္ေတာ့ လူထုထဲမွာ ေျပာစရာစကားတစ္မ်ိဳး ပ်ံ႕ႏွံ႔ေနမွာေပါ့။ အဲဒီအေၾကာင္းကို ေကာသလမင္းႀကီးက ဘုရားကုိ ေလွ်ာက္ထားပံုၾကည့္-
ထိုအခါ ေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား`အ႐ွင္ဘုရား၊ `တရားအလံုးစံုကုိ သိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကုိ ျမင္ေသာ၊ အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္ပညာ႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသို႔ ၀န္ခံႏိုင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္´ ဟု ရဟန္းေဂါတမဆုိ၏ ဟူ၍ အကၽြႏ္ုပ္ ၾကားရပါ၏။
`အ႐ွင္ဘုရား တရားအလံုးစံုကုိသိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကိုျမင္သာ အႂကြင္းမဲ့ဉာဏ္ အျမင္႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏုိင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္ လည္းေကာင္း မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသုိ႔ (၀န္ခံႏိုင္) ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္´ဟု ရဟန္းေဂါတမသည္ ဆုိ၏ဟု ေျပာဆုိၾကေသာ သူတုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ စကားအတုိင္း ေျပာဆုိၾကပါကုန္သေလာ၊ (ပ)´ ဟု ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ တရား,အလံုးစံုကုိ သိေသာ၊ တရားအလံုးစံုကုိ ျမင္ေသာ အႂကြင္းမဲ့ ဉာဏ္အျမင္႐ွိ၏ဟု ၀န္ခံႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာလည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္ လည္းေကာင္း မ႐ွိ၊ ဤသို႔ ၀န္ခံႏုိင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္ဟု ႐ဟန္းေဂါတမဆုိ၏´ ဟု ေျပာဆိုၾကေသာ သူတို႔သည္ ငါ့စကားအတုိင္း ေျပာဆိုၾကသည္မဟုတ္ကုန္၊ ထိုသူတို႔ သည္ မဟုတ္မမွန္ေသာ အၾကာင္းအရာျဖင့္လည္း ငါ့ကုိစြပ္စြဲၾကကုန္၏´ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ၀ိဋဋဴဘစ္စစ္သူႀကီးကို ေခၚ၍ `စစ္သူႀကီး၊ အဘယ္သူသည္ ဤစကားကုိ နန္းေတာ္အတြင္း၌ ေျပာၾကားလာပါသနည္း´ဟု ေမးျမန္း၏။
`မင္းႀကီး၊ အကာသအႏြယ္ျဖစ္ေသာ သဥၨယပုဏၰားသည္ ေျပာၾကားပါ၏´ဟု (ေလွ်ာက္၏)။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ တစ္ေယာက္ေသာ မင္းခ်င္းကို ေခၚ၍ `အေမာင္ေယာက်္ား၊ အသင္လာခဲ့ေလာ့။ ငါ၏စကားျဖင့္ အကာသအႏြယ္ ျဖစ္ေသာ သဥၨယ ပုဏၰားကုိ `အ႐ွင္၊ သင့္ကို ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ေခၚ၏´ ဟု ဆုိ၍ ေခၚေခ်ေလာ့´ ဟု မိန္႔၏။
`အ႐ွင္မင္းျမတ္၊ ေကာင္းပါၿပီ´ ဟူ၍ သာလွ်င္ ထိုမင္းခ်င္းသည္ ပေသနဒီေကာသလ မင္းႀကီးအား ျပန္ၾကားေလွ်ာက္ထား၍ အာကာသအႏြယ္ျဖစ္ေသာ သဥၨယပုဏၰား႐ွိရာသို႔ ခ်ဥ္းကပ္ကာ `အ႐ွင္၊ သင့္အား ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီး ေခၚ၏´ ဟု ေျပာၾကားေလ၏။
ထိုအခါ ပေသနဒီေကာသလမင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား `အ႐ွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာ ဘုရားသည္ တစ္စံုတစ္ခုကုိ ရည္ၫႊန္း၍ ေဟာေတာ္မူေသာစကားသည္ ႐ွိတန္ရာ၏၊ ထိုစကား ကုိပင္ လူအမ်ားက တစ္မ်ိဳးတစ္မည္အားျဖင့္ သိမွတ္ေနရာပါ၏။ အ႐င္ဘုရား၊ ထိုကဲ့သုိ႔ေသာ စကားမ်ိဳးကို ျမတ္စြာဘုရား ဆုိဖူး၏ဟု မွတ္မိပါသေလာ´ ဟု ေလွ်ာက္၏။
`မင္းႀကီး၊ တစ္ႀကိမ္တဲျဖင့္သာလွ်င္ အလံုးစံကုိ သိႏိုင္ေသာ အလံုးစံုကို ျမင္ႏိုင္ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိ။ ဤသုိ႔ (သိႏိုင္ ျမင္ႏုိင္) ေသာ အေၾကာင္းမ်ိဳးသည္ မ႐ွိႏုိင္၊ ဤသို႔ စကားေျပာဖူးသည္ကို ငါမွတ္မိ၏´ ဟု (မိန္႔ေတာ္မူ၏)။
`အ႐ွင္ဘုရား၊ တစ္ႀကိမ္တဲျဖင့္သာလွ်င္ အလံုးစံုကုိ သိႏိုင္ေသာ အလံုးစံုကုိ ျမင္ႏိုင္ ေသာ သမဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျဗဟၼဏသည္ေသာ္လည္းေကာင္း မ႐ွိ၊ ဤသို႔ သိႏိုင္-ျမင္ႏိုင္ေသာ အၾကာင္းမ်ိဳးသည္ အၾကာင္းမွန္ သေဘာကုိ မိန္႔ဆိုေတာ္မူေပ၏။ အ႐ွင္ဘုရား၊ ျမတ္စြာဘုရားသည္ အေၾကာင္းခိုင္လံုေသာ သေဘာကုိ မိန္႔ဆိုေတာ္မူေပ၏´။ (မ၊ ျမန္၊ ၂၊ ကဏၰတတၳလသုတ္)
`ကဲ-ဒီသုတ္အရ ျမတ္စြာဘုရားက အကုန္သိတယ္ဆိုတာကုိ မပယ္ဘူး။ တစ္ႀကိမ္ထဲ နဲ႔အကုန္သိတာ၊ အၿမဲသိေနတာကိုသာ ပယ္တယ္ဆိုတာ ထင္႐ွားသြားၿပီေပါ့။ ကထာ၀တၳဳ က်မ္းက အေမးအေျဖကေလး ဆက္ၾကည့္ပါအံုး´
သက၀ါဒီ။ ။ ျမတ္စြာဘုရား၏ အားအစြမ္းသည္ တပည့္ `သာ၀က´ တို႔ႏွင့္ ဆက္ဆံ ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဪ... ဆက္ဆံပါ၏။
သက၀ါဒီ။ ။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ မာရ္ငါးပါးတုိ႔ကို ေအာင္ျမင္ပါသေလာ လူနတ္တို႔ကို ဆံုးမတတ္ပါသေလာ မေဖာက္မျပန္ ကုိယ္တိုင္ (သိဖြယ္တရားတုိ႔ကို) သိပါသေလာ၊ အလံုးစံကုိ ျမင္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တုိ႔၏) အ႐ွင္သခင္ ျဖစ္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တို႔၏) ကုိကြယ္ရာ ျဖစ္ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဪ... ဟုတ္ပါ၏။
သက၀ါဒီ။ ။ တပည့္ `သာ၀က´ သည္လည္း မာရ္ငါးပါးတို႔ကို ေအာင္ျမင္ပါသေလာ၊ လူနတ္တို႔ကို ဆံုးမတတ္ပါသေလာ၊ မေဖာက္မျပန္ ကိုယ္တိုင္ (သိဖြယ္တရားတုိ႔ကို) သိပါသ ေလာ၊ အလံုးစံုကို သိပါသေလာ၊ အလံုးစံုကုိ ျမင္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တုိ႔၏) အ႐ွင္သခင္ ျဖစ္ပါသေလာ၊ တရားေၾကာင့္ (လူနတ္တို႔၏) ကုိးကြယ္ရာ ျဖစ္ပါသေလာ။
ပရ၀ါဒီ။ ။ ဤသုိ႔ကား မဆုိသင့္ပါ။ ပ။ (ကထာ၀တၳဳပါဠိေတာ္၊ ဗလကထာ)
`သဗၺညဳတဉာဏ္အေၾကာင္းေတာ့ ႐ွင္းသြားပါၿပီ။ နိဗၺာန္ရဲ႕ အနတၱျဖစ္ပံုကေလး ဆက္႐ွင္းျပပါအံုး။ ကုိယ္ေတာ့္ရဲ႕ ျမတ္ပန္းရဂံုမွာပါတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲကအတုိင္း `သေဗၺ သခၤါရာ အနိစၥာ၊ သေဗၺ သခၤါရာ ဒုကၡာ-သခၤါရတရားအားလံုးဟာ အနိစၥ ဒုကၡ´လုိ႔ ေဟာထားၿပီး အနတၱျဖစ္တဲ့ တရားက်မွ သေဗၺ သခၤါရာလုိ႔ မေဟာဘဲ `သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ´လုိ႔ ေဟာေတာ္ မူတဲ့အတြက္ သခၤါရတရားအားလံုးသာ အနတၱျဖစ္တာ မဟုတ္ေသးဘူး။ အသခၤတျဖစ္တဲ့ နိဗၺာန္လဲ အနတၱျဖစ္တယ္။ အနတၱမည္တယ္။
`ေနာက္ၿပီး ပရိ၀ါပါဠိေတာ္မွာ လာတဲ့`နိဗၺာနေဥၥစ ပညတၱိ၊ အနတၱာဣတိ နိစၧယာ´ ဆိုတဲ့ ပါဠိအရ နိဗၺာန္ရဲ႕ ပညတ္ကို အနတၱလုိ႔ ဆံုးျဖတ္ရမယ္ ဆိုတာေတြ တပည့္ေတာ္ ဖတ္ၿပီးပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့ ႐ွင္မုိးျပာ ေျပာသလို နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိေတာ့ နိဗၺာန္သည္ အႏွစ္သာရ မ႐ွိဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ ေရာက္မသြားဘူးလား´
ကိုယ္ေတာ့္လို လူေတြေၾကာင့္ မိစၧာဒိ႒ိသမားေတြ ေခါင္းေထာင္ေနသာ။ ကိုယ္ၾကားဖူး ေနက် အနက္ကေလးနဲ႔ အေပၚယံ အဓိပၸာယ္ကေလး ၾကည့္ၿပီး ေျပာလုိ႔မရဘူးေလ။ ကိုယ္ေတာ္ဟာ တပည့္ေတာ္ၾကားဖူးတဲ့ ပံုျပင္ေလးထဲက ေက်င္းဒကာမႀကီးလို ျဖစ္ေနၿပီ။
`ေတာ႐ြာတစ္႐ြာမွာ ေက်ာင္းဒကာမႀကီး တစ္ေယာက္က ဥပုသ္ေန႔ဆိုရင္ ေက်ာင္းလာ ဥပုသ္ေစာင့္လို႔ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါ အနိစၥ- ဒုကၡ- အနတၱဆိုတာကို အက်ယ္ႀကီး ဆုိဆိုၿပီး စိပ္တာ တဲ့။ တစ္ေန႔ေတာ့ ေက်ာင္းကဆရာေတာ္က `ဒကာမႀကီး၊ ပုတီးစိပ္တဲ့အခါမွာ အနက္အ ဓိပၸာယ္ကုိပါ ထည့္ဆုိၿပီး စိပ္ရတယ္´ ဆုိေတာ့ `အနိစၥ၊ အၿမဲမ႐ွိ။ ဒုကၡ၊ ဆင္းရဲ၏။ အနတၱ၊ ကိုယ့္ကုိယ္ကုိမပိုင္ ေက်ာင္းဒကာႀကီးသာ ပိုင္သည္´လို႔ စိပ္သတဲ့။ ဘယ့္ႏွယ့္လဲ အဲဒီေက်ာင္း ဒကာမႀကီးရဲ႕ အနတၱ အနက္ေပးပံု ႀကိဳက္ရဲ႕လား´
`ဒီိလိုဆိုရင္ `သေဗၺ ဓမၼာ အနတၱာ´ မွာ `အနတၱာ´ ကို ဘယ္လို အနက္ေပးရမွာလဲ´
`အနတၱဆိုတာ `န´ နဲ႔ `အတၱ´ ေပါင္းထားတာေလ။ ကိုယ္ေတာ္ အႀကီးတန္းတုန္းက က်က္ခဲ့တဲ့ အဘိဓာန္မွာ `အတၱ´ရဲ႕ အနက္ကို ဘယ္ႏွခ်က္ျပလဲ´
`မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ ကုိယ္တို႔ စိတ္တုိ႔ကို ေဟာတယ္ထင္တယ္´
`စိေတၱ ကာေယ သဘာေ၀ စ၊ ေသာ အတၱာ ပရမတၱနိ-ေလ။ သဒၵါဟာ (၁) စိတ္ (၂)ကိုယ္ (၃) သေဘာတရား၊ (၄) တိတၳိတို႔သည္ ႀကံဆအပ္ေသာ ပရမအတၱ-လုိ႔ အနက္ေလး မ်ိဳးကို ေဟာႏုိင္တယ္။ အဓိပၸာယ္ေလးမ်ိဳး ထြက္တယ္ေပါ့။
`ဥပမာ-အတၱသမၼာပဏိဓိမွာ အတၱသဒၵါက စိတ္ကိုေဟာတယ္။ အတၱသမၼာပဏိဓိ- စိတ္ကိုေကာင္းစြာ ထားျခင္းလို႔ အနက္ေပးရမွာေပါ့။
`တပည့္ေတာ္တို႔ က်က္ခဲ့ရတဲ့ ဘိကၡဳနီပါတိေမာက္မွာ - ယာ ပန ဘိကၡဳနီ အတၱာနံ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ ေရာေဒယ်၊ ပါစိတၱိယံ။ ယာ ပန ဘိကၡဳနီ အၾကင္ရဟန္းမသည္၊ အတၱာနံ ကုိယ္တုိင္။ ၀ဓိတြာ ၀ဓိတြာ၊ ထု၍ ထု၍။ ေရာေဒယ်၊ ငိုျငားအံ့။ ပါစိတၱိယံ၊ ပါစိတ္အာပတ္သင့္ ၏-ဆုိတဲ့ သိကၡာပုဒ္မွာ အတၱသဒၵါက ကိုယ္ကို ေဟာတယ္။
`ေနာက္ `အတၱဒီပါ ဘိကၡေ၀ ၀ိဟရထ ဘိကၡေ၀၊ ရဟန္းတို႔၊ အတၱဒီပါ၊ ေလာကီ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ျဖာေသာ္ ကုသုိလ္တရားတည္းဟူေသာ မွီခုိရာကၽြန္း ႐ွိကုန္သည္ျဖစ္၍။ ၀ိဟာရထ၊ ေနၾကကုန္ေလာ့။´ လဲဒီလုိ ပါဠိေတြမွာ အတၱသဒၵါက သေဘာတရားဆုိတဲ့ အနက္ကို ေဟာတယ္။
`ဒါေပမဲ့ နိႆယတို႔ ၊ ျမန္မာျပန္တုိ႔ ၾက့ည့္ရင္ေေတာ့ ေပး႐ိုးေပးစဥ္အတိုင္း အတၱ-ဆုိရင္ မိမိ၊ မိမိကိုယ္ ဒီလိုေတြပဲ ေတြ႔ရမယ္။ သို႔ေသာ္လဲ မိမိအရ တစ္ခါတစ္ရံ စိတ္ကို၊ တစ္ခါတစ္ရံ ကုိယ္ကို ေကာက္ရမယ္ဆိုတာ အ႒ကထာ၊ ဋီကာေတြ ၾကည့္ၾကည့္ေပါ့ ကုိယ္ေတာ္ရာ။
`ေနာင္ဆံုးအေရးႀကီးတဲ့အတၱ-သဒၵါရဲ႕အနက္က တိတၱိေတြ ေတြးေခၚႀကံဆခ်က္က ဥပမာ မ်က္စိက အဆင္းကို ျမင္တဲ့ေနရာမွာ မ်က္စိကလဲ႐ုပ္၊ အဆင္းကိုလဲ ႐ုပ္၊ ႐ုပ္႐ုပ္ခ်င္း မျမင္ႏုိင္ဘူး။ ကိုယ္ထဲမွာ ျမင္ႏိုင္စြမ္းတဲ့ အရာတစ္ခု ႐ွိရမယ္။ အဲဒီ ျမင္တဲ့အရာကို ေကာင္း-မေကာင္း ခံစားတာလဲ သူပဲျဖစ္ရမယ္-စသည္ျဖင့္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ႀကံစည္ၾကတာေပါ့ ကိုယ္ေတာ္ရာ။
`ေနာက္ ဘယ္လို ႀကံစည္ၾကသလဲဆုိေတာ့ လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ အတၱကေလးေတြ ကိုယ္စီ႐ွိၾကတယ္။ ေကာင္းကင္ဘံုမွာ အဲဒီအတၱကေလးေတြရဲ႕ ပင္မ ျဖဴစင္တဲ့ ပရမအတၱႀကီး ႐ွိရမယ္။ သတၱ၀ါကိုယ္စီမွာ ႐ွိၾကတဲ့ အတၱကေလးေတြဟာ မျဖဴစင္ေသးသမွ် သံသရာမွာ ၾကင္လယ္ၾကရမယ္။ ျဖဴစင္တဲ့ တစ္ေန႔မွာ ေကာင္းကင္ဘံုက ပရမအတၱႀကီးနဲ႔ ပူးေပါင္းခြင့္ရၿပီ ထာ၀ရခ်မ္းသာကို ခံစားရမယ္ စသည္ျဖင့္ေပါ့။
`တပည့္ေတာ္တို႔ ေထရ၀ါဒစာေပက ေျပာတဲ့နိဗၺာန္ဟာ အနတၱဆုိတဲ့ ေနရာမွာ အဲဒီအတၱကုိ အဓိက ပယ္ခ်င္တာ။ က်န္တဲ့ ကိုယ္-စိတ္စတဲ့ အတၱရဲ႕အနက္ေတြက သံသယ ျဖစ္စရာ သိပ္မ႐ွိဘူး။ ဗုဒၶဘာသာမွတစ္ပါး က်န္တဲ့ အျခားျခားေသာ ဘာသာႀကီးေတြရဲ႕ နိဗၺာန္ မွာက မပ်က္စီးႏိုင္ေတာ့တဲ့ အသက္- လိပ္ျပာ- ၀ိညာဥ္- အတၱဆိုတဲ့ ထာ၀ရနာမ္ဓာတ္႐ွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာမွာေတာင္ မဟာယာနတို႔ ဇင္တို႔ရဲ႕ နိဗၺာန္က ထာ၀ရေပ်ာ္စံရာ ဌာနပဲ။ အတၱႏွင့္ မကင္းဘူး။
`အသာရကေ႒န အနတၱာ-အရ အႏွစ္မ႐ွိေသာေၾကာင့္ အနတၱ-ဆိုတဲ့ေနရာမွာလဲ အဲဒီ အတၱဆိုတဲ့ အႏွစ္မ႐ွိတာကို ေျပာတာ။ နိစၥသာရ-နိစၥ အႏွစ္၊ သုခသာရ-သုခအႏွစ္ေတြ ကေတာ့ ႐ွိတယ္ေပါ့´
`႐ွင္းပါၿပီ၊ ႐ွင္းပါၿပီ။ သာဓုပါဘုရား´
အ႐ွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
Read more ...

၀သလ(သူယုတ္)တုိ႔၏ အက်င္႔

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 12:52 AM | | 43 Comments so far


ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဧကေစၥာ မိစၦာဒိဌိေကာ ေဟာတိ။ ၊ပ၊
မိစၦာဥာဏီ ေဟာတိ။ မိစၦာ၀ိမုတၱိ ေဟာတိ။
အယံ ၀ုစၥတိ ဘိကၡေ၀ ပါေပ။
ဒုတိယပါပဓမၼသုတ္
(အဂုၤတၱဳိလ္၊ ၁၊ ၅၄၅)

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႔ေသာသူသည္ မွားေသာအယူရွိ၏။ မွားေသာ အသိဥာဏ္ ရွိ၏။ မွားေသာ လြတ္ေျမာက္မႈ ရွိ၏။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသူကုိ သူယုတ္ဟု ဆုိအပ္၏။ (အဂုၤတၱဳိလ္၊ ျမန္မာျပန္၊ ၅၆)

ဣဓ ဘိကၡေ၀ ဧကေစၥာ မိစၦာဒိဌိေကာ ေဟာတိ။ ၊ပ၊
ပရဥၥ မိစၦာဒိဌိယာ သမာဒေပတိ။ အတၱနာစ မိစၦာဥာဏီ ေဟာတိ၊ ပရဥၥ မိစၦာဥာေဏ သမာဒေပတိ။ -ပ-။
အယံ ၀ုစၥတိ ဘိကၡေ၀ ပါေပန ပါပတေရာ။
ဒုတိယပါပဓမၼသုတ္
(အဂုၤတၱဳိလ္၊ ၁၊ ၅၄၅)

ရဟန္းတုိ႔ ဤေလာက၌ အခ်ဳိ႔ေသာသူသည္ မိမိလည္း မွားေသာအယူရွိ၏။ သူတစ္ပါးကုိလည္း မွားေသာ အယူ၌ ေဆာက္တည္ေစ၏။ -ပ-။ မိမိလည္း မွားေသာ အသိဥာဏ္ ရွိ၏။
သူတပါးတုိ႔ကုိလည္း မွားေသာ အသိဥာဏ္၌ ေဆာက္တည္ေစ၏။ ရဟန္းတုိ႔ ဤသူကုိ သူယုတ္ထက္ ယုတ္ေသာ သူယုတ္(အယုတ္မာဆုံး) ဟု ဆုိအပ္၏။

ဤဘုရားေဟာ ေဒသနာေလးကုိ အၾကိမ္ၾကိမ္ ဖတ္မိရင္း
သူယုတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕အေၾကာင္းကုိ ေရးဖုိ႔ရန္အတြက္စိတ္မသက္မသာ ရွိလွေပ၏။ နိဗၺာန္ ၀ိပႆနာဆုိတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ၾကီးကုိ တြင္တြင္သုံးျပီး မုိက္တြင္းနက္ေနလုိက္ပုံမ်ား
ဘယ္လုိဆုံးမရင္ ျဖစ္မလဲဟု အၾကိမ္ၾကိမ္ စဥ္းစားေနမိေသာ္လည္း အေျဖထြက္မလာေခ်။
မေျပာဘဲ ဒီအတုိင္းထားျပန္ရင္လည္း ေရႊျမန္မာဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ အႏၱရာယ္ဆုိးၾကီးက်ေရာက္ေပေတာ႔မည္။
ထုိေၾကာင္႔ ယခုေရးျဖစ္ေသာ အေၾကာင္းအရာမ်ားသည္ မိစၧာဒိဌိၾကီး ခ်စ္ငယ္(ဒႆန) ေနာက္လုိက္လက္ပါးေစမ်ားအတြက္
ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းမဟုတ္ေခ်။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္မ်ားအတြက္ သိထားေစရန္ အလုိ႔ငွါ ခ်စ္ငယ္(ဒႆန)၏ အက်င္႔စရုိက္ကုိ
သိေအာင္ေဖာ္ထုတ္ျပမယ္႔ အသံဖုိင္ေလးတခုကုိ တင္ျပေပးခ်င္ပါ၏။
အသံဖုိင္ေလး မတင္မွီ http://mmfreethinker.wordpress.com/2010/03/21/we-need-to-know-clearly/ မွ
ကုိသင္ကာရဲ႕ ပို႔စ္ေလးတစ္ပုဒ္ကုိ အရင္ေဖာ္ျပေပးပါအုံးမည္။

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

ဒီရက္ထဲ ပုိ႔စ္မေရးျဖစ္၊ ေဒါက္တာလြဏ္းေဝ (အလွတရား) က ဘာသာေရးစာအုပ္ေတြ ေရးေနေသာ ဆရာၾကီးတစ္ပါး၏ ဘဲြ႔ထူးတစ္ခု
လာျပျပီး ဝိုင္းရွာေပးပါ ေျပာသည္။ က်ေနာ့္ အေတြးမ်ား ၂၀၀၅ သို့ ျပန္ေရာက္သြားသည္။

(၂)

“နိဗၺာန္”ဆိုေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ကို ဖတ္မိျပီး အေတာ္ပင္ ဘဝင္မက်ျဖစ္မိသည္။ ပထမတခ်က္က ေဆြးေႏြးခ်က္ေတြထဲမွာ
ကိုယ္တိုင္တရားေပါက္သလိုလို ေနာက္သလို ရြတ္သလို ေရးထားတာ ျဖစ္သည္။
ေနာက္တခ်က္က ထိုစာအုပ္ကို အဂၤလိပ္လိုေရာ နွစ္ဘာသာ ထည့္ထားတာ ျဖစ္သည္။ ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ပိုျပီး စိတ္ပ်က္သည္။
သို႔ႏွင့္ ထိုစာအုပ္ကို ေဝဖန္ေသာ ေဆာင္းပါးတခုေရးျပီး ဂ်ာနယ္မွာ ထည့္သည္။
ဥပမာ – ရုပ္ကို Body ဆိုျပီး ပစၥလကၡတ္ ဘာသာျပန္တာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္သည္။
ဗုဒၶအဘိဓမၼာ အဲသေလာက္မတိမ္ဟု အေတာ္ေလးေဝဖန္ပစ္လိုက္သည္။

တရားေတြ တြင္တြင္ေဟာေသာ ထိုဆရာၾကီး ေဒါသူပုန္ထကာ အင္လ်ားကန္ေစာင္းက အိုင္ဘီစီမွာ သူ့ကို ေဝဖန္ရေကာင္းလားဟု
ပဲြၾကီးတပဲြလုပ္ကာ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္း၍ ေျပာေလဆိုေလေတာ့၏။ ထိုစဥ္က ၂၀၀၅ ခုနွစ္ဟု မွတ္မိသည္။

(၃)

အင္း … အခုလည္း လာေတြ႔ေနျပန္ျပီဟု ျပံဳးမိသည္။ ၂၀၀၆ မွစ၍ သူသည္ ဘာသာေရးသိပၸံျဖင့္ ပါရဂူဘဲြ႔ကို လန္ဒန္က ရသည္ဟုဆိုတာ နာမည္ေရွ့က ေဒါက္တာတပ္သည္။
ေနာက္ကေနလည္း Ph.D လန္ဒန္ေတြ ဘာေတြထည့္သည္။ အဲဒါကို စံုစမ္းၾကည့္သူေတြက စံုစမ္းရာမွ က်ေနာ္က မေန့ကမွ သိရျခင္းျဖစ္သည္။

စကားစပ္မိ၍ ေျပာၾကရာ ထိုဆရာၾကီးေျပာသည့္ Cloverfield University သည္ လန္ဒန္ေရာ အဂၤလန္မွာပါ မရိွ။
နာမည္ဆင္တာဟူ၍ Cranfield University သာ ရိွသည္။
ထိုတကၠသိုလ္ကလည္း စီးပြားေရးနွင့္ ကြန္ပ်ဴတာဘာသာရပ္မ်ား အထူးသင္ေသာ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။

ကိုလြဏ္းေဝနွင့္ က်ေနာ္ Cloverfield University ရွာပံုေတာ္ဖြင့္ရာ ေအာက္ပါလင့္ခ္မ်ား ေတြ႔မိၾကသည္။

ပနားမားဖိုရမ္ – ထိုတကၠသိုလ္သည္ ပနားမားမွာ ရိွသလိုလိုေျပာၾက၍ ေဆြးေႏြးထားၾကသည္။
ေနာက္ဖိုရမ္တခုျဖစ္ေသာ ဘစ္ဇနက္ပိုဒီယမ္ တြင္ ထိုတကၠသိုလ္မွာ တကယ္မရိွ။
အီးေဘမွ လက္မွတ္အတုေရာင္းစားေနေၾကာင္း ေဆြးေႏြးထားၾကသည္။ မေက်နပ္ပါက ဂူဂယ္လင္း လုပ္ၾကပါကုန္။

(၄)

ထိုဆရာၾကီးသည္လည္း အသိုင္းအဝိုင္းမေသးဆိုတာ ကိုယ္ေတြ႔ၾကံဳဖူးသည္။ တကၠသိုလ္ဆရာေဟာင္းလည္း ျဖစ္၍ တပည့္ ေနာက္လိုက္ မနည္း။

သူ့အယူအဆေတြကို ပလန္းနက္မွာ ေဝဖန္ထားၾကတာ၊ စိန္ေခၚထားၾကတာေတြဖတ္ရသည္။

အယူအဆေရးရာ၊ ထိုဆရာၾကီး ရဟန္းဝတ္စဥ္ ေပၚေသာျပႆနာမ်ား နွင့္ စာအုပ္ေဝဖန္ခ်က္တို့ကို မေရးလိုေတာ့ျပီ။
သို့ေသာ္ အထက္မွာ ေျပာခဲ့သည့္ ကိစၥမ်ဳိးကေတာ့ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိသင့္ပါသည္။
သူက သမာပတ္ဝင္စားတာ၊ ရဟနၱာကိစၥေတြ တြင္တြင္ ေျပာ၊ စာအုပ္ေတြက ထုတ္ေနေတာ့ မဟုတ္ရင္ အလိမ္မိေန မခက္လား။
ျမန္မာျပည္မွာက တနိုင္ငံလံုး အလိမ္ထိေနရတာေတြ မ်ားလြန္းေနျပီေလ။ :)

သင္ကာ

မတ္လ၊ ၂၀၁၀
@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


ဦးဇင္းအေနနဲ႔ေတာ႔ အမ်ားၾကီး ေရးခ်င္စိတ္မရွိေတာ႔ပါဘူး
ကဲ အရိယာၾကီးဆုိသူ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႕ ေဒါသတၾကီးနဲ႔ ဘုန္းၾကီးတစ္ပါးကုိ ၾကိမ္းေမာင္းထားတဲ႔
အသံေလး နားေထာင္ၾကည္႔ၾကပါဦးေနာ္
ေအာက္မွာ ေဒါင္းလုိက္ပါ
http://www.mediafire.com/?otjmro2y5mj


အရွင္၀ရသာမိ
ဓမၼဥပေဒ ျပန္႔ပြါးေရးအသင္းခ်ဳပ္
Read more ...

June 22, 2010

မက်က္တက်က္ အႏၲရာယ္ ႏွင့္ ဦးခ်စ္ငယ္တပည့္

Dr Phyo Wai Kyaw | 12:43 PM | | 8 Comments so far
မိမိတုိ႔ရဲ႔ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္းက ေဖာ္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြဟာ ၾသ၀ါဒါစရိယ ဆရာေတာ္မ်ား၊ နာယက ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားရဲ႔ ဆုံးမညႊန္ၾကားခ်က္မ်ား၊ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ရဲ႔ ညႊန္ၾကားခ်က္မ်ားကုိ ေလ့လာျပီးမွ ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းရဲ႔မူ၀ါဒနဲ႔ ကုိက္ညီတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြကုိ ဖတ္ရႈမိတဲ့အခါေတြမွာလည္း ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔အညီ အသင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ေဖာ္ျပတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အေရးၾကီးတဲ့ေနရာေတြမွာ က်မ္းဂန္အကုိးအကားမ်ား မလြတ္ေစဘဲ အျငင္းပြားစရာေပၚေပါက္လာရင္ ရဟန္းပညာရွိ လူပညာရွိၾကီးမ်ားကုိ ေမးျမန္းစုံစမ္းျပီးမွ သိကၡာရွိရွိတင္ျပတဲ့ ေဆာင္းပါးေတြ ျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေျပာလုိတယ္။

မိမိတုိ႔အသင္းဟာလည္း သာသနာႏွစ္ ၂၅၅၃ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကြၽတ္လျပည္႔ (အဘိဓမၼာ အခါေတာ္)ေန႔ (၃ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၉) မွာတစ္သီးပုဂၢလ ရဟန္းပုဂၢဳိလ္ လူပုဂၢဳိလ္မ်ား၊ အဓမၼ၀ါဒ ေဖာ္ထုတ္- တားဆီး-ဖယ္ရွားေရးအဖြဲ႔၊ ဓမၼရံသီ ႏွင္႔ ဓမၼရတနာ ဓမၼကေလာင္ရွင္မ်ား အဖြဲ႔၊ ျမတ္ပန္းရဂုံ ဓမၼကေလာင္ရွင္မ်ား အဖြဲ႔၊ သဒၶါဓိက လူငယ္အဖြဲ႔၊ ေမတၱာတံခြန္ အသင္းတုိ႔ ပူးေပါင္း၍ ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့အသင္းျဖစ္ျပီး သီတင္းကြၽတ္ လျပည္႔ေက်ာ္ ၁ ရက္(၄ရက္ ေအာက္တုိဘာ ၂၀၀၉)တြင္ အသင္းခ်ဳပ္၏ နာယကအဖြဲ႔၊ အလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ တုိ႔ကို ေရြးခ်ယ္၍ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ႔တဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတစ္ရပ္ျဖစ္ပါတယ္။

အင္တာနက္ ေခတ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ အသင္းရဲ႔ ေဆာင္းပါးေတြကုိ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္း ၀ဘ္စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ေဖာ္ျပရျပီး တခ်ိဳ႔ကုိေတာ့ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပရတာေတြ ရွိပါတယ္။ အဲဒါေတြကုိ ေလ့လာမႈအားနည္းတဲ့ အြန္လုိင္းသတင္း႒ာနတစ္ခုဟာ တည္းမျဖတ္တဲ့ စာမ်က္ႏွာကေန အသင္းရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားနဲ႔ ပါ၀င္တဲ့ သံဃာေတာ္မ်ားရဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခ်က္မ်ားအျပင္ အျခားသံဃာေတာ္အခ်ိဳ႔ကုိ သေရာ္ေမာ္ကား ျပဳတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ေဖာ္ျပထားတာ ရွိပါတယ္။

အမွန္တရားကို လုိလားလွပါတယ္ဆုိတဲ့ အဆုိပါ သတင္း႒ာနက ၀ုိင္းေတာ္သားမ်ားဟာ ဓမၼရံသီစာမ်က္ႏွာနဲ႔တကြ ျမန္မာျပည္ေထာင္စုက ထုတ္တဲ့ အျခားေသာ ဘာသာေရးမဂၢဇင္းမ်ား၊ အြန္လုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာပင္ အလြယ္တကူရွာေဖြ ေလ့လာႏုိင္တဲ့ ၀ိနိစၧယမ်ား၊ သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔က ထုတ္တဲ့ ညႊန္ၾကားလႊာမ်ား၊ အသင္းက ဦးထိပ္ထားတဲ့ ဆရာေတာ္မ်ားျဖစ္တဲ့ မုံရြာေနဇာတုိ႔၊ ဓမၼဓူတအရွင္ပညိႆရတုိ႔ အပါအ၀င္ အျခားေသာ ပရိယတ္ပဋိပတ္ ႏွစ္သြယ္ျပည့္၀တဲ့ သံဃာေတာ္ အရွင္ျမတ္မ်ား ေရးသားတဲ့ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကုိ ေလးငါးဆယ္လေနလုိ႔ တစ္ပုဒ္မွ်ပင္မဖတ္ဖူးတာ ေသခ်ာလွပါတယ္။ အမွန္တရားကုိ ဘယ္ေလာက္လုိလားပါတယ္ပဲဆုိဆုိ နည္းပါးတဲ့ ဗဟုသုတ၊ ေလ်ာ့လ်ဲတဲ့ သတင္းဌာန မူ၀ါဒေအာက္မွာ အမ်ားျပည္သူဖတ္ရႈတဲ့ စာေပအဆင့္အတန္းတစ္ရပ္ မီေအာင္မေရးသားထားတဲ့ စာေရးသူ၊ အဆင့္အတန္းမီေအာင္ မတည္းျဖတ္ထားတဲ့ အယ္ဒီတာလက္ေအာက္က ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဟာ အမွန္တရား အနားကုိ နည္းနည္းမွေတာင္ သီႏုိင္မယ္လုိ႔ မိမိတုိ႔မထင္ပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံေရးအေျခအေနႏွင့္ ယွဥ္တြဲသုံးသပ္ႏုိင္ရန္ သူတုိ႔ကေဖာ္ျပရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္လုိ႔ေတာင္ မဆီမဆုိင္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးကာ ဂုဏ္တင္ထားတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ ပတ္သက္ေနသလဲေတာ့ မသိပါ။

အခုေရးတဲ့ ေဆာင္းပါးဟာ အဲဒီ သတ္ပုံကစျပီး တည္းျဖတ္စရာ ဗရပြျဖစ္ေနတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ ေခ်ပေရးသားတဲ့ ေဆာင္းပါးေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ေခ်ပစရာလည္း မလုိပါ။ ေဆာင္းပါးရွင္ မခံမရပ္ႏုိင္ျဖစ္ေနတဲ့ ဦးခ်စ္ငယ္(ဒႆန)နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဗဟုသုတေတြကုိ မိမိတစ္ဦးတည္းရဲ႔ အျမင္နဲ႔ စာဖတ္သူမ်ား ခ်ိန္ထုိးေလ့လာႏုိင္ေအာင္ ေဖာ္ျပလုိက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။

အဓမၼ၀ါဒမ်ားကို တားဆီးဘို ့ဆို လုပ္လာၾကေတာ့ ဦးခ်စ္ငယ္လဲ အဓမၼ၀ါဒီစာရင္း ထဲပါလာပါတယ္။ သူ ့အေၾကာင္းကို သိေနတာ ၾကာလွပါျပီ။ ဒါေပမဲ ့အခုလုိ အဖြဲ႔နဲ႔ တကယ္တမ္း ေဆာင္ရြက္လုပ္ကုိင္လာေတာ့ ဒီစာမ်က္ႏွာမွာ သူ႔အမွားေတြကို ထည့္ျပီး မေရးဖုိ႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္ ။(လက်္ာရဲ ့စာတန္းမွာ အစြန္းအစပါတာေလးနဲ ့ဘဲ ထားလိုက္ပါေတာ့လို ့ဆံုးျဖတ္ခဲ့မိပါတယ္ )

ဒါကလည္း အေၾကာင္းရွိပါတယ္။ သူ ့ ပရိသတ္ကုိ ၾကည့္လုိက္ေတာ့ ၾကက္ပြဲသာသာမို႔ သာသနာေရးကို ခုေနခါ အေႏွာင့္အယွက္ျပဳနိုင္တဲ ့ အစြမ္းအစက မရွိသေလာက္ကို ကိုယ္က သြားေရးမွ ေၾကာ္ျငာေပးသလိုျဖစ္ျပီး ျမန္မာျပည္မွာ အေရးယူခံထားရတဲ့ သာသနာျပဳ လူစြမ္းေကာင္းၾကီးဆိုျပီး "ခြေကာင္ေတြ အသိုက္အ၀ိုင္း"ထဲ ထင္ေပၚေနရင္ အခက္ဆိုျပီး လက္ေရွာင္ေပးထားတာပါ ။

ခုေတာ့လဲ သင့္သေလာက္ ေဖာ္ျပဖုိ႔ ဆုံးျဖတ္ရျပန္ပါျပီ။

စာဖတ္သူမ်ားအေနနဲ႔ အဲဒီသတင္း႒ာနက ေဆာင္းပါးကုိ မဖတ္ရႈဖူးဘဲ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႔ ေဆာင္းပါးကုိ တန္းျပီးဖတ္ရရင္ သိပ္ျပီး လိပ္ပတ္လည္မယ္ေတာ့ မထင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီကအႏွစ္ခ်ဳပ္ကုိ အခုလုိ ဆြဲထုတ္ျပလုိက္ပါမယ္။

လုိရင္းေရာက္ေအာင္ မေရးသားႏုိင္တဲ့ အဲဒီစာကို လုိရင္း ဆြဲထုတ္ျပရတာကေတာ့ အေတာ္ခက္ခဲပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္ၾကိဳစားျပီး ဘာသာျပန္ဖတ္ရႈလုိက္တဲ့အခါမွာ အခုလုိ ေတြ႔ရပါတယ္။

၁)အသင္းက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားကို စြပ္စြဲေနပါတယ္ဆိုတဲ ့ စြပ္စြဲခ်က္

၂) ခုလုပ္ေဆာင္ေနတာဟာ မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား (ပိန္ေဖါင္း အုပ္စုဆိုျပီး နာမည္ကို ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ေဖၚျပထားတယ္ ) ရဲ ့ အသိုက္အ၀န္းက မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားနဲ ့ မတည့္လို ့ဆိုတဲ ့ စြဲခ်က္

၃)"ဆရာျမတ္ " တနည္း" ေဒါက္တာ "ခ်စ္ငယ္ PhD (Cloverfield university) ဟာ အရိယာၾကီးပဲ မျပစ္မွားနဲ ့ ဆိုတဲ ့အခ်က္

၄)ခုခါမွာ သာသနာျပဳေနၾကတဲ ့ ဆရာေတာ္ဘုရားမ်ား ( သီတဂူဆရာေတာ္ကို ရိတ္တိတ္တိတ္ခ်ိတ္ ထားတာေတြ႔ရ)ဟာ ၀ိနည္းမလိုက္နာပါဘူး ။ မဟုတ္တာေတြလုပ္ေနပါတယ္ဆိုတဲအခ်က္

အပါအ၀င္ စြဲခ်က္ေလးမ်ိဳးကုိ အဓိက ေတြ႔ရပါတယ္။


ဒီေနရာမွာ နံပါတ္(၄)အခ်က္ကိုေတာ့ ေျဖရွင္းစရာမလို ။ ဒီလိုအလုပ္လုပ္ေနတဲ ့ ဆရာေတာ္မ်ားထံ လွဴတန္းဘူးသူတိုင္း အသိပါ။ ဘယ္ေလာက္ စနစ္တက် လုပ္ရတယ္ဆိုတာကို ။

၁)ကိုစျပီးၾကည့္ရေအာင္ ။ အခု ဓမၼဥပေဒျပန္ ့ပြားေရးအသင္းသားေတြေရးခဲ ့တဲ ့စာေတြဟာ နက္ထဲမွာ ထင္ရွားစြာ ဖတ္လို ့ရပါတယ္။ ဘယ္စာမ်ား မုိးကုတ္ ဆရာေတာ္ဘုရားကို စြပ္စြဲတာ ပါပါသလဲ ။ ေထာက္ျပပါ ။ မစြပ္စြဲခဲ့တဲ ့ အျပင္ မိုးကုတ္ ၀ိနိစၧယနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး နားစြန္နားဖ်ားနဲ႔ သံသယရွိနိုင္တဲ့ မိမိကုိယ္တုိင္ ပရိသတ္ကုိ ရွင္းျပခဲ့ဖူးပါတယ္ ။ အက်ယ္ကုိသိလုိရင္ ေအာက္က အကိုးေလး တခ်က္ေလာက္ၾကည့္ပါ ။ click here ဒီေတာ့ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ဘုရားကိုစြပ္စြဲတယ္ဆိုတဲ ့ အခ်က္ဟာ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့ စြပ္စြဲခ်က္သာ ျဖစ္ေနပါတယ္။

(၂)အခ်က္ကိုၾကည့္ရေအာင္

မဟာစည္ဆရာေတာ္ဘုရား ရဲ ့ တပည့္တပန္းမ်ားဆိုတဲ ့ ကိစၥမွာလဲ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ကို ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားရိပ္သာနည္းမ်ားကို ေသာ္လည္းေကာင္း စြပ္စြဲေဟာေျပာခ်က္ ရွိပါက သက္ေသျပရန္တာ၀န္မွာ ေရးသူရဲ ့တာ၀န္သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဓမၼဥပေဒျပန္႔ပြားေရးအသင္း၀င္မ်ားဟာ ဘုရားတရားသံဃာ ရတနာသုံးပါးရဲ႔ တပည့္သာ၀ကမ်ားသာျပီး လယ္တီဆရာေတာ္၊ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မုိးကုတ္ဆရာေတာ္ စြန္းလြန္းဆရာေတာ္ စတဲ့ ပဋိပတၱိအေက်ာ္ ဆရာေတာ္တုိ႔ရဲ႔ တရားနည္းလမ္းမ်ားကုိ အားထုတ္ဖူးသူမ်ား ပါ၀င္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ အေျခအျမစ္မရွိေရးသားတဲ့ အေရးအသားနဲ႔ ေဘာင္၀င္သူေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ သူေရးတဲ့ပုံစံက  အကုိးအကားမပါတဲ့အျပင္ နည္းလမ္းမက်ပါဘူး။ သံဃာမ်ား မညီမညြတ္ျဖစ္ေအာင္ ေခ်ာပစ္ ဂိုဏ္းခြဲရာက်ေနပါတယ္။

(၃)ဒါကေတာ့ အသားပါဘဲ ။

ကဲ "ဆရာျမတ္ " " ေဒါက္တာ " ခ်စ္ငယ္ Ph D (Cloverfield University, UK) ကို ေလ့လာၾကရေအာင္ ။ ပထမဆံုး သူ ့ရဲ ့ ေဒါက္တာ cloverfild university ၾကီးကို အရင္ေျပာရပါ့မယ္ ။ မွန္ပါတယ္ ။ အဂၤလန္ရဲ ့ ျမိဳ ့ေတာ္ လန္ဒန့္ျမိဳ ့ၾကီးမွာ ယူနီဗာစီတီ ဆိုတာေတြ ေပါလွပါတယ္ ။ ဒါေပမဲ ့တကၠသုိလ္ ေတြအကုန္လံုးကုိ ယူေက ပညာေရး႒ာနက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားျပီး ႏွစ္စဥ္ စာရင္းထုတ္ျပန္ေပးရပါတယ္ ။ ေဟာဒီမွာၾကည့္ပါ။ ယူေကက C နဲ ့စတဲ ့ ယူနီေတြ စာရင္း

ကဲ

မရွိတဲ ့ တကၠသုိလ္တစ္ခုက ဘယ္လိုမ်ား အၾကင္ဆရာျမတ္ကုိ ဘယ္လုိမ်ား PhD ဘြဲ႔ထူးၾကီးေပးလုိက္ ႏုိင္ပါသလဲ။ အရိယာတေယာက္ ဟာ ကိုယ္မရတဲ့ ဘြဲ ့ဒီဂရီကို တပ္ပါ့မလားဗ်ာ ။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အရိယာဖယ္ထားပါေလ။ သာမန္ မိမိကိုယ္ကိုေလးစားတဲ ့ ပညာရွင္တေယာက္ေတာင္ အလုပ္အျပင္မွာ မိမိဘာဘြဲ ့ေတြရတယ္ဆိုတာ ထုတ္ေျပာေလ့မရွိပါ ။


"အရိယာဆိုတာ ထုတ္မေျပာရဲၾကတဲ ့ အဖြဲ ့ေတြထဲမွာ သူရဲေကာင္းၾကီး ဦးခ်စ္ငယ္ကဘဲ ထုတ္ေျပာတာ ။ "
ဒါနဲ ့ပါတ္သက္ျပီး ပထမဆံုး သိရမွာက အရိယာ သံဃာေတာ္မ်ားဘာလို ့ ထုတ္မေျပာလဲဆိုတာကိုပါ။
ဒါကို ကၽြန္ေတာ္ အက်ယ္ေရးစရာမလို ။ ဘူတာေရာစနသိကၡာပုဒ္ ကုိ ေလ့လာဖူးတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ဟာ အဲဒီ၀ါက်မ်ိဳးကုိ ေရးသားမွာမဟုတ္ဘူးလုိ႔ပဲ ေျပာလုိပါတယ္။

''အၾကင္ရဟန္းသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေသာ သူအား လူတို႔၏ ကုသိုလ္ ကမၼပထ တရား ဆယ္ပါးထက္ လြန္ျမတ္ေသာ စ်ာန္မဂ္ဖိုလ္တရားကို ေျပာၾကားျငားအံ့၊ ေျပာတိုင္း ဟုတ္မွန္ေသာ္ ထိုရဟန္းအား ပါစိတ္အာပတ္ သင့္၏'' ဤသို႔ ျပၾက ကုန္ေလာ့ဟု မိန္႔ေတာ္မူ ၏။ 57, 8 - 69


စာဖတ္သူမ်ား အဲဒီသိကၡာပုဒ္ရဲ႔ အက်ယ္ကုိ ေလ့လာႏုိင္ဖုိ႔ လင့္ခ္ေဖာ္ျပပါမယ္။ ဦးခ်စ္ငယ္ဟာ လူျဖစ္လုိ႔ ရဟန္းသိကၡာပုဒ္မ်ားနဲ႔ မဆုိင္ဘူးလုိ႔ လွည့္ပတ္ျငင္းဆန္ရင္ ဆန္ႏုိင္ေပမယ့္ အရိယာတုိ႔ရဲ႔ အလုိဆုိးနည္းမႈနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး တေစ့တေစာင္း သိရွိျပီးခ်င့္ခ်ိန္ႏုိင္ဖုိ႔ ေဖာ္ျပတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေဖာ္ျပရတဲ့ အျခားအေၾကာင္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႔ အထုပၸတၱိကုိ (သူ႔အေျပာမဟုတ္ဘဲ)တိတိက်က် သိသူမ်ားပါရင္ေတာ့ အဲဒီသိကၡာပုဒ္ကုိ ဖတ္ရရုံနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ဘာကုိဆုိလုိသလဲ တန္းျပီး သေဘာေပါက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ Click here


တတိယအခ်က္

" ငါနိဗၺာန္ျမင္တယ္ကြ ၊ ငါေျပာတာယံု" ဆုိတဲ့ ဦးခ်စ္ငယ္ရဲ႔ အေျပာအဆုိနဲ႔ ပတ္သက္ျပီးေတာ့ ေ၀ဖန္လုိတယ္။

နိဗၺာန္ျမင္တယ္ဆိုတာ မဂ္ဥာဏ္ရမွပါ .။ မဂ္အခိုက္ ၀ီထိကို ေယာဂီေတာင္ သိဘို ့ခက္တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္ ။ ဒီေတာ့ ေယာဂီမဂ္ရတာ မွန္မမွန္ဆိုတာ စစ္မရေတာ့ဘူးလား ။ အဲလိုသာ စစ္ေဆးမရဘဲ မ်က္စိမွိတ္ယုံၾကည္ရတဲ့ ဘာသာတရား တစ္ရပ္ ဆုိမွေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ႔ ဗုဒၶဘာသာ ကိုးကြယ္မေနေတာ့ဘူး။ ေတြ ့တဲ ့ လူက ငါ ဘာကြလို ့ေျပာတိုင္းသာ ယံုရမယ္ဆို "ဆိုင္းဘာဘာ" ၾကီးကို ကိုးကြယ္ေနတာ ၾကာေပါ့ ။

ဆရာခ်စ္ငယ္ကုိ ေကာင္းေကာင္းသာသိရင္ အဲဒီဆရာခမ်ာမွာ အဲလိုစစ္မယ္ဆိုတဲ ့ အသံၾကားရင္ ရာမဆိုတဲ ့ အသံၾကားတဲ ့ ဒႆဂီရိေလာက္ကို ေၾကာက္တယ္ဆုိတာ သေဘာေပါက္ပါလိမ့္မယ္။ ခုခ်ိန္ထိကို သံဃာ့အဖြဲ ့အစည္းအဆင့္ဆင့္ကို ဂြတိုက္ ေၾကြးေၾကာ္ေနတာဘဲၾကည့္ပါေတာ့။

(ဆက္ေရးရင္ က်မ္းေလးရံု ၊ လက္ေညာင္းရံုမို ့ သိသာရံုသာ တိုစိေရးလိုက္ရပါတယ္ ။ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးလိုပါက ဖိတ္ေခၚပရေစ။ မိမိေရးတဲ့ ေဆြးေႏြးမႈကုိေတာ့ မိမိကုိယ္တုိင္ တာ၀န္ယူႏုိင္မွ ေရးဖုိ႔ အၾကံျပဳလုိပါတယ္။ )

ေလာကနီတိဆရာက ခုလုိ ေရးပါတယ္။

"အပၸပေညာ မဟာသေကာ အပၸပူေရာ ဃေဋာေခါေဘ"
"ေတာ္လြန္းရင္ အႏၲရာယ္မရွိ။
ညံ့လြန္းရင္ အႏၲရာယ္မရွိ။
မညံ့တညံ့ ၀ါ မက်က္တက်က္က အႏၲရာယ္ရွိတယ္။"

သတင္းဌာနမ်ားအေနနဲ႔ မိမိတုိ႔ အာေဘာ္မဟုတ္ရင္လည္း မွတ္ခ်က္နဲ႔တကြ စည္းကမ္းတက် ေဖာ္ျပေပးေစလုိပါတယ္။ မိမိတုိ႔ အာေဘာ္ဆုိရင္လည္း ၀န္ခံခ်က္နဲ႔တကြ ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္။ ဟုိလုိလုိ ဒီလုိလုိ ေဆာင္းပါးမ်ားဟာ စကားေဖာင္းပြရုံမွ်သာျဖစ္ပါတယ္။ လူေခၚတဲ့ ေဆာင္းပါးကုိ တင္တယ္လုိ႔ ယူဆစရာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဘာသာေရးကုိ ခုတုံးလုပ္ျပီး လူမေခၚသင့့္ေၾကာင္း ေရးသားရင္း...

ေဒါက္တာတင့္ဦး


Read more ...

May 7, 2010

ဗုဒၶသာသနာရဲ႕ ဂုဏ္ရည္ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္

တိပိဋက | 2:50 AM | Be the first to comment!
ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ဆုိတာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ ထူးျခားခ်က္ပါပဲ။ ဘယ္ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မွ ဘယ္ေတြးေခၚပညာရွင္မွ ဒီေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ႏြယ္မႈ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ မေဟာႏုိင္ပါဘူး။ မေဟာႏုိင္ဘူးလုိ႔ ဆုိကတည္းက ေတြးႏုိင္ဖို႔တာကုိ မျဖစ္ႏုိင္လို႔ပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ တျခား ဘယ္သာသာမွာမွ ဇာတိပဋိသေႏၶတည္ေနပံုေတြကုိ ျပည့္ျပည့္စံုစံု ေဖာ္ျပထားႏုိင္ျခင္းမရွိဘူး။ စာဖတ္ထားရံုသက္သက္နဲ႔လည္း ျပည့္ျပည့္စံုစံု နားလည္ဖုိ႔ဆုိတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။

မဟာနိဒါနသုတၱန္ အဆုိအမိန္႔ကုိ ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ေၾကာင္း က်ုဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာက ခက္ခဲတယ္၊ နက္နဲတယ္။ ခက္ေယာင္နဲ႔ ခက္တယ္။ နက္ေယာင္နဲ႔ နက္တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ခက္ခက္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ နက္နက္၊ သိႏုိင္တယ္၊ ထြင္းေဖာက္သိႏုိင္တယ္။ အေတြးနဲ႔ သိတာကုိ ဆုိလိုတာမဟုတ္ပါ။

ဥပမာ ရွင္အာနႏၵာဆုိၾကပါစို႔၊ သူက ေသာတာပန္ျဖစ္ပီသားပါ။ တစ္ေန႔ ေန႔သန္႔စင္ရင္းနဲ႔ ေၾကာင္းက်ုဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ နည္းေလးနည္းလံုးနဲ႔ အျပန္ျပန္အလွန္ရႈတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ႕ ဉာဏ္ထဲမွာ လြယ္ေနတယ္။ တိမ္ေနတယ္။ မခက္လွဘူး။ ဒါကုိပဲ လြယ္တယ္ တိမ္တယ္လို႔ သူ႔ရဲ႕ အေတြးအျမင္ကုိ ဘုရားကုိ သြားေလွ်ာက္မိပါတယ္။ ဗုဒၶဘုရားရွင္က ဒီလို မေျပာနဲ႔ ဒီလို မေျပာနဲ႕လို႔ တားခဲ့ဘူးပါတယ္။
ကုိယ္ပုိင္ဉာဏ္နဲ႔ ထုိးထြင္းသိပီ တကယ္လြယ္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ အရာတစ္ခု ကုိ လြယ္တယ္လို႔ ေျပာမိတာေတာင္ ဗုဒၶကေျပာခြင့္မျပဳဘူး။ ေျပာခြင့္ မျပဳဘူးဆိုတာ သူ႔အေနနဲ႔ကေတာ့ လြယ္တယ္ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီတရားက ခက္တယ္။ နက္တယ္။ ခက္လြန္း နက္လြန္းလို႔ပဲ သိဖုိ႔ခက္ၾကလို႔ပဲ အခုထိ မိစၧာဒိ႒ိ အမ်ဳိးမ်ဳိးေတြ စြဲကပ္ေနၾကတာေပါ့။ အတၱေကာင္ လိပ္ျပာေကာင္က ဘဝတစ္ခုကေန တစ္ခုကုိ ကူးတယ္ဆုိတဲ့ အယူအဆေတြ၊ ဖန္ဆင္းရွင္ အတၱၾကီးက တျခားအတၱေတြကု ိ ဖန္ဆင္းပါတယ္ဆုိတဲ့အစရွိတဲ့ ဒိ႒ိ (၆၂)ပါးျဖစ္လာရတာ၊ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ႏြယ္မႈ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ အႏုေဗာဓဉာဏ္ ပဋိေဝဓဉာဏ္ႏွစ္ပါးနဲ႔ မဂ္ဆုိက္ ဖုိလ္ဆုိဒ္ ထုိးထြင္းမသိလုိ႔ပါပဲ၊

ရွင္အာနႏၵာက လြယ္တယ္ေျပာမွာေပါ့။ သူက ေသာတာပန္ေလ၊ ေနာက္ပီ သူခ်ည္းကပ္ေနရတဲ့ ဆရာသမားေတြကလည္း တကယ့္ဂရိတ္ၾကီးေတြေလ။ ေနာက္ပီ သူက ကမ႓ာတစ္သိန္းလည္း ပါရမီ ျဖည့္ထားပီးပီေလ။ ေသာတာပန္ျဖစ္ပီ ဆုိကတည္းက ဒီေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာကုိ သူက ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္သိပီသားပါ။ သူမ်ားအေျပာနဲ႔ လြမ္းေနတာမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ေတြ ဖတ္ပီ ေျပာေနတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ အေတြးအေခၚနဲ႔ သိတာမ်ဳိးလည္း မဟုတ္ဘူး။ ဒီေတာ့ တကယ္သိလို တကယ္ျမင္လို႔ လြယ္တယ္လို႔ ေျပာမိတာေတာင္ လြဲ ေခ်ာ္ေနေသးတယ္ဆုိရင္ စာအုပ္ေလး နည္းနည္းပါးပါးဖတ္ပီ ဗုဒၶအယူဝါဒကုိ ငါသိပါတယ္ ငါျမင္ပါတယ္လို႔ ေျပာဖုိ႔ က ပုိခက္ခဲပါတယ္။
ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္သေဘာက ပုိလို႔ေတာင္ ခက္ပါေသးတယ္။ ပုိလို႔ေတာင္ နက္ပါေသးတယ္။ ဒီတရားဟာ ဗုဒၶဘာသာရဲ႕ အင္မတန္ေလးနက္တဲ့ အပုိင္းေတြပါ။ သမုဒယသစၥာကုိ ျမင္ေအာင္ ရႈတဲ့ အပုိင္းပါ။ သစၥာေလးပါးကုိ သိဖုိ႔အေရးမွာ အေရးၾကီးတဲ့ အခန္းက႑တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔သာ ဒီေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ေလာက္ကုိ ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ ထြင္းေဖာက္သိသြားရင္ ဒီဘဝမွာ ဗုဒၶဘုရားရွင္မွတစ္ပါး တျခားဘယ္သူ႔ကုိမွ ဆရာအျဖစ္ မကိုးကြယ္ေတာ့ဘူး။ စူဠေသာတာပန္ျဖစ္သြားပီ။ သာသနာေတာ္မွာ အျမစ္တြယ္သြားပီ။ လားရာဂတိလည္း ျမဲသြားပီ။ သူမ်ားအေျပာနဲ႔ လြမ္းေနရတဲ့ အဆင့္ကို လြန္သြားလုိ႔ပါပဲ။

အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ေတာ့ သူက ဘယ္သူ႔နဲ႔မွ ညင္းခုံစရာမလိုေတာ့ဘူး။ သူမ်ားကသာ သူနဲ႔လာျငင္းခံုလိမ့္မယ္။ ဘယ္လုိျငင္းမလဲ။ ဘဝဆုိတာ ပုခက္နဲ႔ ေခါင္းၾကားမွာပဲရွိတယ္။ သံသရာဆုိတာ မရွိဘူး။ အတၱဆုိတာ ေသရင္ျပတ္တယ္။ ဝိဉာဥ္ဆုိတာ ရွိတယ္။ ဒီဘဝကေန ဟုိဘက္ဘဝကူးတယ္။ အမိေက်းဇူးဆုိတာ မရွိဘူး။ အဖေက်းဇဴးဆိုတာမရွိဘူး။ ဒါနျပဳလို႔ အက်ဳိးမရွိဘူး။ သီလေစာင့္လုိ႔ အပုိပဲ။ အဲဒီလုိ အစရွိသျဖင့္ သူ႔ကုိ လာျငင္းခံုၾကလိမ့္မယ္။

သူတုိ႔ေတြ ၾကိဳက္သေလာက္လာျငင္းၾကပါေစ။ စာအုပ္ဖတ္ပီ သိပါတယ္၊ ျမင္ပါတယ္၊ ဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာ၊ ျပံဳးျပံဳးေလးပဲျပန္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့မယ္။ ျပန္ျငင္းေနလို႔ေရာ သူတုိ႔ကုိ ဉာဏ္မ်က္စိအျမင္ရေအာင္ ဘယ္လုိ လုပ္ေပးလို႔ရမလဲ။ ေမြးကတည္းက ကန္းေနတဲ့ ငကန္းပါဆုိမွ သူထင္ရာ ေျပာမွာေပါ့။ ဒီေတာ့ အေကာင္းဆံုးနည္းက ျပန္ျငင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဉာဏ္မ်က္စိရေအာင္ သူ႔ကုိ ေဆးကုေပးဖုိ႔ပါ။ သီလ သမာဓိ ပညာေဆးေပါ့။ ဒါအခု ေျပာေနတာ ေသာတာပန္ ျဖစ္ဖုိ႔ထိ မဟုတ္ေသးဘူး။ ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ သိရံုေလာက္ပါ၊ ဒါေတာင္ ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိတဲ့ အဆင့္ မဟုတ္ေသးဘူး။ ေသာတာပန္ေလာက္ျဖစ္မွ ျပည့္ျပည့္စံုစံုသိႏုိင္တယ္။
သမုဒယသစၥာကုိ သိရံုေလာက္နဲ႔ ကုိ ဘာသာမေျပာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူး။ ဆရာအမ်ိဳးမ်ုဳိးရဲ႔ မ်က္နွာကုိ ေမာ္ၾကည့္ေနတဲ့ ဘဝကလြတ္ျပီ။ စိတ္ဓာတ္ေတြ ခုိင္ခံသြားမယ္။

ေလာကၾကီးကုိ ထာဝရဘုရားက ဖန္ဆင္းပါတယ္လို႔ စာအုပ္ဖတ္ပီေတာ့ပဲ ေျပာေျပာ၊ အေတြးအေခၚဖေလာ္ေဆာ္ဖီနဲ႕ပဲ ေျပာေျပာ။ ၾကိဳက္သလို ေျပာပါ။ စိတ္ထဲမွာ မတုန္လႈပ္ေတာ့ဘူး။ သူ႔တုိ႔ကုိ မယံုလို႔ မဟုတ္ဘူး။ သူတုိ႔ ေျပာေနတာေတြဟာ ကုိယ္တုိင္မ်က္ေမွာက္ျပဳပီ သိလိုရတာမွ မဟုတ္တာ။
အေရွ႕သြားေနတဲ့ ပုဏၰားကလည္း အကန္း ေနာက္ကလိုက္ေနတဲ့ ပု​ဏၰားေတြကလည္း အကန္း။ အကန္းေတြ တန္းစီပီ သြားေနၾကပါပဲ။ ကုိယ္က မျမင္လို႔ အေရွ႕ကလူကို အားကုိးပါတယ္။ အေရွ႕ကလူကလည္းမျမင္ဘဲ ကန္းေနေတာ့ ေနာက္ဆံုးလူရဲ႕ အက်ႌစကုိ ကုိင္ပီ သူကေတာ့ ျမင္ေလာက္ပါရဲ႕ ဆုိပီ သူ႔ကုိ အားကုိးတယ္။ ဒီေတာ့ တစ္ေယာက္ကုိသာ တစ္ေယာက္အားကိုးတာပါ။ အားလံုးဟာ အကန္းခ်ည္းပဲ ဥစၥာ၊ ဘယ္လုိလုပ္ အားကုိးလို႔ရမွာလဲ။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီခ်ဳ႔ံပုတ္ေဘးမွာပဲ ေသကုန္ၾကတယ္။

ဒီေန႔ ကုိယ္တုိင္ထြင္းေဖာက္မျမင္ေသးတဲ့ သူေတြကလည္း ဒီအတုိင္းပဲ သူေတာ့ သိတန္ေကာင္းရဲ႕ ဆုိပီ ေနာက္တစ္ကုိ အားကိုးတယ္။ စာအုပ္ကုိ အားကုိးတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ေရးထားတဲ့ သူေတြကလည္း မသိၾကဘူး။ ဟာ ငါတုိ႔ ဘုိးေဘးေတြ ေျပာတာပဲ ဆုိပီ ဘုိးေဘးေတြကို အားကုိးပါတယ္။ ဘုိးေဘးေတြလည္း မသိၾကဘူး။ ဟာ ငါတုိ႔ ဆရာသမားေတြ ေျပာပါတယ္ဆုိပီ ဆရာသမားေတြကုိ အားကုိးပါတယ္။ ဆရာသမားေတြလည္း မသိၾကဘူး။ မသိေတာ့ ဘာလုပ္ၾကသလဲ၊ က်မ္းစာမ်က္ႏွာ ဘယ္ေလာက္မွာ ပါတယ္။ ဘုရားက ဘယ္ေနရာ ေဟာတာ။ ဒါနဲ႔ သက္ေသျပၾကတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိရင္ ကုိယ္တုိင္မွ မသိႏုိင္တဲ့ ဥစၥာ၊ အေတြးအေခၚသမားေတြကလည္း လာၾကျပန္တယ္။ ငါကုိယ္တုိင္ စဥ္းစားလို႔ရတာ။ ဒါနဲ႔ သူ႔ကုိ ေမးၾကည့္တယ္။ သင္ေရာ အဲဒါကုိ ကုိယ္တုိင္ျမင္လို႔လားလို႔ ေမးၾကည့္တယ္။ ဟင္း အင့္တဲ့ အေျဖက။

ဒီေတာ့ ဒီေနရာမွာ ေျပာခ်င္တာက ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္ပဋိစၥသမုပၸါဒ္ကုိ အႏုေဗာဓသိ ပဋိေဝဓသိနဲ႔ မဂ္ဆုိက္ဖုိလ္ဆုိက္ သိေအာင္ လုပ္ဖုိ႔ လုိတယ္။ အဲဒါပီးရင္ေတာ့ ျငင္းေနတာေတြ အားလံုးရပ္သြားမယ္။ ျငင္းေနတာ မသိေသးလို႔ပဲ၊ ျမတ္ဗုဒၶေျပာတဲ့ စကားတစ္ခြန္းက ငါဟာ ေလာကနဲ႔ မျငင္းခံုဘူး။ ေလာကကသာ ငါဘုရားနဲ႔ လာျငင္းခံုေနတာပါတဲ့။ အင္း ဒုကၡသစၥာ နဲ႔ သမုဒယသစၥာႏွစ္ပါးေလာက္မွ က်က်နန ထြင္းေဖာက္မသိေသးရင္ ျငင္းၾကဦးမွာပဲ။
Read more ...

May 2, 2010

သုိးေယာင္ေဆာင္ေသာ ၀ံပုေလြ (သုိ႔မဟုတ္) ေက်ာက္သေဘာၤ၀ါဒ

သျှင်သာမိ - မုံရွာ | 1:14 AM | Be the first to comment!

ေရစၾကဳိျမဳိ႔၊ ပဋိေ၀ဒသာသနာ ျပန္႔ပါးေရးဌာန၊ ဓမၼဒါန ျဖန္႔ေ၀ပါသည္။
ဓမၼဒါန ျပဳလုိသူမ်ား ဆက္သြယ္ပါ - ဟူ၍ ေနာက္ေက်ာဖုံးေပၚမွာ ေၾကညာထားခ်က္ပါရွိသည္႔
စာအုပ္ကေလး (နိဗၺာန္ ႏွင္႔ လူသား) ကုိ ဖတ္ရွဴ႕မိလုိက္ပါသည္။
ေထရ၀ါဒ စာေပဆုရ နာမည္ေက်ာ္စာေရးဆရာ အရွင္ဧႆိက (ေရစၾကဳိ) ၏ ကေလာင္အမည္ကုိ
ေတြ႔ျမင္ရျခင္းေၾကာင္႔ မွန္ကန္ေသာ စာအုပ္ဟူ၍ အထင္ျမင္ရွိေနခုိက္အတြင္း သံသယ ျဖစ္ဖြယ္ရာ အသုံးႏွဳံးမ်ားက
ပုိးသတ္ေဆးလုိ မသိမသာကေလး အန႔ံ ေပၚလာပါသည္။
ဤသုိ႔ျဖင္႔ ဆက္၍ ဖတ္ရွဴ႕ေနစဥ္အတြင္း ေျခမကုိင္မိ လက္မကုိင္မိ ျဖစ္ရေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွစြာေသာ
အမွားၾကီးကုိ ေတြ႔လုိက္ရပါသည္။ အနံ႔ျပင္းလွစြာေသာ အဆိပ္ေငြ႔မ်ားႏွင္႔ ရင္ဆုိင္လုိက္ရဘိသကဲ႔သုိ႔ ခံစားလုိက္ရပါသည္။

နိဗၺာန္ႏွင္႔ လူသား - စာအုပ္စာမ်က္ႏွာ ၁၂ ၌

“ယေန႔ေခတ္သည္ နည္းပညာဖြ႔ံျဖဳိးေသာ အုိင္တီေခတ္ျဖစ္သည္။ အရိယ၀ိဟာရေခၚ ဖလသမာပတ္ျဖင္႔ ေနေသာနည္းပညာကုိ
ကမၻာျဖန္႔၍ က်ယ္ေျပာျပန္႔ကားေစႏုိင္ေပသည္။ ဤစိတ္ (ဖလသမာပတ္) သည္ လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ဘာသာမဲ႔မေရြး
ခံစားသိရွိႏုိင္မည္႔ ရပုိင္ခြင္႔ ျဖစ္သည္။
ဖုိလ္စိတ္သည္ ဗုဒၶက စတင္ေတြ႔ရွိခဲ႔သည္မွန္ေသာ္လည္း ဗုဒၶပုိင္ဆုိင္ေသာ တရားမဟုတ္ေပ။
ဖုိလ္စိတ္ျဖင္႔ နိဗၺာန္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ေသာ ဓာတ္သည္ ဘယ္သူမွျပဳလုပ္၍ မရေသာ သဘာ၀ဓမၼျဖစ္သည္။
ဤ သဘာ၀ဓမၼ သည္ လူသားတုိင္းႏွင္႔ သင္႔ေလ်ာ္ေသာ ဓာတ္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္ - ဟူ၍ ေရးသား ေဖာ္ျပထားပါသည္။

ရွင္းလင္းခ်က္

အထက္ပါ အေရးသားကုိ အမွန္လား အမွားလားဟူ၍ ေမးၾကည္႔လုိက္လ်င္ အမွားျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ လူမ်ားစြာတုိ႔ကမူ ဤသုိ႔ ေမးရုံမွ်ကုိပင္ မေမးတတ္ဘဲ ျငိမ္ခံေနသူတုိ႔ကသာလွ်င္ မ်ားေနၾကပါသည္။
အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္ = ဖုိလ္စိတ္သည္
လူမ်ဳိးမေရြးဘဲ လူမ်ဳိးတုိင္း လူမ်ဳိးတုိင္းက ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာတရား ဟုတ္မွန္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ လူမ်ဳိးတုိင္းထဲမွာ ရွိေနသူ လူသားတုိင္း လူသားတုိင္းက ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာ တရားမဟုတ္ပါ။
ဖလဌာန္ပုဂၢဳိ (အရိယာ) တုိ႔က သာလွ်င္ ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာ တရားျဖစ္ပါသည္။

အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္ = ဖုိလ္စိတ္သည္
ဘာသာမေရြးဘဲ ဘာသာတုိင္း ဘာသာတုိင္းက ရပိုင္ခြင္႔ ရွိေသာတရား လုံး၀ မဟုတ္ပါ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ထဲကပင္လ်င္ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္ (အရိယာ) တုိ႔ကသာလ်င္ ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာ တရားျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ျပင္ အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္ = ဖုိလ္စိတ္သည္ ဘာသာမဲ႔မေရြးဘဲ ဘာသာမဲ႔တုိင္း ဘာသာမဲ႔တုိင္းက
ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာတရား လုံး၀ မဟုတ္ပါ။
ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔ထဲကပင္လ်င္ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္ (အရိယာ) တုိ႔ကသာလ်င္ ရပုိင္ခြင္႔ ရွိေသာ တရားျဖစ္ပါသည္။

သုတ္မဟာ၀ါပါဠိေတာ္၊ သုဘဒၵ ပရိဗၺာဇက ၀တၳဳ ႏွင္႔
ယွဥ္ၾကည္႔လုိက္လ်င္ အလြန္ထင္ရွား လာပါမည္။ ဤ ရည္ညြန္းပါဠိေတာ္ ႏွင္႔ ဆန္႔က်င္ေသာေၾကာင္႔
နိဗၺာန္ႏွင္႔ လူသား - စာအုပ္ ၌ ေရးသား ေဖာ္ျပထားေသာ ဤစိတ္ (ဖလသမာပတ္) သည္
လူမ်ဳိးမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ ဘာသာမဲ႔မေရြး ခံစားသိရွိႏုိင္မည္႔ ရပုိင္ခြင္႔ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ ေရးသားေဖာ္ျပခ်က္ကုိ
အမွားဟူ၍သာလ်င္ မွတ္ယူၾကရမည္ ျဖစ္၏။

“ဖုိလ္စိတ္ (အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္) သည္ ဗုဒၶပုိင္ဆုိင္ေသာ တရားမဟုတ္ေပ ” ဟု ဆုိရာ၌
၄င္း ဖုိလ္စိတ္ (အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္) သည္ ဗုဒၶ၏ အဆုံးမအတုိင္း နာယူျဖည္႔က်င္႔ျပီးသူ ဖလဌာန္ အရိယာပုဂၢဳိလ္
တုိ႔၌သာလွ်င္ ျဖစ္ရွိႏုိင္ေသာ တရားျဖစ္ပါသည္။
ထုိ႔ေၾကာင္႔ ဗုဒၶ၏ အဆုံးမကုိ မနာယူသူမ်ား၌ မျဖစ္ႏုိင္ေသာတရား၊ မရွိႏုိင္ေသာတရား ဟူ၍ မွတ္ယူၾကရမည္ ျဖစ္၏။
တစ္ဖန္ ဗုဒၶ၏ အဆုံးမကုိ နာယူေနေၾကာင္႔ ျဖည္႔က်င္႔ေနေၾကာင္း ၀န္ခံထားပါလ်က္
ဗုဒၶ၏ အဆုံးမအတုိင္း မဟုတ္ဘဲ တလြဲတစ္ေစာင္း၊ လူေပါင္းလြဲမွား၊ မိစၦာဒိဌိရွိသူ မ်ား၌လည္း မျဖစ္ႏုိင္ေသာ တရား
မရွိႏုိင္ေသာတရား ဟူ၍ မွတ္ယူၾကရမည္ ျဖစ္၏။
သို႔ျဖစ္ပါ၍ ဖုိလ္စိတ္ (အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္) သည္ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္ ဗုဒၶ၏တပည္႔ အရိယာအသိးသီးကသာလွ်င္
မိမိရထားေသာ ဖုိလ္စိတ္ကုိ မိမိပုိင္ေသာ နည္းအားျဖင္႔ ပုိင္ဆုိင္ေသာတရား ဟုတ္ပါသည္ ဟူ၍ မွတ္ယူၾကရမည္ျဖစ္၏။
ဆုိလုိသည္မွာ........
ဗုဒၶ၏တပည္႔ျဖစ္ေစဥိးေတာ႔၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ပင္ ျဖစ္ေစဦးေတာ႔ ပုထုဇဥ္ပုဂၢဳိလ္တုိ႔ကမူ ဖုိလ္စိတ္ (အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္) ကုိ
မပုိင္ၾကေလကုန္ ဟူ၍ ဆုိလုိပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္လ်င္ “ယေန႔ေခတ္တြင္ ဖြဲ႔ျဖဳိးေနေသာ အိုင္တီနည္းျဖင္႔ ဖုိလ္စိတ္ (အရိယ၀ိဟာရ = ဖလသမာပတ္ = ဖုိလ္စိတ္ကုိ) ကမၻာသုိ႔
ျဖန္႔ႏုိင္သည္၊ ကမၻာသုိ႔ က်ယ္ေျပာေစႏုိင္သည္၊ ကမၻာသုိ႔ ျပန္႔ကားေစႏုိင္သည္ ” ဟူေသာ ေရးသားခ်က္ကုိ အမွားဟူ၍သာလ်င္
မွတ္ယူၾကရမည္ ျဖစ္၏။
အမွားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ထင္ရွားေစရလ်င္
“ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟိ = ဥဂ ၣဋိတညဴ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္၊ ၀ိပဥၥတညဴ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္၊ ေနယ်ဖလဌာန္ ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္သာလ်င္
အသိီးသီးကုိယ္စီကုိယ္ငွ ကုိယ္ရထားေသာ ဖုိလ္တရားအေလ်ာက္ သိအပ္၏။ ခံစားအပ္၏။
(အဆုိပါ ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္တုိ႔သည္ပင္လ်င္ သူတပါးရထားေသာ ဖုိလ္ကုိ ကုိယ္က ကုိယ္စလွယ္ယူ၍ မသိႏုိင္ၾကေလကုန္၊ မခံစားႏုိင္ၾကေလကုန္)
ဟူ၍ ရွိေနျပီး ျဖစ္ပါသည္။
(သြာကၡာေတာ
ဘဂ၀တာ ဓေမၼာ ။ ပ ။ ပစၥတၱံ ေ၀ဒိတေဗၺာ ၀ိညဴဟိ)

“ဖုိလ္စိတ္ျဖင္႔ နိဗၺာန္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ေသာ ဓာတ္သည္ ဘယ္သူမွ ျပဳလုပ္၍ မရေသာ သဘာ၀ဓမၼျဖစ္သည္” ဟု ဆုိရာ၌လည္း
မွန္ေသာစကားလုိလုိ ရွိပါ၏။
သုိ႔ေသာ္ ေသခ်ာစစ္ၾကည္႔လ်င္ အမွားယူ၍ ထင္ရွားပါသည္။ ဖုိလ္စိတ္ျဖင္႔ နိဗၺာန္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ေသာ ဓာတ္(ဖုိလ္စိတ္ျဖင္႔ နိဗၺာန္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ေသာသေဘာ)
ကုိ ျပဳလုပ္ႏုိင္သူကား ဖလဌာန္ပုဂၢဳိလ္ အရိယာအရွင္ျမတ္ျဖစ္ပါေပသတည္း။
ဤ အဓိပၸါယ္က အလြန္ထင္ရွားလွပါေသာ္လည္း
နိဗၺာန္ ႏွင္႔ လူသား စာအုပ္ကုိ ေရးသာသူ အရွင္ဧႆိက (ေရစၾကဳိ) ကမူ မသိႏုိင္ေပ။
နိဗၺာန္ ႏွင္႔ လူသား စာအုပ္ကုိ ေရးသာသူ အရွင္ဧႆိက (ေရစၾကဳိ)သည္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကို ဖယ္ထုတ္လုိသူ ျဖစ္ေန၍
“ဖုိလ္စိတ္ျဖင္႔ နိဗၺာန္ကုိ အာရုံျပဳႏုိင္ေသာ ဓာတ္ကုိ ဗုဒၶကျပဳလုပ္၍ မရႏုိင္၊ ဗုဒၶက မျပဳလုပ္ႏုိင္ဟု သိေစလုိေသာေၾကာင္႔
ေရးမိေရးရာ ေရးသားထားခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။
ဤသုိ႔ ဗုဒၶကုိပယ္လုိေသာ စိတ္ထားတခ်က္တည္းျဖင္႔ပင္ ထုိစာေရးသူသည္ မည္႔သည္႔၀ါဒ ရွိသူျဖစ္ေၾကာင္း
ထင္ရွားျပီး ျဖစ္ေလေတာ႔သည္။

အရွင္ဣႏၵာစရိယာဘိ၀ံသ
Read more ...
Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More

Search

သြဝါဒါစရိယဆရာတော်များ

-ေဒါက္တာအရွင္ပညိႆရ(ဓမၼဒူတ)

-အရွင္ဇနိႏၵသာရ(မုံရြာေနဇာ)

Blogroll

-အရွင္အဂၢဥာဏ(ေျမာင္းျမ)
-အရွင္တိကၡိၿႏၵိယာဘိ၀ံသ (မစုိးရိမ္တုိက္သစ္)၊
-အရွင္နာဒရ (ဟုိပင္)၊
-အရွင္ဣႏၵာစကၠာဘိ၀ံသ(မစုိးရိမ္ေက်ာင္းတုိက္)၊
-အရွင္နႏၵာဘိ၀ံသ (မစုိးရိမ္တုိက္သစ္)၊
-အရွင္ပညာသိရီ (ဗဟန္း)၊
-အရွင္ဣႏၵာစရိယာဘိ၀ံသ(မစုိးရိမ္စာသင္သား)
-အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ)
အရှင်တိက္ခဉာဏာလင်္ကာရ၏ သီရိလင်္ကာနှင့် ဘာသာရေးအမွေ အခန်းဆက်ဆောင်းပါးကို pdf အနေဖြင့် ဒေါင်းလုပ်ချနိုင်ပြီ ဖြစ်သည်။ click here သီရိလင်္ကာနိုင်ငံတွင် မျိုးဆက်သစ်များကို ဘာသာသွေးများ မွေးမြူ ပျိုးထောင်ပေးနေပုံများကို လေ့လာထားသော ရည်ရွယ်ချက်ကောင်းမွန် အမြော်အမြင်ကြီးသည့် ဆောင်းပါးရှည် ဖြစ်သည်။

Popular Posts

Categories

မစုိးရိမ္စာသင္သား အဓမၼ၀ါဒမုိးျပာ အဓမၼ၀ါဒဓမၼေစတီ အျခားကေလာင္ရွင္မ်ား ဆူနာမီ အဓမ္မဝါဒ မိုးပြာ သုတ အရွင္ေကာ၀ိဒ(ေယာ) ညြန္ၾကားလြာ သီရိလကၤာႏွင့္ဘာသာေရးအေမြ အရွင္တိကၡဥာဏာလကၤာရ မွ်ေ၀ခံစား အသင်းအကြောင်း ခ်စ္ငယ္ဒႆန မိစၦာဒိဌိမ်ား လူေသလူျဖစ္ ဝိနိစၧယေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မ်ား ေဆာင္းပါး ေ၀ဖန္ေရး ၀ိနိစၧယ Dhammasadi ဓမၼမိတ္ေဆြ လူေသလူျဖစ္ အဓမၼ၀ါဒကြင္းဆက္ အမွားႏွင့္အမွန္ အရွင္ေကာ၀ိဒ (ေယာ) ဥပသကာ ဦးေကာ၀ိဒ(ျမိတ္) ေတာင္သာေအာင္ ေဒါက္တာတင့္ဦး E-books ခ်မ္းေျမ့ဆရာေတာ္ စ်င္ဘာသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ ခ်ျပီးသား အဓမၼ၀ါဒမ်ား ညွန်ကြားလွှာ ညႊန္ၾကားလႊာမ်ား ထက္စုႏွင္းဆီ ဒုႆီသုိ႔သာ ဓမၼကဗ်ာ ဓမၼဓူတအရွင္ပညာေဇာတ ဗာဟိရာနိစၥသုတ္ ဗုဒၶသာသနာ ဗုဒၶႏွင့္ဗုဒၶ၀ါဒ ဘာမွမဟုတ္ဘူးလုိ႔မရႈႏွင့္ ဘာသာျပန္အလြဲမ်ား မက်က္တက်က္အႏၲရာယ္ မင္းတုန္းမင္း မစုိးရိမ္ စာသင္သား မဟာ္စည္ဆရာေတာ္ လြဲခ်က္ကယ္မနာရေအာင္ သတင္းစာ သတၱ၀ါတို႔၏ ၃၁- ဘံု သန္႔ရွင္းသာသနာေဆာင္ရြက္စရာ သမၼဳတိရသံဃာ့အဖြဲ႔ သီတဂူဆရာေတာ္ အခ်က္သုံးခ်က္ အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ ျပင္ေစခ်င္ အတိတ္အနာဂါတ္ကုိသိျမင္ျခင္းရဲ႕ စြမ္းရည္ အနာဂတ္ေဘး အရွင္ေဃာသိတ အရွင္ေလာကနာထ အရွင္၀ရသာမိ အလဇၨဓမၼအမိန္႔ေတာ္ျပန္တမ္း အလွတရား အာဏာစက္ဓမၼစက္ အေမး+အေျဖ ဥာဏ္၀င္း(ပင္လယ္ဘူး) ဦးေအးေမာင္ ဥဳံအမွန္တရား ေက်ာက္သေဘာၤ၀ါဒ ေဂ်ဂ်ဴ၀ုိင္ ေနာက္ဆုံးေပၚတရား ေမတၱာရွင္(ေရႊျပည္သာ) ၀ရဇိန္ ၀ိပႆနာအတုလုပ္ေရာင္းခ်သူမ်ား ၀ိဘဇၨ၀ါဒီ
Powered by Blogger.

Categories